Moniek B. schreef:Het keerpunt daarin kwam eigenlijk toen ik Aisha ook even liet apporteren en Ean niet mocht
Toen wilde meneer wel, heel graag zelfs. En toen hij ook nog zag dat Aisha daarmee beloningen verdiende werd hij helemaal enthousiast. Daarom voor de gein apportje weggegooid en ja hoor...
helemaal door het dolle erop afgestormd, vast gepakt en mee aan de wandel. Dan nog wel niet mijn kant op maar dat is van later orde. Ik was helemaal heppydepeppie
Je hebt in ieder geval een fijne vakantie gehad
Wat fijn dat je de eerste hindernissen bij apporteren hebt genomen
Lekker hoor als ze zo gretig worden als ze een ander zien werken.
Gretigheid op het apport stimuleren kan ook nog door gezellig boven zijn kop met een van de andere huisgenoten te gaan "lummelen" met de dummy. Daar wordt dat ding vaak erg leuk van
Als hij niet jouw kant op wandelt met een apportje en ook niet aan de lijn is, kan je denk ik het beste ook geen opdracht geven tot apporteren.
Ik denk dat ik uit voorzorg de hond aan een lange lijn zou hebben (eventueel alleen maar achter hem over de grond slepend) om te voorkomen dat hij er zelf mee vandoor kan.
Rana bleef in het begin vaak staan als ze iets vast had.
Ik ben in die tijd vaak naar haar toe gelopen om aan te nemen wat ze had gevonden en heb haar daarvoor beloond.
Aangezien ze nogal vaak trek in iets lekkers had, ging ze steeds meer haar gevonden voorwerpen bij me brengen omdat ze dan sneller bij het lekkers was
Ita heeft dat voor zichzelf houden van een apportje heel in het begin wel eens geprobeerd.
Met dummy's stelde ik me zo op dat de enige mogelijkheid om weg te lopen langs mij heen was.
Kennis maken met wild heb ik heel doelbewust alleen aangelijnd gedaan.
Het commando "vast" heb ik pas na het tandenwisselen in gebruik genomen.
Op de laatste twee pagina's kan je onze vorderingen (van Marloes en van mij ) bewonderen
Bij Ita is het nu wat training betreft rustig aan.
Veel te warm om echt te werken.
Wel lekker laten zwemmen natuurlijk
