Het HondenForum

Ik was ook altijd een beetje bang dat ik een 2e hondje echt niet net zo leuk zou kunnen vinden als Robin.
Robin heeft het allemaal, ze is schattig, lief, luistert goed, ik begrijp haar en zij ons. (Of ze doet heel goed net alsof).

Mikai is, hoewel ook een klein hondje met grotendeels dezelfde kruisingen erin, een heel ander soort hondje. Ze ziet er bijvoorbeeld al heel anders uit. Robin is lief, schattig, fluffig en pluizig, Mikai is gewoon bijna mooi van lelijkheid met haar stugge zwarte peenhaar en haar grijze koppie. Als ik met Robin loop, zeggen mensen: "Awww, wat een schatje!" Bij Mikai (amper 11 weken oud) vragen ze: "Is dat nog een pup? Wat een grappig hondje, zeker heel pittig?"

Ik ken Robin veel beter. Dus er is een hoop om van te houden.
Maar Mikai heeft mijn hart ook al gestolen met haar jolige uitstraling en fratsen.

Als er nu één weg zou móeten (gebeurt niet hoor, ik peins er niet over) dan zou het wel Mikai zijn. Maar dat is puur omdat we Rob langer hebben en al meer echt ons hondje is.

Ik heb twee heeeeeeeeeeeeeeeel verschillende honden. Een jack russel ( Mayki)en een sint bernard ( Bruno).

Mayki:

Is ontzettend slim en is me geregeld te slim af Ik probeer hem altijd voor te zijn maar op een of andere manier is hij altijd weer slimmer dan ik Mayki is zeer zelfstandig.

Bruno:

Bruno is echt een mama kindje. Hij hangt ontzettend aan mij en als ik niet lekker in mijn vel zit merkt hij het meteen.Verder is hij absoluut niet zelfstandig, zoekt veel steun bij mij.

Ik heb twee zo,n verschillende honden dat ik niet kan zeggen welke me het meest ligt. Beiden hebben dingen waar ik dol op ben.

Gr,Zonta

hier ook tweee zeer verschillende honden.
ze vullen elkaar heel goed aan. met zijn tweeen zijn ze perfect ! wat je in Buster vindt, vind je in Luca niet, en wat je in Luca vindt, vind je in Buster weer niet.

dus geen voorkeur hier, ze zijn ons alletwee even dierbaar

Bij ons lijken de honden zelf hun baasje te "kiezen" Dat heeft bij mij ook invloed om de voorkeuren die je dan krijgt.
Buck is echt een éénmans hond, onverwaardelijk trouw aan mij ,dat maakt dat ik een ernorme band met hem heb ontwikkeld. Ik zou zelf naast Buck geen andere hond hebben gewild. Dolly is naar mijn man toe getrokken, zijn zijn ook echt een twee eenheid geworden Sybil zou de hond van mijn man worden, ik was namelijk druk genoeg met Buck.
In de praktijk is ze meer naar mij toe getrokken, ze heeft me in die zin echt "uitgekozen" Gelukkig drijft ze wel met mijn man en gaat dat wel allemaal goed
Nu deel ik Buck dus echt met Sybil omdat ze ook echt een handenbindertje is. Ik train nu ook met beide. Gelukkig accepteerd Buck deze indringer wel , en heeft hij zelf nu ook een goede band met Sybil. Hij lijkt er ook niet echt last van te hebben.

Echt een voorkeur, tja...wel en niet.
Mijn Otje, kan ik af en toe wel schieten maar ook opvreten,zijn reu-agressie maakt hem niet de makkelijkste, maar als ik dan zie hoe lief hij met pups is, hoe hij in huis zijn best doet, graag allerlei maffe kunstjes leert,zo ongelooflijk dolblij is als we gaan fietsen...

Fee is een wat introverte hond,geen knuffelaar,van de honden hier heel duidelijk de aanvoerder,absoluut een hond die eerst nadenkt en dan misschien wel es doet wat je zegt,ook niet al te makkelijk, maar zo enorm mijn meissie..

Moon, onze dikke,de oudste, de makkelijkste,gek op knuffelen, jat alles wat eetbaar is en dat kan heeeel onhandig zijn met een jong kind wat niks lust,maar ze heet alle vreemde honden in huis welkom, poetst elke morgen de oren en ogen van de andere honden en kan zo heerlijk tevreden tegen je aan komen liggen met een zucht.

Byou en Perla zijn niet helemaal mijn hondjes, trekken meer naar de baas,maar zo af en toe komen ze met zijn tweetjes zo heerlijk op schoot liggen zo van jij hoort er ook bij hoor

Rafje, dochter van Fee, en ons zonnetje in huis, altijd vrolijk, gek op spelen, altijdin voor wat geks, kampioen rare geluiden maken..

Ja, ik heb wel voorkeur, maar verdeel mijn liefde toch maar over allemaal.

ik heb op het ogenblik 10 honden en natuurlijk heb ik ook voor sommigen meer voorkeur dan de ander.
Al deze honden hebben ieder hun eigen verhaal...hun verleden en de wijze hoe ik aan ze ben gekomen...
Bij de een is het verhaal heftiger dan bij de ander...ik denk dat de voorkeur meer door emotionele gevoelens komt...
Ik heb bijvoorbeeld enige tijd geleden samen met andere stichtingen een broodfokkerij leeggehaald.
In eerste instantie namen wij en franse bull mee naar huis.....ik was daar echter ook een am staff tegen gekomen met een pup.
Zij zat helemaal verstopt in de fokkerij en leefde net als alle andere honden op een 5cm dikke laag ontlasting met haar enige overlevende pup.
Omdat het ras toch wel een reputatie heeft ging er niet gauw iemand het hok in....ik echter wel...ik heb alle ontlasting opgeruimd ( terwijl de staff mij in een hoekje zat te bekijken ) ik heb de pup op een dikke laag zaagsel gelegen zodat ook deze lekker warm kwam te liggen...
en terwijl ik daar dan op mijn knieen in de stront zat kwam de moeder naar mij toe en kreeg ik een hele grote lik over mijn gezicht....en dan knapt er iets in je, hoe groot en hoe sterk je ook bent..
eenmaal thuis kon ik haar ook niet meer vergeten en ik ben de tweede dag dat ik thuis was weer naar de fokkerij gereden en heb haar ook weg gehaald............van die tijd af aan zijn wij echt twee dikke maatjes...

hier is het hele verhaal te lezen
http://www.bikersforanimals.nl/schoonmaak.htm

je kan begrijpen dat zij een van mijn favoriete honden is.....niet omdat het een stafford is maar door onze ontmoeting en de hond wie zij is...

Ik ben absoluut stapelgek op Diesel, maar onze eerste rottie zal altijd mijn grootste soulmate blijven. Ook al is ze nu al 10 jaar overleden. Mijn ouders wisten niet welke pup te kiezen, en ik liep daar als twee jarige peuter tussen al die lieve bolletjes. Er was er 1 die vanaf de eerste seconde niet van mijn zijde week, en die hebben ze dan maar gekozen. En wat een goede keuze. Ook al was ik nog heel klein, zij was echt mijn hond, altijd bij mij, superlief, ze heeft zelfs een keer mijn vader in zijn kont gehapt toen ik een uitbrander kreeg omdat ik wat uitgespookt had Maxime heette ze. Wat heb ik gejankt toen ze overleed. Moest ik haar nu gehad hebben en niet toen ik zo jong was dan zou ik echt een fantastische hond hebben.

Ik heb van King en Hayleigh eigenlijk even veel gehouden, maar eerlijk gezegt, wel beide om hun eigen dingen.
Hayleigh omdat ze zo´n verschrikkelijke knuffelkont was, die at je op met huid en haar en dat voor een Rottweiler?
King omdat hij zo zeker, stoer, onbevreest was, verpakt in een lijf met een koppie die iedereen op het verkeerde been zette (oh wat een lieverd) maar ondertussen
King was ook zeker de waker en beschermer van de 2, over ons, de katten en over Hayleigh, maar als het nodig was, dan nam Hayleigh het over en dan brak de hel pas echt los.
King was feller, reageerde eerder. Hayleigh keek het iets langer aan, of keek wat King deed.........tenzij King ruzie kreeg met een andere hond, dan ging de knop bij Hayleigh supersnel om.
King was ook degene die het eerste alarm sloeg door blaffen en grommen. Hayleigh stond er alleen maar bij, geen kick, maar dat bovenlipje maar trillen
Maar goed, beide waren opvretertjes onder normale omstandigheden en het feit dat ze er niet meer zijn maakt dat nog moeilijker te accepteren

Ik heb nu absoluut voorkeur en Leon ook. Wij hebben nu een beetje allebei onze eigen hond. Wil niet zeggen dat we de andere hond niet leuk vinden, houden we ook absoluut van. (had ook zwaar met Mike te doen toen hij iedere keer aan de schijterij was een tijdje geleden en hij niet vrolijk was)
Maar Indy zit in m'n tenen gekropen, echt diep, vanaf het begin af aan.

Met Daisy en Spike had ik dat ook. Spike had ik een specialere band mee dan met Daisy, maar ook van dat wijffie hield ik ontzettend veel. Bij Leon was het net weer andersom. Daisy was zijn alles, Spike mijn allesje. Denk dat het grotendeels ligt aan een karakter wat je meer aanspreekt. Wat echt niet betekend dat je minder van de ander hond houdt.

Leon had het ook met Kelly, dat was echt zijn maatje. Ik was ook gek op dat wijffie, maar had er een mindere goede band mee dan Leon.
En dan Birdy, die hobbelde overal tussendoor voor ons allebei. Een heerlijk knuffelkipje wat ieder's hart stal!!!