Het HondenForum

Veel sterkte met het verlies van Cayuga

Heel veel sterkte.

Dank jullie wel.

Ik probeer telkens iets meer te schrijven dan twee zinnetjes over dat hij dood is, want hij was een bijzonder hondje, en hij verdient dat gewoon maar het lukt me gewoon niet.
Ik ga telkens kapot als ik het probeer.
Ik mis hem zo verschrikkelijk

Ach het is ook niet te doen haast.

Nanna schreef:Ik denk dat we het allemaal zo ook wel begrijpen.

Ja, dat weet ik wel, maar hij was zo'n geweldig hondje dat hij een ode verdient. Lukt alleen niet.

Dat komt wel. Hij verdiend een ode, jij verdient om jezelf de tijd te geven

Iedereen die een hond verloren heeft weet hoe jij je nu voelt.
Die 2 zinnen van jou zijn genoeg om dat te begrijpen.

Deze song kwam in mijn gedachten alsdat jij het gezongen zou hebben.KLIK

Maybe I'll never learn to smile,
But I know I'll make it through,
If you wait for me

And all the tears I cry,
No matter how I try,
They'll never bring you home to me
Won't you wait for me in heaven?

Cause I miss you so, and I need to know
Will you wait for me

Miranda schreef:Dank jullie wel.

Ik probeer telkens iets meer te schrijven dan twee zinnetjes over dat hij dood is, want hij was een bijzonder hondje, en hij verdient dat gewoon maar het lukt me gewoon niet.
Ik ga telkens kapot als ik het probeer.
Ik mis hem zo verschrikkelijk

Ach...
Troost je... mijn Branco overleed in Juli en ik kan het nog STEEDS niet. Echt niet. Hij verdiend een prachtig verhaal, vol leuke grappige momenten, vol speciale momenten, vol lief en leed en nog veel meer lief. Maar helaas.. ik kan het niet. Mijn hart is nog elke dag vol van hem.

Dus neem je tijd, en zorg goed voor jezelf... het komt als het komt, of het komt niet, maar jij weet hoe belangrijk hij is.

Heel raar, maar vandaag werd ik glimlachend wakker. Denkend aan Cayuga. Zonder ook maar één traan.

De eerste keer dat ik hem zag, wist ik het heel zeker. Géén geschikte hond. Karakter véél te gevoelig. Nee hoor, zo'n hond zocht ik niet. Niet voor Skadi, die gewoon een reu nodig had die tegen haar op kon, en niet voor mij....ik kon NIKS met die overgevoelige types. Hij ging héél braaf voor Jeroen zitten, voor hem wou hij wel werken. Tsja, wat moet ik er mee, dacht ik. Ik begon te zeggen dat hij toch niet was wat we zochten. En toen vleide hij zijn lijfje tegen mij aan voor de allereerste keer. En ik voelde hoe hartbrekend mager hij was (15 kilo waar hij 21 kilo hoorde te wegen). 'Jij blijft niet hier' was mijn gedachte. 'Ik ga dit hoe dan ook oplossen, maar je gaat met mij mee'.

En wat een droomhondje werd het. De eerste jaren heb ik vaak gezegd "Ja, het is mijn type hond niet, maar wat is hij LIEF, hè?". En toen bleek het mijn type hond wel te zijn. Altijd bij mij. Altijd mij bedanken, al had een ander met hem gelopen/hem gevoerd/wat dan ook. 's Avonds op schoot. Altijd. Als dat niet kon, lag hij me adorerend aan te kijken.

Hij had zó veel angsten, en in de jaren dat hij hier was is hij daar gewoon overheen gegroeid. Waar hij doodsbang was voor onweer, werd hij relaxt tijdens een donderbui. Waar hij telkens 'bevroor' omdat hij iets niet begreep, werd hij steeds vrijer. Hij werd zó verschrikkelijk leuk!

Hij hield van alle mensen. Altijd met een blije bek inleunen. Nooit genoeg knuffels. Maar als het er op aankwam, was er maar één. Mamma. Og gottt, als hij die toch eens open zou ritsen en in haar kruipen, dan zou hij het wel weten
Schoothondje in herderverpakking.

Och, och....en de teven. Wat kan ik zeggen....het was een geil mannetje
Maar waar de grootste secreten normaal gesproken op zijn benadering hem af zouden maken, reageerden ze zonder uitzondering relaxt. Stel je een kreng van een teef voor, en dan die ouwe geilbak die met zijn neus VOL onder haar staart gaat zonder plichtplegingen
Nou, Cayuga kwam er elke keer mee weg. Sterker nog, menig teef (Coda, Suske) werd acuut verliefd
Zo'n hond was het.

Vandaag is hij weer thuisgekomen. In een urn. Het is goed nu.

Prachtig beschreven Miranda.
Nog heel veel sterkte met het gemis. Fijn dat hij weer bij jullie thuis is in zijn urn.

Nanna schreef:

Miranda schreef:Gistermiddag is Cayuga in alle rust op mijn schoot ingeslapen.

Because I could not stop for Death –
He kindly stopped for me –
The Carriage held but just Ourselves –
And Immortality.

Slik....



Veel sterkte Miranda.

Prachtig geschreven

Die gekke totaal niet passende hond heeft zich toch maar mooi een koninklijk plekje verworven in jouw en Skadi's hart. Een mooi in memoriam Miran, passend bij je lieve vent.

Veel sterkte

Cayuga was een speciale
Zacht als boter met z'n hele lijf tegen je aan gevrij.
Maar zo brutaal
Manoman wat was Suske flieft
Jullie hebben hem een mooi tweede leven gegeven
Run free Yuga

Mooi om zo herinneringen over hem op te halen
Moet je blijven doen, sterkte

Wat een mooi stuk heb je geschreven en wat super dat hij het zo heerlijk bij jullie heeft gehad.
Heel veel sterkte met het missen van zo'n bijzondere hond

Heel veel sterkte met het missen van deze hele bijzondere droomhond!

Heel veel sterkte

Sterkte..

Helemaal gemist dit. Heel erg veel sterkte met het verlies van deze lieve hond.

Heel veel sterkte met dit grote verlies.