Het HondenForum

Wat naar die onzekerheid
Ik hoop dat ze op de MRI zien wat er aan de hand is.

Wat een ellende en wat een zorgen Wat verschrikkelijk om dit bij je hond te zien. Heel veel sterkte, hopelijk leveren al onderzoeken iets op.

Bij mijn Bo raakte de MG in een stroomversnelling nadat ze gevaccineerd was. Achteraf bleek ze al langer klachten te hebben (meer kwijlen vooral), maar door de vaccinatie werd haar immuunsysteem geactiveerd en ging het met de MG (autoimmuunziekte) ineens een stuk harder.

Ik hoop dat de artsen de puzzelstukjes na de onderzoeken kunnen leggen en dat er een diagnose komt, want die onzekerheid is moordend.

Lieske_1977 schreef:Bij mijn Bo raakte de MG in een stroomversnelling nadat ze gevaccineerd was. Achteraf bleek ze al langer klachten te hebben (meer kwijlen vooral), maar door de vaccinatie werd haar immuunsysteem geactiveerd en ging het met de MG (autoimmuunziekte) ineens een stuk harder.

Ik hoop dat de artsen de puzzelstukjes na de onderzoeken kunnen leggen en dat er een diagnose komt, want die onzekerheid is moordend.

Wat bedoel je met stroomversnelling? Een tijdspanne van een week of een paar maanden?

Hopelijk heb je snel duidelijkheid, niet weten wat het is maakt het nog lastiger.

Met een mri of ct zal het hopelijk snel duidelijk zijn.

Sterkte

Dat niet weten is gewoon K,. hopelijk snel antwoorden en medische hulp voor jullie

Wat een zorgen. Duimen draaien

Alfilillo schreef:

Lieske_1977 schreef:Bij mijn Bo raakte de MG in een stroomversnelling nadat ze gevaccineerd was. Achteraf bleek ze al langer klachten te hebben (meer kwijlen vooral), maar door de vaccinatie werd haar immuunsysteem geactiveerd en ging het met de MG (autoimmuunziekte) ineens een stuk harder.

Ik hoop dat de artsen de puzzelstukjes na de onderzoeken kunnen leggen en dat er een diagnose komt, want die onzekerheid is moordend.

Wat bedoel je met stroomversnelling? Een tijdspanne van een week of een paar maanden?

Toch eerder weken/maanden. Ze is in juni gevaccineerd (parainfluenza en lepto) en in augustus ben ik voor het eerst naar de dierenarts geweest, omdat ze toen een paar keer haar eten niet binnen kon houden en het kwijlen erger werd. Ook vond ik haar sloom en langzaam lopen en kreeg ze slikproblemen met eten (soort reverse sneezing en kuchen). Ondanks medicatie bleef ze hard achteruitgaan en heb ik haar drie weken na het eerste dierenartsbezoek laten inslapen.

Bah, wat een onzekerheid nog. Sterkte!

Ik ben gebeld: het is voor 80% zeker polirradiculoneuritis, een autoimmuunziekte. Ik kan het niet zo snel in het Nederlands vinden, mar hier is een Engelse link:

https://www.pets4homes.co.uk/pet-advice ... -dogs.html

Er is wat vocht uit het ruggenmerg genomen en opgestuurd naar het lab om dit te bevestigen, waarvan morgen of overmorgen uitslag.

Vooralsnog denken ze dat het niet Miasthenia gravis is, omdat hij wel reflexen heeft.

Hier zijn geen medicijnen voor, alleen fysiotherapie. Het herstel is langzaam, 4 tot 6 weken en de kans op herstel redelijk. Blijkbaar gaan ze eerst vooruit, dan achteruit, en vervolgens moeten ze volledig herstellen. Als ze niet vooruit gaan, kunnen de luchtwegen aangetast worden en kunnen ze stikken.
Ik blijf positief denken.

Om 20.00 mag ik hem ophalen, want dan is de fysio er pas die me van alles gaat uitleggen.

Wat heftig allemaal.
Als de kans op herstel redelijk is, dan daar maar aan vastklampen.
Heel veel sterkte en beterschap!

Zo dat is helemaal niet wat je hoopt.
Wel fijn dat er kans op herstel is.

Ik ga voor je duimen dat is het enigste mogelijk vanaf hier.

Sterkte.

Jeetje wat een rollercoaster. Gelukkig hebben ze met grote zekerheid de juiste diagnose, maar zo te lezen is dat ook behoorlijk heftig. Sterkte...

Klinkt niet erg geweldig, maar houd het voorlopig maar op positief.
Succes en sterkte met de fysio.

Mens wat een narigheid ineens voor Alfil en jullie

Ik schrok even van die L4, door mijn eigen ervaringen daarmee.
Hopelijk heeft dat geen invloed gehad.

Célie schreef:Wat een zorgen zeg, gelukkig nu wel wat meer duidelijkheid.

https://dogzine.nl/nl/nieuwsartikelen/k ... %20racoon.

Ik vond wel dit in het Nederlands daar staat dat herstel wel tot 6 maanden kan duren, was hij nou nog door de MRI geweest dan (kon het niet echt uit je bericht halen)

Dank voor het artikel. Alfil krijgt soms wel eens stukjes rauwe kip.

Nee, hij is niet door de mri geweest. Als het labonderzoek aangeeft dat het niet om deze ziekte gaat, moet dat misschien toch gebeuren.

ranetje schreef:Klinkt niet erg geweldig, maar houd het voorlopig maar op positief.
Succes en sterkte met de fysio.

Mens wat een narigheid ineens voor Alfil en jullie

Ik schrok even van die L4, door mijn eigen ervaringen daarmee.
Hopelijk heeft dat geen invloed gehad.

Ik vroeg nog of dit betekent dat hij in het vervolg niet meer geënt mag worden, maar ze zei dat dat niet uitmaakte. Het is van later zorg, maar ik er ga er toch heel voorzichtig mee zijn aangezien het een auto-immuunziekte is.

Het lijkt op het syndroom van Guillain-Barré bij mensen, zo te lezen. Wordt bij mensen meestal getriggerd door een virus, een enkele keer door vaccinatie. Ca 1 op 1 miljoen mensen die de griepprik krijgen ontwikkelt het ook. Exacte oorzaak is onbekend

Fotogravinnetje schreef:Het lijkt op het syndroom van Guillain-Barré bij mensen, zo te lezen. Wordt bij mensen meestal getriggerd door een virus, een enkele keer door vaccinatie. Ca 1 op 1 miljoen mensen die de griepprik krijgen ontwikkelt het ook. Exacte oorzaak is onbekend

Inderdaad, dat zei de da ook, dat je het daarmee kon vergelijken.

Oei jee, dat klinkt ook wel heftig maar het zou dan wel te genezen zijn. Ergens is te hopen dat dit er dan uitkomt, want
bij MG is er weinig hoop meer.
Onze hond, Puchu, is ruim 2 jaar geleden ingeslapen omdat hij MG had, dan ben je praktisch kansloos gewoon.

Ik duim hard verder!

Alfilillo schreef:

ranetje schreef:Klinkt niet erg geweldig, maar houd het voorlopig maar op positief.
Succes en sterkte met de fysio.

Mens wat een narigheid ineens voor Alfil en jullie

Ik schrok even van die L4, door mijn eigen ervaringen daarmee.
Hopelijk heeft dat geen invloed gehad.

Ik vroeg nog of dit betekent dat hij in het vervolg niet meer geënt mag worden, maar ze zei dat dat niet uitmaakte. Het is van later zorg, maar ik er ga er toch heel voorzichtig mee zijn aangezien het een auto-immuunziekte is.

Zou toch maar heel voorzichtig zijn met entingen.

tja, het had erger kunnen zijn blijkbaar, maar het moet vreselijk naar zijn je ventje zo te zien. Boutjes verhaal is wel hoopgevend

Tjemig zeg, wat een narigheid.
Hoe hebben ze nu deze diagnose gesteld? Komt daar nog zekerheid over?
Toch fijn dat je hem op kunt halen, hopelijk komt hij er bovenop.

Caro. schreef:Oei jee, dat klinkt ook wel heftig maar het zou dan wel te genezen zijn. Ergens is te hopen dat dit er dan uitkomt, want
bij MG is er weinig hoop meer.
Onze hond, Puchu, is ruim 2 jaar geleden ingeslapen omdat hij MG had, dan ben je praktisch kansloos gewoon.

Ik duim hard verder!

Ja, dat weet ik nog. Dat duurder toen vrij lang voordat ze de diagnose stelden, toch? Maar Puchu takelde ook niet zo snel af als Alfil.

Boutje schreef:Even kort het verhaal van Sherlock, mss heb je er iets aan.
Kuchen en hoesten ook, andere hoest eerst van klank en in een latere fase zonder geluid bijna. Begon met raar lopen, bollere rug (buikpijn dachten we of nierproblemen), dan achteraan verlamd en nog later ook vooraan.

Guillain Barre was ook een optie en nog een boel andere dingen. Uiteindelijk ruim 2000 euro aan onderzoeken armer en geen diagnose... tot aan de hand van het verhaal enkele jaren later bij nieuwe/andere problemen een andere arts aan ruggenmerginfarct dacht. En toe ik dat nalas klopte eht ook wel, alleen trager achteruit gaande, maar dat kon dus zei ze.

Al bij al is hij een week volledig verlamd geweest. Ik had hem echt bijna laten inslapen.... maar omdat we geen diagnose hadden toch maar afgewacht.
Ik moest zijn blaas leeg duwen, lavementen geven en nog de keutels er uit helpen, halfvast voedsel in de bek stoppen en kop ondersteunen tot hij kon slikken.
En bewegen, buiten en strekken van alle gewirichtjes beurt om beurt 2 keer per dag, om spierverkortingen te voorkomen.

Na een week wou hij uit de mand tijgeren, de dag nadien steunde hij kort voor en na een hele tijd (met oa fysiotherapie in het Waterhof waar Perle nu werkt) was hij zo goed als helemaal terug in orde.
Hij heeft zelfs korte tijd terug agility gelopen, zo goed was hij hersteld!
Enige blijft hele gevoelige luchtwegen, bij de minste druk op hals hoest hij.
Maar dit is nu denk ik 7 jaar geleden ondertussen.

Moed houden dus!

Maar je weet dus niet zeker of het een ruggenmerginfarct was? En guillain barre of polirradiculoneuritis hadden ze voor 100% uitgesloten?
De da noemde gisteren wel ruggenmerginfarct, maar ze achtte het onwaarschijnlijk omdat dat meestal van het een op het andere moment is.
Wat we nu moeten gaan is wel precies wat jij beschrijft.
Wat zijn lavementjes? Wassen?

Alfilillo schreef:

Caro. schreef:Oei jee, dat klinkt ook wel heftig maar het zou dan wel te genezen zijn. Ergens is te hopen dat dit er dan uitkomt, want
bij MG is er weinig hoop meer.
Onze hond, Puchu, is ruim 2 jaar geleden ingeslapen omdat hij MG had, dan ben je praktisch kansloos gewoon.

Ik duim hard verder!

Ja, dat weet ik nog. Dat duurder toen vrij lang voordat ze de diagnose stelden, toch? Maar Puchu takelde ook niet zo snel af als Alfil.

Ja, dat heeft vrij lang geduurd.
Het begon met een soort hoesten/verslikken bij het kluiven: hij kon gewoon eten, maar bij het kluiven leek het net alsof iets in zijn keel bleef hangen.
Zeg maar net als ze gras eten, dan kunnen ze ook zo'n soort kokhals geluid laten horen.
Hij kreeg een scopie en ze zeiden dat hij bronchitis had en daarvoor kreeg hij medicijnen.

En toen werd hij vrij sloom, hij rende minder, maar eigenlijk viel dat niet zo heel erg op, want hij werd ook ouder. Hij liep net zoveel als ik buiten,
maar daar had hij geen enkel probleem mee.
Daarna werd hij 's nachts rusteloos, iedereen dacht aan een gedragsprobleem (behalve ik).

Dus het was kwakkelen, maar hij kon gewoon lopen.
En toen ineens sprong hij van de bank en zakte door zijn poten en kon een minuut ofzo niet opstaan... bizar. Dat gebeurde nog eens, toen
naar de internist terug (daar liep hij vanwege de bronchitis), maar die combineerde de boel ook niet.

Een verwijzing naar de orthopeed, een scan gemaakt, maar daar was niets op te zien 'nee hoor niets aan de hand mevrouw'
en we konden weer gaan.

En toen 3 dagen later ofzo kon hij niet eens meer 10 passen lopen. Met spoed naar de specialist en die combineerde alles en zei MG.
Dan kan je niks meer, ja er is medicatie, maar voordat een diagnose komt duurt het een paar weken omdat het naar Amerika opgestuurd moet
worden en dan krijg je een drama met medicatie instellen en maar zeer de vraag of het zou helpen.

Dus uiteindelijk ging de echte achteruitgang heel snel, maar waren er in het jaar ervoor al allerlei tekenen ervan, alleen die werden niet
gecombineerd.

O ja, toen werd tegen ons gezegd dat het kenmerkende van MG is, dat ze bv 10 passen lopen en dan gaan zitten (of liggen) om letterlijk
bij te komen en daarna kunnen ze weer 5 of 10 passen zetten.
Dus je ziet de hond echt bijkomen van dat hele kleine stukje lopen 'bijtanken'.
Ik weet niet of je dat herkend?
En natuurlijk het hoesten/kokhalzen, de verlamming heeft duidelijk ook gevolgen op de slokdarm.

Caro. schreef:O ja, toen werd tegen ons gezegd dat het kenmerkende van MG is, dat ze bv 10 passen lopen en dan gaan zitten (of liggen) om letterlijk
bij te komen en daarna kunnen ze weer 5 of 10 passen zetten.
Dus je ziet de hond echt bijkomen van dat hele kleine stukje lopen 'bijtanken'.
Ik weet niet of je dat herkend?
En natuurlijk het hoesten/kokhalzen, de verlamming heeft duidelijk ook gevolgen op de slokdarm.

Hoesten en kokhalzen een beetje.
Maar bij hem was er geen sprake van bijkomen en dan weer iets kunnen. In 4 dagen echt steeds slechter tot uiteindelijk alleen maar kunnen liggen.

Johnny Jones schreef:Tjemig zeg, wat een narigheid.
Hoe hebben ze nu deze diagnose gesteld? Komt daar nog zekerheid over?
Toch fijn dat je hem op kunt halen, hopelijk komt hij er bovenop.

Hoe ze de diagnose precies gesteld hebben weet ik niet. Daar zullen ze zo direct wel meer over vertellen. De echte zekerheid komt als de uitslagen van het lab binnenkomen, morgen of overmorgen.

Alfilillo schreef:

Caro. schreef:O ja, toen werd tegen ons gezegd dat het kenmerkende van MG is, dat ze bv 10 passen lopen en dan gaan zitten (of liggen) om letterlijk
bij te komen en daarna kunnen ze weer 5 of 10 passen zetten.
Dus je ziet de hond echt bijkomen van dat hele kleine stukje lopen 'bijtanken'.
Ik weet niet of je dat herkend?
En natuurlijk het hoesten/kokhalzen, de verlamming heeft duidelijk ook gevolgen op de slokdarm.

Hoesten en kokhalzen een beetje.
Maar bij hem was er geen sprake van bijkomen en dan weer iets kunnen. In 4 dagen echt steeds slechter tot uiteindelijk alleen maar kunnen liggen.

Ja heel moeilijk zo te beoordelen.. ook MG leidt wel tot echt niet meer op kunnen staan, alleen bij Puchu was dat nog (net) niet zo, maar dat had 24 uur later wel zo kunnen zijn.

Eerst maar deze test afwachten wat eruit komt, lijkt mij. Mocht dat het toch niet zijn, kan er eventueel verder getest worden op MG, volgens mij is dat een
bloedtest alleen dat moet wel naar Amerika gestuurd worden... tenminste, dat was ruim 2 jaar geleden nog zo, en de uitslag duurt dus een
paar weken helaas.

Maar ik duim hard dat het toch iets is wat redelijk behandelbaar is, als je maar weet dat hij uiteindelijk opknapt!
Fijn dat hij naar huis mag!

Hij is thuis!
We moeten nu elke dag verschillende sessies doen waarin we de gewrichten van de ledematen bewegen, mede om te voorkomen dat ze niet breken. Ook proberen te laten staan en dan met ondersteuning loopbewegingen maken met de poten, liefst op een stukje kunstgras. Hij heeft ook zo´n karretje nodig waarmee hij geprikkeld wordt loopbewegingen te maken. Dat kan mijn vriend zelf maken.
En voorlopig 3x per week naar de fisio.

Ze vonden dit beeld toch meer passen bij polirradiculoneuritis dan bij een ruggenmerginfarct.

Omdat ze nog geen 100% uitsluitsel hebben, krijgt hij tot dat moment antibiótica, mocht het toch door een externe agent zoals een bacterie veroorzaakt worden.

Hij heeft net gedronken, gegeten (dat kan hij gelukkig prima zelf!) en hij ligt nu helemaal uitgeteld naast me. Het is intensief geweest.

Nog een vraag aan Boutje en Pioenroos: hoe deden jullie dat met de plas en de poep? Legden jullie er zo´n ding voor baby´s onder? Zo´n soort vierkante platte luier? Misschien kan ik hem ook maar beter van achteren kort knippen. Nou ja, ik hoop maar dat hij uberhaupt plast en poept.