Nou, hier hebben beide dames een eigen bench, naast elkaar, dekentje eroverheen en lekkere kussens erin. En het bevalt erg goed. Ik gebruik de bench van jongs af aan om in te slapen 's nachts, om in te eten of om in te tukken als ik weg ben. Nu zorg ik wel dat ik nooit heel lang weg ben, of het moet 's avonds/'s nachts zijn, als ze toch liggen te slapen.
Ik ben niet lui, ik ben niet slecht, ik ben niet gemakkelijk. Hier is de bench heel natuurlijk verworden tot 'veilig hol'. Het hol waar ze zelf heentrippelen als ik mijn jas aandoe en ze niet meemogen. Het hol waar Ted om 10 uur 's avonds voor de deur gaat staan 'dat ze erin wil'. Het hol waar ze gerust nog een uur in blijven pitten als ik 's ochtends het deurtje open doe. Het hol waar ze inrennen als ik met het eten aan de slag ga en waarin ze haar hartelust, zonder van elkaar te jatten met alle gevolgen van dien, hun beestjes eten. En het hol waar ze waar dan ook (op vakantie, bij vreemden etc.etc.) zich veilig voelen.
Ik denk dat het er helemaal vanaf hangt waar je dat ding voor gebruikt, het moet geen 'gemaksobject' worden waar je een hond indondert als je geen zin in hem hebt. Maar het gebruik van een bench als rustplaats, daar zie ik niet veel verkeerds in. En ook als ik weg ben wil ik dat ze rusten, niet alleen voor mijzelf, maar ook voor mijn honden.
Mijn vorige hond zat nooit in een bench. Die was 8 toen ik haar kreeg, kon heel slecht alleen zijn (loeien, onzindelijkheid) en wilde pertinent niet in de bench. Dan maar niet.
Toen wij Ted kregen was ze 7 maanden en praktisch onopgevoed. Ze jaagde achter de katten aan, ze was niet gewend om 'alleen alleen' (voorheen zat ze met 5 andere honden) te zijn, een dag en nacht ritme zat er niet echt in, ze was onzindelijk. En ze at alles op wat los en vast zat. Of, at op, het moest in ieder geval stuk. Afijn...een aantal nachten hebben we het geprobeerd met Ted los in de kamer. Niiiiiet echt een succes. Ted wilde op bed, maar ons bed is hoog. Dus wilde Ted via de wasmand op bed. En als dat niet lukte wilde Ted graag met vanalles door huis slepen. En als dat niet lukte, dan wilde Ted graag blaffen. Ted was gewoon erg onrustig, met name 's nachts. Wat Ted wel heel fijn vond, was knuffelen en in warme holletjes kruipen. Vanaf de eerste seconde dat haar benchje in de kamer stond, kussen en slaapzakje erin, werd Ted de slaapkoningin van Amsterdam. Heeeeeeerlijk vond ze het, en nog steeds, Ted kan hele dagen in haar bench liggen te meuren. Voor zover 's nachts. Als ze alleen moest zijn, en nog steeds al is Sophie er nu -, vindt Ted het nodig om vooral veel en hard te blaffen naar voorbijgangers. Of naar geluiden op straat. En die zijn er nogal, in de stad. En bedenk daarbij dat ik boven, onder, aan de zijkanten, diagonaal en tegenover 100000 buren heb. Nu mag je mij gerust luiheid verwijten, maar de eerste die mijn Ted van haar Teckelgeblaf kan afkrijgen die mag langskomen. Er is vooralsnog maar een ding dat haar de mond snoert als ik er niet ben...en dat is de bench. Omdat ze dan ter plekke in Dromenland beland. Niets geen onrust, niets geen gestress...je moet haar er op d'r rug aan haar pootjes uittrekken
En wat betreft het eten... mijn dames Barfen en kunnen niet samen eten. Ik wil ook niet dat, in mijn 50m2 grote huisje, er een plek is die 'bewandelbaar in huis is' (bijv. de keuken) waar ze eten. Dan gaan ze onherroepelijk samen op zoek naar de kruimels en dat wordt mot. Dus eten ze in de bench. Ieder op hun gemakje, deurtje dicht. En na het eten sluit ik de deurtjes weer zodat er niet gemuit kan worden bij de ander. Prima.
Toen Sophie kwam was het eigenlijk niet meer dan logisch dat die ook een bench zou krijgen en die heeft ze dus ook. Al ligt Sophie er alleen in als wij weg zijn, of als ze eet. 's Nachts slaapt Sophie los in huis, die ligt daar heerlijk te pitten. Ted niet. Laat Ted los in huis en je slaapt niet meer.
Dus de bench...ik zie het Grote Kwaad er niet zo van in...mits goed gebruikt.
was.
.
