Het HondenForum

Vorige week was de introductie avond van de officiële start van de KNJV training, dus toen werd er niet geoefend.
Gisteravond was de echte start.
Ik zit in een groepje met een broertje en zusje van Ita, een labje, een springertje, een langhaar, een drent en twee stabij's.

Op het lijstje benodigdheden stond ook een slipketting, dus de meeste hondjes hadden een slipketting om. Op de groei gekocht dus een ketting van zo'n 80 cm lang.
Enkele waren met een jachtlijntje.
Ita komt, als enige, op les met een gewoon leren halsbandje en riem.

Er werd geoefend in aandacht, volgen (beetje erg lang stuk), zitten, down, vooruitsturen en eventueel apport.
Vooruitsturen ging best. Alleen had Ita het idee dat de trainer nog wel iets extra's aan lekkers in het bakje zou stoppen, dus ze wachtte even voor ze terug kwam op de fluit.
Ik kan er niet mee zitten.
Hier oefen ik dat zonder dat er iemand bij het bakje of schoteltje is, dus dat is al verschillend.
Ze moest verder erg wennen aan de andere hondjes. Dus de aandacht oefening ging nog niet helemaal top.
Het "volgen" was ook niet geweldig, maar dat had ik ook niet verwacht.
Voor het "apport"dat op het einde van de les kwam was ze te moe.
Ik zag dat ze zich niet meer kon concentreren, dus ik heb alleen wat met haar gestoeid met een speeltje.

De "blijf" werd ook al geoefend.
Er waren jagers die de hond al konden laten zitten en blijven terwijl ze zelf op een meter of 10 afstand gingen staan (wel iets oudere pups, ongeveer 16 weken) en het Labje apporteerde een houten blok van ruim 700 gram over een behoorlijke afstand.
Daar ben ik met Ita nog lang niet aan toe.
Komt vanzelf.
Sneller willen dan de hond leert, lijkt me niet productief.

ranetje schreef: Er waren jagers die de hond al konden laten zitten en blijven terwijl ze zelf op een meter of 10 afstand gingen staan (wel iets oudere pups, ongeveer 16 weken) en het Labje apporteerde een houten blok van ruim 700 gram over een behoorlijke afstand.

Wat ik me weleens afvraag is of zo'n hond dan niet "doodgetraind" wordt,zoals ik het noem.
Dus dat de hond het nu geweldig goed doet en als hij dan wat ouder is niets meer wil.

Inge O schreef:

marian* schreef:

ranetje schreef: Er waren jagers die de hond al konden laten zitten en blijven terwijl ze zelf op een meter of 10 afstand gingen staan (wel iets oudere pups, ongeveer 16 weken) en het Labje apporteerde een houten blok van ruim 700 gram over een behoorlijke afstand.

Wat ik me weleens afvraag is of zo'n hond dan niet "doodgetraind" wordt,zoals ik het noem.
Dus dat de hond het nu geweldig goed doet en als hij dan wat ouder is niets meer wil.

soms zie je dat wel, maar tot mijn verbazing kan het ook helemaal anders gaan. ik zet bij training nooit druk op mijn honden, ik ben een opvoedingsmens, geen trainingsmens, dus voor mij hoeft het sowieso allemaal niet zo netjes.

maar het is al vaak gebeurd dat ik 'trainingsfreaks' (maar dan dus van het soort 'alles moet zo snel en zo perfect mogelijk') druk zie zetten op een jonge hond die daar precies helemaal geen moeite mee lijkt te hebben en die maar enthousiast door en door blijft gaan, ondanks de druk.... .

ik heb me dus om die reden al vaker afgevraagd of ik geen watjes maak van mijn honden, want die kunnen dat soort druk he-le-maal niet aan .

Het lijkt me heel hondafhankelijk.

Er zijn inderdaad fanatieke mensen die de hond al vroeg klaar hebben voor wedstrijden (met 8 maanden een KNJV B diploma bijv.) en die als de hond tegen de 3 jaar loopt op zoek moeten naar hulp omdat de hond geen enkele opdracht meer uitvoert. (stukgetraind).
Andere honden werken perfect voor de baas en blijven dat doen.
Die bazen weten misschien wel perfect welk hondje ze uit het nest moeten kiezen om zo te kunnen werken?

Ik heb me bij Rana wel eens afgevraagd of het verstandig is geweest om te zorgen dat ze niet in fanatieke groepen trainde bij anderen die soms behoorlijk hard corrigeerden.
Rana slaat dan direct dicht en doet niets meer.
Ita dartelt vrolijk tussen de corrigerende mensen en eventueel piepjes van hondjes door en heeft er geen probleem mee.
Ik corrigeer haar niet op training. Ze zal een commando toch echt eerst moeten begrijpen.

Ik heb me wel eens afgevraagd of Rana beter zou hebben kunnen werken ondanks die harde acties naar andere honden als ik er rustig mijn eigen training was blijven doen?
Je kunt dat helaas niet meer over doen om goed te kunnen vergelijken.
Bovendien moet je ook de trainer mee hebben.
Een die in ieder geval zorgt dat hij de hond van een ander (mijn hond) niet corrigeert. Want dan heb je misschien weer een probleem.
(zo'n trainer zou ook een probleem kunnen krijgen dan )

Inge O schreef:

ranetje schreef:Ik heb me wel eens afgevraagd of Rana beter zou hebben kunnen werken ondanks die harde acties naar andere honden als ik er rustig mijn eigen training was blijven doen?
Je kunt dat helaas niet meer over doen om goed te kunnen vergelijken.

ik heb het natuurlijk ook nooit met dezelfde hond kunnen overdoen (duhh ), maar heb toch een behoorlijk aantal honden op korte tijd na elkaar tot hetzelfde niveau getraind (brevet, dat is de basisgehoorzaamheid waarna je wedstrijden zou mogen lopen).

ook haalden ze allemaal heel jong dat brevet (11 - 13 maand), maar druk heb ik nooit gebruikt.

en ze hebben die gevoeligheid voor druk dus allemaal, ook mijn niet-hovawartjes . moraal van het verhaal : alles er regelrecht inklóppen, dan worden ze dat tenminste gewend :N: .

(overigens hebben mijn honden er nooit iets van gemaakt dat er een andere hond gecorrigeerd werd hoor, daar stonden ze nog net niet fluitend naast ).

Kijk dat bedoel ik.
Ze stonden er naast, het ging hun niet aan, dus geen probleem.

Mijn Teckel stond ook fluitend naast een hond die hard werd aangepakt.
En daar heb ik ook G&G 3 mee gehaald

Rana fluit bepaald niet als er hardheid te ontwaren ergens in de buurt.
Die stopt met werken.
Ze was al nooit erg blij met hardheid tegenover andere honden, maar nadat een trainer haar een keer "foei" toe riep was ze echt helemaal van de leg bij elke handeling van anderen tegenover hun eigen hond.

ranetje schreef:Vorige week was de introductie avond van de officiële start van de KNJV training, dus toen werd er niet geoefend.
Gisteravond was de echte start.
Ik zit in een groepje met een broertje en zusje van Ita, een labje, een springertje, een langhaar, een drent en twee stabij's.

Op het lijstje benodigdheden stond ook een slipketting, dus de meeste hondjes hadden een slipketting om. Op de groei gekocht dus een ketting van zo'n 80 cm lang.
Enkele waren met een jachtlijntje.
Ita komt, als enige, op les met een gewoon leren halsbandje en riem.

Er werd geoefend in aandacht, volgen (beetje erg lang stuk), zitten, down, vooruitsturen en eventueel apport.
Vooruitsturen ging best. Alleen had Ita het idee dat de trainer nog wel iets extra's aan lekkers in het bakje zou stoppen, dus ze wachtte even voor ze terug kwam op de fluit.
Ik kan er niet mee zitten.
Hier oefen ik dat zonder dat er iemand bij het bakje of schoteltje is, dus dat is al verschillend.
Ze moest verder erg wennen aan de andere hondjes. Dus de aandacht oefening ging nog niet helemaal top.
Het "volgen" was ook niet geweldig, maar dat had ik ook niet verwacht.
Voor het "apport"dat op het einde van de les kwam was ze te moe.
Ik zag dat ze zich niet meer kon concentreren, dus ik heb alleen wat met haar gestoeid met een speeltje.

De "blijf" werd ook al geoefend.
Er waren jagers die de hond al konden laten zitten en blijven terwijl ze zelf op een meter of 10 afstand gingen staan (wel iets oudere pups, ongeveer 16 weken) en het Labje apporteerde een houten blok van ruim 700 gram over een behoorlijke afstand.
Daar ben ik met Ita nog lang niet aan toe.
Komt vanzelf.
Sneller willen dan de hond leert, lijkt me niet productief.

Wat leuk, mogen de honden tussendoor ook nog eens los?
En zo ja, dan ben ik wel benieuwd naar welke hondjes Ita trekt
Lekker volhouden met je eigen inzichten hoor, als daar ruimte voor is
Te snel willen (gaan) is idd een grote potentiele valkuil denk ik, met het oog op omgevingsdruk. Ik zou zelf vooral aandacht schenken aan het enthousiast maken voor samenwerken en minder aan de oefeningen op zich. Dat komt idd later wel, het zijn nog maar pupjes immers
En een groepje andere honden is een prima graadmeter om te meten hoe leuk ze het vind om iets met jou te doen
Ik vind het "niveau" wel hoog klinken trouwens, voor zulke pupjes.

ranetje schreef:Rana fluit bepaald niet als er hardheid te ontwaren ergens in de buurt.
Die stopt met werken.

Volgens mij hebben we het daar wel eens vaker over gehad, wij hebben met nerveuze gevoelige Felix hele goede resultaten geboekt door hem heel veel zelfstandig te laten doen in de vorm van spelletjes. Veel verloren zoeken e.d., dingen die hij zelf moest oplossen en waar we vanwege de vorm van spel geen sturing aan hoefden te geven. (Geen vaste commando's) Daar heeft hij erg veel zelfvertrouwen door ontwikkeld, zo veel dat hij daarna wel eens wat geremd moest worden in z'n enthousiasme
Iedereen foetert nu maar een eind weg, dan kijken we elkaar eens aan en halen onze schouders op
Nervueze gevoelige felix is nu aktiegerichtte onverstoorbare felix, maar nog wel steeds voor een groot gedeelte gevoelshond.
Maar bij Rana is het verhaal wel wat diepgaander heb ik de indruk.

Jaap* schreef:Wat leuk, mogen de honden tussendoor ook nog eens los?
En zo ja, dan ben ik wel benieuwd naar welke hondjes Ita trekt
Lekker volhouden met je eigen inzichten hoor, als daar ruimte voor is
Te snel willen (gaan) is idd een grote potentiele valkuil denk ik, met het oog op omgevingsdruk. Ik zou zelf vooral aandacht schenken aan het enthousiast maken voor samenwerken en minder aan de oefeningen op zich. Dat komt idd later wel, het zijn nog maar pupjes immers
En een groepje andere honden is een prima graadmeter om te meten hoe leuk ze het vind om iets met jou te doen
Ik vind het "niveau" wel hoog klinken trouwens, voor zulke pupjes.

Nee de honden mogen niet los.
Daar is het terrein niet geschikt voor (meerdere groepen op een veld).
Ze trekt naar haar broer en zusje.
Maar de langhaar en de drent vindt ze ook prima hoor.
Eigenlijk allemaal wel, als ze maar willen spelen
De aandachtoefening ging best aardig hoor. Viel me eigenlijk nogal mee omdat ze nu voor het eerst in een grotere (leuke) groep zat.
Het "niveau" is inderdaad erg hoog.

Ik heb deze les van de trainers de ruimte gekregen, dus dat ging best.
Het idee schijnt te zijn dat er elke week een andere trainer voor de groep staat. Ik weet niet of ik dat prettig zal vinden. Meestal vind ik het handiger als iemand baas en hond een beetje leert kennen en de adviezen daarop af kan stemmen. Dat zal nu niet het geval zijn.
En er schijnt ook een soort logboek te worden gemaakt waar de vorderingen van de honden in staan per hond.
Lijkt me interessant om te lezen als de cursus afgelopen is

Jaap* schreef:

ranetje schreef:Rana fluit bepaald niet als er hardheid is te ontwaren ergens in de buurt.
Die stopt met werken.

Volgens mij hebben we het daar wel eens vaker over gehad, wij hebben met nerveuze gevoelige Felix hele goede resultaten geboekt door hem heel veel zelfstandig te laten doen in de vorm van spelletjes. Veel verloren zoeken e.d., dingen die hij zelf moest oplossen en waar we vanwege de vorm van spel geen sturing aan hoefden te geven. (Geen vaste commando's) Daar heeft hij erg veel zelfvertrouwen door ontwikkeld, zo veel dat hij daarna wel eens wat geremd moest worden in z'n enthousiasme
Iedereen foetert nu maar een eind weg, dan kijken we elkaar eens aan en halen onze schouders op
Nervueze gevoelige felix is nu aktiegerichtte onverstoorbare felix, maar nog wel steeds voor een groot gedeelte gevoelshond.
Maar bij Rana is het verhaal wel wat diepgaander heb ik de indruk.

Bij Rana is het inderdaad een iets ander probleem.

Maar zoals jullie het met Felix hebben opgelost had misschien wel een hulp kunnen zijn als dat op het juiste moment had kunnen worden ingezet

Ik heb mij over laten halen om veldwerk te gaan doen. Dus daar moet ook voor getraind
worden. Je zou denken honden doen dat vanzelf maar niet dus.
Vanmiddag dus de polder in. Vanuit de verte hoorde ik ze al ... de roep van de fazanten.


Ze zaten er dus nu ze nog vinden. Aangezien Vita een enorme jachtpassie heeft (veel
meer dan onze vorige hond Duitse staande draadhaar ) moet ze dus aan de lange lijn.
Ze mag namelijk niet achter hazen en konijnen aan
Lange lijn klinkt simpeler dan het is. Op een gegeven moment ruikt ze iets dus geeft gas
helaas zat ik dus tot mijn enkels in de bagger maar wilde de lijn niet loslaten. Gevolg vrouwtje met haar knieen in de brandneltels :N:

Met verse moed verder ik hoorde fanzanten overal om mij heen maar vinden ho maar.
Inmiddels had ik een hoofd als een boei Door stukjes met jonge boompjes en
hoog dor gras maar waar onmiddelijk de lijn om de boompjes zit. Maar dat zijn wel de plaatsen waar fazanten graag schuilen.

Bij het laatste bosje trok ze aan en staan als een huis. Ik langzaam naar haar toe
braaf braaf en toen samen uitgestoten
Kijk en dan ben je zo de brandende knieen weer vergeten.

bydevries schreef: Bij het laatste bosje trok ze aan en staan als een huis. Ik langzaam naar haar toe
braaf braaf en toen samen uitgestoten
Kijk en dan ben je zo de brandende knieen weer vergeten.

Mooi verhaal
Vooral dat laatste kan ik me heel goed voorstellen.

Had je de wind goed in de gaten gehouden?

Ik vind het eigenlijk goed dat ze zich dus niet ging richten op het geluid, maar op geur aan de gang bleef als ik het goed begrijp.

ranetje schreef:

bydevries schreef: Bij het laatste bosje trok ze aan en staan als een huis. Ik langzaam naar haar toe
braaf braaf en toen samen uitgestoten
Kijk en dan ben je zo de brandende knieen weer vergeten.

Mooi verhaal
Vooral dat laatste kan ik me heel goed voorstellen.

Had je de wind goed in de gaten gehouden?

Ik vind het eigenlijk goed dat ze zich dus niet ging richten op het geluid, maar op geur aan de gang bleef als ik het goed begrijp.

Vita reageerd eigenlijk niet enorm op het geluid van de fazanten. Ik des te meer weet ik in
ieder geval dat ze er zijn. Daarmee hoop ik dat ze de geur goed opslaat in het koppie.
Ze vindt namelijk alles belangrijk genoeg om op voor te staan merels, koolmeesjes, duiven
enz.
In het veld is het natuurlijk de bedoeling dat ze die negeerd en zich richt op het echte
werk patrijzen en fazanten

Als ik weet waar ze ongeveer zitten kan ik haar daar inzetten zodat ze succes kan hebben Daarbij hou ik wel rekening met de wind. In dit geval omtrekkende beweging om onder de wind te komen. Ze moet het tenslotte wel zelf vinden. Het zou wel
makkelijk zijn voor haar wanneer ik haar met haar neus bijna in een fazant zou parkeren

Ik vind dat best lastig vooral als er maar weinig wind staat om uit te vinden uit welke
hoek de wind waait

Het roken van een sigaret of bellen blazen wil wel eens helpen om te weten uit welke hoek de wind waait
Als er tenminste niet te veel windvangers omheen staan. In een bos kan de wind bijv. ook nogal wisselen.

De hond leren wat een fazant is is heel belangrijk, als hij het niet van zichzelf ontdekt, maar als hij het eenmaal door heeft ga dan vooral velden zoeken waar wel iets zit, maar niet te veel.
Zo is het mij verteld bij een oefening indertijd met Rana.

Een van de anderen oefende met zijn hond op een veld waar het wemelde van de fazanten.
Resultaat op die oefendag:
Hond keerde na 50 meter terug omdat hij geen fazant had gevonden.
Hij was "lui" geworden
Want hij "had" altijd een fazant binnen 50 meter................................

edit:typo

Ita begint het apporteren te begrijpen
Gisterten had ik wat speeltjes in de tuin gelegd en was gewoon ergens gaan zitten.

Ita bracht me een puppydummy en een tennisbal
Ik heb daarmee eventjes met haar gespeeld, nadat ik haar eerst wat lekkers had gegeven omdat ze die spulletjes bij me bracht.
Daarna was het even stil.
Ze snuffelde wat in het rond............................keek naar mij...................... bedacht dat ik een doosje met lekkers bij me had (die indruk had ik tenminste ) ................ pakte het volgende speeltje en bracht het heel nadrukkelijk bij mij en gaf het af in mijn hand
Ik heb haar het hele (redelijk volle) doosje met lekkers leeg laten eten

Dan hoop je dat ze het echt heeft gesnapt
Vanmiddag had ze een schoonmaakdoekje gevonden................pakte het op..........................keek naar mij..................ik riep haar................................en ze bracht het helemaal bij me en gaf het af in mijn hand
Ze heeft de jackpot weer gekregen
Het lijkt er op dat ze het echt begint te begrijpen

Het commando "apport" gebruik ik nog niet.
Dat lijkt me iets voor "later".

Vanavond hadden Kyra en ik onze eerste les in Groningen.
We waren met een grote groep, iets van 5 labradors en een toller, 2 drenten en 1 DSL.
We werden niet verdeeld in retriever en staande hond maaar wel waren er 2 trainers zodat we in groepjes van 5 voorjagers en hond gingen trainen.

De eerste proef was uit zicht afliggen omdat Kyra dat niet kan mocht ik in zicht blijven, ze is in de 2 minuten 2x naar me toe gekomen, wat ik al netjes vond normaal loopt ze gewoon weg, dus 2x terug af gelegd en dat ging verder goed.
Dit ga ik dus heel langzaam met haar opbouwen.

De tweede proef was een markeerapport met konijn, een schot ,konijn werd gegooid,apport en als een speer op het konijn af en ze bracht het liet het op een meter van me af nog vallen pakte het weer op en bracht het maar gaf het niet zittend af.
De trainer zei: ik zie je hond voor het eerst maar ze doet het goed ze is de eerste hond die het in 1x komt brengen.

De derder proef was een markeerapport met een eend.Een schot en de eend wordt gegooid, apport en Kyra gaat als een speer naar de trainer maar niet naar de eend.Als ze bij de trainer is draait ze zich om pakt de eend brengt hem me, gaat met de rug naar me toe ziteen houd de eend vast ik doe mijn hand eronder los en ze laat los.
Voor een markeer was dit niet goed en later mogen we het dan nog eens over doen.

De vierde proef was een apport over water, dat had Kyra nog nooit gedaan.
Het was met een dummy met hazevel incl oorrtjes.
De werper prrrrrrrrrrrrrt, Kyra kijkt, apport en als een speer over het gras naar de waterkant.
Ze staat met haar voorpoten in het water, twijfeld een beetje en dan begint achter haar een hond te blaffen ze draait zich om en wil er heen.
Ik roep heel hoog, Kyra hier, verontschuldige me nog naar de trainster dat ik zo schel roep, maar ze zei dat ze wou dat zei zo kon ropen.
Kyra komt gelijk bij me en ik zet haar opnieuw in.
Weer blijft ze aan de waterkant wat twijfelen ik loop erheen geef een vooruit zoekaport en ze zwemt naar de overkant, ze zoekt een poosje en ja hebben, zwemt terug en geeft hem zittend af.

Dan nogmaals de markeer met eend, nu liep ze er recht op af en bracht hem me.

De laatste proef was een verloren apport met Kyra haar eigen dummy met konijnevel van Rebekka.
De dummy werd best ver weg in een bosje verstopt en de wind stond de verkeerde kant op.Na mijn vooruit zoekapport gaat ze als een speer richting die bosjes en zoekt zich de leplazerus, ze komt ondertussen nog een levende eend tegen die opvliegt maar daar laat ze zich niet door afleiden, omdat ze hem echt niet kan vinden helpt de trainer haar even en ze heeft hem.
Als een speer komt ze op me af loopt even snel een ererondje om de ander 4 dames en brengt me dan de dummy.

Ik vond dat Kyra het harstikke goed gedaan heeft en dat ze ook zo goed naar me luisterde.
Ik ging er echt heen van dit is de eerste keer allemaal nieuwe honden die is doorhet dolle heen en luisterd vast voor geen meter, maar niks van dit alles ze was een toppertje vanavond.

Dat is heel mooi gegaan Sonja als ik het zo lees.
In een vreemde groep meteen zo veel goed doen is prima
Hoe zit het nu met het verschil in benadering van staande honden en retrievers?
Of merk je daar nog helemaal niets van?

ranetje schreef:Hoe zit het nu met het verschil in benadering van staande honden en retrievers?
Of merk je daar nog helemaal niets van?

nog geen verschil in gemerkt

drent.lover schreef:

ranetje schreef:Hoe zit het nu met het verschil in benadering van staande honden en retrievers?
Of merk je daar nog helemaal niets van?

nog geen verschil in gemerkt

Ik hoop dat het niet alleen bij een theorie blijft
Maar dat er echt iets merkbaar wordt in de loop van de tijd.

Met Ita gaat het prima
Gisteravond weer training gehad.

De oefening was zit en blijf. Dan moest ik 6 meter weg lopen naar mijn "buurman"en dan de hond voor roepen.
Maar:
1. Ita blijft nog niet op haar plek zitten.
2. Zo'n oefening doe ik pas als de hond echt steady kan blijven zitten.
Het zijn n.l. twee oefeningen in een.
"blijven" en "voor komen".
Bovendien heb je op les ook nog de afleiding van een ander hondje (dat bij die "buurman" zit)bij het komen.
Naar mijn mening moet je dat pas gaan combineren als de hond echt perfect kan blijven anders krijg je "kruipers" (honden die al een beetje richting baas gaan kruipen en dus niet op hun plek blijven, omdat ze toch ook wel geroepen zouden kunnen worden).
Trainingstechnisch moet je die twee oefeningen dus niet te vroeg combineren (naar mijn idee ).
Ik heb dus een blijf oefeningetje gedaan op 1 meter afstand
En daarna de hulptrainer gevraagd Ita even vast te houden en haar voor geroepen (nou ja gewoon "hier" ).

Ze is ook voor het eerst over water geweest.
Met zachte hulp van de trainer.
Slootje was 1 meter breed.
Toch doe ik het daar niet meer.
Ik vond het taluud veel te steil bij nader inzien.
Gistermorgen heb ik met haar gespeeld in de sprengen van de Hemelseberg hier (bos met waterloopjes).
Eerst maar eens rustig watervrij maken op plekjes waar ze kan lopen en spelen. Ze vond het na een kleine aarzeling heel snel leuk
Ze ging zelf al wat sprengetjes onderzoeken.
Ik stond er zelf ook in met mijn laarzen aan. Water komt niet hoger dan mijn enkels.
Vanmiddag ben ik weer geweest op een ander stukje in hetzelfde bos.
De stroompjes zijn daar net zo ondiep, maar ietsje breder en geen brug te bekenen
Ik ben steeds door het water van de ene naar de andere wallekant gelopen en riep Ita dan bij me.
De eerste keer een smal stukje en na enige aarzeling kwam ze over het watertje gehuppeld. Daarna de bredere stukken en ze had de grootste lol
Op een gegeven moment ging ze zelf zigzaggen van de ene naar de andere kant terwijl ik gewoon op het pad langs het water liep.

Er werd al verteld dat we als het langer licht blijft ook langer gaan trainen.
Ik ben eigenlijk een beetje bang dat dat voor een pup wat lang wordt.
De training is nu al 1,5 uur.
De trainer vond dat Ita nog helemaal geen vermoeide indruk maakte.
Qua springerigheid had hij wel gelijk maar geestelijk moe was ze wel volgens mij. Dat springerige leek me meer zoals een kind dat opgewonden en moe van een feestje komt en even niet meer rustig kan worden.
We zullen zien.
Ik kan natuurlijk altijd nog wat eerder stoppen en verder alleen toekijken

Ik sluit me helemaal bij IngeO aan.

Inge O schreef:

ranetje schreef: De oefening was zit en blijf. Dan moest ik 6 meter weg lopen naar mijn "buurman"en dan de hond voor roepen.
Maar:
1. Ita blijft nog niet op haar plek zitten.
2. Zo'n oefening doe ik pas als de hond echt steady kan blijven zitten.
Het zijn n.l. twee oefeningen in een.
"blijven" en "voor komen".
Bovendien heb je op les ook nog de afleiding van een ander hondje (dat bij die "buurman" zit)bij het komen.
Naar mijn mening moet je dat pas gaan combineren als de hond echt perfect kan blijven anders krijg je "kruipers" (honden die al een beetje richting baas gaan kruipen en dus niet op hun plek blijven, omdat ze toch ook wel geroepen zouden kunnen worden).
Trainingstechnisch moet je die twee oefeningen dus niet te vroeg combineren (naar mijn idee ).
Ik heb dus een blijf oefeningetje gedaan op 1 meter afstand
En daarna de hulptrainer gevraagd Ita even vast te houden en haar voor geroepen (nou ja gewoon "hier" ).

zou ik nét zo gedaan hebben, om net dezelfde reden. als jij daarvoor gaat blozen moeten we ons maar met ons tweeën gaan schamen (maar dacht het niet ).

Ik voel me net een "lastige cursist"
En daar heb ik tijdens de trainersopleiding het een en ander over geleerd hoe je daar mee om moest gaan
De rest van de groep probeert de oefeningen gewoon te doen zoals ze worden opgedragen

Eigenlijk vind ik het vreselijk om een "ja maar.................." cursist te zijn.
Maar ik kan het hier en daar niet eens zijn met de manier waarop sommige oefeningen worden aangeleerd.
In hun boekje staan 10 lessen puppycursus uitgeschreven.
Daar staat het anders dan het nu gaat.
Niet iedereen (of niemand?) houdt zich aan dat trainingsschema

jij mag best een ja maar cursist zijn, het gaat om jouw hond en om jou. jij moet de komende 15 jaar met dit hondje gaan doen en je doet dat dus lekker op je eigen tempo, klaar uit

gr laura

Het klinkt best wel heftig voor een pup van 11 weken. Vindt het wel veel gevraagd
om een pup te laten blijven. Iets wat ze nog niet onder de knie heeft. Gevolg zou dan
zijn dat je moet gaan corrigeren voor iets wat ze nog helemaal niet kan.

Zou maar lekker eigenwijs zijn en het gewoon in jouw en haar tempo
opbouwen. Je laat een hond toch ook niet in een keer twee minuten uit zicht blijven.

Kleine stapjes. Ik heb al wel gemerkt dat diegene die toevallig voor een hondenklasje
staat niet de wijsheid in pacht heeft. Fijn je eigen gevoel volgen . Als het niet goed voelt
dus niet doen, volgens mij is dat jou heel goed toevertrouwd


Ik vind anderhalf uur ook best lang voor die jonge hondjes

Dank jullie wel voor het steuntje in de rug

Je weet wel wat ik vind
Goed lastig is nooit verkeerd
Trainen in een groep is leuk, in een puppygroepje nog leuker. Alleen moet dat in mijn ogen meer over opvoeding en basis gaan dan over technische oefeningen. Zo lang het leuk blijft en je de ruimte krijgt is het de moeite waard omdat het voor Ita goed is om met jou bezig te zijn met andere honden en afleiding in de buurt.
Ik denk dat je zelf erg goed bij machtte bent om in te schatten hoe ver je op deze leeftijd met Ita wilt gaan

Jaap* schreef:Je weet wel wat ik vind
Goed lastig is nooit verkeerd
Trainen in een groep is leuk, in een puppygroepje nog leuker. Alleen moet dat in mijn ogen meer over opvoeding en basis gaan dan over technische oefeningen. Zo lang het leuk blijft en je de ruimte krijgt is het de moeite waard omdat het voor Ita goed is om met jou bezig te zijn met andere honden en afleiding in de buurt.
Ik denk dat je zelf erg goed bij machtte bent om in te schatten hoe ver je op deze leeftijd met Ita wilt gaan

Ja Jaap
Dank je wel

Jaap* schreef:Ik denk dat je zelf erg goed bij machtte bent om in te schatten hoe ver je op deze leeftijd met Ita wilt gaan

Overwegende dat je de 60 al bent gepasseerd las ik ergens

Jaap* schreef:

Jaap* schreef:Ik denk dat je zelf erg goed bij machtte bent om in te schatten hoe ver je op deze leeftijd met Ita wilt gaan

Overwegende dat je de 60 al bent gepasseerd las ik ergens

Dat klopt ja

Ik heb mezelf al even vermanend toegesproken over dit uiterst flauwe grapje hoor

Vanmiddag ben ik ook weer naar de watertjes in het bos geweest.
Ita heeft "over water" een tennisballetje geapporteerd
Ze vond het zo leuk dat ze bijna smeekte om nog een keer en nog een keer.
Na drie keer vond ik het wel weer even genoeg, maar ze was graag doorgegaan.
Watervrij is ze in ieder geval wel nu.
Ze begint zelf voorzichtig wat diepere stukken te onderzoeken.
Ik zal het haar zelf laten uitzoeken. Dan zal het snel gaan denk ik. Als het weer een beetje goed blijft

Ah wat leuk
Felix heeft er wel 2 jaar over gedaan voor hij een beetje ging zwemmen. Het was omdat die eenden er om vroegen, anders zwom hij nu nog niet denk ik