Hanneke2 schreef:Rami schreef:Hanneke2 schreef:
Ik zal wel raar zijn, maar ik wijs mijn honden soms op zo'n stel duffe eenden naast de sloot van 'Oooh, kijk 'es! Kippies! Ga kippies pesten!' Meestal jagen ze dan effe alle eenden het water in (hele slome eenden krijgen een zetje met een neus), en soms zijn ze te druk met iets anders. Die eenden worden er niet minder van (zo oefenen ze een beetje voor honden die *wel* hun tanden erin zetten), en ik moet bekennen dat ik het wel een grappig gezicht vind.

Ja, dat vind ik toch wel raar idd. Honden aansporen om eenden op te jagen, vind ik eigenlijk niet echt ehm... leuk.
Maar goed, ik heb ook een zelfstandige jager en - zoals ik als schreef - doe ik mijn best om haar te beletten om op eigen houtje te jagen (te hetzen). Ben, net als een aantal anderer mensen in dit topic, aanhanger van het 'gedrag-laten-uitdoven-school' en daar hoort eenden opjagen niet bij.
Ja maar als je nou een hond bent, is dat toch hartstikke leuk om te doen? Mijn ervaring is dat juist als je een beetje meegaat in wat je honden interessant vinden, dat het dan minder een obsessie wordt. Een hond die meteen wordt aangelijnd en weggesleurd als hij een mol probeert uit te graven, zal de volgende keer weer fanatiek op zoek gaan naar die mol. Lekker effe het graven aanmoedigen en dan een koekie voor de moeite, en de volgende keer is graven gewoon iets leuks, maar niet een Heilig Moeten.
Lilo heeft hier eens achter een haas aangezeten, was echt niet meer te bereiken want dat was natuurlijk giga-spannend, dus ik heb maar vooral staan genieten van die prachtige sprongen van allebei door het hoge gras. Uiteindelijk gaf Lilo het op, en bij de volgende haas gaf ze het al veel eerder op. Dat vind ik meer 'laten uitdoven' dan alles verbieden.
Tja, ik zorg er gewoon voor dat er andere dingen zijn die leuk zijn.
Het zal wel heel streng klinken maar Sika mag in de polder niet achter de ganzen aan (ze pakt ze, echt) en in het bos blijft ze op de paadjes, ze mag niet jagen/hetzen. Ze staat dan echt onder appèl.
Maar we gaan bijvoorbeeld wel naar een groot braakliggend terrein waar ze 'vrij' krijgt. Dan kan ze haar muizensprongen oefenen. Daar doen we speur-spelletjes en rent ze achter dummies en balletjes aan (en brengt ze terug). We doen dat echt samen en ze wordt daar ook uitgebreid voor beloond.
Als ik niet met haar had getraind (maandenlang) dan was Sil echt een stropende hond geworden. Ze ging namelijk echt voor de kill, op eigen houtje, niets ontziend. Achter wild aan, achter katten, achter kleine hondjes. Als het maar rende of wegvloog, als ze er maar achteraan kon. En dat is iets wat domweg niet kan in een dichtbevolkt land. En dat dit soort gedrag uitdooft als je je hond juist zijn of haar gang laat gaan? Ik kan het me eeerlijk gezegd niet zo goed voorstellen. In ieder geval niet in Silka's geval.
Mijn ervaring is dat dit gedrag dus weldegelijk kan 'uitdoven' door het te beletten, in iig in zoverre dat het goed hanteerbaar is. Sil loopt nu bijna overal los en dat kan alleen omdat ze snapt wat er van haar verwacht wordt. En dat levert haar ook wat op: een spelletje, een aai, wat lekkers, een blije baas. Ik heb niet het idee dat ze er enorm onder lijdt nu ze niet meer op eigen houtje kan jagen.