Hond inplaats van kinderen?

[Douchebaguette]

Iedereen moet uiteraard zelf weten hoe hij erover denkt, en ik oordeel daar niet over. Persoonlijk zeg ik NEEN, dat kan een hond echt NIET. Een hond is een hond en een mens is een mens. Toen ik mijn 2 maanden te vroeg geboren neefje in zijn containertje zag liggen, een klein roos ding met een gigantisch hoofd, een luier tot aan zijn nek en een muts op, kreeg ik het moeilijk om niet te huilen. Niet uit medelijden met dat zielig klein ding aan al die apparaten, maar omdat dat gewoon het meest kostbaar wezentje was dat ik ooit heb gezien. Kind van mijn broer, een nieuw mens vol potentieel voor vanalles, en ik ging zijn tante zijn, en dat was gewoon overweldigend.

Ik dacht ook ooit: kinderen, bah. Dat vernielt mijn leven, maakt een eind aan mijn vrijheid en dromen. Maar dan werd ik zwanger en besefte dat ik dat kind liever wilde dan wat dan ook, en dat mijn dromen en vrijheid ineens heel wat minder belangrijk - en vooral belachelijk en onbereikbaar, ook zonder kind - bleken. Het kind werd de nieuwe droom (dromen en ambities zijn inderdaad vervangbaar), en ik besefte dat ik toch nooit niks deed met al mijn vrijheid dus kon ik die evengoed aan iets productiefs besteden, zoals het opvoeden van een nieuw mens met nieuw invloed op zijn wereld. Helaas was het een miskraam, maar het heeft mij iets geleerd. Zeg nooit nooit. Nu heb ik een lidmaatschap in de zaadbank.
En wat doe ik met een hond? 15 jaar paar keer per dag mee gaan wandelen, beetje mee spelen, knuffelen, eten geven. Leuk. Maar ik herinner mij mijn relatie met mijn moeder. We hadden de dolste pret samen in de zoo, gaan winkelen, op vakantie, samen lachen en wenen, samen dingen knutselen en uitvinden, zaken opstarten, en een hond kan mij dat in die mate niet geven.

De emotionele kant van mijn kinderwens terzijde, veranderen mensen de wereld, niet honden. Sorry, maar ik zie in honden niet dat heilig beest en "betere mens" dat sommigen ervan maken. Zonder een mens aan het andere eind van de leiband, gaat ook geen hond lawineslachtoffers redden of blinden door het leven leiden. Telkens een hond iets belangrijks doet is het op bevel van een méns. Ja, sommige honden redden hun baasje ook zonder verzoek, maar de grote veranderingen zijn aan de mens te danken (of te verwijten uiteraard).
Mensen doen veel kwaad, maar ook veel goed. Ik wil mensen in de wereld zetten die goeie dingen gaan doen en de wereld op een of andere manier gaan verrijken en verbeteren. Ik heb veel gezien en geleerd dat het verdervertellen/omzetten waard is. De menselijke geest is tot meer in staat dan de "hondelijke" en dat maakt de mens voor mij kostbaarder.

Ik hou van mijn honden, maar ik zie in hun niets verder dan leuke, geliefde, kostbare huisdieren die ik uiteraard nooit in de steek zou laten, en die mijn leven wel verrijken. Maar als ik kinderen zie, wat ze zijn en wat ze allemaal kunnen worden, wat ze allemaal denken, waarnemen en uitvinden, dan voel ik mij het best en weet ik precies wat voor mij kostbaarder is. Ik was een tijd niet zeker of ik Israel zou verlaten en één van de redenen was mijn neef. Ik voelde dat ik voor hem moest blijven om hem te helpen opgroeien, want zijn vader is een enorm slecht voorbeeld en een dwaas en die jongen heeft iemand nodig die daar contrast op geeft. Iemand die wél hoop en ambities heeft, niet trots werkloos thuis zit te klagen en iedereen behalve zichzelf de schuld voor zijn falen geeft, en iemand die niet racistisch en gemakkelijk be- en veroordeelt wat er rond hem gebeurt zonder zelf ergens iets aan te doen. Voor dat kind dacht ik te blijven, niet voor de straathonden die ook elke hulp nodig hebben die ze kunnen krijgen.

Als een kind en een hond ter gelijkertijd aan het verdrinken zijn en ik kan er maar één redden, dan sowieso het kind. Ook al is er van één van het verdrinken gered kind achteraf gebleken dat het Adolf Hitler was.

[Chihuahua-paws]

Heb wel wat vrouwen gekent die geen kinderen wilde , beslist niet. Totdat de hele handel op begon te spelen . Zelfs 1 die op haar 41e nog een 1e kind kreeg.

Dat bedeode dus die oom van mijn vriend te vertellen.

Ik hou dus alle opies open en zeg nooit nooit.
Maar het is wel mijn keuze en niet omdat een ander die opdringt. Maar ik acht de kans zeer klein omdat er voor mij redenen mee spelen die bij elkaar maken dat op dit moment en iig in het verleden ik mezelf er gewoon niet klaar voor vind. Mocht dit veranderen dan veranderd alles.Maar aangezien ik nu 31 ben heb ik gewoon niet het idee dat dat gebeurd.

Maar ik ken iig ook 2 vrouwen die op latere leeftijd ineens zwanger wilde worden en dat was dus ook geen per ongeluk zwanger sommigen zijn er ook nog jaren mee bezig geweest.

Ik zie wat er komt. Maar vind het echt te zot om voor anderen om sociaal mee te draaien een kind op de wereld te zetten.

Ik heb trouwens een kennisje van mijn leeftijd ''zwaar gelovig'' ze heeft 8 jawel 8 kinderen ik denk om bij die gemeenschap te horen. 8 kinderen en ik moet al niet aan 1 denken Dan heb je ook nog maar weinig gemeen ineens hoor en heb je niet veel om over te praten dus verwaterd de vriendschap sowieso.

[iones]

Iedereen moet uiteraard zelf weten hoe hij erover denkt, en ik oordeel daar niet over. Persoonlijk zeg ik NEEN, dat kan een hond echt NIET. Een hond is een hond en een mens is een mens. Toen ik mijn 2 maanden te vroeg geboren neefje in zijn containertje zag liggen, een klein roos ding met een gigantisch hoofd, een luier tot aan zijn nek en een muts op, kreeg ik het moeilijk om niet te huilen. Niet uit medelijden met dat zielig klein ding aan al die apparaten, maar omdat dat gewoon het meest kostbaar wezentje was dat ik ooit heb gezien. Kind van mijn broer, een nieuw mens vol potentieel voor vanalles, en ik ging zijn tante zijn, en dat was gewoon overweldigend.

Ik dacht ook ooit: kinderen, bah. Dat vernielt mijn leven, maakt een eind aan mijn vrijheid en dromen. Maar dan werd ik zwanger en besefte dat ik dat kind liever wilde dan wat dan ook, en dat mijn dromen en vrijheid ineens heel wat minder belangrijk - en vooral belachelijk en onbereikbaar, ook zonder kind - bleken. Het kind werd de nieuwe droom (dromen en ambities zijn inderdaad vervangbaar), en ik besefte dat ik toch nooit niks deed met al mijn vrijheid dus kon ik die evengoed aan iets productiefs besteden, zoals het opvoeden van een nieuw mens met nieuw invloed op zijn wereld. Helaas was het een miskraam, maar het heeft mij iets geleerd. Zeg nooit nooit. Nu heb ik een lidmaatschap in de zaadbank.
En wat doe ik met een hond? 15 jaar paar keer per dag mee gaan wandelen, beetje mee spelen, knuffelen, eten geven. Leuk. Maar ik herinner mij mijn relatie met mijn moeder. We hadden de dolste pret samen in de zoo, gaan winkelen, op vakantie, samen lachen en wenen, samen dingen knutselen en uitvinden, zaken opstarten, en een hond kan mij dat in die mate niet geven.

De emotionele kant van mijn kinderwens terzijde, veranderen mensen de wereld, niet honden. Sorry, maar ik zie in honden niet dat heilig beest en "betere mens" dat sommigen ervan maken. Zonder een mens aan het andere eind van de leiband, gaat ook geen hond lawineslachtoffers redden of blinden door het leven leiden. Telkens een hond iets belangrijks doet is het op bevel van een méns. Ja, sommige honden redden hun baasje ook zonder verzoek, maar de grote veranderingen zijn aan de mens te danken (of te verwijten uiteraard).
Mensen doen veel kwaad, maar ook veel goed. Ik wil mensen in de wereld zetten die goeie dingen gaan doen en de wereld op een of andere manier gaan verrijken en verbeteren. Ik heb veel gezien en geleerd dat het verdervertellen/omzetten waard is. De menselijke geest is tot meer in staat dan de "hondelijke" en dat maakt de mens voor mij kostbaarder.

Ik hou van mijn honden, maar ik zie in hun niets verder dan leuke, geliefde, kostbare huisdieren die ik uiteraard nooit in de steek zou laten, en die mijn leven wel verrijken. Maar als ik kinderen zie, wat ze zijn en wat ze allemaal kunnen worden, wat ze allemaal denken, waarnemen en uitvinden, dan voel ik mij het best en weet ik precies wat voor mij kostbaarder is. Ik was een tijd niet zeker of ik Israel zou verlaten en één van de redenen was mijn neef. Ik voelde dat ik voor hem moest blijven om hem te helpen opgroeien, want zijn vader is een enorm slecht voorbeeld en een dwaas en die jongen heeft iemand nodig die daar contrast op geeft. Iemand die wél hoop en ambities heeft, niet trots werkloos thuis zit te klagen en iedereen behalve zichzelf de schuld voor zijn falen geeft, en iemand die niet racistisch en gemakkelijk be- en veroordeelt wat er rond hem gebeurt zonder zelf ergens iets aan te doen. Voor dat kind dacht ik te blijven, niet voor de straathonden die ook elke hulp nodig hebben die ze kunnen krijgen.

Als een kind en een hond ter gelijkertijd aan het verdrinken zijn en ik kan er maar één redden, dan sowieso het kind. Ook al is er van één van het verdrinken gered kind achteraf gebleken dat het Adolf Hitler was.

Maar jij zet op jouw beurt de mens toch wel heel erg op een voetstuk en dat is toch ook niet geheel terecht. De mens is namelijk ook niet heilig. Dat zie je wel aan alle ellende die de mens veroorzaakt in de wereld. Niet zozeer aan jou persoonlijk, maar aan dieren en andere mensen en het milieu.

En voor jou is jouw hond leuk. Voor mij is mijn hond familie. En ik ben niet de enige. Weet je dat er bij veel overlijdensberichten in die krant de hond ook vermeld staat bij familie?

Het is inderdaad wat je er zelf in ziet. En wat anderen er in zien, daar mag je niet over oordelen.

[malinois]

@ douchebagette: maar jij ziet kinderen zo... ik heb dat absoluut niet en ook nooit gehad. Als ik een kind zie denk ik niet ohhhhhhhhh... ook niet bij een baby. Die mensen zijn er ook hoor en dat is ook net zo normaal.

[dagmar88]

Deze ene zin dekt de hele lading. Als ik de leeftijd zou hebben als de meesten hier zou de situatie in de huidige maatschappij de doorslag geven om niet aan kinderen te beginnen. Nu ik zelf kleinkinderen heb maak ik me daar wel eens ongerust over.

Want de laatste 70 jaar zijn we er zo op achteruit gegaan?

Nee, maar wel de laatste dertig jaar.

Ach welnee, dat roept iedere ouder wordende generatie. mijn overgrootmoeder riep het, mijn grootmoeder net zo hard, daarna was het de beurt aan mijn moeder en ik, ik roep het niet! Iedere generatie groeit vanzelf mee met hoe de wereld op dat moment in elkaar zit.

[smoekie]

Deze ene zin dekt de hele lading. Als ik de leeftijd zou hebben als de meesten hier zou de situatie in de huidige maatschappij de doorslag geven om niet aan kinderen te beginnen. Nu ik zelf kleinkinderen heb maak ik me daar wel eens ongerust over.

Want de laatste 70 jaar zijn we er zo op achteruit gegaan?

Nee, maar wel de laatste dertig jaar.

[Daisy@]

Volgend jaar staat voor mij sterilisatie op het programma. Bewust kinderloos dus.

Is ook niet altijd een garantie

Vriendin van me na redelijk lange weg (zijn niet zo makkelijk mbt sterilisatie) eindelijk "geholpen" om vervolgens jaren later toen Mr. Right langskwam geprobeerd heeft dat ongedaan te maken om vervolgens via "medisch ingrijpen" zwanger te worden

Sorry maar sterilisatie doe je voor jezelf omdat je er zelf niks mee hebt en geen kinderen wil. Niet omdat je ze met de partner die je hebt niet wil, want idd dan kan je idee over kinderen nog veranderen als die factor veranderd.

Dat ook de gyn gezegd toen hij vond dat hij ook met mijn partner er over moest praten destijds. Mijn lijf, mijn keuze, wil hij ze uiteindelijk toch dan houdt hij doordat ik zelf gekozen heb ipv het hem op te leggen nog die mogelijkheid.

Helemaal mee eens! Mijn lijf, mijn beslissing. Natuurlijk hebben Leon en ik er samen over gepraat. Maar ik heb toch de knoop, ook letterlijk, doorgehakt. Op mijn dertigste. Het was nu of nooit.
Voor mij is het 'besloten is besloten'. Was toen 5 jaar getrouwd (niet dat trouwen zoveel uitmaakt natuurlijk) en ik had zoiets, 'als ik ze nu niet wil... het is nu of nooit.' En de beslissing viel naar nooit.
Ik kreeg ooit ook de vraag dat stel dat Leon dood zou gaan en ik een man tegen zou komen die wel kinderen zou willen.
Ja en? Dan moet hij vooral een andere vrouw opzoeken. IK wil ze NIET, en daar kan geen ene vent verandering in brengen. Het zou trouwens betekenen dat ik met de degene die me het liefste is geen kinderen zou willen. Als ik ze had gewild was het toch echt met Leon geweest.
Ik snap trouwens dat gejodel niet van ongedaan maken etc etc.
Je beslist en klaar. Dan had je maar beter na moeten denken. Je moet het ook nóóit voor een ander doen. Je maakt zelf een beslissing en klaar.
Of misschien ben ik te nuchter, kan ook nog.

Daarnaast zal ik ook nooit een hond boven een kind stellen. Persoonlijk vind ik kinderen 'hoger' staan dan honden. Al zijn mijn honden mijn alles en ga ik er voor door het vuur. Het zijn en blijven honden. Een mensenleven vind ik meer waard. Liefde gaat denk ik zeker dieper.

Maar toch hou ik het lekker bij honden, bevalt best

[crutz]

Volgend jaar staat voor mij sterilisatie op het programma. Bewust kinderloos dus.

Is ook niet altijd een garantie

Vriendin van me na redelijk lange weg (zijn niet zo makkelijk mbt sterilisatie) eindelijk "geholpen" om vervolgens jaren later toen Mr. Right langskwam geprobeerd heeft dat ongedaan te maken om vervolgens via "medisch ingrijpen" zwanger te worden

Sorry maar sterilisatie doe je voor jezelf omdat je er zelf niks mee hebt en geen kinderen wil. Niet omdat je ze met de partner die je hebt niet wil, want idd dan kan je idee over kinderen nog veranderen als die factor veranderd.

Dat ook de gyn gezegd toen hij vond dat hij ook met mijn partner er over moest praten destijds. Mijn lijf, mijn keuze, wil hij ze uiteindelijk toch dan houdt hij doordat ik zelf gekozen heb ipv het hem op te leggen nog die mogelijkheid.

Helemaal mee eens! Mijn lijf, mijn beslissing. Natuurlijk hebben Leon en ik er samen over gepraat. Maar ik heb toch de knoop, ook letterlijk, doorgehakt. Op mijn dertigste. Het was nu of nooit.
Voor mij is het 'besloten is besloten'. Was toen 5 jaar getrouwd (niet dat trouwen zoveel uitmaakt natuurlijk) en ik had zoiets, 'als ik ze nu niet wil... het is nu of nooit.' En de beslissing viel naar nooit.
Ik kreeg ooit ook de vraag dat stel dat Leon dood zou gaan en ik een man tegen zou komen die wel kinderen zou willen.
Ja en? Dan moet hij vooral een andere vrouw opzoeken. IK wil ze NIET, en daar kan geen ene vent verandering in brengen. Het zou trouwens betekenen dat ik met de degene die me het liefste is geen kinderen zou willen. Als ik ze had gewild was het toch echt met Leon geweest.
Ik snap trouwens dat gejodel niet van ongedaan maken etc etc.
Je beslist en klaar. Dan had je maar beter na moeten denken. Je moet het ook nóóit voor een ander doen. Je maakt zelf een beslissing en klaar.
Of misschien ben ik te nuchter, kan ook nog.

Daarnaast zal ik ook nooit een hond boven een kind stellen. Persoonlijk vind ik kinderen 'hoger' staan dan honden. Al zijn mijn honden mijn alles en ga ik er voor door het vuur. Het zijn en blijven honden. Een mensenleven vind ik meer waard. Liefde gaat denk ik zeker dieper.

Maar toch hou ik het lekker bij honden, bevalt best

"mijn" gyn vond me best sterk met de opmerking (toen was hij overstag )

"beter spijt van geen kinderen dan van spijt van wel een kind. In het eerste geval heb ik er enkel mezelf mee (partner kan altijd nog kiezen voor kinderen bij een ander) en in het 2de geval heb ik er ook het kind mee. Mezelf er mee hebben is niet zo erg, mijn keuze maar het kind er mee hebben is wel erg, want die heeft er niet voor gekozen"

[Douchebaguette]

Maar jij zet op jouw beurt de mens toch wel heel erg op een voetstuk en dat is toch ook niet geheel terecht. De mens is namelijk ook niet heilig. Dat zie je wel aan alle ellende die de mens veroorzaakt in de wereld. Niet zozeer aan jou persoonlijk, maar aan dieren en andere mensen en het milieu.

Ik zei dan ook dat de mens veel fouten maakt. Maar dat is het resultaat van hetzelfde dat ook de goede daden mogelijk maakt en dat is het bijna grenzeloos potentieel van de menselijke geest. Je kan goede dingen uitvinden en slechte dingen en beide zijn gebaseerd op intelligentie en creativiteit waar geen dier mee te vergelijken valt. Ik kan de mens voor de atoombom vergeven gezien de mens ook de geneeskunde "uitgevonden" heeft. Maar dezelfde genialiteit is idd tot veel kwaad in staat, maar ik heb liever dat risico dan iedereen lekker dom en onschuldig want die combinatie bereikt het tegenovergestelde van vooruitgang. Maar vooruitgang heeft idd een prijs en in sommige gevallen vind ik die zelf te hoog. De atoombom is vooruitgang die de mens de wereld had kunnen besparen, ja. Veilige volledige verdoving daarentegen...

En voor jou is jouw hond leuk. Voor mij is mijn hond familie. En ik ben niet de enige. Weet je dat er bij veel overlijdensberichten in die krant de hond ook vermeld staat bij familie?

Mijn hond is ook voor mij familie en wanneer mensen zeggen dat ik er beter één kan afschaffen want wie heeft er nou 2 nodig, is het gesprek dan ook meteen beeindigd en heb ik iets van ga dood eikel. Ik heb op een halve week meer dan mijn maandsalaris in mijn hond zijn ziekenhuisverblijf gestoken en op een flik zijn gezicht gemept omdat die mij tegenhield van mijn zieke hond te gaan bezoeken. Bij overlijdensberichten trek ik dan weer de grens (want wie boeit het? Mijn vrienden en familie lezen het wel op Facebook) omdat ik er gewoon niks aan heb, de dode hond sowieso niet, maar zolang ze leven, hebben mijn honden en zeker mijn katten een familie-achtige positie. Ik ga voor mijn beesten de bak in en zou voor hun verzorging zelfs "in Amsterdam" gaan werken. Maar mijn emoties terzijde zie ik in de mens nog altijd een nuttigere investering.
Laat het ons zo zeggen, zolang ik geen kanten moet kiezen is het mij allemaal goed.

@ douchebagette: maar jij ziet kinderen zo... ik heb dat absoluut niet en ook nooit gehad. Als ik een kind zie denk ik niet ohhhhhhhhh... ook niet bij een baby. Die mensen zijn er ook hoor en dat is ook net zo normaal.

Wel ja daarom zeg ik, iedereen moet het zelf weten en ik oordeel er niet over. Het is voor mij hetzelfde als aborties. Ik zelf zou dat nooit kunnen (een gezond kind alleszins) maar ook al vind ik het spijtig wanneer andere moeders het wel doen, respecteer ik hun keuze en zeg er niks op. Iedereen heeft zijn redenen om wel of niet ouder te willen zijn, en die redenen zijn voor die persoon zelf altijd legitiem, ook al lijken ze voor anderen soms belachelijk.

Ik word er ook zo kotsirritant van in de dierenwinkel waar ik werk en al die kindjes komen de goederen uit de rekken gooien en de beesten aanraken en ik moet dus gaan babysitten.
"Niet aanraken!"
"Niet tegen het raam kloppen!"
"Zet dat neer!"
"Stop ermee!"
"Doe die kooi dicht!"
"Dat is breekbaar!"
"Genoeg!"
"Schat, dat neem je niet mee"
"Klim uit de hondenspeelgoedmand!"
"Leg dat piepend balletje neer en stop mijn gehoor te verkrachten!"
"Dat is geen mensensnoepje"
"Gelieve geen barcodes van het speelgoed te krabben!"
"Die papegaai bijt, neemt uw vingers weg"
"Kom met je ouders terug"
"Neen, ik verkoop je nu géén slang."
Maar dan zie ik hun gezichtjes en godverdomme ze zijn zo schattig wanneer ze zo superhard geboeid zijn door een flauwe hamster of een piepende bal.

[Daisy@]

"mijn" gyn vond me best sterk met de opmerking (toen was hij overstag )

"beter spijt van geen kinderen dan van spijt van wel een kind. In het eerste geval heb ik er enkel mezelf mee (partner kan altijd nog kiezen voor kinderen bij een ander) en in het 2de geval heb ik er ook het kind mee. Mezelf er mee hebben is niet zo erg, mijn keuze maar het kind er mee hebben is wel erg, want die heeft er niet voor gekozen"

Helemaal mee eens!
Mijn gyn stelde niet eens vragen. Huisarts deed ook totaal niet moeilijk. (ik was 30)

[Rami]

Eerst een hond, dan kinderen. En als je kinderen hebt dan kan de hond de deur uit. Kijk maar op marktplaats

Ja, dat gebeurt toch wel heel vaak, helaas... Zelfs in mijn eigen omgeving van mensen waar ik het absoluut niet van had verwacht.

Ik ben zelf gewoon meer geschikt voor honden dan voor kinderen. Om wie ik ben, hoe ik leef, hoe ik tegen de wereld aankijk.
En ja, er wordt wel eens gezegd door anderen dat mijn honden 'ook' mijn kinderen zijn. Ik zeg dan altijd dat ik blij ben dat het honden zijn en juist geen kinderen.
Ik vind kinderen leuk hoor, daar gaat het niet om. Maar het zijn echt werelden van verschillen. Gelukkig maar.

[kipo]

Gek om te lezen hoeveel mensen 'lastig gevallen' worden met vragen naar hun kinderwens. Ik heb eigenlijk helemaal geen last gehad van gezeur, een heel enkele keer heeft er eens iemand naar gevraagd, maar ik heb dat nooit als vervelend ervaren.
Dat artsen niet staan te springen om jonge mensen te steriliseren, snap ik wel. De kans op spijt is dan veel groter dan op wat latere leeftijd en uiteraard zijn er vrouwen die op hun 20e weten dat ze nooit kinderen willen, maar het is nu eenmaal zo dat dat vaak nog verandert als de biologische klok gaat tikken.

[Leonie.]

Lekker als je je hormonen laat beslissen ipv je verstand...

Die beslissen meer dan je denkt.

Bij jou ja

[Chihuahua-paws]

Lekker als je je hormonen laat beslissen ipv je verstand...

Die beslissen meer dan je denkt.

Bij jou ja

Bij iedereen

[bouvierpoedel]

Lekker als je je hormonen laat beslissen ipv je verstand...

Die beslissen meer dan je denkt.

Bij jou ja

Bij iedereen

[duitse herder]

Gek om te lezen hoeveel mensen 'lastig gevallen' worden met vragen naar hun kinderwens. Ik heb eigenlijk helemaal geen last gehad van gezeur, een heel enkele keer heeft er eens iemand naar gevraagd, maar ik heb dat nooit als vervelend ervaren.

Dat snap ik ook niet. De vraag hoe het in de liefde was, vond ik daarintegen wel een vervelende vraag.

Toch snap ik het wel dat mensen hun hond weg doen als er kinderen zijn. Als ik voor mezelf mag spreken, wil ik een hond alles kunnen geven. Veel wandelen, trainen en alle aandacht. Met een kind is dat gewoon niet zo, dan herplaats ik liever mijn hond zodat zij een goed leven kan krijgen. Ik zie te vaak dat de hond erbij in schiet en dat vind ik dan weer zielig.
Overigens weet ik nog niet of ik kinderen wil. Voor nu zeg ik nee, maar wie weet ooit. Wel denk ik dat mochten er kinderen komen, er na Noah voorlopig geen hond komt. Juist om wat ik hierboven al beschreef, ik wil een hond alles kunnen bieden en dat gaat met een kind niet.

[kipo]

Gek om te lezen hoeveel mensen 'lastig gevallen' worden met vragen naar hun kinderwens. Ik heb eigenlijk helemaal geen last gehad van gezeur, een heel enkele keer heeft er eens iemand naar gevraagd, maar ik heb dat nooit als vervelend ervaren.

Dat snap ik ook niet. De vraag hoe het in de liefde was, vond ik daarintegen wel een vervelende vraag.

Toch snap ik het wel dat mensen hun hond weg doen als er kinderen zijn. Als ik voor mezelf mag spreken, wil ik een hond alles kunnen geven. Veel wandelen, trainen en alle aandacht. Met een kind is dat gewoon niet zo, dan herplaats ik liever mijn hond zodat zij een goed leven kan krijgen. Ik zie te vaak dat de hond erbij in schiet en dat vind ik dan weer zielig.
Overigens weet ik nog niet of ik kinderen wil. Voor nu zeg ik nee, maar wie weet ooit. Wel denk ik dat mochten er kinderen komen, er na Noah voorlopig geen hond komt. Juist om wat ik hierboven al beschreef, ik wil een hond alles kunnen bieden en dat gaat met een kind niet.

Herplaatsen gaat mij te ver, maar ik ben wel blij dat onze honden (en nu hond) al wat ouder waren toen dochter geboren werd. Daar loop ik nu tegenaan, dat we eigenlijk heel graag een hond(je) erbij willen, ook voor Pol, maar dat dat nu gewoon niet handig is met werk en kindjes.

[duitse herder]

Noah is nu bijna 6,5 jaar en voorlopig hebben we nog geen plannen voor kinderen. Waarschijnlijk zal Noah oud en bejaard zijn als we überhaupt aan kinderen willen beginnen, dat zal ook schelen. Zeg ook niet dat ik standaard zal herplaatsen, maar als ze het ergens beter heeft dan gaat Noah weg. Dat zeg ik nu ook namelijk

[Marion.]

Gek om te lezen hoeveel mensen 'lastig gevallen' worden met vragen naar hun kinderwens. Ik heb eigenlijk helemaal geen last gehad van gezeur, een heel enkele keer heeft er eens iemand naar gevraagd, maar ik heb dat nooit als vervelend ervaren.

Dat snap ik ook niet. De vraag hoe het in de liefde was, vond ik daarintegen wel een vervelende vraag.

Toch snap ik het wel dat mensen hun hond weg doen als er kinderen zijn. Als ik voor mezelf mag spreken, wil ik een hond alles kunnen geven. Veel wandelen, trainen en alle aandacht. Met een kind is dat gewoon niet zo, dan herplaats ik liever mijn hond zodat zij een goed leven kan krijgen. Ik zie te vaak dat de hond erbij in schiet en dat vind ik dan weer zielig.
Overigens weet ik nog niet of ik kinderen wil. Voor nu zeg ik nee, maar wie weet ooit. Wel denk ik dat mochten er kinderen komen, er na Noah voorlopig geen hond komt. Juist om wat ik hierboven al beschreef, ik wil een hond alles kunnen bieden en dat gaat met een kind niet.

"You don't take a dog for Christmas, you take a dog for life".

En ja, in een hondenleven kunnen er wat dingen gebeuren waardoor herplaatsen een betere optie is voor de hond. Maar aan kinderen beginnen, en daarna - als het wat druk wordt - je hond de deur uit doen, vind ik niet kunnen. Dat is ongeveer hetzelfde als dat ik nu, met Miep alleen, beslist niet aan een pup ga beginnen. Dat is niet fair tegenover haar, en dan zet ik mijn willetje (heb de afgelopen 12 jaar ook hardop geroepen dat ik nooit meer maar 1 hond wil) maar gewoon even opzij.

En opmerkingen over onze kinderloosheid heb ik wel gehad hoor. Maar die waren het hardnekkigst van onze ouders en zussen. Snap ik ook. Maar zij kenden ons ook goed genoeg om te weten dat wij wel serieus waren. Maar proberen kan altijd, toch?

Wij zijn trouwens wel aan honden begonnen door precies die vraag. Van buurvrouw toen we terugliepen naar huis van een etentje op de boulevard. "Jullie zijn nu getrouwd, wanneer komen er kinderen?". Dat was dus in '97. Mijn antwoord was dat wij geen kinderen wilden, maar wel honden. Helaas kon dat niet want we werkten beiden 40 uur per week. Afijn, dat afzakkertje bij de buren duurde tot in de kleine uurtjes, want buuf had altijd honden gehad, maar wilde ze nu niet meer omdat ze zichzelf te oud vond. Maar een lease-hond wilde ze wel, voor 2 dagen in de week!
Afijn. Een week later hadden wij Sam (of misschien was het zelfs wel 2 nachten later )

[kipo]

"You don't take a dog for Christmas, you take a dog for life".

En ja, in een hondenleven kunnen er wat dingen gebeuren waardoor herplaatsen een betere optie is voor de hond. Maar aan kinderen beginnen, en daarna - als het wat druk wordt - je hond de deur uit doen, vind ik niet kunnen. Dat is ongeveer hetzelfde als dat ik nu, met Miep alleen, beslist niet aan een pup ga beginnen. Dat is niet fair tegenover haar, en dan zet ik mijn willetje (heb de afgelopen 12 jaar ook hardop geroepen dat ik nooit meer maar 1 hond wil) maar gewoon even opzij.

En opmerkingen over onze kinderloosheid heb ik wel gehad hoor. Maar die waren het hardnekkigst van onze ouders en zussen. Snap ik ook. Maar zij kenden ons ook goed genoeg om te weten dat wij wel serieus waren. Maar proberen kan altijd, toch?

Wij zijn trouwens wel aan honden begonnen door precies die vraag. Van buurvrouw toen we terugliepen naar huis van een etentje op de boulevard. "Jullie zijn nu getrouwd, wanneer komen er kinderen?". Dat was dus in '97. Mijn antwoord was dat wij geen kinderen wilden, maar wel honden. Helaas kon dat niet want we werkten beiden 40 uur per week. Afijn, dat afzakkertje bij de buren duurde tot in de kleine uurtjes, want buuf had altijd honden gehad, maar wilde ze nu niet meer omdat ze zichzelf te oud vond. Maar een lease-hond wilde ze wel, voor 2 dagen in de week!
Afijn. Een week later hadden wij Sam (of misschien was het zelfs wel 2 nachten later )

Eens hoor. De vervelendste vraag die wij kregen was van een schoonzus. Die vroeg wat we met de honden gingen doen als we kinderen wilden. Met een stalen gezicht heb ik geantwoord dat die ingeslapen zouden worden, zodra ik met de pil ging stoppen.

[Chihuahua-paws]

Er zijn best wel wat stellen die zich verkijken op kinderen.
Dat is iets wat je leven ingrijpend veranderd.
Sommige honden veranderen daar ook door.

Als ik zou zien dat mijn bond niet meer gelukkkg zou zijn door de komst van een kindje zou ik niet aarzelen iig.

Houden van houd in dat je ook los moet kunnen laten.

[Marion.]

Noah is nu bijna 6,5 jaar en voorlopig hebben we nog geen plannen voor kinderen. Waarschijnlijk zal Noah oud en bejaard zijn als we überhaupt aan kinderen willen beginnen, dat zal ook schelen. Zeg ook niet dat ik standaard zal herplaatsen, maar als ze het ergens beter heeft dan gaat Noah weg. Dat zeg ik nu ook namelijk

Ow yeah. Een oud, bejaard hondje wegdoen omdat jij aan kinderen wil beginnen

[duitse herder]

Noah is nu bijna 6,5 jaar en voorlopig hebben we nog geen plannen voor kinderen. Waarschijnlijk zal Noah oud en bejaard zijn als we überhaupt aan kinderen willen beginnen, dat zal ook schelen. Zeg ook niet dat ik standaard zal herplaatsen, maar als ze het ergens beter heeft dan gaat Noah weg. Dat zeg ik nu ook namelijk

Ow yeah. Een oud, bejaard hondje wegdoen omdat jij aan kinderen wil beginnen

Lees jij eigenlijk wel wat er staat? Zeg ook niet dat ik standaard zal herplaatsen, maar als ze het ergens beter heeft dan gaat Noah weg. Dat staat er, dat roep ik nu ook. Als een hond het ergens anders beter kan krijgen, is het egoïstisch om het niet te doen. Een oudere hond heeft minder behoeftes, die hoeft niet nodig meer te trainen en elke dag een uur te lopen.

[renee-uk]

nou dan maar egoïstisch maar mooi dat mijn hond niet weggaat ook al zou ze het ergens anders beter kunnen krijgen.
hetgeen ik overigens betwijfel, maar dat terzijde.

[iones]

Ik vind mensen die een hond plotseling te veel vinden omdat er kinderen gekomen zijn gewoon slappelingen.
Je weet toch wel dat je ooit kinderen wil in je leven? Dan ga je gewoon voor een ras die minder intensief is zodat je niet tijd te kort komt als het eens zover is dat er kinderen komen.
Maar weg doen, dat duidt toch op niet vooruit kijken. En de hond is dan weer de lul, die kan namelijk wieberen. Tot zover de onvoorwaardelijke liefde van de mens....

Ik betwijfel het ook zwaar dat mijn hond het elders beter zou hebben. Ik denk dat mijn honden er anders over denken. Die moeten dan weer onthechten, wennen... het zal ze zwaar vallen.

[malinois]

Een oudere hond is juist zo makkelijk.
...

[Chihuahua-paws]

Ik vind mensen die een hond plotseling te veel vinden omdat er kinderen gekomen zijn gewoon slappelingen.
Je weet toch wel dat je ooit kinderen wil in je leven? Dan ga je gewoon voor een ras die minder intensief is zodat je niet tijd te kort komt als het eens zover is dat er kinderen komen.
Maar weg doen, dat duidt toch op niet vooruit kijken. En de hond is dan weer de lul, die kan namelijk wieberen. Tot zover de onvoorwaardelijke liefde van de mens....

Ik betwijfel het ook zwaar dat mijn hond het elders beter zou hebben. Ik denk dat mijn honden er anders over denken. Die moeten dan weer onthechten, wennen... het zal ze zwaar vallen.

Ik denk dat veel mensen er idd niet veel over na denken. Laat staan dat ze vooruit kijken.
Een vrouw is 9 maanden zwanger maar zodra de baby erin is de hond binnen een week de deur uit en dat gaat vaak zo hoor

Je kiest toch ook voor een hond en ik begrijp helemaal niet hoe mensen zo makkelijk de keuze kunnen maken en ook snel iemand kunnen vinden die gelijk geschikt is voor de hond die toch een onderdeel is geweest van het gezin.

[Marion.]

Houden van houd in dat je ook los moet kunnen laten.

Dat klinkt prachtig als je je hond moet laten inslapen.

Maar je hebt een hond, bewust voor gekozen. En dan kies je heel bewust voor een kind op een bepaald tijdstip. En dan mag de hond wieberen "omdat dat fijner voor de hond is".
Flikker op. Je hebt meer zin in je kind dan in je hond, dus die moet weg.

Houden van is ook rekening houden met. Dan begin je maar 2 jaar later met die kinderwens ipv een oud, bejaard hondje een beter huis te wensen.

[Marion.]

Noah is nu bijna 6,5 jaar en voorlopig hebben we nog geen plannen voor kinderen. Waarschijnlijk zal Noah oud en bejaard zijn als we überhaupt aan kinderen willen beginnen, dat zal ook schelen. Zeg ook niet dat ik standaard zal herplaatsen, maar als ze het ergens beter heeft dan gaat Noah weg. Dat zeg ik nu ook namelijk

Ow yeah. Een oud, bejaard hondje wegdoen omdat jij aan kinderen wil beginnen

Lees jij eigenlijk wel wat er staat? Zeg ook niet dat ik standaard zal herplaatsen, maar als ze het ergens beter heeft dan gaat Noah weg. Dat staat er, dat roep ik nu ook. Als een hond het ergens anders beter kan krijgen, is het egoïstisch om het niet te doen. Een oudere hond heeft minder behoeftes, die hoeft niet nodig meer te trainen en elke dag een uur te lopen.

Ja hoor, ik kan prima lezen. En als er kinderen komen, en je je hond niet meer kunt bieden wat hij/zij nodig heeft, dan mag hij weg.

En nee. Zo denk ik er niet over. Ik ben aan mijn hond begonnen, dus ga ik die hond tot het eind toe geven wat hij verdient. Daar komen geen tussentijdse belangrijkere plannetjes door van kinderen krijgen of emigreren ofzo.
Ik hou rekening met de hond die ik nu eenmaal gekozen heb, en die verdient het ook om bij mij zijn einde te krijgen. Als ik hem niet kan geven wat hij nodig heeft, dan had ik hem al veel eerder moeten herplaatsen.

[renee-uk]

Houden van houd in dat je ook los moet kunnen laten.

Dat klinkt prachtig als je je hond moet laten inslapen.

Maar je hebt een hond, bewust voor gekozen. En dan kies je heel bewust voor een kind op een bepaald tijdstip. En dan mag de hond wieberen "omdat dat fijner voor de hond is".
Flikker op. Je hebt meer zin in je kind dan in je hond, dus die moet weg.

Houden van is ook rekening houden met. Dan begin je maar 2 jaar later met die kinderwens ipv een oud, bejaard hondje een beter huis te wensen.

eens!