Het HondenForum

iones schreef:

chrico schreef:Ik vind dat iedereen moet kunnen mee discusseren maar het lijkt mij dat als je geen kinderen heb, dus niet de ervaring heb van 24/7 kind en hond in 1 huis dat het moeilijk mee praten is in deze discussie.

Ik ben overigens verder wel eens met wat je zegt hoor, maar dat had je misschien wel gemerkt. MAar vind je dat ik dan dat ik er ook niet over mee kan praten omdat ik geen kinderen heb? Ik weet hoe kinderen kunnen zijn, ik ben zelf een kind geweest. En ik ken honden. Ik weet ook nog hoe mijn moeder daarmee om ging, met hond en kind.

Iedereen mag mee discusseren, alleen heb ik zoiets van hoe kan je reageren van verhaal op verhaal, het bekende de kennis van een kennis had een ........ die beet daarom en daarom.
Stellig het dominantie verhaal erbij halen van hoe het werkt tussen een kind en een hond en waardoor het mis gaat lijkt mij gewoon erg moeilijk als je niet vanuit ervaring kan praten van het leven van een gezin met een hond.

miekmiek schreef:ik vind het wel interessant om te lezen. Waarschijnlijk omdat ik nu Martijn bijna drie is wat vaker tegen deze situatie aanloop.

Ik vind het overigens wel moeilijk. Tommie is een schat van een hond, ik kan met hem lezen en schrijven. Maar hij is wel een ongecastreerde terriërreu in doen en laten. Niet dat we daar last van ondervinden, want het is een goedsul eerste klas. Maar zo nu en dan een grom; dat doet ie wel. Nou vind ik dat ik dat ook nog moet nuanceren, ik vind het meer een chagrijnige brom van 'moet dat nou' in plaats van een 'hou op of ik grijp je' brom. Hij zou er ook eerder voor kiezen om weg te gaan dan te bijten. Maar dat grommetje; that's tommie. En ik ken hem, ik zeg dat hij moet wegwezen en stuur hem naar zijn plaats op de gang. Opgelost. Ik denk niet dat ik dat grommen ga verbieden, het voelt niet juist om dat te doen. Ik denk dat ik hem dan alleen maar meer op 'scherp' zou zetten, omdat hij dan ook niet meer zeker is van wat ik wel of niet goed vind.

God, doe mij Miah dan maar. Die muts is zo ontzettend makkelijk met m'n kinderen, die heeft echt nog nooit of te never gegromt, ook al ligt alles bovenop haar. Prachtig vind ze dat.

Dan doe je het toch goed als je gevoel dat zegt. Ga niet twijfelen door wat hier staat, jij voelt aan en interpreteerd de grom zoals jij denk dat het is.
Of hier volgt een correctie op door hem weg te sturen of je laat hem.

Hier heb je ook grommen en grommen en afhankelijk daarvan reageer ik op een bepaalde manier. Of dit nu tussen de honden onderling is of tussen hond en kind. Voordeel van moeder zijn kan zijn is dat je instinctmatig reageerd en je voelt zelf of het een gevaar voor je kind is of niet

miekmiek schreef:overigens moet ik wel zeggen, als één van mijn honden bijt is het einde verhaal voor ze. Wiens schuld het ook is. Ik heb een gezin en mijn kinderen gaan voor. Ook al is het de schuld van het kind, op dat moment vind ik het niet meer verantwoord om ze samen in huis te houden.

Ik vind dit altijd zo een moeilijke uitspraak en hoop dat men anders reageerd als men er ook daadwerkelijk voor komt te staan.
Je zou kunnen overwegen tot herplaatsen bijv

Geen kinderen, wel altijd neefjes en michtjes te logeren gehad in alle leeftijden , en het motto was:

Handjes op de rug wat betreft de honden, niet erheen, pas als ze komen mag je ze aaien en alles onder toezicht, ook spelen met ze enz, maar geen rare dingen doen , en dat deden ze niet.

Maar dat is inderdaad heel wat anders als zelf kinderen hebben en dan gaan dingen toch anders, ik kan daar dus niet over meepraten.

Groetjes Els

billy schreef:Geen kinderen, wel altijd neefjes en michtjes te logeren gehad in alle leeftijden , en het motto was:

Handjes op de rug wat betreft de honden, niet erheen, pas als ze komen mag je ze aaien en alles onder toezicht, ook spelen met ze enz, maar geen rare dingen doen , en dat deden ze niet.

Maar dat is inderdaad heel wat anders als zelf kinderen hebben en dan gaan dingen toch anders, ik kan daar dus niet over meepraten.

Groetjes Els

Dat is net het stukje verschil wat ik bedoelde
Als ik hier logeetjes heb dan kill ik ze als ik zie dat ze iets uit willen vreten met de honden. Ze krijgen ook van te voren een speech. Dat hoef ik bij mijn kinderen niet te doen want die weten dat, hebben dat geleerd in de loop der jaren en weten wat wel en niet mag.
Een loge is tijdelijk, die gaat weer weg dus er hoeft niets veroorzaakt te worden bij een hond qua gedrag omdat het te kort duurt. Pas als die loge een inwoner word verandert er ook wat voor een hond

miekmiek schreef:overigens moet ik wel zeggen, als één van mijn honden bijt is het einde verhaal voor ze. Wiens schuld het ook is. Ik heb een gezin en mijn kinderen gaan voor. Ook al is het de schuld van het kind, op dat moment vind ik het niet meer verantwoord om ze samen in huis te houden.

En wat is dan einde verhaal?

OVerigens, onze hond heeft mij vroeger vaak gebeten hoor. WAs mijn schuld want ik was nogal een draakje..... Maar denk je dat mijn moeder de hond er voor op liet draaien? Kom nou! Ik kreeg om mijn kop, de hond niet en die mocht lekker blijven! En ik heb er niets van geleden. Ik leerde alleen maar dat je eerlijk moest zijn, ook met dieren. En dat leren kinderen niet als ze een hond etteren, die hond ze vervolgens bijt en de hond dan weg moet. Met zo'n instelling kun je misschien beter niet aan honden beginnen.

chrico schreef:

iones schreef:

chrico schreef:Ik vind dat iedereen moet kunnen mee discusseren maar het lijkt mij dat als je geen kinderen heb, dus niet de ervaring heb van 24/7 kind en hond in 1 huis dat het moeilijk mee praten is in deze discussie.

Ik ben overigens verder wel eens met wat je zegt hoor, maar dat had je misschien wel gemerkt. MAar vind je dat ik dan dat ik er ook niet over mee kan praten omdat ik geen kinderen heb? Ik weet hoe kinderen kunnen zijn, ik ben zelf een kind geweest. En ik ken honden. Ik weet ook nog hoe mijn moeder daarmee om ging, met hond en kind.

Iedereen mag mee discusseren, alleen heb ik zoiets van hoe kan je reageren van verhaal op verhaal, het bekende de kennis van een kennis had een ........ die beet daarom en daarom.
Stellig het dominantie verhaal erbij halen van hoe het werkt tussen een kind en een hond en waardoor het mis gaat lijkt mij gewoon erg moeilijk als je niet vanuit ervaring kan praten van het leven van een gezin met een hond.

Maar ik heb ervaring. Alleen vanuit de positie als kind. En ik zag hoe mijn moeder het aanpakte.

chrico schreef:

miekmiek schreef:overigens moet ik wel zeggen, als één van mijn honden bijt is het einde verhaal voor ze. Wiens schuld het ook is. Ik heb een gezin en mijn kinderen gaan voor. Ook al is het de schuld van het kind, op dat moment vind ik het niet meer verantwoord om ze samen in huis te houden.

Ik vind dit altijd zo een moeilijke uitspraak en hoop dat men anders reageerd als men er ook daadwerkelijk voor komt te staan.
Je zou kunnen overwegen tot herplaatsen bijv

dat bedoel ik ook hoor, er gaat echt geen spuit in. maar hier kunnen ze dan niet blijven wonen, ik zou geen moment rust meer hebben.

miekmiek schreef:overigens moet ik wel zeggen, als één van mijn honden bijt is het einde verhaal voor ze. Wiens schuld het ook is. Ik heb een gezin en mijn kinderen gaan voor. Ook al is het de schuld van het kind, op dat moment vind ik het niet meer verantwoord om ze samen in huis te houden.

Wat bedoel je met einde verhaal..
Er zijn genoeg liefdevolle huizen zonder kinderen, dus ik hoop dat je hiermee bedoeld; herplaatsen

Ik lees het al 'boven mij'
Gelukkig, had ook niet anders verwacht, maar moest het even zeker weten.

iones schreef:

miekmiek schreef:overigens moet ik wel zeggen, als één van mijn honden bijt is het einde verhaal voor ze. Wiens schuld het ook is. Ik heb een gezin en mijn kinderen gaan voor. Ook al is het de schuld van het kind, op dat moment vind ik het niet meer verantwoord om ze samen in huis te houden.

En wat is dan einde verhaal?

OVerigens, onze hond heeft mij vroeger vaak gebeten hoor. WAs mijn schuld want ik was nogal een draakje..... Maar denk je dat mijn moeder de hond er voor op liet draaien? Kom nou! Ik kreeg om mijn kop, de hond niet en die mocht lekker blijven! En ik heb er niets van geleden. Ik leerde alleen maar dat je eerlijk moest zijn, ook met dieren. En dat leren kinderen niet als ze een hond etteren, die hond ze vervolgens bijt en de hond dan weg moet. Met zo'n instelling kun je misschien beter niet aan honden beginnen.

Je kunt kinderen ook leren "eerlijk"te zijn met de hond zonder dat ze daarvoor eerst flink gebeten zijn hoor.

miekmiek schreef:

chrico schreef:

miekmiek schreef:overigens moet ik wel zeggen, als één van mijn honden bijt is het einde verhaal voor ze. Wiens schuld het ook is. Ik heb een gezin en mijn kinderen gaan voor. Ook al is het de schuld van het kind, op dat moment vind ik het niet meer verantwoord om ze samen in huis te houden.

Ik vind dit altijd zo een moeilijke uitspraak en hoop dat men anders reageerd als men er ook daadwerkelijk voor komt te staan.
Je zou kunnen overwegen tot herplaatsen bijv

dat bedoel ik ook hoor, er gaat echt geen spuit in. maar hier kunnen ze dan niet blijven wonen, ik zou geen moment rust meer hebben.

Ik spreek dus uit ervaring (zie mijn verhaal eerder). En ik heb ook serieus (nou ja, ongeveer een uur ) gedacht aan herplaatsing. Maar Cody is niet echt een probleemhond in die zin dat hij situaties opzoekt. Als je hem met rust laat, is er helemaal niets aan de hand. Het wordt pas een probleem als mijn zoontje net zo met hem wil omgaan als met mijn meiden. Die zijn altijd in voor een knuffeltje en/of een spelletje. Bij Cody gaat het een paar minuten goed en dan komt zijn dominantieprobleem naar boven.
Ik heb het dus opgelost door Nick te verbieden met Cody om te gaan. Hij mag hem alleen aaien als ik erbij ben, hij mag niet op de grond zitten als Cody erbij is, hij mag niet knuffelen, zéker niet de armen om hem heen slaan, etc.
Zodra er vriendjes van Nick komen spelen gaat Cody de tuin in (hij gaat al uit zichzelf de tuin om in het verste hoekje te liggen zodra er bezoek komt, groot of klein ) en de kinderen mogen niet in de tuin spelen. Of binnen óf buiten de tuin.
Overigens, het hele felle is na zijn castratie wel duidelijk verminderd, maar bij Cody is het beslist niet alleen hormoon-gerelateerd. Hij heeft gewoon een wat moeilijker karakter dan de gemiddelde collie .

Edit: even over een evt. herplaatsing: iedereen moet het voor zichzelf beslissen, maar ik heb gekozen voor Cody en als het dan niet helemaal wordt wat je verwacht, dan vind ik herplaatsing wel een makkelijke uitweg. Even gechargeerd: je krijgt een kind met een 'vlekje', ruil je die dan ook in voor een ander?
Extreme situaties daargelaten, zou ik proberen het beste van de situatie te maken en uiteindelijk blijkt het bij ons in de praktijk best wel mee te vallen. Oké, ik moet erg oppassen want Nick blijft een kind die onvoorspelbaar kan zijn (met zijn adhd en autistische achtergrond) maar tot nu toe kan ik er toch heel goed mee omgaan.

miekmiek schreef:ik vind het wel interessant om te lezen. Waarschijnlijk omdat ik nu Martijn bijna drie is wat vaker tegen deze situatie aanloop.

Ik vind het overigens wel moeilijk. Tommie is een schat van een hond, ik kan met hem lezen en schrijven. Maar hij is wel een ongecastreerde terriërreu in doen en laten. Niet dat we daar last van ondervinden, want het is een goedsul eerste klas. Maar zo nu en dan een grom; dat doet ie wel. Nou vind ik dat ik dat ook nog moet nuanceren, ik vind het meer een chagrijnige brom van 'moet dat nou' in plaats van een 'hou op of ik grijp je' brom. Hij zou er ook eerder voor kiezen om weg te gaan dan te bijten. Maar dat grommetje; that's tommie. En ik ken hem, ik zeg dat hij moet wegwezen en stuur hem naar zijn plaats op de gang. Opgelost. Ik denk niet dat ik dat grommen ga verbieden, het voelt niet juist om dat te doen. Ik denk dat ik hem dan alleen maar meer op 'scherp' zou zetten, omdat hij dan ook niet meer zeker is van wat ik wel of niet goed vind.

God, doe mij Miah dan maar. Die muts is zo ontzettend makkelijk met m'n kinderen, die heeft echt nog nooit of te never gegromt, ook al ligt alles bovenop haar. Prachtig vind ze dat.

Het is ook moeilijk om kleine kinderen met honden te combineren.
Zoals jij het oplost met Tommie lijkt me prima......zo deed ik het ook, als ik merkte dat het de honden teveel werd of als ik de kleintjes ff ongestoord wilde laten spelen, dan gingen de honden gewoon in de bench.
Zulke kleine kinderen zijn nu eenmaal onberekenbaar, ze knuffelen net even iets te hard of ze gooien met iets naar de hond of hijsen zich op aan de hond. Hier hebben en hadden de honden altijd de mogelijkheid zich terug te trekken als ze het ff hebben gehad.

truusje schreef: Je kunt kinderen ook leren "eerlijk"te zijn met de hond zonder dat ze daarvoor eerst flink gebeten zijn hoor.

Maar het blijven kinderen en als een hond instinctmatig reageerd kan je hem/haar dat niet kwalijk nemen
Daarbij je leert je hond ook met kinderen omgaan en toch gaat die combi nog regelmatig fout

lieke schreef:

miekmiek schreef:

chrico schreef:

miekmiek schreef:overigens moet ik wel zeggen, als één van mijn honden bijt is het einde verhaal voor ze. Wiens schuld het ook is. Ik heb een gezin en mijn kinderen gaan voor. Ook al is het de schuld van het kind, op dat moment vind ik het niet meer verantwoord om ze samen in huis te houden.

Ik vind dit altijd zo een moeilijke uitspraak en hoop dat men anders reageerd als men er ook daadwerkelijk voor komt te staan.
Je zou kunnen overwegen tot herplaatsen bijv

dat bedoel ik ook hoor, er gaat echt geen spuit in. maar hier kunnen ze dan niet blijven wonen, ik zou geen moment rust meer hebben.

Ik spreek dus uit ervaring (zie mijn verhaal eerder). En ik heb ook serieus (nou ja, ongeveer een uur ) gedacht aan herplaatsing. Maar Cody is niet echt een probleemhond in die zin dat hij situaties opzoekt. Als je hem met rust laat, is er helemaal niets aan de hand. Het wordt pas een probleem als mijn zoontje net zo met hem wil omgaan als met mijn meiden. Die zijn altijd in voor een knuffeltje en/of een spelletje. Bij Cody gaat het een paar minuten goed en dan komt zijn dominantieprobleem naar boven.
Ik heb het dus opgelost door Nick te verbieden met Cody om te gaan. Hij mag hem alleen aaien als ik erbij ben, hij mag niet op de grond zitten als Cody erbij is, hij mag niet knuffelen, zéker niet de armen om hem heen slaan, etc.
Zodra er vriendjes van Nick komen spelen gaat Cody de tuin in (hij gaat al uit zichzelf de tuin om in het verste hoekje te liggen zodra er bezoek komt, groot of klein ) en de kinderen mogen niet in de tuin spelen. Of binnen óf buiten de tuin.
Overigens, het hele felle is na zijn castratie wel duidelijk verminderd, maar bij Cody is het beslist niet alleen hormoon-gerelateerd. Hij heeft gewoon een wat moeilijker karakter dan de gemiddelde collie .

Edit: even over een evt. herplaatsing: iedereen moet het voor zichzelf beslissen, maar ik heb gekozen voor Cody en als het dan niet helemaal wordt wat je verwacht, dan vind ik herplaatsing wel een makkelijke uitweg. Even gechargeerd: je krijgt een kind met een 'vlekje', ruil je die dan ook in voor een ander?
Extreme situaties daargelaten, zou ik proberen het beste van de situatie te maken en uiteindelijk blijkt het bij ons in de praktijk best wel mee te vallen. Oké, ik moet erg oppassen want Nick blijft een kind die onvoorspelbaar kan zijn (met zijn adhd en autistische achtergrond) maar tot nu toe kan ik er toch heel goed mee omgaan.

Zo zie je maar dat je zelfs een kind met dergelijke "problemen"heel goed kunt leren hoe je met honden om kunt gaan. En ook zelfs met een dominante herplaatser. En daar heb ik nu echt veel bewondering voor, hoe je dat aanpakt. Echt top

chrico schreef:

truusje schreef: Je kunt kinderen ook leren "eerlijk"te zijn met de hond zonder dat ze daarvoor eerst flink gebeten zijn hoor.

Maar het blijven kinderen en als een hond instinctmatig reageerd kan je hem/haar dat niet kwalijk nemen
Daarbij je leert je hond ook met kinderen omgaan en toch gaat die combi nog regelmatig fout

Dat is ook zo en ik zou het de hond ook niet kwalijk nemen als zodanig, maar toch zou ik hem corrigeren en weg sturen.

Gelukkig is het niet mijn ervaring dat deze combi regelmatig fout gaat.
Het is bij ons nog nooit fout gegaan, gelukkig.

truusje schreef:

chrico schreef:

truusje schreef: Je kunt kinderen ook leren "eerlijk"te zijn met de hond zonder dat ze daarvoor eerst flink gebeten zijn hoor.

Maar het blijven kinderen en als een hond instinctmatig reageerd kan je hem/haar dat niet kwalijk nemen
Daarbij je leert je hond ook met kinderen omgaan en toch gaat die combi nog regelmatig fout

Dat is ook zo en ik zou het de hond ook niet kwalijk nemen als zodanig, maar toch zou ik hem corrigeren en weg sturen.

Gelukkig is het niet mijn ervaring dat deze combi regelmatig fout gaat.
Het is bij ons nog nooit fout gegaan, gelukkig.

Lees jij geen kranten dan

ik heb mijn vorige hond en kinderen altijd zoveel mogelijk gescheiden gehouden vond de combi niet ideaal ,
en nu nog, mogen ze best de honden knuffelen en ermee spelen als ik erbij ben, anders hebben ze strikt opdracht de honden met rust te laten .
gewoon geen risico`s in die omgang met elkaar,ik wil het niet meemaken ook al zijn het allebei goedsullen.

chrico schreef:

truusje schreef:

chrico schreef:

truusje schreef: Je kunt kinderen ook leren "eerlijk"te zijn met de hond zonder dat ze daarvoor eerst flink gebeten zijn hoor.

Maar het blijven kinderen en als een hond instinctmatig reageerd kan je hem/haar dat niet kwalijk nemen
Daarbij je leert je hond ook met kinderen omgaan en toch gaat die combi nog regelmatig fout

Dat is ook zo en ik zou het de hond ook niet kwalijk nemen als zodanig, maar toch zou ik hem corrigeren en weg sturen.

Gelukkig is het niet mijn ervaring dat deze combi regelmatig fout gaat.
Het is bij ons nog nooit fout gegaan, gelukkig.

Lees jij geen kranten dan

Heb ik geen tijd voor...lees, neem ik geen tijd voor, dus nee heel zelden maar

En dan, even los van alle problemen en regeltjes, heb je ook nog honden die gewoon helemaal idolaat zijn van "hun" kindjes, heel zorgzaam zijn en ze ten alle tijden zullen beschermen. Even als tegenbeeld van alle geschetste problemen hier Zo is o.a. mijn Sun. Dat die nooit "zijn" kindjes ook maar een haar zal krenken, staat voor mij als een paal boven water.

truusje schreef:
Je kunt kinderen ook leren "eerlijk"te zijn met de hond zonder dat ze daarvoor eerst flink gebeten zijn hoor.

Kinderen verleggen grenzen.
Dat proberen ze altijd, bij elk levend wezen, maar het meest uiteraard bij de ouders. Daarmee gaan ze niet altijd even eerlijk te werk.
Verder zijn niet alle kinderen het zelfde. Niet elk kind laat zich alles voorkauwen door de ouders, soms is het nodig dat ze er achter komen door ondervinding. Zoals de hitte van een kachel. 100x zeggen "niet aankomen", toch doen ze het. Pas als ze zich verbranden geloven ze EINDELIJk wat hun ouders zeiden, dat het pijn doet.

chrico schreef: Maar het blijven kinderen en als een hond instinctmatig reageerd kan je hem/haar dat niet kwalijk nemen
Daarbij je leert je hond ook met kinderen omgaan en toch gaat die combi nog regelmatig fout

Precies!

truusje schreef:
Dat is ook zo en ik zou het de hond ook niet kwalijk nemen als zodanig, maar toch zou ik hem corrigeren en weg sturen.

Maar de hond heeft niets fout gedaan. Hij is alleen maar voor zichzelf opgekomen. Kennelijk vond hij dat nodig. Maar misschien had jij dat moeten doen maar je was er niet op dat moment. Hoe kun je de hond dan corrigeren en wegsturen? Dat is dus niet eerlijk.

chrico schreef:Ik vind dat iedereen moet kunnen mee discusseren maar het lijkt mij dat als je geen kinderen heb, dus niet de ervaring heb van 24/7 kind en hond in 1 huis dat het moeilijk mee praten is in deze discussie. Je kan namelijk niet 24 uur pd zowel kind als hond in de gaten houden of aanwezig zijn. Nogmaals ik praat niet over echte ukkies.
Dat zou inhouden dat als jij gaat plassen, je aan je kind moet vragen de kamer te verlaten en pas terug mag komen als je klaar bent.
Op het moment dat 1 van mijn honden moet waarschuwen houd in dat het kind fout zit en als ik in zo een situatie de hond ga corrigeren dat de hond op een gegeven moment als dit te vaak gebeurd, ook het respect naar jou als roedelleider verliest. Een hond kan zich schikken maar wel tot een bepaalde hoogte (die afhangt van de hond zelf). Dat worden honden dat zodra ze de kans krijgen uit te halen (en dan is het niet meer corrigeren) op het moment dat kind en hond alleen zijn want het kind zorgt ervoor dat de roedelleider hem afbrand elke keer weer.

ik heb geen kinderen 24/7 maar als ze bij ons logeren en ik moet naar de wc gaat sam mee de gang op. moet ik de deur open maken voor iemand gaat sam de aanbouw in. lola blijft op die momenten wel bij de kinderen.

*Linda* schreef:En dan, even los van alle problemen en regeltjes, heb je ook nog honden die gewoon helemaal idolaat zijn van "hun" kindjes, heel zorgzaam zijn en ze ten alle tijden zullen beschermen. Even als tegenbeeld van alle geschetste problemen hier Zo is o.a. mijn Sun. Dat die nooit "zijn" kindjes ook maar een haar zal krenken, staat voor mij als een paal boven water.

Kyra, Lyndie en Gina zijn ook ongelooflijk lief en geduldig met mijn Nick hoor . Vooral toen hij veel kleiner was, leek het wel of ze aanvoelden dat hij toch 'anders' is.
En de troost die ze hem hebben gegeven als hij weer eens intens verdrietig was omdat niemand met hem wilde spelen. En andere ouders hem ook niet met hun kinderen wilde laten spelen . En hij niet begreep waarom maar wél begreep dát hij werd afgewezen, die troost was heel vaak ontroerend.

lieke schreef:

miekmiek schreef:

chrico schreef:

miekmiek schreef:overigens moet ik wel zeggen, als één van mijn honden bijt is het einde verhaal voor ze. Wiens schuld het ook is. Ik heb een gezin en mijn kinderen gaan voor. Ook al is het de schuld van het kind, op dat moment vind ik het niet meer verantwoord om ze samen in huis te houden.

Ik vind dit altijd zo een moeilijke uitspraak en hoop dat men anders reageerd als men er ook daadwerkelijk voor komt te staan.
Je zou kunnen overwegen tot herplaatsen bijv

dat bedoel ik ook hoor, er gaat echt geen spuit in. maar hier kunnen ze dan niet blijven wonen, ik zou geen moment rust meer hebben.

Ik spreek dus uit ervaring (zie mijn verhaal eerder). En ik heb ook serieus (nou ja, ongeveer een uur ) gedacht aan herplaatsing. Maar Cody is niet echt een probleemhond in die zin dat hij situaties opzoekt. Als je hem met rust laat, is er helemaal niets aan de hand. Het wordt pas een probleem als mijn zoontje net zo met hem wil omgaan als met mijn meiden. Die zijn altijd in voor een knuffeltje en/of een spelletje. Bij Cody gaat het een paar minuten goed en dan komt zijn dominantieprobleem naar boven.
Ik heb het dus opgelost door Nick te verbieden met Cody om te gaan. Hij mag hem alleen aaien als ik erbij ben, hij mag niet op de grond zitten als Cody erbij is, hij mag niet knuffelen, zéker niet de armen om hem heen slaan, etc.
Zodra er vriendjes van Nick komen spelen gaat Cody de tuin in (hij gaat al uit zichzelf de tuin om in het verste hoekje te liggen zodra er bezoek komt, groot of klein ) en de kinderen mogen niet in de tuin spelen. Of binnen óf buiten de tuin.
Overigens, het hele felle is na zijn castratie wel duidelijk verminderd, maar bij Cody is het beslist niet alleen hormoon-gerelateerd. Hij heeft gewoon een wat moeilijker karakter dan de gemiddelde collie .

Edit: even over een evt. herplaatsing: iedereen moet het voor zichzelf beslissen, maar ik heb gekozen voor Cody en als het dan niet helemaal wordt wat je verwacht, dan vind ik herplaatsing wel een makkelijke uitweg. Even gechargeerd: je krijgt een kind met een 'vlekje', ruil je die dan ook in voor een ander?
Extreme situaties daargelaten, zou ik proberen het beste van de situatie te maken en uiteindelijk blijkt het bij ons in de praktijk best wel mee te vallen. Oké, ik moet erg oppassen want Nick blijft een kind die onvoorspelbaar kan zijn (met zijn adhd en autistische achtergrond) maar tot nu toe kan ik er toch heel goed mee omgaan.

*Linda* schreef:En dan, even los van alle problemen en regeltjes, heb je ook nog honden die gewoon helemaal idolaat zijn van "hun" kindjes, heel zorgzaam zijn en ze ten alle tijden zullen beschermen. Even als tegenbeeld van alle geschetste problemen hier Zo is o.a. mijn Sun. Dat die nooit "zijn" kindjes ook maar een haar zal krenken, staat voor mij als een paal boven water.

Dat is zeker zo, dat mag best gezegd worden, herkenbaar ook.

Maar ja, dat was de discussie niet Ik heb nog nooit problemen gehad met honden en kinderen maar ik lees hier wel mee want ik vind het wel interessant wat er zoal kan gebeuren en de evt. oplossingen die gevonden worden.