Frenk schreef:Jacksel schreef:Frenk schreef:Ja, en er zijn ook honden die wel 'zomaar' uit het niks andere honden grijpen en daar heb ik het steeds over. Niet over al die andere exemplaren.
Er zijn erg veel honden die zelf de 'hondentaal' niet meer beheersen...
Dat heeft (in de meeste gevallen) geen bal te maken met fokken, naar mijn idee, maar met de socialisatie van de hond met andere honden. Ja, er zijn verknipte honden, maar ik denk dat je bij die honden eens niet alleen naar het fokken moet kijken, maar naar socialisatie en opvoeding. Naar mijn idee kan je bij het grootste deel daar de problemen uit afleiden. En dan blijft er een klein percentage uit die inderdaad een verknipte aanleg hebben (zoals bijv. de honden met het Rage syndroom).
De 'moeilijke' staffs die ik heb gezien geven echt wel tekenen af dat andere honden gewoon niet in de buurt moeten komen, doet een hond dat dan toch, ja dan is er voor meneer of mevrouw staff dus een aanleiding om erop te knallen, want er is aangegeven dat hij of zij dat niet wil. Dan is het niet meer contextloos, naar mijn idee
Gewenst of ongewenst is dan weer wat anders, maar je zal als eigenaar gewoon op de taal van je hond moeten letten. Moet ik ook met Jamey, die echt geen Staff is, maar wel eens mot wil zoeken met kleine teefjes, die zich op dezelfde hoogte plaatsen als zij zichzelf plaatst...
Opvoeding en socialisatie??? Owkee..... Nou, dat denk ik dus niet. Ik ken mensen die hun honden geweldig goed opvoeden en toch een hondagressieve hond treffen. En dat ligt dus echt niet aan hun wijze van socialiseren of opvoeden.
Als je weet dat die agressie er bewust door mensen ingefokt is, hoe kun je dan beweren dat het niks met fokken temaken heeft, maar met godbetert socialiseren????
Verder is er ook nog een verschil tussen wachten op de eerste de beste grijpmogelijkheid en je best doen om een confrontatie te vermijden. Daar zit nog een hele wereld aan communicatiemogelijkheden tussen.
Ik zeg ook niet dat het altijd zo is, enkel dat ik het in veel gevallen toch erin terug zie komen. Een nare ervaring in het verleden (zoals bij mijn Jamey met herders) kan ook zoiets uitlokken, maar dat is dan nog niet genetisch bepaald. Het is niet altijd de schuld van de eigenaar dat er dingen gebeuren waardoor de hond probleemgedrag ontwikkelt he... En een hond die zo'n nare ervaring heeft gehad en daardoor nu kiest voor de uitweg 'ik val als eerste aan', kan op zo'n moment weer hetzelfde bij een of meerdere andere honden veroorzaken, waardoor het door blijft gaan. Niet goed te praten, wel logisch en niet altijd te vermijden...
Er zijn zoveel andere mogelijkheden dan dat het meteen maar in de genen moet liggen. En ja, bij de vechthonden is het erin gefokt dat er minder tolerantie is naar andere honden, maar ook bij hen is er altijd een reden tot aanval -getraind zijn daartoe, een hond die in hun nabijheid komt terwijl ze signalen hebben gegeven dat ze dat niet willen hebben, enz).
En wat Massam beschrijft bij Sam, zelfs daarbij geeft ze aan dat het door zijn niet ideale verleden komt... Ik zeg niet dat het niet genetisch is, ik zeg dat je ook naar andere redenen moet kijken. Wat er niet in zit, komt er ook niet uit. Maar wat er wel inzit, hoeft er ook niet in alle gevallen te komen als je er verstandig mee omgaat. Zaken zoals het Rage syndroom zijn daar uitzonderingen in, voor zover als ik weet zal dat er altijd uitkomen, maar als je verstandig met je hond omgaat, zullen veel dingen te vermijden zijn. Als je weet dat je hond geen andere honden in de buurt wil hebben, ben je knap stom om dan toch zo'n situatie op te dringen. De meeste honden die de hondentaal hebben leren spreken (en dat is ook socialisatie!) geven echt wel dingen aan, als je maar goed oplet, als je daar niets mee doet, of het niet ziet, sja...
