Het HondenForum

Nayra en Zenji zijn onze eerste honden, ik ben nu 26

We hebben altijd al honden gehad. Nora kwam toen ik 6 was maar om nou te zeggen dat het toen mijn hond was..mijn ouders lieten haar uit (mocht ik niet ), gingen op cursus en betaalden alles. Toen ik 16 was kreeg ik eindelijk toestemming om zelf een hond aan te schaffen. De afspraak was wel dat ik de aanschafprijs betaalde én de toekomstige cursussen en benodigdheden. Voer en DA kosten betalen mijn ouders. Maar goed, een stamboompup kopen op je 16e is niet makkelijk dus ik was al 18 toen we Nilo eindelijk kregen Hij is wel echt mijn hond, ik laat hem uit, regel eigenlijk alles en train hem. Hij luisterd dan ook nauwelijks naar mijn ouders, soms wel lastig. Alleen als ik op school of stage ben zorgen mijn ouders voor hem. Zelfs dan zorg ik er meestal voor dat hij voor of na die tijd even goed zn energie kwijt kan.

Mijn eigen eerste hond kwam bij me wonen toen ik 21 was. Een hele lieve zwarte bouvier die helaas maar 10 is geworden.

Groetjes Marianne

Toen ik 7 was ging ik altijd samen met mijn vader iedere woensdag de honden in het asiel uit laten. Tot ik op een woensdag middag een kruising staffje mee kreeg omdat niemand anders "dat lelijke mormel" wilde uitlaten. Ik was verkocht ben ik tranen thuis gekomen of we alsjeblieft dat hondje wilde addopteren. Na veel tranen later en goed en wel bijna een half jaar hebben mijn ouders besloten om niet die hond op te halen maar wel een pupje in huis te nemen.
Waldo was een golden reu van toen 8 weken oud. Hij is 10 jaar geworden en was echt mijn maatje, ondanks dat hij niet van mij was.
Toen Waldo overleed wilde ik dolgraag weer een hond. Woonde toen nog bij mijn ouders. Mijn moeder was tegen, mijn vader maakte het niet uit en ik wilde wel. Dus uiteindelijk tot het compromis gekomen dat ik een reutje kreeg van mijn ouders. Zij zochten het ras uit en ik mocht de pup uitkiezen.
Timber (de meest dominante uit het nest) kwam toen ik 18 jaar was. Met de belofte dat hij met mij mee ging als ik het huis uit ging.
Helaas de eerste keer kon dat echt niet. Mijn toenmalige vriend had twee kleine kinderen uit een vorig huwelijk en dat ging niet goed met timber.
Dus hij bleef bij mijn ouders.
Weer thuis komen wonen nadat de relatie stuk ging en Timmetje was toen zo gewend bij mijn ouders dat hij de tweede keer na goed overleg ook niet mee ging.

Wij hebben magic als herplaatser in huis genomen toen ik 21 was. Timber woont nu nog bij mijn ouders maar we zitten op de wip of hij hier heen komt of niet. Mijn ouders zijn net iets te weinig thuis voor een golden van dat kaliber. Hij heeft veel uitdaging nodig zowel lichamelijk als mentaal. Hij kan goed met Magic opschieten alleen hebben wij niet veel ruimte in huis voor zijn grote lichaam
Ben dus aan het her inrichten om te kijken of ik ruimte kan creëeren voor hem en zijn mand.

Ik was 14 toen ik Angel kreeg. Ze was eigenlijk bedoelt voor een tijdelijke opvang, maar uiteindelijk is ze dus wel gebleven.

Achteraf gezien was dat erg vroeg. Ik was nog een kind en had verder geen ervaringen met honden. Niet dat ze iets tekort heeft gehad hoor, maar dat er zoiets bestond als vers vlees etc dat wist ik niet. En kwam ook niet in me op om me daarin te verdiepen.

Madelief schreef:
Wat ik wel vaak hoorde trouwens, is dat mensen riepen: "jaaa, nu ben je weg van je hond, maar dan ontmoet je een leuke vent en dan moet je die hond niet meer.."
Geen haar op mijn hoofd natuurlijk, want het "comes with the girl", maar gebeurt dat nou écht? Ik zou omwille van de liefde wellicht enige tijd zonder dieren kunnen leven (als die er nog niet waren, maar mijn 3 katten en 2 honden gaan nog even mee), maar een man die geen beesten moet, past pertinent niet in mijn leven. Of zouden jullie wel kiezen voor de liefde?

Ik denk zoiezo dat iemand die anti-dieren is niet iemand is waar ik zou op vallen.

Mijn vriend is dan wel geen echt hondenmens zoals ik die ben, maar hij is wel helemaal gek van Angel. Hij zou (net als ik) heel zijn wereld ombuigen als dat nodig is voor haar. Terwijl het 'officieel' niet eens zijn eigen hond is. En wat kan ik er van genieten als ik die twee samen bezig zie spelen in de tuin iod .

Ik ben 24 en heb nu mijn eerste eigen hondje. Kreeg een woning met een voor- en achtertuin en wilde al heel lang wel een hond maar moest natuurlijk weten of dit mogelijk was. Ik ben veel gaan lezen over honden en de opvoeding en heb uiteindelijk gekozen voor Milo, een kleine boerenfox. Ze is erg druk maar gelukkig vind ik het leuk om te wandelen en dus maken we leuke wandelingen en oefenen we veel in het park of bos. Ook ritjes op de fiets (in een mandje) vindt ze leuk.

Ik ben dol op haar en zij op mij, volgens mij.

Ik wilde al heel lang een eigen hond, en nu is mijn man er ook aan toe. Ik ben 30, en heb 2 kindjes, en nu is het pas (voor ons gevoel) pas echt de juiste tijd. Ik ben een thuisblijfmoeder, en heb dus nu ook alle tijd voor een hond.

Direkt na het beëindigen van mijn studie in 1988, kocht ik Grover, een ruwharige dwergteckel. Hij beviel zo goed dat er een klein jaar later van dezelfde fokker nog een ruwhaartje bijkwam: Muffin, een teefje.
Ze zijn 15 en 13 jaar oud geworden en ik heb echt geweldig van ze genoten!
.

De honden waren eigenlijk van ons allemaal, maar ze richtten zich vaak op 1 favoriet persoon.
De eerste hond in mijn leven was Beatle maar dat was echt dus mijn moeders hond. Die was er al jaren toen ik geboren werd. Ze werd 16 en ik was 9 toen ze stierf. Ik was er een week ziek van.

Toen 2 jaar later kwam Bessie. Die richtte zich toch het meest op mij. Ik was toen dus 12 en ik had toch de nodige volle verantwoordelijkheid.

Maar goed. Het verschilt per kind, maar ook per hond. Ik vind 12 jarige kinderen niet geschikt voor alle hondenrassen. Sommige honden hebben toch echt leiderschap nodig.