Ik werd door verschillende mensen gewaarschuwd toen ik vertelde dat ik bezig was met het adopteren van een hond uit Spanje. "Zou je dat nou wel doen, dat zijn allemaal van die bange honden!". Volgens de stichting was Wilma niet bang voor mensen of voor bijvoorbeeld verkeer. Wel zou ze onzeker zijn bij andere honden.
We hielden wel in ons achterhoofd dat ze misschien toch wat bang zou zijn voor mensen, verkeer of bepaalde geluiden. We hebben geen auto, dus we moesten haar halen met het openbaar vervoer of iemand met een auto vragen. Ik vroeg de stichting aan de telefoon of ze dachten dat het een probleem zou zijn als we haar met de bus zouden halen en ze dachten van niet. Het bleek inderdaad geen probleem te zijn. Ze stapte in de bus alsof ze dat vaker had gedaan en ging netjes bij ons liggen. Ze wilde wel steeds mee als iemand uit ging stappen. Het verbaasde ons hoe relaxed ze was in de bus met 2 mensen die ze nog niet kende. We kwamen er al snel achter dat ze inderdaad totaal niet bang is voor mensen. In tegendeel..... Alle mensen zijn leuk volgens Wilma. We moesten haar zelfs afleren om tegen vreemde mensen op te springen. Als je bij ons op visite komt wil ze graag alle aandacht en duwt haar neus onder je hand om geaaid te worden.
Verkeer en stadse geluiden bleken ook geen enkel probleem. Auto's, treinen, skateboarders, bouwgeluiden, gillende kinderen; ze was nergens bang voor.... tot we tijdens een wandeling langs een veld met schapen liepen. Ze begon te blaffen en de schapen liepen nieuwsgierig onze kant op. Toen wilde ze ze snel mogelijk doorlopen met haar staart tussen haar poten. Een herdershond die bang is voor schapen
. Volgens mij is ze echt een stadshond geweest in Spanje. Inmiddels snapt ze dat schapen niet eng zijn
Andere dingen waar we ons van tevoren zorgen over maakten, zoals alleen thuis blijven, dingen stuk maken in huis, zindelijk en haar omgang met de katten gingen gelijk goed.
Over haar onzekerheid naar andere honden had ik me juist geen zorgen gemaakt. Ik wist niet dat onzekerheid zich kan uiten door uitvallen aan de riem. Elke keer dat we een hond tegen kwamen ging Wilma tekeer alsof ze die hond wilde vermoorden
. In het begin dacht ik echt dat ze dat ook zou doen als ze de kans kreeg. Een gedragstherapeute van de stichting ging met ons mee wandelen met een paar van haar honden en toen lieten we haar voor het eerst los. Ze ging geen honden vermoorden maar ging met ze spelen
. Toen was ik gerust gesteld dat ze geen gevaarlijke agressieve hond is
. Het uitvallen aan de riem doet ze helaas nog steeds, maar ik vind het inmiddels veel minder erg en raak er niet meer zo gestressed van.
Iets anders waar we tegenaan zijn gelopen is haar obsessie voor eten. Als ze eten kan jatten dan doet ze het. In het begin probeerden we haar te leren om in haar mand te gaan liggen als wij gingen eten. Na een paar weken hebben we het opgegeven en nu moet ze op de gang als we eten. In het begin at ze ook rare dingen van straat waardoor ze soms moest kotsen, maar dit doet ze gelukkig niet meer.
Ze blijkt extreem bang te zijn voor vuurwerk en alpazolam hielp niet voldoende. Ik denk dat dit komt doordat in Spanje veel minder vuurwerk wordt afgestoken.
Bonnie 09-05-'99 ~ 06-09-'15
Er is niks mis met een hond van een plaatje kiezen. Alleen als je vervolgens specifieke verwachtingen hebt, onervaren bent of niet bereid bent om je leven op z'n kop te gooien, kan het soms vervelend uitpakken. En ik denk dat dat toch nog best wel regelmatig gebeurd. Ik vind het hartstikke knap als mensen zich zo kunnen vormen naar een hond. Ik denk namelijk dat ik dat vermogen niet heb. Daarom zou ik dus zelf geen hond kiezen van een plaatje, of ooit nog een asielhond nemen zonder een heel erg degelijk onderzoek of betrouwbare info.
Voor het leren worden al goede tips gegeven. Bij Emma heeft het begin heel lang geduurd, maar dat was vooral omdat ze uit zichzelf niet speelde en voerbeloningen ook niet interessant vond. Kan het me nu bijna niet meer voorstellen, want ze doet nu alles voor voer (soms gaat ze nu helaas een beetje ver). Je moet er vooral in het begin heel veel geduld voor hebben. 
Ik moet dus echt heel erg opletten waar ik voor beloon want ze bedenkt er zo iets bij. 
Geeft niks, we proberen gewoon door en ik moet altijd wel lachen als ik met haar train en ze heeft weer iets raars bedacht. 
