Het HondenForum

Hamilton schreef:telkens als ik dit topic bekijk, komen bij mij weer de angstige momenten naar boven, die ik met m'n Beagle heb meegemaakt.
Eigenlijk wil ik ze diep laten zitten, maar toch maar even opschrijven.

Zo'n 8 jaar geleden , tijdens de wandeling liepen de beide honden los
(Svear 2 jaar, Beagle Jänta 10 jaar)
Svear voorop, die hield ik goed in de gaten, Jänta scharrelde achter mij aan.
Er lag ijs op de vijvers en sloten, maar was erg dun.
Toen ik achterom keek waar Jänta bleef, zag ik haar niet langs de tuinen scharrelen.
ook niet op de grasvelden, tot mijn blik naar de vijver getrokken werd, daar stond ze , op het dunne ijs en liep richting eenden, die in een groot wak zaten.
Eenden=brood moet ze gedacht hebben.
Gauw Svear bij me geroepen en aangelijnd, voordat die er ook op zou gaan.
Ondertussen bedenkend wat ik moest doen, had m'n jas al uit.
Vlak bij de eenden zakte ze door het ijs en probeerde er uit alle macht op te klimmen, maar het brak telkens af.
Ik ben haar heel enthousiast gaan toe roepen, onderwijl met 'n zakje brokjes zwaaiend, en al klauwend met haar voorpoten op het broze ijs, en achterpoten zwemmend, kwam ze naar me toe.
tot ik haar bij de halsband kon grijpen en op de kant trekken.
Daarna ben ik nog nooit zo snel naar huis gerend, thuis gekomen, haar met handdoeken droog gewreven en dik ingepakt bij de verwarming neergelegd.
Daarna kwamen bij mij de emoties los en heb ik een half uur ontzettend zitten trillen ( en janken)
Jänta heeft er niets aan overgehouden

(kunnen jullie begrijpen dat ik voor enkele jaren terug, mijn zoon verschikkelijk heb uitgescholden, toen hij Svear op het ijs liet, wel aan de riem, en Svear er aan de kant ook doorheen zakte, gelukkig was het daar ondiep, maar toch)

Corneliana schreef:

Hamilton schreef:telkens als ik dit topic bekijk, komen bij mij weer de angstige momenten naar boven, die ik met m'n Beagle heb meegemaakt.
Eigenlijk wil ik ze diep laten zitten, maar toch maar even opschrijven.

Zo'n 8 jaar geleden , tijdens de wandeling liepen de beide honden los
(Svear 2 jaar, Beagle Jänta 10 jaar)
Svear voorop, die hield ik goed in de gaten, Jänta scharrelde achter mij aan.
Er lag ijs op de vijvers en sloten, maar was erg dun.
Toen ik achterom keek waar Jänta bleef, zag ik haar niet langs de tuinen scharrelen.
ook niet op de grasvelden, tot mijn blik naar de vijver getrokken werd, daar stond ze , op het dunne ijs en liep richting eenden, die in een groot wak zaten.
Eenden=brood moet ze gedacht hebben.
Gauw Svear bij me geroepen en aangelijnd, voordat die er ook op zou gaan.
Ondertussen bedenkend wat ik moest doen, had m'n jas al uit.
Vlak bij de eenden zakte ze door het ijs en probeerde er uit alle macht op te klimmen, maar het brak telkens af.
Ik ben haar heel enthousiast gaan toe roepen, onderwijl met 'n zakje brokjes zwaaiend, en al klauwend met haar voorpoten op het broze ijs, en achterpoten zwemmend, kwam ze naar me toe.
tot ik haar bij de halsband kon grijpen en op de kant trekken.
Daarna ben ik nog nooit zo snel naar huis gerend, thuis gekomen, haar met handdoeken droog gewreven en dik ingepakt bij de verwarming neergelegd.
Daarna kwamen bij mij de emoties los en heb ik een half uur ontzettend zitten trillen ( en janken)
Jänta heeft er niets aan overgehouden

(kunnen jullie begrijpen dat ik voor enkele jaren terug, mijn zoon verschikkelijk heb uitgescholden, toen hij Svear op het ijs liet, wel aan de riem, en Svear er aan de kant ook doorheen zakte, gelukkig was het daar ondiep, maar toch)

dat laatste kan ik niet begrijpen van tevoren uitleggen werkt veel beter hoor...

Hamilton schreef:

Corneliana schreef:

Hamilton schreef:telkens als ik dit topic bekijk, komen bij mij weer de angstige momenten naar boven, die ik met m'n Beagle heb meegemaakt.
Eigenlijk wil ik ze diep laten zitten, maar toch maar even opschrijven.

Zo'n 8 jaar geleden , tijdens de wandeling liepen de beide honden los
(Svear 2 jaar, Beagle Jänta 10 jaar)
Svear voorop, die hield ik goed in de gaten, Jänta scharrelde achter mij aan.
Er lag ijs op de vijvers en sloten, maar was erg dun.
Toen ik achterom keek waar Jänta bleef, zag ik haar niet langs de tuinen scharrelen.
ook niet op de grasvelden, tot mijn blik naar de vijver getrokken werd, daar stond ze , op het dunne ijs en liep richting eenden, die in een groot wak zaten.
Eenden=brood moet ze gedacht hebben.
Gauw Svear bij me geroepen en aangelijnd, voordat die er ook op zou gaan.
Ondertussen bedenkend wat ik moest doen, had m'n jas al uit.
Vlak bij de eenden zakte ze door het ijs en probeerde er uit alle macht op te klimmen, maar het brak telkens af.
Ik ben haar heel enthousiast gaan toe roepen, onderwijl met 'n zakje brokjes zwaaiend, en al klauwend met haar voorpoten op het broze ijs, en achterpoten zwemmend, kwam ze naar me toe.
tot ik haar bij de halsband kon grijpen en op de kant trekken.
Daarna ben ik nog nooit zo snel naar huis gerend, thuis gekomen, haar met handdoeken droog gewreven en dik ingepakt bij de verwarming neergelegd.
Daarna kwamen bij mij de emoties los en heb ik een half uur ontzettend zitten trillen ( en janken)
Jänta heeft er niets aan overgehouden

(kunnen jullie begrijpen dat ik voor enkele jaren terug, mijn zoon verschikkelijk heb uitgescholden, toen hij Svear op het ijs liet, wel aan de riem, en Svear er aan de kant ook doorheen zakte, gelukkig was het daar ondiep, maar toch)

dat laatste kan ik niet begrijpen van tevoren uitleggen werkt veel beter hoor...

en jij denkt dat ik dat niet/nooit gedaan heb?
Normaal laten mijn kinderen nooit de honden uit, alleen als ik echt niet kan of iets heb.Mijn (toen 17 jarige) zoon wilde even stoer doen en kijken of het ijs hield.

~Suzanne~ schreef:Als een hond eenmaal het ijs op mag, al dan niet aangelijnd, zal hij een volgende keer geen reden zien het niet te doen.
Herinner je Bambi, die tekenfilm? Nou kijk, zo kunnen honden ook onderuit gaan en dus van alles breken, spieren beschadigen... you name it.

Ik laat ze zelfs niet op bevroren plassen lopen op een wandelpad. Ijs is bij mij ijs en daar krijgen ze een boze brul bij. Ze mogen absoluut niet het idee krijgen dat ze erop mogen, zelfs niet als het ijs ze makkelijk zou kunen houden... de honden weten een volgende keer echt het verschil niet met alle risico's van dien.

Daar zou veel meer voor moeten worden gewaarschuwd in de buurt van ijs....

De meeste hondenliefhebbers die dit bericht bereikt weten dit al (bijvoorbeeld via forums of FB-groepen) maar het gaat juist om de mensen die dit soort "informatiebronnen" niet hebben.. hoe bereik je die? Dat frustreert mij wel met meer zaken.... Ik heb wel 's overwogen om een soort brochure te maken met een top10- wat niet te doen en te kijken of je die via dierenartsen kunt verspreiden, maar ja...

Suzanne

ranetje schreef: Hier is ijs ook een grote NEE.
@Suzanne, probeer die folder eens?
Misschien kunnen we je helpen om die te vervolmaken

~Suzanne~ schreef:

ranetje schreef: Hier is ijs ook een grote NEE.
@Suzanne, probeer die folder eens?
Misschien kunnen we je helpen om die te vervolmaken

Ik wil best een opzetje maken maar heb niet de (financiele) middelen om zo'n folder daadwerkelijk te laten drukken. Zal er 's over nadenken.

Suzanne

Laurence schreef:heb er nooit echt over nagedacht, mijn honden lopen best vaak op het ijs. Maar kreeg wel een beetje de kriebels toen ik het las. Zorg er komende winter zeker voor dat mijn honden niet het ijs op gaan voordat ik zeker weet dat het veilig is!

Laurence schreef:heb er nooit echt over nagedacht, mijn honden lopen best vaak op het ijs. Maar kreeg wel een beetje de kriebels toen ik het las. Zorg er komende winter zeker voor dat mijn honden niet het ijs op gaan voordat ik zeker weet dat het veilig is!

Paisley schreef:Ik had begrepen dat dit jaar de 11 steden tocht eindelijk eens gereden wordt

Fuzzi schreef:Helemaal off topic (sorry), maar kon de verleiding niet weestaan. Een fimpje over de gevaren op het ijs (een oudje, maar ik lach me nog steeds slap):

http://www.waldnet.nl/wn/videonieuws/20 ... 22007.html

Fuzzi