Het HondenForum

Ik denk trouwens niet dat ik nu een wetter had gehad als wij er vroeger thuis geen hadden gehad.
De karakteromschrijving spreekt me helemaal niet aan. Ik wil geen eigenzinnige en standvastige hond. Dat trekt me helemaal niet.

Carel zou ook wegkwijnen als erfhond denk ik. Hij is het allerliefste buiten maar wel graag samen.

Ik was dus ook zo iemand zonder enig benul van honden. Ik ben iemand die altijd het naadje van de kous wil weten als ik ergens aan begin dus toen langzaamaan het idee begon post te vatten dat we misschien wel een hond zouden willen hebben, heb ik verschillende hondenbezitters benaderd met vragen, ben ik boeken gaan lezen en op internet gaan zoeken. Wij zijn in eerste instantie inderdaad op uiterlijk gaan zoeken want een hond is een hond, dachten wij. Wisten wij veel dat er nog allerlei karaktereigenschappen een rol spelen. Gelukkig werden wij daar van alle kanten met de neus op gedrukt en zijn dus al snel van dat idee afgestapt.

Maar met onze plannen om een hond aan te schaffen hebben wij verschillende mensen in onze wijk op een idee gebracht en zo kwam het dat er, lang voordat onze hond er daadwerkelijk was, ineens meerdere inderhaast aangeschafte honden (goldens) in de buurt rondliepen. Mensen die zich nergens in hadden verdiept en ook niet de moeite namen om een hondenschool te bezoeken. En die zich nu dus wanhopig laten voortsleuren door hun onopgevoede en in sommige gevallen ongezonde honden die ook nog eens tegen iedereen opspringen. Maar voor hetzelfde geld waren wij ook zo'n eigenaar geweest en het is puur dankzij de persoonlijke adviezen dat dit niet is gebeurd. Boeken en internet zijn interessant en informatief (hoewel soms erg tegenstrijdig) maar ik heb het meest gehad aan persoonlijke ervaringen vanuit verschillend perspectief, waarbij zowel de negatieve als de positieve kanten werden benadrukt.

Ik prijs mezelf gelukkig dat ik de juiste mensen in mijn omgeving had, anders had het wel eens heel anders kunnen lopen. En als ik hier soms lees wat er allemaal mis kan gaan dan ben ik extra blij met ons lot uit de loterij.

Angelique. schreef:

Selene schreef:

Angelique. schreef:

Miranda schreef: Tsja. Ik kan er ook niks aan doen.
Dan mot je ze maar wegdoen en herders aanschaffen

*gaat advertentie op mp zetten, husky's ruilen voor herders*

Ik ruil Kaya wel voor 1 van de van mij, da's al eentje minder te ruilen toch?

deal

Ehm 8 herders , merendeel teven, en 2 Akita's in 1 huishouden
Houd je van scheidsrechteren Angelique?

Lief schreef:Ehm 8 herders , merendeel teven, en 2 Akita's in 1 huishouden
Houd je van scheidsrechteren Angelique?

*proest*

Nou, ze was toch een bemoeizuchtige en dominante regelteef?

Miranda schreef:

Lief schreef:Ehm 8 herders , merendeel teven, en 2 Akita's in 1 huishouden
Houd je van scheidsrechteren Angelique?

*proest*

Nou, ze was toch een bemoeizuchtige en dominante regelteef?

Kan gemakkelijk, teefjes zijn altijd veel liever dan reuen
Gewoon goed socialiseren

Kells schreef:

Jaap* schreef:Raseigenschappen zijn eigenschappen die in aanleg aanwezig zijn. Die kun je hoogstens cultiveren of remmen, maar je kunt ze niet 'wegtrainen'. Simpelweg omdat ze deel uitmaken van de hond.

De clou van raseigenschappen is dat je ze in goede banen moet zien te leiden. Je noemt als voorbeeld een jachthond.
De bedoeling van een jachthond (ik laat de lange honden even buiten beschouwing) is niét dat hij overal achteraan vliegt. 'Jagen' is dus een onwenselijke eigenschap van een jachthond.
De interesse in wild is in aanleg vaak wel aanwezig, je zult het alleen moeten zien te kanaliseren tot iets wat bestuurbaar is. Dát is de bedoeling van een jachthond.
Ik vind de fixatie op raseigenschappen, zoals het uitvergroten ervan, eigenlijk net zo onwenselijk als het bagatelliseren van raseigenschappen.
Want het uitvergroten van raseigenschappen zoals je dat wel in 'werklijnen ' ziet, zorgt er eigenlijk alleen maar voor dat het oorspronkelijke doel steeds moeilijker te verwezenlijken is.

Ik weet niet hoe dat is met andere voorstaande jachthonden, maar mijn ervaring met Ierse Setters is dat de honden uit werklijnen makkelijker te trainen zijn.

Ik heb aan het feit dat er onderscheid is alléén al een hekel, maar wat bedoel je precies met 'makkelijker' trainen?

Selene schreef:Duidelijk!
Maar dan, hoe kom je dan zo rasblind?

Omdat mensen dingen niet als negatief ervaren.
Soms zijn ze er zelfs trots op: Ja, hij loopt weg, stabij he, eigenwijs

Ze zijn natuurlijk prima te trainen, maar dat moet je dus wel doen, anders zie je ze de helft van de tijd niet.
En als iemand dus nerveus wordt als zijn hond uit zicht is, is een stabij géén goed idee.
Want hoewel mijn teven nooit weglopen, zijn ze wel regelmatig uit zicht. Als ik dat goedvindt, overigens, anders niet.
En ook dat is ze goed aan te leren, maar dat kost wel tijd en volharding van de baas.
Terwijl bv een herder van nature veel meer geneigd is in beeld te zijn.

Overigens on topic: ik wist waar ik aan begon met de malamute (dacht ik), ik had alles gelezen en was er op bedacht, maar erover lezen of er daadwerkelijk wat mee moeten doen omdat het inderdaad waarheid blijkt te zijn twee verschillende dingen.
Ja je weet dat ze slopen, maar wat ga je eraan doen? Hoe los je het praktisch op? wat doe je als ze de buurt trakteren op een huilconcert, of als je je hond niet meer ziet nadat deze zijn neus achterna is gerend? Nu pas weet ik wat het is om aan een malamute te beginnen, uitleggen aan een ander blijft moeilijk. Mensen die mij tegenkomen met mijn honden zullen namelijk denken dat het meevalt, ze zijn immers best aaibaar, stuurbaar etc. Het is een beetje als autorijden. Als je meerijdt lijkt het niet moeilijk, maar zit je zelf de eerste keer op de bestuurdersstoel is en schakelen en pedalen bedienen en sturen ineens stukken gecompliceerder dan je dacht!

Ik denk dat (te) veel mensen vooral naar zichzelf kijken, en vergeten te kijken naar de hond.
Wat de hond nodig heeft i.p.v. wat jou wel leuk lijkt. Dus , of jij het hondje wel kan geven wat hij/zij nodig heeft om een gelukkig en dus gehoorzaam hondje te worden/zijn.

Dee schreef:Ik denk dat (te) veel mensen vooral naar zichzelf kijken, en vergeten te kijken naar de hond.
Wat de hond nodig heeft i.p.v. wat jou wel leuk lijkt. Dus , of jij het hondje wel kan geven wat hij/zij nodig heeft om een gelukkig en dus gehoorzaam hondje te worden/zijn.

Ik denk dat dit hier wel zijdelings mee te maken heeft. Mensen kiezen een ras vooral op uiterlijk (doe ik ook), zonder zich te verdiepen of zo'n mooie hond wel past qua karakter.
Een van onze buurtbewoners heeft een paar jaar geleden een Labrador aangeschaft. Want dat zijn mooie gezinshonden. Zij dachten dat een Labrador zich welvergelijkbaar zou gedragen als onze vorige hond, een hele oude zachtaardige Newfoundlander met artrose die in de wijk altijd netjes aan de lijn meeliep. Hebben die zich even flink vergist!

Dee schreef:Ik denk dat (te) veel mensen vooral naar zichzelf kijken, en vergeten te kijken naar de hond.
Wat de hond nodig heeft i.p.v. wat jou wel leuk lijkt. Dus , of jij het hondje wel kan geven wat hij/zij nodig heeft om een gelukkig en dus gehoorzaam hondje te worden/zijn.

Dat is inderdaad ook een heel belangrijk punt!
Als je stap 1 goed doorlopen hebt (en dus weet wat er bij jezelf zou passen), kan stap 2 (wordt die hond zelf ook gelukkig bij me?) nog flink roet in het eten gooien en maken dat je weer helemaal opnieuw kan gaan zoeken...

Kells schreef: Ook ik heb er een hekel aan dat het onderscheid er is. Mijn ervaring is dat de honden uit werklijnen zich meer richten op de samenwerking met de baas. Ik ben regioleider van de ISC en het valt mij op dat het altijd de setters uit showlijnen zijn die de hort op gaan tijdens de wandelingen. Mijn huidige setter uit werklijnen staat voor en jakkert nergens achter aan. Als ze voorstaat houdt ze contact met mij en gaat down op gebaar of fluit. De meeste mensen die een hond uit de meer gangbare showlijnen kiezen, hebben de hond vooral als huishond en het appel laat te wensen over.

Maar in hoeverre ligt dat dan aan de hond? Ongeacht het ras of de afstamming, geen enkele hond wordt gehoorzaam geboren.

kipo schreef:

Kells schreef: Ook ik heb er een hekel aan dat het onderscheid er is. Mijn ervaring is dat de honden uit werklijnen zich meer richten op de samenwerking met de baas. Ik ben regioleider van de ISC en het valt mij op dat het altijd de setters uit showlijnen zijn die de hort op gaan tijdens de wandelingen. Mijn huidige setter uit werklijnen staat voor en jakkert nergens achter aan. Als ze voorstaat houdt ze contact met mij en gaat down op gebaar of fluit. De meeste mensen die een hond uit de meer gangbare showlijnen kiezen, hebben de hond vooral als huishond en het appel laat te wensen over.

Maar in hoeverre ligt dat dan aan de hond? Ongeacht het ras of de afstamming, geen enkele hond wordt gehoorzaam geboren.

Dat vraag ik mij ook af. Misschien dat mensen met een werklijn setter zich er meer bewust van zijn dat de hond getraind moet worden.

Dat vind ik dus ook een goede vraag

Marjoleine schreef:Ik vind het storend als mensen niet weten waar ze aan beginnen.

Maar er zijn ook mensen die niet iedere stap tot uit den treure van te voren plannen in hun leven
Een gedeelte van mijn honden zijn gewoon op mijn pad gekomen ,en gebleven.
Op basis van de rasbeschrijving van de fila zou ik er nooit een willen ,op basis van het hebben en hebben gehad van deze honden zou ik niets anders meer willen.
Verschilletje tussen theorie en praktijk

Maar ik weet zeker dat als ik als nieuw lid zijnde had verteld dat er een tweede filalreu bijkwam ik verguisd was hier op het forum en mij er fijntjes op was gewezen dat dat onmogelijk zou zijn
En laat dat nu net een hele leuke en fijne combi zijn geweest ,waar beide honden veel plezier aan hebben beleefd.
Een combi waar wij overigens bewust aan zijn begonnen want Orson was dan misschien een onverwacht blijvertje ,Rio was een bewuste keuze.


Ik vind het ook onzin om te doen alsof een hond totaal niet bereikbaar is en je er als baas totaal geen invloed op hebt door bepaalde raseigenschappen.
En natuurlijk kun je bepaalde dingen niet verwachten van sommige honden maar je kunt dan toch wel misschien een manier vinden waarop het voor beide leuk kan zijn of in ieder geval leefbaar.
Orson was nooit een hond geworden die grote groepen mensen leuk had gevonden of zich daar thuis bij had gevoeld.
Ik nam hem dus nooit mee op zaterdag naar de markt maar hij kwam wel gewoon vreemde mensen tegen in zijn dagelijkse leven.


Ik vind het prima als mensen bewust voor hun hond kiezen en daar dan werk van maken van te voren maar ik ken ook zat combi's die dat niet hebben gedaan omdat het nu eenmaal zo liep en die doen het toch ook vaak leuk.
Je goed inlezen geeft geen enkele garantie dat je krijgt wat je verwacht.
Ik denk dat eerlijke info van een fokker ,en ja die fokkers zijn er wel degelijk ,daar meer aan toe kan bijdragen.

tja, in principe kun je dat ook niet weten toch, ( waar je aan begint, ze zijn ook nog eens persoonlijkheden op zich) en we kunnen niet in de toekomst kijken.
zolang je maar altijd bereid bent op in de spiegel te kijken naar jezelf en wil bij leren
dat moet ik ook bij iedere hond weer, en ook dat is een gedeelte van de charme

Lief schreef:

Angelique. schreef:

Selene schreef:

Angelique. schreef:
*gaat advertentie op mp zetten, husky's ruilen voor herders*

Ik ruil Kaya wel voor 1 van de van mij, da's al eentje minder te ruilen toch?

deal

Ehm 8 herders , merendeel teven, en 2 Akita's in 1 huishouden
Houd je van scheidsrechteren Angelique?

Jawel hoor, dat komt helemaal goed, ik hou ze er wel onder


ahum

S@ndr@ schreef:tja, in principe kun je dat ook niet weten toch, ( waar je aan begint, ze zijn ook nog eens persoonlijkheden op zich) en we kunnen niet in de toekomst kijken.
zolang je maar altijd bereid bent op in de spiegel te kijken naar jezelf en wil bij leren

Oh daar ben ik het voor 100 % mee eens ,ik denk dat een hond en baas verder komen met deze instelling dan met welke andere dan ook

Ik moet nu ook wel zeggen, dat ik al 100x gehoord heb dat staffords over het algemeen hondagressief worden. Maar omdat ik het nog nooit heb mee gemaakt weet ik ook niet hoe het is.

Hier bedoel ik mee, dat je door je eerdere honden wel een "voorstelling" maakt van hoe het ras ongeveer is.
Ik weet dat Diesel niet rastypisch is, maar ik weet ook niet wat wel rastypisch is. Als ik zou denken dat dit wel rastypisch zou zijn, zou ik van een koude kermis thuis komen met een volgende hond.
Maar er zijn mensen die eerder een bepaald ras hebben gehad en vinden/denken dat alle honden van dat ras zo zijn.
Mensen die toevallig wel hondvriendelijke staffords hebben (gehad) zullen het hele hondagressie verhaal onderuit halen.

S@ndr@ schreef:tja, in principe kun je dat ook niet weten toch, ( waar je aan begint, ze zijn ook nog eens persoonlijkheden op zich) en we kunnen niet in de toekomst kijken.
zolang je maar altijd bereid bent op in de spiegel te kijken naar jezelf en wil bij leren
dat moet ik ook bij iedere hond weer, en ook dat is een gedeelte van de charme

Tuurlijk zitten er in een ras verschillen. Ik heb twee duitsers, allebei werlijn maar ze zijn totaal verschillend qua bouw, karakter en leerprincipes.
Maar beiden hebben wel de raskenmerken van de dh, die zijn niet ineens weg.

Judith-Diesel schreef:Ik moet nu ook wel zeggen, dat ik al 100x gehoord heb dat staffords over het algemeen hondagressief worden. Maar omdat ik het nog nooit heb mee gemaakt weet ik ook niet hoe het is.

Hier bedoel ik mee, dat je door je eerdere honden wel een "voorstelling" maakt van hoe het ras ongeveer is.
Ik weet dat Diesel niet rastypisch is, maar ik weet ook niet wat wel rastypisch is. Als ik zou denken dat dit wel rastypisch zou zijn, zou ik van een koude kermis thuis komen met een volgende hond.
Maar er zijn mensen die eerder een bepaald ras hebben gehad en vinden/denken dat alle honden van dat ras zo zijn.
Mensen die toevallig wel hondvriendelijke staffords hebben (gehad) zullen het hele hondagressie verhaal onderuit halen.

De zoon van een vroegere schoolvriendin stond 6 jaar geleden met een pupje bij zijn moeder op de stoep ,een totaal geen hondenmens.
Hij had het hondje meegenomen uit rotte omstandigheden en zijn moeder besloot toen dat het maar blijven moest.
Het was overduidelijk een kruising amstaf,ik gok gezien zijn grootte op een kruising engelse x amstaff.
Ze belde me op ,ze had totaal geen idee waar ze aan begonnen ,hadden nog nooit van een rad regeling gehoord oa.
Ze zijn ervoor gegaan en het is me toch een leuke sociale hond geworden die met werkelijk van alles speelt.
Mijn doembeeld ,wat ik haar toch wel enigzins heb voorgehouden is totaal niet uitgekomen.
Het is ,ook na zes jaar ,nog steeds een leuke vrolijke flierefluiterd die met werkelijk van alles speelt.

Zouden ze bij een volgende hond hiervan uitgaan zou het inderdaad weleens vies kunnen tegenvallen.
Maar gezien hun doorzettingsvermogen bij dit hondje geloof ik wel dat ze het aankunnen en een manier vinden om er mee te leren omgaan indien dat nodig zou blijken te zijn.

renee-uk schreef:ik vind het ook ergerlijk, eerlijk gezegd.
als mensen een dh hebben die toevallig wel op een veldje gezellig kan spelen is dat mooi meegenomen, maar het is inderdaad toevallig want de meeste dh's zullen dat niet kunnen.
ze zijn daar ook helemaal niet voor gemaakt, dus als je een hond zoekt waarbij dat belangrijk voor je is moet je gewoon geen dh nemen.
om het even bij mijn eigen ras te houden

mensen vergeten dat je met opvoeden zorgt dat je hond zich aangepast gedraagt in bepaalde omstandigheden, maar dat je daarmee het oorspronkelijk ingefokte karakter van een ras niet verandert.
ik snap die behoefte tot dat laatste ook niet eerlijk gezegd: als je geen hond wil die gaat jagen neem je geen jachthond, als je geen hond wil die waakt neem je geen waakhond en als je een hond wil die gezellie op veldjes speelt met andere honden neem je geen hond die dat niet in zich heeft.
hoe moeilijk kan het toch zijn

Precies, mijn DH kan heel gezellig spelen met andere honden, zolang die dominanter zijn dan zij. Gaan ze zich onderdanig gedragen, dan moet zij even vertellen dat ze écht de baas is. Niet gezellig dus. Dus wij kiezen de honden uit waarmee ze samen mag en dus liever geen onbekende honden. En er zijn een hoop mensen die daar over zeuren als we haar terugroepen of aan de lange lijn houden: 'Ze moeten toch spelen???' Nee, dat moeten ze niet, want ik ken jouw hond niet en mijn hond wel en ik heb geen zin in problemen.

Wij krijgen een DH reu erbij, een pup, ergens de komende jaren. Daar weet ik nu al van dat het geen 'gooi maar los met alle andere honden' hond wordt. En dat hoeft ook niet, ik heb een hond voor mezelf, niet voor alle andere mensen met honden die zo nodig met alles en iedereen moeten spelen. Dan had ik wel een ander ras gekozen.

Miranda schreef: Maar doordat je dat dácht ben je er wellicht meer energie in gaan steken, en dan lijkt het inderdaad haast vanzelf te gaan
Jij bent heel erg bewust bezig met je honden. En dat betaald zich uit.

Ik ben zelf ook van de negatieve voorlichting
Dat word je vanzelf wel als je mensen dingen hoort zeggen als "Oh, dat is een mooie hond en hij luistert ook zo goed, zo één wil ik ook."

@Ptje: Ik ben zelf ook dol op wetters, ook al vind ik ze niet mooi (rare krullen, donker-wit gevlekt, hangoren en te plomp gebouwd). Ik vind het gewoon heerlijke honden, de wetters die ik ken. Maar ik zou er absoluut geen goede baas voor zijn. Een hond die van slag is als ik eens een brul geef, dat past gewoon niet bij me.
Wetters doen het wel goed bij rustige en lieve mensen.
Mijn theorie is dat de beste baas-hondcombinatie er een is waarbij baas en hond qua karakter op elkaar lijken.
Zo ben ik nogal een bemoeizuchtige, dominante en tamelijk luidruchtige regelteef (mijn wil geschiede) die altijd maar dóórgaat. Daar past een herder uitstekend bij.
En ook denk ik dat mensen zich vaak van nature aangetrokken voelen tot het soort hond dat bij ze past.
Tot het karakter, dus. Dan hebben ze dus wel voorkennis nodig

Onze teef lijkt qua karakter ook op mij, maar dat botst juist enorm zo af en toe. Maar met vriend klikt het super, die trekt het aan dus

En ja, wij waren al een hele tijd aan het rondneuzen, bij mensen langs met DH (en eerst met andere rassen), praten met fokkers, informatie zoeken en noem maar op. En toch valt die herplaatser tegen. Het is een schat van een hond, ze gaat steeds beter luisteren, maar het uitvallen naar andere honden werd in het begin alleen maar erger. Nu gaat het heel langzaam steeds ietsjes beter, maar achteraf was deze herplaatser in haar uitvalgedrag misschien te hoog gegrepen voor ons.

Selene schreef:

S@ndr@ schreef:tja, in principe kun je dat ook niet weten toch, ( waar je aan begint, ze zijn ook nog eens persoonlijkheden op zich) en we kunnen niet in de toekomst kijken.
zolang je maar altijd bereid bent op in de spiegel te kijken naar jezelf en wil bij leren
dat moet ik ook bij iedere hond weer, en ook dat is een gedeelte van de charme

Tuurlijk zitten er in een ras verschillen. Ik heb twee duitsers, allebei werlijn maar ze zijn totaal verschillend qua bouw, karakter en leerprincipes.
Maar beiden hebben wel de raskenmerken van de dh, die zijn niet ineens weg.

nee hoor, dat klopt ook, ik kan met heel veel zolang het die lange molosser lont maar heeft,
de rest kan ik me prima bij aanpassen, wat het dan ook mogen zijn.
en ja er zitten best heel veel verschillen tussen , maar dat relaxte op die manier - dat moet- wat mij betreft

TessaThomas schreef:Wij krijgen een DH reu erbij, een pup, ergens de komende jaren. Daar weet ik nu al van dat het geen 'gooi maar los met alle andere honden' hond wordt. En dat hoeft ook niet, ik heb een hond voor mezelf, niet voor alle andere mensen met honden die zo nodig met alles en iedereen moeten spelen. Dan had ik wel een ander ras gekozen.

Dat weet je nu nog niet dat verwacht je en dan handel je ernaar maar dat is wat anders

tineke schreef:

TessaThomas schreef:Wij krijgen een DH reu erbij, een pup, ergens de komende jaren. Daar weet ik nu al van dat het geen 'gooi maar los met alle andere honden' hond wordt. En dat hoeft ook niet, ik heb een hond voor mezelf, niet voor alle andere mensen met honden die zo nodig met alles en iedereen moeten spelen. Dan had ik wel een ander ras gekozen.

Dat weet je nu nog niet dat verwacht je en dan handel je ernaar maar dat is wat anders

Okee, daar heb je gelijk in Ik verwacht het.

Kells schreef:

kipo schreef:

Kells schreef: Ook ik heb er een hekel aan dat het onderscheid er is. Mijn ervaring is dat de honden uit werklijnen zich meer richten op de samenwerking met de baas. Ik ben regioleider van de ISC en het valt mij op dat het altijd de setters uit showlijnen zijn die de hort op gaan tijdens de wandelingen. Mijn huidige setter uit werklijnen staat voor en jakkert nergens achter aan. Als ze voorstaat houdt ze contact met mij en gaat down op gebaar of fluit. De meeste mensen die een hond uit de meer gangbare showlijnen kiezen, hebben de hond vooral als huishond en het appel laat te wensen over.

Maar in hoeverre ligt dat dan aan de hond? Ongeacht het ras of de afstamming, geen enkele hond wordt gehoorzaam geboren.

Dat ligt ook niet aan de hond, maar aan de eigenaren. De mensen die kiezen voor honden uit werkende lijnen beseffen waar de oorspronkelijke setter voor gefokt is en werken er ook mee. Hetzij actieve jacht of anders veldwedstrijden. De mensen die zo'n hond hebben uit showlijnen beseffen volgens mij minder waarvoor de hond oorspronkelijk voor gefokt werd. Het uiterlijk en het vrolijke karakter van de setter was voor deze mensen doorslaggevend voor de aankoop van dit ras.

dan heeft het toch niks te maken met makkelijker te trainen, dan heeft het te maken met eigenaren die die moeite niet nemen.

Selene schreef:

S@ndr@ schreef:tja, in principe kun je dat ook niet weten toch, ( waar je aan begint, ze zijn ook nog eens persoonlijkheden op zich) en we kunnen niet in de toekomst kijken.
zolang je maar altijd bereid bent op in de spiegel te kijken naar jezelf en wil bij leren
dat moet ik ook bij iedere hond weer, en ook dat is een gedeelte van de charme

Tuurlijk zitten er in een ras verschillen. Ik heb twee duitsers, allebei werlijn maar ze zijn totaal verschillend qua bouw, karakter en leerprincipes.
Maar beiden hebben wel de raskenmerken van de dh, die zijn niet ineens weg.

ik denk dat mensen inderdaad vaak vergeten dat honden naast raseigenschappen ook nog hun eigen karakter hebben.
heb het al eerder wel eens gezegd maar ik moet mijn 2 dh's uit showlijnen (jan heeft wat werklijnbloed maar is toch voornamelijk kyno) totaal anders aanpakken.
als ik jan zou behandelen zoals ik gina doe zou die vrolijk over me heen walsen en omgekeerd zou gina zich alleen nog maar op haar buik schuivend verplaatsen.
en geen van beide is wat ik wil me mijn honden

maar bij zulke zaken komt je gevoel voor honden erg om de hoek kijken en ik denk dat dat iets is dat moet groeien bij de meesten en nooit komt bij een aantal anderen.

Ik verbaas me er ook weleens over hoor, bij mijn ouders wonen een stel met 2 cane corsos. De eerste was een ieniemini teefje uit een asiel, en zij dachten dat hun puppy (reutje) ook ongeveer zo groot zou worden terwijl ik had aangegeven hoe groot de rasstandaard is en die teef duidelijk of geen raszuivere cc was of niet helemaal goed gegroeid was oid.
Die reu omg wat een joekel is dat geworden.

Denk dat mensen gewoon vaak niet genoeg nadenken. Maar vandaag verzinnen dat er een pup/ hond moet komen, en niet gneoeg kijken naar de voor en nadelen van de rassen maar puur kijken naar waarom zij een hond willen en hoe die eruit moet zien. Want volgens mij gaan heel veel mensen nog steeds voor het uiterlijk voor een hond.

Kells schreef:

kipo schreef:

Kells schreef: Ook ik heb er een hekel aan dat het onderscheid er is. Mijn ervaring is dat de honden uit werklijnen zich meer richten op de samenwerking met de baas. Ik ben regioleider van de ISC en het valt mij op dat het altijd de setters uit showlijnen zijn die de hort op gaan tijdens de wandelingen. Mijn huidige setter uit werklijnen staat voor en jakkert nergens achter aan. Als ze voorstaat houdt ze contact met mij en gaat down op gebaar of fluit. De meeste mensen die een hond uit de meer gangbare showlijnen kiezen, hebben de hond vooral als huishond en het appel laat te wensen over.

Maar in hoeverre ligt dat dan aan de hond? Ongeacht het ras of de afstamming, geen enkele hond wordt gehoorzaam geboren.

Dat ligt ook niet aan de hond, maar aan de eigenaren. De mensen die kiezen voor honden uit werkende lijnen beseffen waar de oorspronkelijke setter voor gefokt is en werken er ook mee. Hetzij actieve jacht of anders veldwedstrijden. De mensen die zo'n hond hebben uit showlijnen beseffen volgens mij minder waarvoor de hond oorspronkelijk voor gefokt werd. Het uiterlijk en het vrolijke karakter van de setter was voor deze mensen doorslaggevend voor de aankoop van dit ras.

Maar als jij nou een hond uit een "showlijn" zou nemen, zou die dan ook zo ongehoorzaam zijn?
Die voedt jij dan toch op en die is dan toch ook gehoorzaam?
Contact met de baas houden doen honden uit "werklijnen" ook niet vanzelf.

renee-uk schreef:

Selene schreef:

S@ndr@ schreef:tja, in principe kun je dat ook niet weten toch, ( waar je aan begint, ze zijn ook nog eens persoonlijkheden op zich) en we kunnen niet in de toekomst kijken.
zolang je maar altijd bereid bent op in de spiegel te kijken naar jezelf en wil bij leren
dat moet ik ook bij iedere hond weer, en ook dat is een gedeelte van de charme

Tuurlijk zitten er in een ras verschillen. Ik heb twee duitsers, allebei werlijn maar ze zijn totaal verschillend qua bouw, karakter en leerprincipes.
Maar beiden hebben wel de raskenmerken van de dh, die zijn niet ineens weg.

ik denk dat mensen inderdaad vaak vergeten dat honden naast raseigenschappen ook nog hun eigen karakter hebben.
heb het al eerder wel eens gezegd maar ik moet mijn 2 dh's uit showlijnen (jan heeft wat werklijnbloed maar is toch voornamelijk kyno) totaal anders aanpakken.
als ik jan zou behandelen zoals ik gina doe zou die vrolijk over me heen walsen en omgekeerd zou gina zich alleen nog maar op haar buik schuivend verplaatsen.
en geen van beide is wat ik wil me mijn honden

maar bij zulke zaken komt je gevoel voor honden erg om de hoek kijken en ik denk dat dat iets is dat moet groeien bij de meesten en nooit komt bij een aantal anderen.

Hier ook dus, als ik Rayos onder druk zet zegt hij bekijk het maar, doe het zelf maar. Dat kan wel prima met Gaudi, die leert snel met een beetje druk.
Als ik met Gaudi alleen met beloning werken loopt hij zo over je heen als je niet uitkijkt.

Met Rayos kan ik schrijven en lezen, dat ligt me enorm die samenwerking. Gaudi vind ik dus lastiger omdat ik er strenger bovenop moet gaan zitten. Dat is dus de reden dat ik train met Rayos (lig nu stil maar okee) en mijn partner met Gaudi. Die zou te veel druk zetten op Rayos en dat lukt niet met hem.