Liefde voor honden

[Anrien88]

Ik heb mijzelf nog maar kort aangemeld op dit forum, maar vind het mooi om te zien hoeveel kenners en liefhebbers voor honden hier aanwezig zijn! Dat lees ik in veel berichten terug. Zo kwam ook ineens de vraag in mij op "hoe is jullie liefde voor honden ontstaan en is er ook een bepaald ras waar jullie liefde het meest naar uit gaat?".

Ikzelf ben een klein gedeelte van mijn jeugd opgegroeid met honden. We hebben zelf een Riesenschnauzer gehad en een Maltezer. Vroeger ging ik langs de deuren bij mensen met de vraag om hun honden uit te laten en heb zo verschillende honden uitgelaten
Zo'n 8 jaar terug hadden wij een afspraak bij een fokker, omdat wij graag een Amerikaanse Stafford wilden. Echter bleek ik zwanger te zijn en leek die combinatie ons niet zo heel verstandig. Toen is het een tijdje stil geweest... en nu de trotse eigenaar van een dwergkeesje. Totaal niet wat wij eigenlijk voor ogen hadden, wij wilden graag een Bullterrier, maar dit hondje is zeer gewenst!
Maaarrrr.... ik sluit niet uit dat er ooit nog eens een Bullterrier rondloopt hier.

Benieuwd naar jullie verhalen!!!

[Fotogravinnetje]

Als kind was ik doodsbang voor honden. M'n oudste zus was er juist dol op en had een heel aantal uitlaathonden. En die heeft me op een gegeven moment overgehaald om toch een paar keer mee te gaan. Hoewel zo'n leonberger wel indrukwekkend groot is, was het ook een schat van een hond. Op de camping zaten we naar mensen met een vlinderhondje en een kruising vlinderhondje. En vooral het zuivere vlinderhondje veroverde mijn hart. En zo nam de angst langzaam af. Een paar jaar later had ik zelf een hond die ik regelmatig uitliep: de zwarte labradorteef van honderd meter verderop. Nog weer een paar jaar later stonden we op een camping waar mensen met een jonge, onstuimige rottweilerreu stonden. Ik bleek meer overwicht op hem te hebben dan z'n baasjes. Alleen na een weekendje elders heeft hij me van enthousiasme ondersteboven gesprongen. En ik vond het niet erg!
Toen leerde ik m'n man kennen en bleken we allebei wel wat te voelen voor een hond in huis, allebei voorkeur voor een labrador. Ons flink ingelezen wat het inhoudt om een hond te hebben en op te voeden, maar toen besloten om het niet te doen terwijl de voorbereidingen voor ons huwelijk nog bezig waren. Dus een paar maanden na ons huwelijk hebben we Boomer, en zwarte labradorreu, uit het asiel gehaald. En ik ben nooit meer gestopt met me verdiepen in het wezen hond.
De laatste tijd met Boomer hadden we geen auto meer en dat vond ik erg onhandig, dus de volgende hond moest op de fiets mee kunnen. We wilden een relatief gezonde rashond. Man wilde liefst weer een labrador, maar zeker geen te kleine hond. We kwamen uit op het markiesje en dat blijkt ons enorm goed te passen. Formaat is geen probleem meer, dus wie weet komt er toch ooit ook nog een vlinderhondje. Maar voorlopig hebben we Elco en Gait nog, en staan we weer op de wachtlijst om na hun opnieuw een markiesje te kunnen krijgen

[Fotogravinnetje]

Wel een verschil, bullterriër of dwergkees Labrador of markiesje is ook een behoorlijk groot verschil (fors groter verschil dan ik me realiseerde van de beschrijvingen online), maar dan blijf je in de basis bij de jachthonden. Ik vind labradors tegenwoordig toch te flegmatiek. Ik hou wel van de energie van spaniëls die je ook bij het markiesje terugziet

[Anrien88]

Wat grappig dat je eerst bang was en nu helemaal verkocht bent!!

Wel een verschil, bullterriër of dwergkees

Haha ja hè?! We wilden eigenlijk wat "meer hond", maar niet zo groot en ik vind ze geweldig.

En het mooie is, mijn man zei voorheen altijd dat hij niet met zo'n klein hondje zou gaan lopen. Hij is nogal gespierd en dat was natuurlijk niet stoer! Nu zegt ie "ik heb geen grote hond nodig om stoer te zijn"

[twinkeltje]

Nou de Keeshondjes die hier lopen zijn best grote honden in een klein jasje

Wij hadden vroeger altijd een duitse herder en pekineesjes, die kleine waren echt veel meer aanwezig dan de duitse herder

[Fotogravinnetje]

Wat grappig dat je eerst bang was en nu helemaal verkocht bent!!

Wel een verschil, bullterriër of dwergkees

Haha ja hè?! We wilden eigenlijk wat "meer hond", maar niet zo groot en ik vind ze geweldig.

En het mooie is, mijn man zei voorheen altijd dat hij niet met zo'n klein hondje zou gaan lopen. Hij is nogal gespierd en dat was natuurlijk niet stoer! Nu zegt ie "ik heb geen grote hond nodig om stoer te zijn"

Oh, ik vind het geweldig, van die mannen met extreem stoer uiterlijk die dan met hun ieniemienie hondje lopen en er overduidelijk dol op zijn. Die vind ik pas écht stoer. Want die hebben inderdaad geen grote hond nodig voor hun imago

[blondie]

Ik heb geen idee waar dat bij mij vandaan is gekomen. De enige die een hond had was een oom die in een andere provincie woonde. Hij kwam soms over en als heel jong kind ben ik flink gebeten door die hond. Een Duitse herder, en ik was blijkbaar alleen op balkon met hem terwijl hij een bot had.
Toch was ik gek op dat beest, heb ook pas later gehoord dat ik door hem gebeten was. Als we daar gingen logeren was ik eigenlijk niet bij die hond weg te slaan , hij was verder ook dol op mij en verder nooit wat negatiefs gebeurd.
Was wel een pittige hond, kon op straat bepaalde mannen niet velen, en andere honden konden ook niet.
Ik heb altijd wel gezegd dat ik "later" ook een Duitse herder wilde hebben.
Ik zocht ook altijd honden op, of ze zochten mij op.

Tarzan, de mechel die bij ons te logeren was toen ik zes was, was wat heftig als puber. Maar eenmaal ouder was hij me nooit vergeten en werd me dan ook eens verzocht hem uit te laten toen zijn baas op vakantie moest. KNPV hond was dat.

Dan was er een Duitse herder op een camping waar opa een stacaravan had, Amber. Als we daar op vakantie gingen was ik happy, de hele dag op sjouw met die hond, lopen, samen zwemmen. Kan me dat nu niet voorstellen, want ik was een jaar of 11 denk ik. En ook die herder was hond agressief.

Weer wat later liep ik vaak met een lab stafford kruising van een vrouw die ik eens in park trof en zijzelf was moeilijk ter been, heerlijk struinen door de duinen met Iwan.

Pas rond mijn 30ste kwam dan Finn op mijn pad. Een Duitse herder van 4 jaar oud. Enorme klik had ik met hem, en ondanks dat ik alleen woonde en fulltime werkte ging dat prima. Anderhalf jaar later kwam Bluffie erbij. Ook een Duitse herder.
Niet altijd de makkelijkste honden, maar voor mij werkt het prima.
Nu hebben we (indmiddels woon ik 8 jaar samen) Aki de Duitse herder en na de dood van Jol, die opgegroeid is bij mijn vriend, is daar Chara bij gekomen, een kruising met een flinke scheut Duitse herder erin.

[blondie]

Nou de Keeshondjes die hier lopen zijn best grote honden in een klein jasje

Wij hadden vroeger altijd een duitse herder en pekineesjes, die kleine waren echt veel meer aanwezig dan de duitse herder

He Twinkel, wat een aparte combi. Binnen jullie familie ooit een Amber en Jury gehad?

[twinkeltje]

Nee de duitse herder Tarzan was samen met Tutsi en pinkie

[thom]

Als kind groeide ik op met honden (herders) daar is het begonnen. Zodra het moment zich aandiende heb ik een eigen hond genomen, dat was in 1983 en daarna nooit meer hondloos geweest.

[Patricia.]

Al vanaf kleins af aan gek op honden.
Thuis bij mijn ouders een cocktail spaniel gehad en een bouvier kruising.

Toen op mijn eigen gegaan en de eerste jaren geen hond gehad.
Toen kwam Blits kruising fox terriër en Bobbie Labrador/flatcoat retriever.
Paar jaar later kwam daar Gajes de stafford bij.
Toen die er niet meer waren.
Kwam Fire kruising , 1,5 geledde kwam daar paanse dame Bella bij.

Toen ging ik halverwege vorig jaar opvangen.
De eerste 2 zijn netjes naar een ander huisje gegaan.
Toen kwam Bulgaarse heer Pepper in maart die zag kwam en overwon.
Torn in juli weer een dame die netjes geplaatst is binnen een week
Toen nam ik Onix mee naar huis en die mag hier ook blijven

[blondie]

Nee de duitse herder Tarzan was samen met Tutsi en pinkie

Jammer, de Amber op de camping was van een mevrouw die ook een pekinees erbij had. Die heette Jurie/Jury. Ben me altijd af blijven vragen wat er met Amber is gebeurd toen ik eens terug op de camping kwam en hoorde dat de mevrouw was overleden.

[twinkeltje]

Oei ja dat blijf je je dan afvragen zou ik ook hebben.


Ik ben trouwens opgegroeid met honden en de nodige andere dieren het langste zonder hond is denk een maand geweest, het huis lijkt zo leeg zonder

[Tony]

Hier opgegroeid op een boerderij met een vader die buiten dat hij een fanatiek jager was, ook zelf zijn jachthonden (o.a. Duitse Jacht terriers) deed fokken én trainen. Destijds was meehelpen heel gewoon al waren jachthonden niet zo mijn ding (tegenwoordig vind ik de DJT bijv. geweldige hondjes). Een eigen hond was ook uit den boze en pas op mijn 13/14de (niet lang nadat mijn vader overleden was) mocht ik eindelijk zelf een hond, een x MH, waarmee ik meteen in de KNPV begonnen ben. (Ik moest toen nog ruim 2 jaar wachten voor ik op keuring mocht ivm mijn te jonge leeftijd al was dat geen probleem aangezien ik mijn eerste hond uiteindelijk heb weggedaan omdat hij vele maten te groot voor mij was.)
De rest van mijn leven eigenlijk altijd minimaal 2/3 honden in huis waardoor ik ook nooit op vakantie ben geweest.
Alles stond altijd volledig in het teken van de honden (en paarden).
De rassen die (o.a.) in mijn leven voorbij zijn gekomen: Bouviers (tot '96), Mechelse/Hollandse/Duitse herders (en onderlinge kruisingen), Boerboels, diverse xStaffords, Cane Corso's, Mastín Español, en verder heel wat kruisingen die ik zelf al niet meer allemaal weet...

[Anrien88]

Super leuk om jullie verhalen te lezen. Echte honden liefhebbers!! Ennuh Tony...jij bent niet van de kleine rassen zo te zien

[Crescent]

Geen idee hoe en wanneer het is ontstaan. Volgens mij ben ik gewoon geboren met een enorme drang om contact te leggen met dieren en er meer over te leren, en ze om me heen te hebben. Ik heb het geluk gehad te mogen opgroeien met een scala aan huisdieren, behalve die hond. Dus dat regelde ik zelf; ik had een uitlaatservice in de hele wijk.
En toen ik afgestudeerd was, wist ik niet hoe snel ik een hond moest aanschaffen. Inmiddels hebben de meutehonden en bloedhonden mijn hart veroverd en ik zie mezelf niet gauw met iets anders dan hun enorme passie, zachtaardigheid en eigenzinnige karakters.

[Basje41]

Mijn moeder is bevallen met de hond onder bed, die is daarna verhuist naar mijn wieg en nooit van mijn zijde geweken tot hij stierf, ik was toen een jaar of 6. Mijn ouders hebben altijd honden gehad. 1ls kind vond ik ook altijd honden die ik mee naar huis nam. Dus ik ben letterlijk opgegroeid tussen honden en heb vanaf dat ik op mezelf woon altijd een roedel van minstens 3 of meer. Dat zijn er momenteel 6.

[ranetje]

Wel een verschil, bullterriër of dwergkees Labrador of markiesje is ook een behoorlijk groot verschil (fors groter verschil dan ik me realiseerde van de beschrijvingen online), maar dan blijf je in de basis bij de jachthonden. Ik vind labradors tegenwoordig toch te flegmatiek. Ik hou wel van de energie van spaniëls die je ook bij het markiesje terugziet

Als je een Field trial Labrador neemt is daar niks flegmatieks aan
Maar je hoeft niet hoor.
Dat zijn bijzonder actieve werkhonden

[ranetje]

Ik was als kind met de Duitse Herder van de buren in de weer.
Mijn vader vond honden niet bepaald fris, dus er mocht geen hond in huis.

Later, toen ik getrouwd was en een kind had vond ik dat er voldoende tijd was (beter gezegd, ik had voldoende tijd) om een hond in huis te halen, dus toen kwam er een hond (teckel).
Mijn vader vond het nogal schokkend geloof ik
Hij heeft mijn honden wel altijd geaccepteerd als onderdeel van mij, dus toen mochten er wel honden in zijn huis
Daarna ben ik nooit meer zonder hond geweest.

Veel getraind op hondenscholen en alle veranderingen in manier van trainen meegemaakt.
De trainingen kwamen als vanzelf steeds meer in de richting van wat ik graag wilde hoe het zou moeten gaan

[Fotogravinnetje]

Wel een verschil, bullterriër of dwergkees Labrador of markiesje is ook een behoorlijk groot verschil (fors groter verschil dan ik me realiseerde van de beschrijvingen online), maar dan blijf je in de basis bij de jachthonden. Ik vind labradors tegenwoordig toch te flegmatiek. Ik hou wel van de energie van spaniëls die je ook bij het markiesje terugziet

Als je een Field trial Labrador neemt is daar niks flegmatieks aan
Maar je hoeft niet hoor.
Dat zijn bijzonder actieve werkhonden

Of ik ben ze nooit tegengekomen, of ze zijn in de basis nog steeds veel flegmatieker dan mijn jongens

[teckeltoos]

Van kinds af aan ben ik opgegroeid met honden.
Aangezien mijn partner een eigen bedrijf had en ik full time werkte hebben we in eerste instantie geen hond genomen.
Totdat er op een dag een kennis van ons vroeg of wij een hond wilden hebben. Hij had de hond van iemand gekregen die de hond naar het asiel wilde doen. Man Peter erheen en die was meteen ingepakt door een kleine heks. Komt Peter thuis met "het is een teckel. Zullen we ? Ik neem haar wel mee naar het werk. Heb ik in eerste insttantie nog tegengewordpen dat ik zo'n worst op pootjes niet hoefde. We mochten haar op proef hebben maar ook ik ben ingepakt met elastiek en lintjes
Zo kwam Pasja in ons leven. Een rode langhaar dwerg en een regelrechte spinnekop
Toen ze 11 was is ze op het parkeer terrein van de zaak overreden. Iemand had de deur open laten staan.

Onze tweede teckel Alma (4 jaar)kwam bij een topfokker met kasten vol bekers uit Limburg vandaan. Wij hebben het vermoeden dat ze van de hond af moesten maar ja de Teckelclub had gezegd dat het een goede kennel was.
Ze hadden haar zelf gekocht bij een fokker in Duitsland(zeiden ze). Bleek een schoolvoorbeeld te zijn van kennelsyndroom.
Ze was doodsbang voor ons en at en dronk op de bank. Op een kwade dag is ze ontsnapt en verdronken. We hebben haar een maand gehad.

Toen kwam Nora in ons leven een b&t langhaar dwergteckel. De fokker heeft haar uitgezocht en toen we haar mee kregen hadden hun kinderen haar haar naam al geleerd. Vreslijk lieve hond. Op een dag kwamen we thuis van vakantie en deden Nora even in de achtertuin. De volgende morgen was ze dood. Bleek later dat onze buren toen nog giftige slakkenkorrels in onze tuin hadden gestrooid. Nora is 12 geworden.

En toen kwam Sarah. Haar levensverhaal kan je op het forum terug vinden.
Het was een pittige tante die zich geen oor aan liet naaien. Sarah zwaaide in huize teckeltoos de scepter.
Ook mentaal een sterk dametje. Heeft tussen haar 14 e en 16e levensjaar tot 4 x toe hernia's overwonnen.
Twee weken voor haar 17 e verjaardag is zij over de regenboogbrug gegaan.

En nu regeert Peer hier in Chateau Teckelenburgh
Hoe dat gegaan is kan je HIER vinden

[ranetje]

Wel een verschil, bullterriër of dwergkees Labrador of markiesje is ook een behoorlijk groot verschil (fors groter verschil dan ik me realiseerde van de beschrijvingen online), maar dan blijf je in de basis bij de jachthonden. Ik vind labradors tegenwoordig toch te flegmatiek. Ik hou wel van de energie van spaniëls die je ook bij het markiesje terugziet

Als je een Field trial Labrador neemt is daar niks flegmatieks aan
Maar je hoeft niet hoor.
Dat zijn bijzonder actieve werkhonden

Of ik ben ze nooit tegengekomen, of ze zijn in de basis nog steeds veel flegmatieker dan mijn jongens

LOL, je bent ze dus nog niet tegen gekomen

[blondie]

Ik was trouwens van jongs af aan al gek op dieren, maar mocht ze niet hebben. Oh 1 dier werd wel aangeschaft toen ik 6 jaar was, Piet de parkiet.
Hij is 14 geworden.
Alle andere dieren daarna heb ik zelf het huis in gesmokkeld, hamster, woestijnrat en konijn (Gullit, ook 14 jaar geworden) en ook nog echte ratten.
Groter mocht echt niet, dus geen katten en de berner die ik eens meebracht naar huis ook al niet

Toen ik op mijzelf ging wonen had ik Gullit mee, en kwamen er 2 kittens. Paar jaar later dus de honden en vanaf dat moment nooit meer hond loos en nu een partner die zichzelf ook niet kan voorstellen dat we geen honden zouden hebben, en ook de katten zijn weer vertegenwoordigd.

[Marion.]

Mijn zus was jarig, geloof dat ze 7 of 8 werd (ik was dus 5 of 6), en op haar verlanglijstje stond een hond. Dus die ochtend met zijn allen op het bed van onze ouders, en het kadootje werd binnengebracht. Ik was helemaal verliefd, maar toen mijn vader naar de douche ging biggelden dikke tranen over mijn zus haar wangen. Dus mijn moeder vroeg of ze niet blij was met haar hondje. "Maar ik wilde een witte poedel!"
Dus vanaf toen was Soesie van mij, vond ik. Ook later toen ik uit huis was en in de weekenden terug kwam, als ik dan terugkwam van het stappen ging ik voor ik naar bed ging eerst een uur onder tafel bij Soesie liggen om haar te knuffelen. Ze is dik 14 geworden.
Na mijn studententijd was er ook geen plek voor honden, maar toen we getrouwd waren vroeg onze buurvrouw van destijds "nu zijn jullie getrouwd, proberen jullie ook kinderen te krijgen?" Het antwoord wat ze kreeg was dat we geen kinderen wilden, maar honden. Alleen daar was ook nog geen tijd voor. Heel spontaan zei ze "Ohhhh, maar ik wil wel deeltijdmoeder zijn! Een eigen hond wil ik niet meer, maar een deeltijd hond wel!". En dus zat ik de volgende ochtend de Telegraaf door te spitten, en de volgende dag hadden we pup Sam. Een Golden van een boer. Die is met 10 maanden losgebroken en doodgereden. Daarna kwam van dezelfde boer Boy. Niet dat dat zo'n verstandige fokker was (inmiddels was ik wijzer), maar ik moest en zou een stukje Sam terug. Boy is doodgereden met 1,5 jaar. Om de hoek van het ongeluk wat met Sam gebeurde.
Toen durfde ik geen hond meer aan, we lieten ze toch alleen maar dood rijden. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan, en heel langzaam gooide ik toch weer lijntjes uit. Op mijn 33e verjaardag werd Saar geboren. Een geweldige hond die ons al heel snel het vertrouwen in het wezen hond terug gaf. Toen ze 2 jaar was kwam eindelijk, eindelijk de tweede hond erbij. Dat was altijd al de bedoeling, maar het was er nooit van gekomen. Saar en Miep waren een gouden koppel, Truus en Trut samen, Saar and her shadow. Toen we Saar moesten laten inslapen met dik 13 was ik dan ook heel bang dat Miep dat niet zou kunnen handelen en dat we haar ook heel snel moesten laten gaan. Niets was minder waar. Op het moment dat Pieter het gat aan het dichtgooien was gingen Miep en ik naar binnen, en ging zij pontificaal op de zetel van Saar liggen. Zo nu ben ik de prinses, leek ze te zeggen. Ze heeft nog bijna 4 jaar alle aandacht voor haarzelf gehad, en ze is bijna 15 geworden.
Een paar maanden later werd Sis geboren, heerlijk weer jong grut in huis. Helaas kwam er een donkere wolk over toen later bleek dat ze primaire epilepsie had. In eerste instantie reageerde ze heel goed op de medicatie, maar later helaas niet meer. De aanvallen volgden elkaar sneller op, en er waren er meer achter elkaar (clusters). Dus aan een tweede hond erbij, stond ons hoofd helemaal niet naar. Eerst de epilepsie onder controle. Tot ik iemand sprak die het idee had dat de hond van haar schoonouders minder aanvallen had als hun jonge hond daar ook was. De route die ik liep was 8 km (dat kon Sis toen nog) en dus gingen de gedachten helemaal door mijn hoofd. Misschien is een pup juist ook wel afleiding thuis, die Sis nodig heeft. Na heel veel gesprekke (met de specialist, hier op het forum, uiteraard met de fokker) besloten er voor te gaan en vorig jaar oktober kwam Teun erbij. Helaas had het geen invloed op de hoeveelheid aanvallen van Sis, maar Teuntje reageerde er wel heel goed op. Op het laatst kwam ze me zelfs soort van waarschuwen als Sis een aanval had.
In juni van dit jaar hebben we Sis moeten laten gaan, de hersteltijd tussen de aanvallen werd te kort en de dagen dat het slecht ging overheersten de goede dagen. Dus nu hebben we weer maar 1 hond. Hopelijk komt er volgend jaar weer een pup, en hebben we dan voor minstens 13 jaar weer een gouden koppel.

[Tony]

Ennuh Tony...jij bent niet van de kleine rassen zo te zien

Euhhh... nou... Ik heb er eigenlijk áltijd wel wat kleins bijgelopen gehad (volgens mij geen goede zin maar je begrijpt mij wel ), van Shandy de Kaninchen tekkel en grootste vriendin van Mira een MH teef, tot terriërs, vlinderhondje, Chi... je kunt het zo gek niet bedenken.
Na mijn 'hondenloze' periode was mijn eerste hondje weer Keet, een ieniminie Lurcher. Vooruit, mijn 2de was dan weer Bartje van bijna 90cm en 80kg...
Tegenwoordig vind ik écht bijna alles wel leuk.

Edit, leuk om te lezen waar de liefde voor honden overal vandaan komt...

[blondie]

Amber en Jury trouwens, ineens komt de foto voorbij op FB

[twinkeltje]

Nouja zeg die pekinees lijkt best op die wij hadden de herder alleen de kop niet