Het HondenForum

Tiny schreef:
Ja Ik ging al in de tranen toen ik het hallo hoorde kan je nagaan wat ik ga doen als ze mama zegt

Oh film dat eens (dat ze hallo zegt hé, niet dat je gaat janken )

Wij zijn vrouwtje en baasje, mijn ouders opa&oma. Schoonouders 'papa en mama van baasje'.
De honden hebben wel veel bijnamen Jamie bijvoorbeeld jamiedepemie, krullebol (als hij net gezwommen heeft gaat zijn vacht iets krullen), ventje, knul, etc.
Yara is mijn meissie, mijn kleintje (ze is hoger dan Jamie ) Ukkepuk, Uk, blafmonster, knuffeldoes, en als we het tegen Jamie of Yara hebben is ze de k#tkleuter . Samen heten ze kleintjes of jut&jul.
Maar papa en mama zijn wij niet, ze zijn wel echt een onderdeel van ons gezin.

Ja, wij zijn ook de mama's en mijn ouders zijn opa en oma. Als mensen het over kleinkinderen hebben zegt mijn moeder ook altijd dat ze er 3 heeft

Elmo/maureen schreef:

Tiny schreef:
Ja Ik ging al in de tranen toen ik het hallo hoorde kan je nagaan wat ik ga doen als ze mama zegt

Oh film dat eens (dat ze hallo zegt hé, niet dat je gaat janken )

Tsss mij zien janken is ook heel leuk hoor

ik ga het proberen, meestal doet ze het als wij thuiskomen of bij visite.

Ik ben geen honden mamma maar als Blacky soms loopt te drama queenen zeg ik wel eens och kindje toch.
Maar als ik met ze naar mijn moeder ga zeg ik wel kom we gaan naar oma

Ow ja, we zeggen we eens dat ze op ons lijken, als in 'dat heeft hij/zij van jou/mij'
Vooral mn schoonouders keken daar in het begin raar van op Haha

Ik zeg het inderdaad wel eens haha... dan roep ik Bowie en dan zeg ik erachteraan " kom eens bij je moeder" .. of als ze thuis loopt tezeuren zeg ik " ga maar naar je vader" en dat doet ze dan ook nog haha.
Overigens doe ik dat bij Esperanza weer niet maar mss komt dat doordat Bowie hier als pup is gekomen en Esperanza als 10 jarige .. geen idee
Mijn honden zie ik zeker niet als kinderen, niet als vervanging van mijn kinderen, maar wel als heel belangrijk , ze horen er 100% bij en eigenlijk draait het grotendeel van mijn dagelijkse ritme om de honden , dat is iets waar ik bewust voor gekozen hebt en ook erg gelukkig van wordt.
Overigens zijn mijn vader en moeder opa en oma en mijn broer en zus oom en tante natuurlijk

HillieS schreef:Ow ja, we zeggen we eens dat ze op ons lijken, als in 'dat heeft hij/zij van jou/mij'
Vooral mn schoonouders keken daar in het begin raar van op Haha

OH ja...Bram is onze lelijke zoon

Nee ik zeg nooit kom eens bij mama......maar Leo kan wel eens zo uitkijken van "mamaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa"als die bang is
of weer eens ergens van geschrokken is of zo

Er loopt hier een dame in de wijk die een schotje los heeft hangen die bij anderen vast zit. Loopt altijd heel hard tegen haar (aangelijnde) hond te brullen "kom bij die mamma, ik ben jouw mamma". Die heb ik iets te vaak nagedaan voor de grap. Soms onschiet me nu dus wel eens een spontaan kom "bij die mamma"

Oh kippevel...Dan zegt het baasje..."Krijgt mama kusje?" "Kom maar bij mama".....ahhhgg nee.

Ik ben vrouwtje en geen mama,dat ben ik voor mijn kinderen.
(Kan me niet herinneren dat ik die harige dingen ook uit heb gepoept als
noem ik ze wel eens mijn harige kinderen als mensen vragen of dat mijn kinderen zijn in de buggy )

#linda# schreef:Er loopt hier een dame in de wijk die een schotje los heeft hangen die bij anderen vast zit. Loopt altijd heel hard tegen haar (aangelijnde) hond te brullen "kom bij die mamma, ik ben jouw mamma". Die heb ik iets te vaak nagedaan voor de grap. Soms onschiet me nu dus wel eens een spontaan kom "bij die mamma"

Jij roept echt wel kom maar bij mama aennsssjul!

Nee dat niet, maar als ik zeg, ga je mee naar Opa en Oma dan weet hij precies wat ik bedoel en staat die te springen voor de deur

Fafo schreef:Hoor ik heel vaak als ik met mijn honden aan het wandelen ben. Zo'n hond die duidelijk schijt heeft aan de baas en de baas die je dan hoort roepen: "kom maarrrr bij mammaaaaa"

Och dan gaan spontaan alle nekharen overeind staan bij mij. Ook als de hond wel zou luisteren trouwens.

Nu vraag ik me toch wel af, op dit forum, zeg jij dit ook? En vind je je hond ook echt je kindje? En jij zijn of haar mama?

Dat de hond niet luistert omdat er geroepen wordt kom maar bij mamma is flauwekul.
Van mij mag iedereen zijn hond roepen op de manier waarop die persoon dat zelf prettig vind, mijn nekharen gaan beslist niet overeind staan van dat soort dingen

Nee, absoluut niet, maar dat komt omdat ik bijna allergisch ben voor het woord 'mama'.

Ik ervaar Sam ook niet als mijn kind(je), maar wel zeer zeker als verlengstuk van mij, als mijn enige echte vriendje. Ook beetje vermenselijkt dus, maar ik heb het altijd wel als zodanig over Sam, 'Sammetje, mijn mannetje'.

Sam is voor mij wel alles in mijn leven.

Mijn dochter noemt mij wel de pleegmoeder van Mowgli.

Ja hoor. Ik ben de mama en man is de papa.
Ze luisteren trouwens uitstekend. Dat dan weer wel.
"Hóp, naar je papa!" werkt prima hoor
Ik beschouw ze niet als mijn kinderen. Zelfs niet als volwaardige gezinsleden (ze mogen namelijk niet meebeslissen ). Maar ze zijn wel erg belangrijk en mijn ritme draait ook volledig om ze.
Mijn moeder is oma. Ook in gedrag naar de hond toe. Als eerste begroeten en áltijd lekkers geven
En als ik wegga met ze, zeg ik wel eens "kom, kinders. Lekker fietsen met de mama."

Is er nog iets over van mijn image als stoer herderwijf?

Binnen noem ik mezelf ook mama en mn vriend papa voor de hondjes.. en mn moeder is oma hahaha.
Ach wat maakt t uit

Ha, ik praat wel eens met een hoog stemmetje en gebruik wel kinderlijke taal bij mijn honden.
Maar ze doen ook erg kinderlijk, en dat is dus de reden waarom ik dat doe.

Maar ze hebben geen scheit aan mij.

Nee, maar wij zeiden wel ga maar naar oma als Thijs bij mijn moeder ging logeren Bij onze volgende hond zal dat niet zo zijn denk ik, als je kinderen hebt zeg je die dingen minder snel haha

Sinds dat ik 1 voor 1 honden heb lijkt het wel of ze moederskindgedrag vertonen van "mijn baas moet me optillen", "ik wil alleen door m'n baas uitgelaten worden", en "ik wil naar m'n baasje toe"
Het laatste als ik hem even ergens achter moet laten. En Pepper kan als hij op plaatsen komt waar hij te spannend vindt in m'n armen gaan springen zodat ik hem op moet vangen en als hij heel erg moe is dan kan hij in m'n armen tegen en met z'n kop tegen de borst aan in slaap vallen.

Alleen thuis in moeders bijzijn kan ik om haar op de kast jagen van: Ga je naar je oma toe of als we gaan winkelen bv. bij Intratuin van: Gaan de kinderen mee of blijven ze vandaag thuis?

En tegen andere mensen die te makkelijk denken van: Jij hebt geen kinderen waar je zorg moet dragen om oppas te zoeken. Dan is het bij mij zo van: Ik heb een kind op 4 poten.

Ik zeg wel eens "Och m'n kindeke toch, zal mamma je efkes helpen" of iets in die trant. Haha.

Wij zeggen voor de gein wel eens van "Kom maar bij vrouwtje." haha, maar verder ook niet echt.

Hier zijn het wel mijn kindjes hoor maar zeg niet kom maar is bij mama ze lopen aan de lijn en heten gewoon Tarzan en Happy
zo ook in huis roep ik hem gewoon bij naam wel als hij bij zijn baas ligt zeg ik lig je lekker bij je vader
en zo ook van we gaan naar oma hahhhaha zo grappig ja oma kennen ze goed
groetjes inge

Fafo schreef:Hoor ik heel vaak als ik met mijn honden aan het wandelen ben. Zo'n hond die duidelijk schijt heeft aan de baas en de baas die je dan hoort roepen: "kom maarrrr bij mammaaaaa"

Och dan gaan spontaan alle nekharen overeind staan bij mij. Ook als de hond wel zou luisteren trouwens.

Nu vraag ik me toch wel af, op dit forum, zeg jij dit ook? En vind je je hond ook echt je kindje? En jij zijn of haar mama?

Nooit van mijn leven.

We noemen onszelf nooit mama of papa, wel baasje en vrouwtje.
Ik noem Goof soms wel ons harig kind of ons blaffend kind

Ik roep altijd 'het zijn mijn honden en niet mijn kinderen' ik vind ook dat ik mijzelf onsterfelijk belachelijk heb gemaakt door gisteren voor de camera te zeggen dat ik ook hondenmoeder ben.
Wij zijn het baasje of het vrouwtje maar ik zeg wel weer 'ach het kind wil op bed/ bank/ stoel'.

Safari schreef: Wij zijn het baasje of het vrouwtje maar ik zeg wel weer 'ach het kind wil op bed/ bank/ stoel'.

zo gaat dat hier ook.. och arrum kind, mag je niet bij lola liggen? kom maar bij het vrouwtje schatje!

De honden zijn zeker niet mijn kinderen. Maar we praten tegenover elkaar steeds vaker over papa/ mama/ opa/ oma. Maar dat komt vooral door mijn dochter van bijna 1,5 die door krijgt wie wie is. Als ik over mezelf praat ben ik 'vrouwtje' en mijn man 'baasje'

Hier zijn de honden hond en weten donders goed dat ik de baas ben

je kan een hond niet betuttelen alsof het kinderen zijn, hier mogen ze niet naar boven en al zeker niet op de bank, dat is ons plaatsje. De honden hebben hun eigen plaats en daar gaan ze ook altijd liggen.

De tuin is niet om de behoeftes te doen, daarvoor gaan we wandelen
En spelen mogen ze de hele dag door wel doen

Ik erger me dood aan mensen die hun honden aankleden tot schoentjes toe
En heel af en toe maak ik die fout ook, maar dat is gewoon ff jennen of een leuke foto maken