Het HondenForum

Manuma schreef:

Hanneke2 schreef:

Manuma schreef:
Maar gisteravond hebben we eens even goed gesproken en hij kan echt niet blijven.

Maar je wilde hem wel opvangen. Dus een week of een maand of een half jaar was geen probleem. Waarom is tien jaar dan wel een probleem?

Daar hebben we al aardig wat redenen voor en die houd ik graag persoonlijk.

Een belangrijke is wel dat ik ooit kinderen wil en me niet zie lopen met een kinderwagen en drie grote honden.

Al zou je het niet willen omdat je hem niet bij je bank vindt kleuren dan is dat nog jullie keuze. Jullie geven hem al deze prima start en dat op zich is al geweldig.

Ik zal later vandaag een betere update geven.

Hij staat de afgelopen dagen wat stil, geen grote sprongen meer maar ik denk dat dat wel normaal is na de mega sprongen die hij maakte. Hij doet vrijwel alles na wat Manu doet, zo slapen de twee heren nu onder ons bed 's nachts Wandelen gaat heel goed, binnen is nog steeds wat werk.

Hanneke2 schreef: Ik vind dat geen rare reactie. Ik ben zelf niet zo voor angstige honden eerst in een opvanggezin plaatsen, ik vind vaak dat ze al genoeg stress hebben gehad en dat het nou voor eens en voor altijd goed moet zijn. En als het klikt met de andere honden en die bangerd bloeit op, en er is een optie om die hond te houden, waarom niet? Waarom zou je het een bange hond aandoen om nog een keer dat proces van vertrouwen winnen en veiligheid vinden in te gaan?

Ik vind dit de woorden van een verzamelaar Het is voor mij ook een optie om mijn hele huis vol te gooien met dakloze knaagdieren, gedumpte reptielen en flessen lammeren. Ja dat kan allemaal best. Maar wacht, ik heb er geen zin in
Ik vind dat je een hond of welk dier dan ook vooral moet nemen omdat je er zin in hebt. 10 jaar met een hond zitten omdat je het zielig voor hem vind dat ie moet vertrekken van zijn tijdelijke opvang, vind ik waanzin. Bovendien is dat weer 1 opvangplek minder, terwijl opvangplekken zo schaars zijn en voor de honden het verschil maakt tussen snel geplaatst worden of nog jaren in het asiel.
Daarnaast ben ik van mening dat hij er alleen maar sterker van wordt. Ik heb nooit moeite gehad met mijn opvanghonden meegeven. Onderschat die honden niet, ze zijn veel meer wereldwijs dan die gepamperde couchpotatoes die in Nederland zijn opgegroeid en niets te kort komen. Die redden het heus wel en daar heb je als opvangadres bijdrage aan gehad.
Tot zo ver de 'misdaad'

Hanneke2 schreef:

veertje schreef:

Manuma schreef:Het is mij dus wel duidelijk dat het voor Cody zijn ontwikkeling het beste is als hij bij een andere hond geplaatst gaat worden. Het proces zal een stuk trager gaan zonder die ene hond erbij.

Denk je? Zou het niet kunnen dat hij het wel even moeilijker heeft zonder andere hond erbij, maar dat hij uiteindelijk sneller over zijn angsten heen komt als hij er alleen voor staat?

Een angstige hond als enige hond plaatsen zou verboden moeten worden. Het is een soort psychisch doodvonnis voor een hond en ik begrijp niet hoe je dat als serieuze optie kan zien.

Overdrijven is ook een kunst

Overigens zeg ik nergens dat het een serieuze optie is. Ik noemde het omdat ik erover aan het nadenken was en door het hier te noemen, leer ik er ook nog weer wat van.

@Manuma: Ik vind het overigens knap dat je, ondanks dat het zo goed klikt met jullie en de honden, toch kiest voor jezelf Lijkt me echt heel moeilijk om in zo'n situatie de meest verstandige beslissing te nemen. Voor Cody komt vast nog wel zijn gouden mandje en daar hebben jullie een goede bijdrage aan geleverd

Ik weet niet wat het is met die twee mannen, maar het lijken wel geboren verleiders .

Manuma schreef:We hadden inmiddels een half uur gelopen en er liep een oudere man parallel aan ons, een paar meter verderop met twee kleine honden. Cody besloot eens bij die man te gaan kijken en stak zo die puntneus naar voren De man kon hem gewoon aaien en dat op Cody zijn initiatief! Ik was stomverbaasd en natuurlijk heel trots op hem.


Cody vond het wel gezellig want hij bleef in de kamer liggen Náást de bank zelfs, in Uma’s mandje. Dat gaf een grappig gezicht:




Mijn ouders wilden sjoelen
Uhhh, dat maakt veel herrie. Dus ik had er mijn bedenkingen bij, maar mijn vriend zei me dat ik Cody niet moest onderschatten. Daar had hij wel een punt, we proberen het gewoon en anders ga ik wel even met ze wandelen in die tussentijd.
Maar verrek, zie zelf:

Wat een ontzettend gave foto's van het drietal . En die foto van Cody in Uma's mand hahaha (Cody zegt: "Klein, nee hoor, het is hier helemaa niet te klein .")

Zoals jij stond toen Cody naar die man liep voor een aai stond ik ook toen Willem met het bezoek ging snollen van de week .

Wat een ongelofelijk knappe mafketels hè, dat ze zo snel tegen zoveel meer geluid kunnen?! In het begin zo superschichtig op elk geluidje, en nu? Rustig gaan liggen als je sjoelt of in muren boort .

Manu geeft al aan dat Cody zich erg optrekt aan de andere honden. Dus lijkt mij inderdaad verstandig om hem bij een stabiele andere hond te plaatsen. Daar zal hij snel genoeg weer aan wennen door de dingen die hij nu leert. Het is echt sneu om zo'n hond alleen ergens te plaatsen zonder andere hond.

Ik heb het de afgelopen tijd ook gezien bij de pupjes, neem ze alleen mee naar buiten en ze zijn overal bang voor (nu niet meer) en zet er een zelfverzekerde hond bij en ze durven veel meer. Het maakt een enorm verschil. Voorheen met Desi was dat ook zo.

Ben het er wel mee eens dat zo'n angstige hond beter direct naar z'n nieuwe baas kan gaan ipv opvang, maar daar kan Manuma verder niks aan doen. Het is al heel fijn dat er een goede opvangplek is. En makkelijkg gezegd dat hij maar moet blijven, want het is een hele beslissing en je kunt ook niet iedere opvang hond houden. Het moet ook in je situatie passen en het was in eerste instantie ook niet de bedoeling dacht ik.

Hij doet me wel veel twijfelen hoor
As we speak ligt hij met Uma te snollen op de bank. En Uma houdt niet van polonaise aan haar lijf. Cody is een heel sociale hond, houdt van knuffelen maar het lijkt wel of hij even van een stukje van hemzelf moet winnen voordat hij er echt van kan genieten. Het heeft een uur geduurd voordat hij ging ontspannen.

Ik heb niet echt een spannende update. Behalve dat hij het wandelen nu nog leuker vindt. Hij komt nog niet zelf naar je toe om aandacht op te eisen, maar hij is wel op het punt dat hij, zodra je op hem af komt, gaat smekken en die neus naar voren steekt om geaaid te worden.

Manu heeft zijn plekje waar hij zich soms terug trekt. Dat is onder ons bed en daar ligt Cody graag met hem samen. Manu is normaal echt van zijn eigen plekje en vooral daar, dat is zijn rustplaats en hij ligt daar dus in alle vrede samen met Cody. Ik vind dat heel bijzonder om te zien. Ik blijf het bizar vinden hoe goed hij klikt met beide honden. Op straat zie ik dat hij steeds meer toenadering zoekt. Laatst was iemand stalen buizen uit zijn bus aan het zeulen en Cody wilde dat wel even van dichtbij bekijken. Al het initiatief dat hij neemt moedig ik aan en daar steun ik hem in. We gaan met zijn allen even mee en ik merk dat hij dat fijn vindt. Hij kijkt dan ook altijd even achterom: zie je dat? Ja lieve vent, je bent zo stoer.
Hij is ontzettend stoer maar ook nog steeds een watje en hij schommelt daar continue tussen. Je ziet dat hij het wíl proberen maar je moet hem nog steeds even helpen.
Ik ben volgende week vrij en dan gaan we een hoop werken aan de dingen die hij nog moeilijk vindt. Ik ben heel benieuwd of ik dan weer grote sprongen gaat laten zien. Hij gaat mijn vriend ook steeds meer vertrouwen.

Dus, wordt vervolgd.

Manuma schreef:

Hanneke2 schreef:

Manuma schreef:
Maar gisteravond hebben we eens even goed gesproken en hij kan echt niet blijven.

Maar je wilde hem wel opvangen. Dus een week of een maand of een half jaar was geen probleem. Waarom is tien jaar dan wel een probleem?

Daar hebben we al aardig wat redenen voor en die houd ik graag persoonlijk.

Een belangrijke is wel dat ik ooit kinderen wil en me niet zie lopen met een kinderwagen en drie grote honden.

Oh dat is andere koek.

Ja, dan geef ik je helemaal gelijk hoor. Ik realiseerde me even niet dat jij nog in zo'n heel ander fase zit dan ik, sorry!

Mijn eerste hond kwam toen de kinderen 10 en 12 waren, en achteraf gezien moet ik er ook niet aan denken om de combi kleine kinderen en (überhaupt) honden in huis te hebben. In jouw situatie zou ik ook zeker niet voor die derde grote hond gaan, en dan is het alleen maar super dat je wel die opvanger op de rails wil zetten. En dat laatste lijkt aardig te lukken, dus .

Hanneke2 schreef:

Manuma schreef:

Hanneke2 schreef:

Manuma schreef:
Maar gisteravond hebben we eens even goed gesproken en hij kan echt niet blijven.

Maar je wilde hem wel opvangen. Dus een week of een maand of een half jaar was geen probleem. Waarom is tien jaar dan wel een probleem?

Daar hebben we al aardig wat redenen voor en die houd ik graag persoonlijk.

Een belangrijke is wel dat ik ooit kinderen wil en me niet zie lopen met een kinderwagen en drie grote honden.

Oh dat is andere koek.

Ja, dan geef ik je helemaal gelijk hoor. Ik realiseerde me even niet dat jij nog in zo'n heel ander fase zit dan ik, sorry!

Mijn eerste hond kwam toen de kinderen 10 en 12 waren, en achteraf gezien moet ik er ook niet aan denken om de combi kleine kinderen en (überhaupt) honden in huis te hebben. In jouw situatie zou ik ook zeker niet voor die derde grote hond gaan, en dan is het alleen maar super dat je wel die opvanger op de rails wil zetten. En dat laatste lijkt aardig te lukken, dus .

ieders situatie is natuurlijk anders maar ik heb 2jonge kinderen en 3honden op dit moment.
Geen enorme handenbinders en de kinderen gaan naar school maar het is mogelijk.
Maar alleen als je er zelf achter staat en anders moet je dus gewoon niet beginnen aan meer dan je van plan was.
Dat is in het belang van de hond en van jezelf en kan alleen maar verstandig gevonden worden lijkt me.
Wel heel fijn dat Cody zulke dikke maatjes is met Uma en Manu, al maakt dat de twijfel soms tergend groot

veertje schreef:

Hanneke2 schreef:

veertje schreef:

Manuma schreef:Het is mij dus wel duidelijk dat het voor Cody zijn ontwikkeling het beste is als hij bij een andere hond geplaatst gaat worden. Het proces zal een stuk trager gaan zonder die ene hond erbij.

Denk je? Zou het niet kunnen dat hij het wel even moeilijker heeft zonder andere hond erbij, maar dat hij uiteindelijk sneller over zijn angsten heen komt als hij er alleen voor staat?

Een angstige hond als enige hond plaatsen zou verboden moeten worden. Het is een soort psychisch doodvonnis voor een hond en ik begrijp niet hoe je dat als serieuze optie kan zien.

Overdrijven is ook een kunst

Okee, overdreven bewoording misschien, maar ik heb allerlei voorbeelden gezien, en keer op keer zie ik dat een bange hond alleen het afgrijselijk moeilijk heeft, en dat het ontzaglijk veel vergt van een goeie baas om daar een zorgeloze blije hond van te maken. En ik heb extreme dingen gezien van honden die nooit meer los, of zelfs nooit meer buiten komen bij die soms stiklieve baas zonder andere honden. En ja, dat blijf ik misdadig vinden.

Een angstige hond naast een of meer vriendelijke sociale honden heeft vanaf dag 1 een veilige plek. En dat is dan misschien een heel piepklein veilig plekje, maar dat veilige plekje is nodig om verder te komen. Ik heb honden gezien die in beginsel heel veel minder angsttrauma's hadden dan Lilo, maar Lilo kon hier op dag 1 met een diepe zucht lekker gaan liggen dutten naast stoere vriendelijke Jack. Die basis, van durven te gaan slapen op de eerste dag in een vreemde omgeving, kan alleen een andere, goeie hond geven.

Mooi hondje. Hij lijkt een beetje op een Indian dog.





Ik hoop dat hij nog verder bijtrekt en dat je er een mooi plekje voor kan vinden met een prettige lieve kalme tweede hond aan zijn zijde. Voor altijd uiteraard.

laeken schreef:Mooi hondje. Hij lijkt een beetje op een Indian dog.





Ik hoop dat hij nog verder bijtrekt en dat je er een mooi plekje voor kan vinden met een prettige lieve kalme tweede hond aan zijn zijde. Voor altijd uiteraard.

hoe lief en kalm is Bas? lijkt me een gezellige combi

Ingrid48 schreef:

laeken schreef:Mooi hondje. Hij lijkt een beetje op een Indian dog.





Ik hoop dat hij nog verder bijtrekt en dat je er een mooi plekje voor kan vinden met een prettige lieve kalme tweede hond aan zijn zijde. Voor altijd uiteraard.

hoe lief en kalm is Bas? lijkt me een gezellige combi

Nee, dat gaat helaas niet. Bas is in alles kalm en zeer makkelijk. Daar hebben we hard aan gewerkt en deels zat het ook echt in haar of is ze zo geworden door omstandigheden. Als we daar een tegenovergestelde hond bij zetten doen we allebei de honden tekort. Kerst 20 mensen over de vloer gehad, oud en nieuw in centrum Delft met familie en kinderen. Allemaal zaken die Bas kan maar deze hond totaal niet gaat trekken. Het leven van Bas is het leven dat deze hond niet kan. Wel denk ik dat het goed voor deze hond zal zijn. Maargoed, dat gaat dan wel ten kosten van alles wat we met Bas hebben opgebouwd en geregeld. Deze hond rent hier binnen een dag door de bossen en is onvindbaar. De reeën lopen hier voor je neus en de hazen slapen 5 meter naast onze ramen van de woonkamer. Poort staat vaak open etc etc.

nee, lijkt me inderdaad dan geen goede keuze ...

31 december en een hoop geknal maar oh wat doet Cody het goed zeg!

Zijn staart staat grotendeels nog steeds overeind en kwispelt zelfs wat. Hij loopt aan een halsband, tuig en is ook nog eens aan Manu gekoppeld zodat hij lekker dicht tegen hem aan kan kruipen als hij schrikt. Twee dagen terug was er zo'n grote knal vlakbij dat we alle vijf schrokken. We stonden elkaar even aan te kijken en zijn daarna rondjes gaan rennen en gaan spelen

Binnen wordt het ook steeds beter. Hij durfde nog niet altijd in ons bijzijn te eten of drinken, dus ik heb de afstand uitgebouwd met de voer- en drinkbak. Soms een meter verder dan de vorige keer, soms 30 cm. Inmiddels ligt hij graag in dezelfde ruimte als wij en hij is al twee dagen helemaal niet van ons geschrokken Ik sta nu zelfs mijn tanden te poetsen met mijn zoemende, elektrische tandenborstel terwijl hij naast me ligt met zijn kop op de badmat. Daar was eerder geen sprake van, zodra je 'zijn' kamer in liep vloog hij overeind en schoot naar een ander verstophoekje.

Hij is ook nog eens heel braaf met wandelen. Hij lijkt het steeds leuker te gaan vinden en ik ben nu zelfs bezig hem het opspringen af te leren want hij deed het wel heel vaak Eerder beloonde ik dat initiatief, hij was vrolijk en vond het fijn een kriebel te halen. Nu komt hij gewoon: halloooo!
Als hij aan de flexi loopt oefen ik ook het hier komen met hem. Hij komt direct. Echt direct.
Ik heb daardoor ook ontdekt hoe vaak ik 'kom maar' zeg en besef me dat mijn honden me daarom ook nooit zo serieus nemen. Als Manu en Cody gekoppeld zijn, en ze staan beide vrij lang te snuffelen zeg ik 'kom maar heren' en Cody stopt direct en wil naar me toe. Maar betonblok Manu staat dan nog steeds aan dat ene plantje te snuffelen

Ook heb ik hem afgelopen maandag meegenomen naar de wandeling met Diana en Sulluna, in totaal 8 honden
Er zijn een aantal foto's gemaakt. Hij zit aan de flexi riem, en het is een omheind bos.
Even jeuken.


Zoveel honden, zoveel rennen


Blij snoetje


Die oortjes als je tegen hem praat Hij snapt het al steeds beter hoe hij om bomen en palen heen moet lopen met de riem


Prikkeren vindt hij stom (Uma ook )


Even bij de rest afkijken hoe leuk bagger kan zijn


Zijn mooie, fijne koppie


Cody komt mooi aan en ik vind zijn vacht er ook al een stuk beter uit zien


Weer even naar mij kijken of hij wel braaf is


Ik heb ook nog een filmpje van afgelopen zondag met de honden van mijn nichtje in het bos, zonder Manu. Hij was helemaal verliefd op de Jack Russel.
Hij had wel wat spanning, maar niet heel negatief. Hij moet ook gewoon wat meer gaan bewegen denk ik, ik ren nu stukjes met hem. Na de jaarwisseling ga ik hem meenemen met hardlopen.
Let niet teveel op mijn babytalk

Als je het verhaal niet zou hebben gevolgd en je ziet alleen het filmpje, zie je een ontspannen, vrolijke hond, die dol is op z'n baasje

Hij deed het echt super tijdens de wandeling Kwam ook gewoon even snuffelen, nam voertjes aan en liep lekker mee met alle andere honden.
Hij heeft ook duidelijk veel vertrouwen in jou en voelt zich fijn bij Manu en Uma.
Fijn dat hij ook niet echt bang is voor het vuurwerk en nu ook in huis steeds meer op zijn gemak is!

Dat heeft die dan sneller door dan Yindi Die gaat vol in de ankers als ze om een paal zit en doet nog net niet of ze zwaar mishandeld wordt want eng eng eng Nu bijna een jaar later gaat het langzaam pas beter

Hij ziet er echt goed uit joh. Hij lijkt kwa vacht en bouw op Yin. Zelfde kleurtjes.

Heel erg leuk filmpje

Ik zag Uma eerst niet op die prikkerfoto, haha!

Wat heerlijk om te lezen dat het ventje het zo goed doet, alle lof voor jullie

Zucht het is dat ik een man heb anders had ik hem zo in huis genomen met mijn 2 dames….Ik hoop dat je nog even van hem mag genieten en dat hij dan een top plek krijgt en dat hij te volgen blijft via HF.

Wat een tophondje is het! En wat doe je het geweldig met hem

Wanneer komt er weer een update?

Ik vind Cody elk geval geweldig. Gister nog lekker met hem geknuffeld

ahh, wat lief

Hij ligt er heerlijk bij.

Oh ik dacht dat ik alweer geupdate had maar blijkbaar niet

Helaas zijn er nog steeds geen geïnteresseerden voor Cody
Hij komt al steeds meer uit zijn schulp gekropen, het is nu bijvoorbeeld al normaal dat hij bij ons in de woonkamer ligt. Hij is nog steeds niet helemaal op zijn gemak zoals de rest.
Ik ben gestopt met afstand opbouwen met de drinkbak. Ik neem hem nu na elke wandeling mee naar de drinkbak in de keuken. Hij vindt het doorsteken van de kamer nog steeds spannend en durft dat ook niet alleen. Vandaar dat ik hem de riem om houd en hem vrij kort pak en meeneem. Hij doet het al steeds gemakkelijker.
Soms worden de nagels nog uit gezet van de spanning en glibbert hij over de vloer. Ik negeer dat en stop dan even tot hij weer rustiger wordt. Ik probeer het niet sneu te vinden, hij heeft dan zijn rug bol, poten strak en zijn oren plat tegen zijn kop. Zodra hij iets meer ontspant ga ik weer tegen hem aan kletsen en kriebel hem. Na een korte kriebel stop ik bewust, daarmee daag ik hem uit mij weer op te zoeken, ook in die situatie.
Eigenlijk zoekt hij me daarna altijd weer op, de ene keer wat gedurfder dan de andere keer. En soms loopt hij zelfs na de tweede kriebel direct richting de drinkbak.

Maar! Dat is dus nog een puntje, echter is het natuurlijk al heel knap dat hij zich niet meer verstopt onder het bed of de tafel en vrijwillig naast ons ligt en zich daar overduidelijk veilig voelt. Je bent geneigd te kijken naar de dingen die hij nog niet kan, we vergeten dan snel dat hij al zoveel voor elkaar heeft gekregen.

Ook Manu heeft door dat hij meer uit zijn schulp krijgt en die wordt al wat strenger Waar Cody eerst heel veel ruimte krijg wordt er nu meer in de gaten gehouden wat hij al dan niet creëert en of het wel toegestaan is wat hij uitvreet Je mag van Manu bijvoorbeeld echt niet door het huis rennen, ook niet als je de gang eng vindt En ja, ik kan heel rustig en geduldig gaan zitten doen maar wat Manu voor elkaar krijgt lukt mij natuurlijk niet. Die gooit er een des hondse blok uit en Cody staat binnen een paar seconden al veel rustiger zonder bolling in zijn rug en je ziet de spanning afvloeien. Waarna de heren een rondje wandelen en beginnen te spelen, wat ook steeds meer aftasten vanuit Cody is. Met wederzijds respect hoor.

Hij speelt héél graag.
Ik laat hem steeds vaker aan de flexi uit zodat hij wat meer ruimte kan nemen en hij rent vreselijk graag, speelt met zijn enorm lange stelten en die smalle bek Hij vindt buiten al veel minder dingen eng, auto's en fietsers zijn al niet meer eng en passerende voetgangers passeert hij ook al redelijk normaal zonder er langs te schieten.
Al met al draait hij nu al redelijk normaal mee, er zijn in huis nog een aantal dingen waar ik nog wat werk aan heb, maar ook dat zie ik wel goed komen.

Wat me verbaast is dat hij heel flexibel is met nieuwe mensen.
Ik heb hem nu twee keer meegenomen naar mijn ouders waar in totaal 8 mensen aanwezig waren. En Cody staat midden in de kamer te kwispelen en bij iedereen te snollen. Terwijl hij bij ons thuis (wij zijn met 2) niet in het midden van de kamer durft te zijn en nooit uit zichzelf komt snollen. Gisteren was hij voor het eerst bij Agnes, duikt op de bank en gaat kriebels halen?

Ik heb echt wel het idee dat hij me vertrouwt. Maar hoe het nou komt dat hij zich zo anders gedraagt in een ander zijn huis? Wij hebben wel een vrij smal huis, wellicht dat het daardoor komt en hij zich niet goed voort durft te bewegen? Zo merk ik dat hij hallen en andere smalle doorgangen (zoals naar de keuken) eng vindt. De kamer bij mijn ouders is vierkant dus breed en overzichtelijk. Maar dan nog vind ik het raar dat hij zo op alle mensen afstapt met een blije bek en een geheel probleemloze hond lijkt?

Fijne foto zeg, wat goed.

Wel apart dat hij ergens anders wat vrijer is inderdaad.

Manuma schreef:Ik probeer het niet sneu te vinden

Kan het hier mee te maken hebben denk je? Misschien dat jullie (onbewust) toch wat voorzichtig met hem doen en het (van binnen) wel sneu vinden en hij dit aanvoelt? Misschien zit ik er helemaal naast hoor, maar ik geloof dat ik dat ook hier met Naboo zie gebeuren. Ze blijft wat angstig en afstandelijk naar Tonnie, hij vindt dat naar en sneu en past er (onbewust) van alles door aan. Waardoor zij juist volgens mij de bevestiging krijgt dat er wel iets zal zijn, want die man doet zo onnatuurlijk. Ik zie dat ze namelijk anders reageert wanneer er iemand komt die niet weet dat ze angstig is, of die daar niet van onder de indruk is en haar niet zielig vindt.
Maar de indeling van een ruimte doet ook enorm veel, zeker voor angstige dieren. Overzicht hebben en eventuele vluchtmogelijkheden hebben (hoe krapper de ruimte, hoe kleiner die kans) geeft zekerheid. Dus het kan ook maar zo alleen aan de indeling van jullie huis liggen. Daar doe je weinig aan natuurlijk. Misschien is het te testen met een kleine metamorfose, als je daar de mogelijkheid voor hebt natuurlijk.

Als je op reis gaat naar een andere locatie (visite, bijvoorbeeld) Dan zijn er onderweg al veel prikkels geweest. Misschien helpt hem dat een beetje ontdooien?

Zo is er een stabij-dametje op het werk die ook echt even moet ontdooien. Bij haar zet ik dan wel eens expres een iets opdringerig speelse hond in, waar ze wel op móet reageren. Wanneer ze dat een paar keer heeft gedaan komt ze steeds losser en eindigt het altijd in blij rennen en spelen, en blijft ze ook heel los. Wanneer ik haar er niet doorheen help, kan ze best lang in die 'bevroren' toestand blijven hangen.

Wat ik daarmee wil zeggen is dat ik met een aantal honden heb gezien dat iets meer prikkelen juist het tegenovergestelde van dichtklappen kan veroorzaken.

Ik ken Cody verder niet en ik weet ook niet of Cody zo'n soort hond is, ik vertel alleen wat mijn ervaringen met dat soort hondjes zijn.