Buitenlandse hond: waar liep jij tegenaan?

[laeken]

Bas kan niet spelen met mensen. Dat heeft ze nooit geleerd denk ik en dat durft ze dus niet. Ze kwispelt, likt, duwt met haar neus en dat was het. Spelen. Stoeien en happen in je handen doet ze niet. Springen doet ze ook niet. Apporteren en speeltjes doet ze ook niks mee. Ze is wel blij en rent dolle rondjes als ze blij is. Maar spelen doet ze dus niet.

[laeken]

De vijf Roemeentjes welke Alma en ik toen naar hier hebben laten komen zijn ook prima honden , als is zeker Woody en zijn zusje wel wat scherper , maar naar mijn idee zijn wel meer Roemeentjes dat.

Gelukkig ben ik niet de enige die ziet dat Roemeense honden vaker wat pittiger kunnen zijn dan de gemiddelde Spaanse of Griekse fik

[Tineke]

De vijf Roemeentjes welke Alma en ik toen naar hier hebben laten komen zijn ook prima honden , als is zeker Woody en zijn zusje wel wat scherper , maar naar mijn idee zijn wel meer Roemeentjes dat.

Gelukkig ben ik niet de enige die ziet dat Roemeense honden vaker wat pittiger kunnen zijn dan de gemiddelde Spaanse of Griekse fik

Naar mijn idee vooral de herdermixen , dat zijn niet allemaal Sultan de oude heer uit Kimba , als je je die nog kunt herinneren tenminste

[Cindy52]

Ze blijkt extreem bang te zijn voor vuurwerk en alpazolam hielp niet voldoende. Ik denk dat dit komt doordat in Spanje veel minder vuurwerk wordt afgestoken.

Dat klopt dus niet, in Spanje wordt op iedere katholieke feestdag vuurwerk afgestoken, dan hebben alle dorpen en steden nog hun eigen feesten. Er wordt enorm veel vuurwerk afgestoken. Dan nog eens het jagen, kan best zijn dat ze daar een hele slechte ervaring mee heeft.

[duitse herder]

Ik vind het volkomen logisch dat honden uit asielen waar ze maanden in roedels hebben geleefd socialer zijn dan de gemiddelde gezinshond uit Nederland. In het buitenland leven de meeste honden van pup af tussen honden. In Nederland leven de meeste honden van pup af alleen bij mensen. Dat er verschil ontstaat is logisch. Ik denk dat er niemand zegt dat elke buitenlandse hond socialer is want dat is onzin. Maar dat honden uit bv Spanje vaak super sociaal zijn ervaar ik ook. Veel gematigder dan de gemiddelde Nederlandse hond die alleen op het veldje honden ziet. Die gaat meteen zo los.

Mijn ervaring is dat de meeste buitenlandse honden inderdaad heel sociaal zijn met andere honden. Alleen naar mensen zie je meer angst dan de in Nederland geboren honden. Logisch natuurlijk ook, de buitenlandse hond leeft meestal in een roedel met weinig contact met mensen. De Nederlandse hond leeft vaak alleen maar wel goed contact met mensen.

[DeDiana]

Ze blijkt extreem bang te zijn voor vuurwerk en alpazolam hielp niet voldoende. Ik denk dat dit komt doordat in Spanje veel minder vuurwerk wordt afgestoken.

Dat klopt dus niet, in Spanje wordt op iedere katholieke feestdag vuurwerk afgestoken, dan hebben alle dorpen en steden nog hun eigen feesten. Er wordt enorm veel vuurwerk afgestoken. Dan nog eens het jagen, kan best zijn dat ze daar een hele slechte ervaring mee heeft.

Angst voor vuurwerk komt bij zo veel (ook in Nederland geboren) honden voor, dat heeft denk ik niets met het buitenlander zijn te maken.

[DeDiana]

En konden die het allemaal wel prima met malkander vinden.
Ben ik naïef als ik denk dat veel buitenlandse honden dat wel met elkaar gemeen hebben?

Ik denk dat het zo overkomt omdat alleen de sociale honden worden opgehaald.

In het asiel op Rhodos waren er veel groepskennels, maar ook heel wat 1-persoonskennels. Voor honden die elkaar opvreten, of (helaas) soms ook voor honden die in groepen snel een pispaaltje werden.
Daarnaast heb ik zelf een keer de fout gemaakt om twee groepen met elkaar te laten mengen toen ik t ff lastig had bij een deur van de ene groepskennel naar de andere. Ik had handen tekort om alles weer uit elkaar te trekken
Die hadden elkaar jarenlang lopen opnaaien tussen het hek door en zagen met die domme Hollander over de vloer eindelijk hun kans schoon om wat rekeningen te vereffenen

Bijwonden en gevechten waren er helaas orde van de dag.

Ik heb in Spanje ook meegemaakt dat een hond werd doodgebeten die in een verkeerde kennel terechtkwam (kennelpaneel was losgeraakt door storm).
De honden die in roedels leven in een asiel kennen allemaal hun plek in de roedel en zijn over het algemeen conflictvermijdend; ze moeten immers 24/7 'overleven' in die roedel. Ze kennen de hondentaal dus prima en weten precies hoe ver ze bij welke hond kunnen gaan. Maar ze hebben vaak weinig ervaring met het tegenkomen van allerlei vreemde honden op straat (in asielen wordt meestal niet of nauwelijks gewandeld met de honden). Ik ken best wat voorbeelden van honden die prima in een roedel functioneerden, en hier in Nederland problemen hebben met het ontmoeten van vreemde honden, vooral aan de lijn.
Amy vond dat in het begin ook heel spannend (en nu nog steeds wel eens) terwijl zij toch als pup is opgegroeid in een klein roedeltje honden en drie maanden in het asiel heeft gezeten, waarvan twee maanden in een grote roedel.

[Cindy52]

Ze blijkt extreem bang te zijn voor vuurwerk en alpazolam hielp niet voldoende. Ik denk dat dit komt doordat in Spanje veel minder vuurwerk wordt afgestoken.

Dat klopt dus niet, in Spanje wordt op iedere katholieke feestdag vuurwerk afgestoken, dan hebben alle dorpen en steden nog hun eigen feesten. Er wordt enorm veel vuurwerk afgestoken. Dan nog eens het jagen, kan best zijn dat ze daar een hele slechte ervaring mee heeft.

Angst voor vuurwerk komt bij zo veel (ook in Nederland geboren) honden voor, dat heeft denk ik niets met het buitenlander zijn te maken.

Ben ik met je eens DeDiana maar Sabi85 gaf aan dat er amper vuurwerk in spanje is en dat klopt gewoonweg niet. Aanzienlijk meer dan in Nederland

[DeDiana]

Ze blijkt extreem bang te zijn voor vuurwerk en alpazolam hielp niet voldoende. Ik denk dat dit komt doordat in Spanje veel minder vuurwerk wordt afgestoken.

Dat klopt dus niet, in Spanje wordt op iedere katholieke feestdag vuurwerk afgestoken, dan hebben alle dorpen en steden nog hun eigen feesten. Er wordt enorm veel vuurwerk afgestoken. Dan nog eens het jagen, kan best zijn dat ze daar een hele slechte ervaring mee heeft.

Angst voor vuurwerk komt bij zo veel (ook in Nederland geboren) honden voor, dat heeft denk ik niets met het buitenlander zijn te maken.

Ben ik met je eens DeDiana maar Sabi85 gaf aan dat er amper vuurwerk in spanje is en dat klopt gewoonweg niet. Aanzienlijk meer dan in Nederland

Ja, ik weet het - ik was eens een maand in Valencia waarin ook Pasen viel. Dat was dus een week lang elke dag vuurwerk op de gekste tijdstippen
Vorig jaar was ik er met Oud & Nieuw en was er inderdaad ook vuurwerk, maar wel beduidend minder dan in Nederland en ook niet al weken van tevoren. Voor Mila, die ook bang is voor vuurwerk, was dat de fijnste jaarwisseling ooit. Maar ze moest dan wel weer wennen aan de schoten elk weekend van de jagers (we zaten midden in de campo).

[Johnny Jones]

Mijn ervaring is dat de meeste buitenlandse honden inderdaad heel sociaal zijn met andere honden. Alleen naar mensen zie je meer angst dan de in Nederland geboren honden. Logisch natuurlijk ook, de buitenlandse hond leeft meestal in een roedel met weinig contact met mensen. De Nederlandse hond leeft vaak alleen maar wel goed contact met mensen.

Niet alle buitenlandse honden zijn als straathond geboren. Veel Spanjaarden zetten hun hond net zo gemakkelijk op straat of gooien ze ergens uit de auto als ze hem zat zijn. Ook worden er honden afgegeven bij de asiels. Die honden zijn dus gewoon in een huis opgegroeid. Uiteraard zijn er ook veel honden die wel angst hebben van mensen omdat ze slechte ervaringen hebben of inderdaad op straat zijn opgegroeid.
Momenteel heb ik drie Spanjaarden (waarvan één opvanger) die alledrie enorm sociaal naar mensen zijn. Bij twee vermoed ik dat ze in een huiselijke omgeving zijn opgegroeid, de derde is als pup naar Nederland gekomen.

[Nikkielvis]

Marco heb ik twee jaar geleden op eerste kerstdag van schiphol opgehaald. Is toch ook best wel leuk en speciaal je adoptie hondje ophalen. Hij was vanaf dag 1 echt mijn hondje. En luisterde echt heel goed enorme wil om het goed te doen. Was in het begin wat onvriendelijk tegen puppie's maar doordat hij het zo graag goed doet ging dat heel snel goed. Ik kreeg hem met 4 maanden en hij komt uit portugal. Echt mijn kleine grote vriend.

Jantje heb ik sinds augustus 2015 en kwam met 6 maanden naar Nederland. Hij heeft toen eerst ander halve dag bij 1 opvang adres gezetten en is toen doorgegaan naar een ander opvang adres omdat de eerste echt even nood was. En toen kwam hij toen hij andere halve week in NL was bij mij. Eerst kennis laten maken met Marco en dat ging goed hij snuffelde even en dacht (zo leek het) gezellig dat je er bent en ging weer verder. Toen hij eenmaal bij mij was kwam ik er achter dat hij toch wel behoorlijk pittig tegen vreemde honden blaft. En hij valt aan de lijn ook uit. Los valt hij niet uit maar blaft hij nog wel wat tegen vreemde honden. We zijn nu al wel een heel eind met hem op de goede weg maar vond dat best pittig in het begin. Maar ook zeker begrijpelijk al wisten ze dit niet van de stichting. Verder is het mijn Jantje en ben ik onwijs gek op hem.

Als ik ooit weer een hondje wil dan wordt het weer een hond uit het buitenland. Ze zijn gewoon zo leuk en in mijn geval krijg je een hele sterke band met ze

[laeken]

Mijn ervaring is dat de meeste buitenlandse honden inderdaad heel sociaal zijn met andere honden. Alleen naar mensen zie je meer angst dan de in Nederland geboren honden. Logisch natuurlijk ook, de buitenlandse hond leeft meestal in een roedel met weinig contact met mensen. De Nederlandse hond leeft vaak alleen maar wel goed contact met mensen.

Niet alle buitenlandse honden zijn als straathond geboren. Veel Spanjaarden zetten hun hond net zo gemakkelijk op straat of gooien ze ergens uit de auto als ze hem zat zijn. Ook worden er honden afgegeven bij de asiels. Die honden zijn dus gewoon in een huis opgegroeid. Uiteraard zijn er ook veel honden die wel angst hebben van mensen omdat ze slechte ervaringen hebben of inderdaad op straat zijn opgegroeid.
Momenteel heb ik drie Spanjaarden (waarvan één opvanger) die alledrie enorm sociaal naar mensen zijn. Bij twee vermoed ik dat ze in een huiselijke omgeving zijn opgegroeid, de derde is als pup naar Nederland gekomen.

Ik bedoelde ook niet dat ze op straat geboren zouden zijn maar meer dat ze vaker langere tijd in groepen hebben geleefd. Asiel, baasje met meerdere honden in de tuin, loslopend dus vaak in contact met andere honden etcetera.

[DeDiana]

Mijn ervaring is dat de meeste buitenlandse honden inderdaad heel sociaal zijn met andere honden. Alleen naar mensen zie je meer angst dan de in Nederland geboren honden. Logisch natuurlijk ook, de buitenlandse hond leeft meestal in een roedel met weinig contact met mensen. De Nederlandse hond leeft vaak alleen maar wel goed contact met mensen.

Niet alle buitenlandse honden zijn als straathond geboren. Veel Spanjaarden zetten hun hond net zo gemakkelijk op straat of gooien ze ergens uit de auto als ze hem zat zijn. Ook worden er honden afgegeven bij de asiels. Die honden zijn dus gewoon in een huis opgegroeid. Uiteraard zijn er ook veel honden die wel angst hebben van mensen omdat ze slechte ervaringen hebben of inderdaad op straat zijn opgegroeid.
Momenteel heb ik drie Spanjaarden (waarvan één opvanger) die alledrie enorm sociaal naar mensen zijn. Bij twee vermoed ik dat ze in een huiselijke omgeving zijn opgegroeid, de derde is als pup naar Nederland gekomen.

Het grootste deel van de Spaanse asielhonden zijn honden die op jongvolwassen leeftijd zijn gedumpt. Deze honden zijn dus gesocialiseerd met mensen en hebben meestal ook al in huis gewoond. Dan is er nog een substantieel aandeel van honden afkomstig van jagers, die vaak weinig contact met mensen hebben gehad, nooit in huis hebben geleefd en ook niet altijd de beste ervaringen met mensen hebben. In de Spaanse asielen vind je maar een klein aantal honden die als zwerfhond zijn geboren en daarna langere tijd als zwerfhond op straat hebben geleefd (dus niet als pup al bij een asiel of opvang terecht zijn gekomen). Dit komt natuurlijk ook omdat de perrera's actief zwerfhonden van straat halen.
Dat is dus bijvoorbeeld heel anders dan in Roemenië, waar je veel zwerfhonden hebt die uit vele generaties van zwerfhonden voortkomen.

[Machie]

Ik heb een buitenlander die kwam toen ze een maand of 4 was. Broodmager en doodsbang. Het is een van nature terughoudende hond en ik denk dat haar gebrek aan socialisatie met mensen geen goed heeft gedaan. Haar zusje is wel super sociaal maar die stond in het asiel altijd op de voorgrond. Er is gewoon geen tijd om alle honden hun aandacht te geven en dat resulteert in een Csiva met angstagressie. Voor ons is ze geweldig. Ik kan me geen fijnere hond voorstellen. Ze werkt geweldig en ze is van nature heel gehoorzaam. Maar haar angst is soms wel heel lastig en is iets om altijd rekening mee te houden. Het duurt gewoon heel lang voor ze mensen echt vertrouwd. En lang is dan niet 2 uurtjes oid maar weken.

[jacq1970]

Ik vind het volkomen logisch dat honden uit asielen waar ze maanden in roedels hebben geleefd socialer zijn dan de gemiddelde gezinshond uit Nederland. In het buitenland leven de meeste honden van pup af tussen honden. In Nederland leven de meeste honden van pup af alleen bij mensen. Dat er verschil ontstaat is logisch. Ik denk dat er niemand zegt dat elke buitenlandse hond socialer is want dat is onzin. Maar dat honden uit bv Spanje vaak super sociaal zijn ervaar ik ook. Veel gematigder dan de gemiddelde Nederlandse hond die alleen op het veldje honden ziet. Die gaat meteen zo los.

Ik vind dit wel grappig... en je hebt gelijk hoor want ik merk dat ook bij vele honden uit Spanje , Roemenië en Griekenland.
Essie van ons stond ook vermeld als sociaal, makkelijk, lief etc alleen hele kleine honden konden een probleem zijn, en dat lijkt mij logisch bij een windhond die ws gejaagd of op de baan gelopen heeft..
Nou eigenlijk was ons Essie uit het vliegtuig en besloot om geen enkele hond leuk meer tevinden, ok Bowie werd geaccepteerd maar voor de rest moesten ze allemaal oprotten en wel heel erg snel.
Essie stapte ons huis in en had meteen een attitude van "zooo mijn mensen, mijn huis" Bowie kreeg binnen 5 minuten een mega snauw ( die we natuurlijk meteen afgekapt hebben) en daarna was het over en kwam er acceptatie maar alles verder buiten mocht niet in de buurt komen.. in het begin heb ik daar wel om moeten lachen, een graten pakhuis zonder tanden met een hele grote bek haha.. gelukkig leerde ze vrij snel dat ze ook gewoon ergens normaal lang kon met een flinke afstand maar dichtbij was geen optie.. als in helemaal niet.
Ach ik denk dat het oudje al die andere honden in het asiel zo verdomde zat was na al die jaren dat ze ze niet meer kon velen in haar ruimte ...

[jacq1970]

Angst is een klein woord maar heeft een hele grote betekenis.
Angst bij een hond die ernstig is mishandelt is vaak anders dan angst bij een hond die geen socialisatie heeft gehad.
Samara was angstig voor mensen door mishandeling, als je bv met haar buiten was zag je weinig van haar angst wat geluiden, verkeer etc maakt haar allemaal niet uit, je kon haar niet blijer maken dan langs een drukke bouwplaats telopen werd ze helemaal blij van, echt kwispelen en dansen, speelbuigingen .. ze was echt blij, en dat was ook een beetje ons geluk want de eerste weken als het haar binnen te veel werd ging ik met haar naar buiten langs bouwplaats lopen
Als je een hond hebt die niet gesocialiseerd is ( in schuur geleefd oid) dan zijn geluiden en bewegingen ook al een probleem dus dan heb je buiten al een mega probleem.
Voor mij was het met Samara de kunst om zo weinig mogelijk mensen tegen te komen.. of zoveel mogelijk bouwvakkers terwijl ze binnen doodsbang was voor mannen.

Er zit zoveel verschil in angst dat het moeilijk is om te zeggen hoe dat uitpakt voor een hond.
Denk dat als ik zou vallen voor een hond die al in nederland zit die angstig benoemd is dat ik er eerst een paar keer mee zou willen lopen etc zodat ik kan zien wat die angst dan is hoe zich dat uit en of ik daar iets mee kan.
Angst agressie zou ik denk niets mee kunnen, als in een hond die echt mega uitvalt ( bijten) in de angst... maar ik heb dat ook nooit meegemaakt gelukkig.

[Machie]

Csiva is qua geluiden dus nergens bang voor. Ze is super stoer alleen mensen vind ze heel eng. Maar in een asiel zal ook wel het nodige te horen zijn geweest. Net als onweer en vuurwerk, allemaal geen probleem. Ze kan wel schikken van onverwachte harde geluiden achter haar maar herstelt heel snel. Helaas bij mensen niet. En helaas bijt ze ook als het haar te veel wordt. Nouja.. bijten.. Het is hap en heel snel wegwezen. Ze wil niet bijten maar als ze zichzelf te veel in het nauw gedreven voelt doet ze het wel. Gelukkig weten we altijd waar we rekening mee moeten houden

[jacq1970]

Csiva is qua geluiden dus nergens bang voor. Ze is super stoer alleen mensen vind ze heel eng. Maar in een asiel zal ook wel het nodige te horen zijn geweest. Net als onweer en vuurwerk, allemaal geen probleem. Ze kan wel schikken van onverwachte harde geluiden achter haar maar herstelt heel snel. Helaas bij mensen niet. En helaas bijt ze ook als het haar te veel wordt. Nouja.. bijten.. Het is hap en heel snel wegwezen. Ze wil niet bijten maar als ze zichzelf te veel in het nauw gedreven voelt doet ze het wel. Gelukkig weten we altijd waar we rekening mee moeten houden

Dat is natuurlijk ook weer zo, je leert je dier kennen dus weet je waar je rekening mee moet houden en uiteindelijk zit dat zo in je systeem dat het geen issue meer is.
Essie hapte ook en daar hebben we eigenlijk ook nooit een probleem mee gehad , maar die hapte als je haar aaide en ze wilde niet meer, of je moest juist dooraaien of je liep langs of...die hapte eigenlijk heel veel achteraf.. alleen bij ons zat het in ons systeem dus gebeurde dat niet maar iedereen die binnen kwam vertelde ik ook altijd "blijf van die hond af"maar Essie wist ze toch altijd weer overtehalen tot kriebelen.. totdat ze hapte

[DeDiana]

Angst is een klein woord maar heeft een hele grote betekenis.
Angst bij een hond die ernstig is mishandelt is vaak anders dan angst bij een hond die geen socialisatie heeft gehad.
Samara was angstig voor mensen door mishandeling, als je bv met haar buiten was zag je weinig van haar angst wat geluiden, verkeer etc maakt haar allemaal niet uit, je kon haar niet blijer maken dan langs een drukke bouwplaats telopen werd ze helemaal blij van, echt kwispelen en dansen, speelbuigingen .. ze was echt blij, en dat was ook een beetje ons geluk want de eerste weken als het haar binnen te veel werd ging ik met haar naar buiten langs bouwplaats lopen
Als je een hond hebt die niet gesocialiseerd is ( in schuur geleefd oid) dan zijn geluiden en bewegingen ook al een probleem dus dan heb je buiten al een mega probleem.
Voor mij was het met Samara de kunst om zo weinig mogelijk mensen tegen te komen.. of zoveel mogelijk bouwvakkers terwijl ze binnen doodsbang was voor mannen.

Er zit zoveel verschil in angst dat het moeilijk is om te zeggen hoe dat uitpakt voor een hond.
Denk dat als ik zou vallen voor een hond die al in nederland zit die angstig benoemd is dat ik er eerst een paar keer mee zou willen lopen etc zodat ik kan zien wat die angst dan is hoe zich dat uit en of ik daar iets mee kan.
Angst agressie zou ik denk niets mee kunnen, als in een hond die echt mega uitvalt ( bijten) in de angst... maar ik heb dat ook nooit meegemaakt gelukkig.

Er zit zeker veel verschil in en mijns inziens hangt het ook gewoon héél erg van het karakter van de hond af. Ik heb nu twee totaal niet gesocialiseerde honden, maar ze zijn beide niet angstig van aard (hoewel Amy wel wat onzeker is) en hebben ook geen verleden van mishandeling (dus geen trauma's). Ik woon in de stad, er is hier buiten veel verkeer en er gebeurt van alles op straat, maar Amoz en Amy hebben daar geen enkele moeite mee. Het zijn ook allebei honden die heel snel herstellen van schrik (veel sneller dan Mila bijvoorbeeld, die nerveuzer is en daardoor ook sneller schrikt, ook al is zij wel gewoon normaal gesocialiseerd).
Amoz is als pup opgegroeid in een donkere schuur zonder contact met mensen, kon zes jaar lang in het asiel niet aangeraakt of benaderd worden door mensen, had ook flinke angstagressie als hij in het nauw werd gedreven. Hij is nu helemaal niet meer bang voor mensen, alleen wat eenkennig. Het is in wezen een stabiele en vrij zelfverzekerde hond die helemaal geen moeite heeft met nieuwe dingen en nu zelfs mijn makkelijkste hond is die ik echt overal mee naartoe kan nemen. Dat kan dus ook na geen socialisatie, geen ervaring met mensen... Maar met een ander karakter was dit wellicht een groot drama geworden.
Amy heeft ook geen echt contact gehad met mensen tot ze 1 jaar was (zag nauwelijks mensen en liet zich niet aanraken) en verder had ze nooit iets anders gezien dan een sinaasappelboomgaard. Maar Amy is een hond die nergens in blijft hangen, die heel open en nieuwsgierig van aard is, en zich ook heel makkelijk aanpast. Als Amy schrikt, schudt ze zich eens uit en is het een seconde later alweer vergeten (heerlijk!). Ze is nog wel onzeker als vreemde mensen echt wat van haar willen, maar als ze mensen een paar keer heeft gezien is dat helemaal weg.
Kortom: het karakter van een hond kan volgens mij heel veel goedmaken aan wat een hond qua socialisatie heeft gemist.

[Machie]

Kortom: het karakter van een hond kan volgens mij heel veel goedmaken aan wat een hond qua socialisatie heeft gemist.

Zeker! Dat is ook waarom ik zei dat csiva van nature een terughoudende hond is. En dat is gezien haar rastype ook niet zo gek. Ik ken raszuivere Pumi's die net zo zijn als Csiva, alleen dan met een geweldige socialisatie vanaf dag 1. Veel zit ook in een hond en daar kan je niet tegenop socialiseren. Elke hond heeft ook zijn eigen karakter Ik wilde dat Csiva wat meer open is! Maar zo is ze niet en verder is ze perfect voor me

Trouwens, in een groep wandelen kan ze dan weer prima. Ze kan dan mensen gewoon negeren. Of koek halen Maar verder doet ze niks met andere mensen. Moet er alleen niet iemand anders de groep in lopen, dat kan ze weer niet handelen....
Op wedstrijden loopt ze prima tussen ladingen mensen zonder problemen. Maar als 1 iemand naar haar toe komt is dat weer een probleem. Lastig hondje

[Caro.]

Angst is een klein woord maar heeft een hele grote betekenis.
Angst bij een hond die ernstig is mishandelt is vaak anders dan angst bij een hond die geen socialisatie heeft gehad.
Samara was angstig voor mensen door mishandeling, als je bv met haar buiten was zag je weinig van haar angst wat geluiden, verkeer etc maakt haar allemaal niet uit, je kon haar niet blijer maken dan langs een drukke bouwplaats telopen werd ze helemaal blij van, echt kwispelen en dansen, speelbuigingen .. ze was echt blij, en dat was ook een beetje ons geluk want de eerste weken als het haar binnen te veel werd ging ik met haar naar buiten langs bouwplaats lopen
Als je een hond hebt die niet gesocialiseerd is ( in schuur geleefd oid) dan zijn geluiden en bewegingen ook al een probleem dus dan heb je buiten al een mega probleem.
Voor mij was het met Samara de kunst om zo weinig mogelijk mensen tegen te komen.. of zoveel mogelijk bouwvakkers terwijl ze binnen doodsbang was voor mannen.

Er zit zoveel verschil in angst dat het moeilijk is om te zeggen hoe dat uitpakt voor een hond.
Denk dat als ik zou vallen voor een hond die al in nederland zit die angstig benoemd is dat ik er eerst een paar keer mee zou willen lopen etc zodat ik kan zien wat die angst dan is hoe zich dat uit en of ik daar iets mee kan.
Angst agressie zou ik denk niets mee kunnen, als in een hond die echt mega uitvalt ( bijten) in de angst... maar ik heb dat ook nooit meegemaakt gelukkig.

Nou, wat je zegt bouwvakkers...

Moritz was dus doodsbang voor mensen, maar ook bv voor geluiden.
Ik trainde destijds bij de Rottweilerwerkgroep met Kaya en mijn man en Moritz gingen een keer mee. Er was daar zo'n boom van een kerel met een dito
stem en die liep op Moritz af en zei met een bulderende stem 'knapperdje hoor!' en gaf hem een aai over zijn kop. Niks voorzichtig, gewoon hoppa geen gezeik. Ik dacht echt dat Moritz een appelflauwte zou krijgen, maar nee hoor... hij was meteen helemaal dol op de man

Dan zie je maar weer dat het vaak nog wel het beste is om te doen alsof er niks aan de hand was. Dat probeerde ik ook wel, maar ik denk dat honden
vaak haarfijn aanvoelen dat je ze toch intens zielig vindt, al probeerde ik heel hard om dat niet te doen.

[veertje]

Karakter is inderdaad heel bepalend. Bij Finn bespeur ik echt geen enkele angst naar mensen of honden. Ook in huis zijn harde geluiden van vallende dingen of de stofzuiger nooit een probleem geweest. Ik vermoed dat hij aan huis geleefd heeft en dus wel wat huishoudzaken meegekregen heeft, maar ook aangewezen was op zichzelf en met veel straathonden heeft moeten omgaan. Door zijn kleine en lieve uiterlijk denk ik dat mensen nooit echt lelijk gedaan hebben naar hem. Maar er moet ooit iets voorgevallen zijn, want 2 voortanden zijn stuk en hij heeft littekens in zijn lies en een kaal plekje op z'n bil (bijtwonden?), maar in zijn karakter merk ik daar echt niks van. Gelukkig maar

[Gollum]

Dat vond ik zo grappig aan Juul die ik even in de opvang heb gehad. Hij stapte hier rond alsof hij nooit anders had gedaan. Rare herriemachines, springende herriekinderen, hem maakte je de pis niet lauw. Volgens mij een ontzettend stabiele kalme hond. Tot hij konijnen rook

[Jacq]

Ik heb 1 Spanjaard, 1 Roemeen en 1 Nederlandse asielhond. Hiervoor ook Spanjaarden en Nederlandse asielhonden gehad. De Nederlanders zijn een huis gewend, tenzij ze van de broodfok komen dan is het wel veel meer werk. De Spanjaarden hebben/hadden veel jachtinstinct. De Roemeen is de "lastigste". Gevonden op de vuilnisbelt. Bang voor mannen, andere honden. Houdt van ons maar verder wil ze niemand om haar heen. Prima. Zit ze bij ons goed. Waar ze ook vandaan komen, vooral hun dankbaarheid en het gelukkig zijn met de nieuwe situatie valt op. Ze hangen erg aan ons. Een builenlander zou ik alleen nemen vanuit een opvang in nederland, tenzij pup of er moet een hele goede beschrijving gegeven kunnen worden. Je weer toch nooit hoe zo'n hond zich uit eindelijk zal gaan ontwikkelen in een thuissituatie. Het maakt mij niet uit waar ze vandaan komen. Als er 1 Hulp nodig heeft en ik heb plek en het past bij de anderen dan leuk!

[jacq1970]

Angst is een klein woord maar heeft een hele grote betekenis.
Angst bij een hond die ernstig is mishandelt is vaak anders dan angst bij een hond die geen socialisatie heeft gehad.
Samara was angstig voor mensen door mishandeling, als je bv met haar buiten was zag je weinig van haar angst wat geluiden, verkeer etc maakt haar allemaal niet uit, je kon haar niet blijer maken dan langs een drukke bouwplaats telopen werd ze helemaal blij van, echt kwispelen en dansen, speelbuigingen .. ze was echt blij, en dat was ook een beetje ons geluk want de eerste weken als het haar binnen te veel werd ging ik met haar naar buiten langs bouwplaats lopen
Als je een hond hebt die niet gesocialiseerd is ( in schuur geleefd oid) dan zijn geluiden en bewegingen ook al een probleem dus dan heb je buiten al een mega probleem.
Voor mij was het met Samara de kunst om zo weinig mogelijk mensen tegen te komen.. of zoveel mogelijk bouwvakkers terwijl ze binnen doodsbang was voor mannen.

Er zit zoveel verschil in angst dat het moeilijk is om te zeggen hoe dat uitpakt voor een hond.
Denk dat als ik zou vallen voor een hond die al in nederland zit die angstig benoemd is dat ik er eerst een paar keer mee zou willen lopen etc zodat ik kan zien wat die angst dan is hoe zich dat uit en of ik daar iets mee kan.
Angst agressie zou ik denk niets mee kunnen, als in een hond die echt mega uitvalt ( bijten) in de angst... maar ik heb dat ook nooit meegemaakt gelukkig.

Er zit zeker veel verschil in en mijns inziens hangt het ook gewoon héél erg van het karakter van de hond af. Ik heb nu twee totaal niet gesocialiseerde honden, maar ze zijn beide niet angstig van aard (hoewel Amy wel wat onzeker is) en hebben ook geen verleden van mishandeling (dus geen trauma's). Ik woon in de stad, er is hier buiten veel verkeer en er gebeurt van alles op straat, maar Amoz en Amy hebben daar geen enkele moeite mee. Het zijn ook allebei honden die heel snel herstellen van schrik (veel sneller dan Mila bijvoorbeeld, die nerveuzer is en daardoor ook sneller schrikt, ook al is zij wel gewoon normaal gesocialiseerd).
Amoz is als pup opgegroeid in een donkere schuur zonder contact met mensen, kon zes jaar lang in het asiel niet aangeraakt of benaderd worden door mensen, had ook flinke angstagressie als hij in het nauw werd gedreven. Hij is nu helemaal niet meer bang voor mensen, alleen wat eenkennig. Het is in wezen een stabiele en vrij zelfverzekerde hond die helemaal geen moeite heeft met nieuwe dingen en nu zelfs mijn makkelijkste hond is die ik echt overal mee naartoe kan nemen. Dat kan dus ook na geen socialisatie, geen ervaring met mensen... Maar met een ander karakter was dit wellicht een groot drama geworden.
Amy heeft ook geen echt contact gehad met mensen tot ze 1 jaar was (zag nauwelijks mensen en liet zich niet aanraken) en verder had ze nooit iets anders gezien dan een sinaasappelboomgaard. Maar Amy is een hond die nergens in blijft hangen, die heel open en nieuwsgierig van aard is, en zich ook heel makkelijk aanpast. Als Amy schrikt, schudt ze zich eens uit en is het een seconde later alweer vergeten (heerlijk!). Ze is nog wel onzeker als vreemde mensen echt wat van haar willen, maar als ze mensen een paar keer heeft gezien is dat helemaal weg.
Kortom: het karakter van een hond kan volgens mij heel veel goedmaken aan wat een hond qua socialisatie heeft gemist.

zo verschillend kan het dus maar zijn en blijkt dus dat karakter van de hond zelf ook een groot verschil maakt..

[annnie]

Ik heb nu sinds ong 1,5 maand een dametje uit Hongarije in huis. Ik wilde liever geen buitenlands hondje om die inburgering/angstproblemen waar je altijd risico oploopt. Maar goed, dit hondje werd me min of meer in de schoot geworpen, sloot meteen vriendschap met de hond die ik al had en toen had ik natuurlijk geen keuze meer.

Annie is iets ouder dan een jaar en van wat ik begrepen sinds november in handen van een stichting. Toen ik haar net had schrok ze soms een beetje van de bus als die voorbij reed, maar na 3x had ze ook door dat het niks was.

Mensen zijn volgens haar helemaal leuk, ondanks dat ze uit een Dodingsasiel komt. Ze plofte zo bij mijn vader op schoot toen ze hem voor het eerst zag om lekker te gaan slapen. Iedereen is even lief en aardig. Misschien was het ook wel een heel gezellig dodingsasiel waar ze zat, want ik kan me moeilijk voorstellen dat ze slechte ervaringen met mensen gehad heeft

Het enige wat ze spannend vindt zijn andere honden. Dan verandert ze in een mini Ridgeback en soms blaft ze of snauwt ze.

[EllaBellaah]

Wij hebben sinds 5 weken een Bulgaarse pup in huis. Tot nu toe gaat het super goed, hij leert snel, is vriendelijk naar andere honden en mensen. In het begin was hij wel wat angstig voor nieuwe omgevingen, onbekende mensen, hij reageerde ook sterk op geluiden. Dit is allemaal in korte tijd sterk verbeterd, hij is een stuk zekerder geworden en we kunnen hem makkelijk meenemen naar vrienden of een feestje en binnenkort wil ik eens met hem naar de markt toe om te kijken hoe hij dat doet.
Hij houdt alleen niet van honden die heel erg lomp spelen, maar dat heeft volgens mij niks met z'n herkomst temaken.
Wij zijn in ieder geval dol op hem en tot nu toe gaat het allemaal heel erg goed. Het is echter wel zo dat Cooper waarschijnlijk maar 2 maanden ergens heeft rond gezworven, waar dat was weet niemand. Ik denk dat het heel anders zou zijn bij een hondje die al een jaar op straat heeft geleefd.
Nogmaals een pup uit het buitenland zouden we zo weer doen, maar eerst mogen we hopelijk lang van onze Coopertje genieten!