Hoe lang is te lang om de hond thuis te laten?

[ceciel]

Onze honden zitten toevallig dit weekend weer eens alleen.
Wij werken beide fulltime maar hebben de luxe dat de honden kantoorhond zijn bij het bedrijf van mijn vriend. Daar slapen ze. Manu op de hal, want dat wil hij, en Uma onder het bureau.
Zodra ik 's avonds thuis kom weten ze dat we wat gaan doen Daarna slapen ze weer.

Ik vind het niet fijn ze lang alleen te laten. Zaterdagavond heb ik een diner en feest. Dan zijn ze zes uur lang alleen. Dat vind ik wel de max eigenlijk. En dan gaan we voor we weggaan nog 10 km hardlopen en hebben we een losloopwandeling gedaan. Dan zijn ze zoet. Uma op ons bed, Manu op de deurmat.

Ik vind sociale verplichtingen in 'onze' vrije tijd waarbij Styx niet mee kan wel echt super vervelend. Dat is enerzijds omdat ik zelf eigenlijk geen lol beleef aan dat soort bijeenkomsten en dan is de hond wel een super excuus om niet te hoeven deelnemen of weer zeer snel vertrokken te zijn

[Manuma]

Haha ja, ik ook
En eens in de paar maanden maak ik een uitzondering.
Een voorwaarde voor mij is dat ik daarbuiten wel voldoende tijd met ze doorbreng en ze dus lekker uitgelaten zijn. Het scheelt ook dat vooral Manu ons nog net niet de deur uit duwt. Die vindt alleen zijn volgens mij wel lekker. Als we thuis zijn ligt hij ook veelal alleen.
Maar ik houd onze honden dan ook best actief bezig. Ik ben twee avonden per week paardrijden, dan gaat Uma 3 uur lang mee naar stal en Manu gaat met de andere baas op fietstocht, hardlopen of doen ze een wandeling van 45 minuten tot een uur.

Ik geloof dat ze soms wel blij zijn met hun uurtjes rust. Zeker omdat ze eigenlijk nooit alleen zijn. Maar misschien is dat het goed praten van mijn schuldgevoel als ik de deur dicht trek. Vooral Uma neem ik overal mee naartoe. Als ik naar de winkel moet gaat ze zelfs vaak mee.

Volgende week gaan we naar de promotie van mijn schoonmoeder. Met etentje en al en dan gaan de honden dus gewoon mee. Die liggen bij ons onder de tafel en je merkt ze niet op. Ze zijn gewoon ontzettend rustig en geduldig en dat maakt het ook makkelijk om ze overal mee naartoe te nemen.
Tijdens feestjes zijn ze vaak zelfs mee Ik op mijn praatstoel met Uma eronder en Manu bij de bitterballen.

[laeken]

Waarom vinden jullie het eigenlijk zo lastig om je hond alleen te laten? Ik heb dat helemaal niet. Ik vind het heerlijk om dingen te ondernemen en dan laten wij de honden eigenlijk vaak thuis. Dagje dierentuin bijvoorbeeld. Gaan we eerst lekker met de honden naar het bos en als er terugkomen nog naar het water en dan krijgen ze eten. Natuurlijk zijn we dan de hele avond samen. Ik merk echt niet dat mijn honden dat lastig vinden. Ze zijn gewoon vrolijk en relaxed.

Ik denk vaak hoe luxe ze het al hebben omdat wij allebei part time werken. Vaak hele dagen doordeweeks dat er iemand thuis is. Genoeg honden zitten in kennels of buiten of in de garage. Die van ons lekker overal waar ze willen en uiteraard los als wij weg zijn.

[Maryanne]

In de omgeving waar ik woon vindt men het overigens volkomen normaal om de hond 5 dagen alleen te laten. Veel mensen zijn hier alleen in het weekend en laten de hond op zondagavond achter met een emmer voer en water, om pas op vrijdagavond weer terug te komen. Ook al zijn die honden dat natuurlijk gewend, er zitten echt wel honden bij die daar moeite mee hebben. De hond van mijn overburen ligt dan hele dagen voor het hek te wachten en is dolgelukkig als ik langs kom lopen en haar even wat aandacht geef, die is duidelijk eenzaam dan

Dit vind ik weer even wat minder.

Hier zijn de honden niet langer dan 3 a 4 uur alleen en dat is als ik weg moet want tegenwoordig ben ik hele dagen thuis en liggen ze aan m'n voeten.

[Manuma]

Waarom vinden jullie het eigenlijk zo lastig om je hond alleen te laten? Ik heb dat helemaal niet. Ik vind het heerlijk om dingen te ondernemen en dan laten wij de honden eigenlijk vaak thuis. Dagje dierentuin bijvoorbeeld. Gaan we eerst lekker met de honden naar het bos en als er terugkomen nog naar het water en dan krijgen ze eten. Natuurlijk zijn we dan de hele avond samen. Ik merk echt niet dat mijn honden dat lastig vinden. Ze zijn gewoon vrolijk en relaxed.

Ik denk vaak hoe luxe ze het al hebben omdat wij allebei part time werken. Vaak hele dagen doordeweeks dat er iemand thuis is. Genoeg honden zitten in kennels of buiten of in de garage. Die van ons lekker overal waar ze willen en uiteraard los als wij weg zijn.

Ik ben zelfs jaloers dat vriend ze mee heeft en ik niet Ik voel me soms ook wel zo'n hondengekkie hoor
Met de honden ben ik blij, dan ben ik ontspannen en voelt het echt compleet. Die honden, zeker Manu, maakt dat geen bal uit geloof ik
Afgelopen weekend zijn we weer eens met z'n tweeën weggeweest. Dat hadden we al 2 jaar niet meer gedaan, altijd de honden mee. Op vakantie, dagjes weg.
Het was ook wel heel fijn maar 's ochtends wakker worden zonder snurkende Uma vind ik minder leuk dan met.

Als ik zonder honden op pad ben zie ik ook veel plekken waar ik dan even zeg: oh dit had Manu zo leuk gevonden!
Of hier had Uma lekker kunnen scharrelen!

[Friesenfransman]

Ik begrijp dit soort vragen nooit zo goed. Als je je gaat afvragen hoe lang de hond alleen kan zijn, waar heb je die hond dan voor? Ik denk nooit vanuit de hond maar altijd vanuit mezelf. Ik houd van hondengezelschap, en dus heb ik ze. Maar als ik geen tijd had voor hondengezelschap, dan had ik ze niet.

Dat gelul altijd vanuit het hondenperspectief. Je moet het vanuit je eigen perspectief bekijken. Als ik een drukke baan in een steriele sector had gehad en als hobbies racefietsen en me een delerium drinken in nachtclubs dan was er nooit een hond gekomen. Dan had ik helemaal geen tijd gehad om van het gezelschap van die hond te genieten. Zelfs al zou ik opvang, oppas en uitlaters kunnen betalen. Ik heb die hond voor mij, niet voor al die andere jokers.

Ik vind het ook altijd grappig om te lezen dat mensen een hond nemen en daarná wat gaan doen: hardlopen, spoorzoeken, jagen, of weet ik wat mét de hond. Ik vind dat eigenlijk hetzelfde als die gezinnen of stellen die er hier altijd van langskrijgen omdat ze ‘op een mooie zondag met de hond in het bos gaan wandelen’. Eigenlijk geen tijd hebben maar omdat de hond iets moet gaan we lekker mantrailen na het werk, zoiets. Ik hoef nooit iets goed te maken aan mijn honden, iets extra’s voor ze te doen, iets te compenseren. Mijn activiteiten zijn hun activiteiten en dat past uitstekend bij elkaar.

Ik heb geen teven en ik moet niet denken aan een nestje, maar in theorie zou ik alle potentiele pupkopers die komen aanzetten met “we gaan echt lekker wat doen met de hond” linea recta de deur wijzen. Als je leven zoals het is niet past bij een hond, laat dan maar.

[ceciel]

Waarom vinden jullie het eigenlijk zo lastig om je hond alleen te laten? Ik heb dat helemaal niet. Ik vind het heerlijk om dingen te ondernemen en dan laten wij de honden eigenlijk vaak thuis. Dagje dierentuin bijvoorbeeld. Gaan we eerst lekker met de honden naar het bos en als er terugkomen nog naar het water en dan krijgen ze eten. Natuurlijk zijn we dan de hele avond samen. Ik merk echt niet dat mijn honden dat lastig vinden. Ze zijn gewoon vrolijk en relaxed.

Ik denk vaak hoe luxe ze het al hebben omdat wij allebei part time werken. Vaak hele dagen doordeweeks dat er iemand thuis is. Genoeg honden zitten in kennels of buiten of in de garage. Die van ons lekker overal waar ze willen en uiteraard los als wij weg zijn.

Ik denk dat ik zelf ietwat sociaal gemankeerd ben en 'de hond' dan een zeer welkom excuus is om bijvoorbeeld kinderverjaardagen over te slaan, tenzij meneer hond welkom is. Als het uit eten is met mensen die ik leuk vind dan plan ik dat wel op een dag dat hij overdag niet alleen is geweest.
Waarschijnlijk heb ik de navelstreng ten opzichte van mijn honden nooit goed doorgebeten en vind ik het lastiger om hen alleen te laten dan dat de honden daar problemen mee hebben.

[Chihuahua-paws]

Dit is niet gemeen bedoeld. Maar als je echt full time uit huis bent. Kun je je van te voren natuurlijk afvragen of dat ook voor de hond leuk is. Alvorens je eraan begint.

Dat snap ik best, en het maakt me verder ook niet zoveel uit, maar ik vind het gewoon altijd een beetje een vreemde vraag. Waarom heeft iemand die fulltime werkt met een hond? Zie mijn reactie hier onder

Nou ja, waarom heeft iemand die niet fulltime werkt een hond? Omdat die persoon tijd en zin heeft om met de hond te leven, ondernemen en de hond gewoon om zich heen te hebben, full time werken geen probleem zolang er wel gedacht is aan de behoeftes van de hond en dat kan op diverse manieren!

Ik heb d'r alvast niet omdat ze zo mooi bij mijn interieur kleurt hoor. Ik heb jarenlang als student geen hond gehad omdat ik een hond niet genoeg zou kunnen bieden omdat er zoveel tijd in de studie ging zitten. Een jaartje voordat ik ging afstuderen kreeg ik het rustiger en ging ik naar een hondje kijken, ik heb er toen best over nagedacht en besloten dat ik ervoor zou zorgen dat mijn hond er zo min mogelijk last van zou hebben als ik fulltime zou werken. Bijvoorbeeld door om de hoek te gaan wonen, door tussendoor naar huis te gaan en door voor opvang te zorgen. En door uiteindelijk meer vanuit huis te gaan werken, maar die dingen krijg je nu eenmaal niet bij elk bedrijf gelijk cadeau. Overigens kun je ook een keer van baan moeten wisselen en met een fulltime baan opgescheept komen te zitten waar je eigenlijk niet om had gevraagd, gewoon omdat je nu eenmaal een inkomen moet hebben. Ik neem aan dat je dan ook je honden niet bij het asiel voor de deur afzet.

Ik denk trouwens ook helemaal niet dat alles altijd maar leuk moet zijn voor de hond Ik ook niet maar 10 uur alleen laten vind ik om diverse reden met als belangrijkste toch wel de poep en plas behoefte niet OK en dat heeft niets met leuk te maken. Ook bijv water als ze dat per ongelijk omgestoten hebben dan hebben ze geen water. Als ze buikkramp hebben en aan de schijt zijn en dat te lang proberen op te houden zo zielig en zo zijn er tig van dingen waarvoor ik het niet zou willen en ja dat kun je ook als je fulltime werkt best goed regelen maar dat moet je wel willen. Ik wil liever zelf bij mijn honden zijn maar dat lukt niet iedereen en dat is niet erg zo lang er wel rekening gehouden wordt met de hond dat die dus niet full time alleen zit . Mijn hond is voor zover ik gezien gelukkig en krijgt hartstikke genoeg aangeboden om ook gelukkig te zijn, ik houd rekening met haar en doe echt mijn best. Maar wat ik niet kan doen is alles altijd maar leuk maken. Soms moeten dingen gewoon omdat dat nu eenmaal zo is. Dat hoeft het hondenbrein verder ook niet te begrijpen, maar het moet wel gewoon even geaccepteerd worden. Dagen zoals die van vandaag zijn niet leuk. Die zijn saai en daar slaap je als hond dan maar doorheen. Dat moet gewoon even, en zodra ik thuiskom gaan we een flinke wandeling maken, een hersenspelletje doen en mag je de rest van de avond op schoot liggen knorren.


Overigens weet ik best dat er een heleboel mensen zijn die wel fulltime werken en dan thuiskomen en hun hond gewoon als een leuk vloerkleedje zien hoor. Dat vind ik ook zonde. Ik kan me er ook gewoon heel weinig bij voorstellen. Sociale verplichtingen zonder Froo vind ik inderdaad ook altijd maar stom. Op mijn werk weten ze ook dat ik niet meega met teamuitjes en sociale gelegenheden in mijn vrije tijd, want als ik vrij ben, ben ik vrij en ga ik niet weg tenzij de hond meegaat. Mijn vrienden weten dat gelukkig ook. Ik ben gewoon echt niet zo heel sociaal. Je mag wel langskomen op de koffie, maar graag twee weken van tevoren wel even aankondigen.

[DesireeB]

Ik heb een tijd 4 hele dagen p.w gewerkt met (in de praktijk ongeveer)45 min reistijd enkele reis. Dat was geen gekozen situatie en ben dus heel snel opzoek naar wat anders gegaan. De honden konden dit prima overigens maar ik vond het teveel voor ze.
Ik heb er wel eens een hond om herplaatst ook. Crisis tijd, uiteindelijk een baan gevonden maar een uur onderweg enkele reis en fulltime. Hond was toen wel al op leeftijd, toch vond ik het teveel. Na een maand kwam ze door omstandigheden weer terug en veranderde ook mijn situatie weer na een maand of 2 en daarna is ze gebleven tot haar dood.
Nu werk ik weer praktisch om de hoek, parttime en zijn ze max 4 hele werkdagen alleen, meestal minder. In noodgevallen zoals hond ziek kan ik in de pauze even naar huis maar ervaring leert dat die pauze eigenlijk te kort is waar ik ze dus geen plezier mee doe.

Zoals het nu gaat, gaat het prima. Als ik niet werk ben ik altijd wel bij of met de honden. Die enkele keer dat ik eens zonder hen ergens heen moet heb ik ook een goed excuus om vroeg naar huis te moeten. Zelfs vriend gebruikt die excuus.

Omdat ze overdag dus best wel geregeld alleen zijn slapen ze wel bij ons in de slaapkamer, dat is toch een soort van quality time.

[DeDiana]

Waarom vinden jullie het eigenlijk zo lastig om je hond alleen te laten? Ik heb dat helemaal niet. Ik vind het heerlijk om dingen te ondernemen en dan laten wij de honden eigenlijk vaak thuis. Dagje dierentuin bijvoorbeeld. Gaan we eerst lekker met de honden naar het bos en als er terugkomen nog naar het water en dan krijgen ze eten. Natuurlijk zijn we dan de hele avond samen. Ik merk echt niet dat mijn honden dat lastig vinden. Ze zijn gewoon vrolijk en relaxed.

Ik denk vaak hoe luxe ze het al hebben omdat wij allebei part time werken. Vaak hele dagen doordeweeks dat er iemand thuis is. Genoeg honden zitten in kennels of buiten of in de garage. Die van ons lekker overal waar ze willen en uiteraard los als wij weg zijn.

Ik ben zelfs jaloers dat vriend ze mee heeft en ik niet Ik voel me soms ook wel zo'n hondengekkie hoor
Met de honden ben ik blij, dan ben ik ontspannen en voelt het echt compleet. Die honden, zeker Manu, maakt dat geen bal uit geloof ik
Afgelopen weekend zijn we weer eens met z'n tweeën weggeweest. Dat hadden we al 2 jaar niet meer gedaan, altijd de honden mee. Op vakantie, dagjes weg.
Het was ook wel heel fijn maar 's ochtends wakker worden zonder snurkende Uma vind ik minder leuk dan met.

Als ik zonder honden op pad ben zie ik ook veel plekken waar ik dan even zeg: oh dit had Manu zo leuk gevonden!
Of hier had Uma lekker kunnen scharrelen!

Haha, dat heb ik ook
Ik vind het veel minder leuk om dingen te ondernemen zonder mijn honden erbij dan mét mijn honden. Ik heb er op zich geen probleem mee om ze alleen te laten, omdat ik weet dat zij dat ook geen probleem vinden, maar ik ben dan toch altijd blij als ik weer naar huis en naar de honden kan

[Rami]

Mijn honden slapen het beste als ik thuis ben. Als ze alleen zijn worden ze juist heel waaks en zijn ze veel alerter. Zodra ik thuis kom vliegen er 2 naar hun favoriete slaapplek en gaan diep slapen...

Hier precies zo. Ben ik eindelijk thuis (nou ja, 'eindelijk' in de regel zijn ze nooit langer dan 4 uur alleen), gaan ze liggen slapen! En met overgave. Duidelijk dat ze de uren dat ze alleen waren niet veel geslapen hebben.

[DeDiana]

Mijn honden slapen het beste als ik thuis ben. Als ze alleen zijn worden ze juist heel waaks en zijn ze veel alerter. Zodra ik thuis kom vliegen er 2 naar hun favoriete slaapplek en gaan diep slapen...

Hier precies zo. Ben ik eindelijk thuis (nou ja, 'eindelijk' in de regel zijn ze nooit langer dan 4 uur alleen), gaan ze liggen slapen! En met overgave. Duidelijk dat ze de uren dat ze alleen waren niet veel geslapen hebben.

Ik heb een ip-camera, dus kan altijd even spieken wat er gebeurt als ik weg ben. Amy en Arlo liggen dan gewoon te slapen. Mila en Amoz liggen ook relaxt, maar vooral Amoz ligt dan wel te wachten voor het raam of voor de deur, hij slaapt dan dus niet. Soms als ik echt langer weg ben, valt hij uiteindelijk wel in slaap, maar meestal is hij dus moe van het wachten als ik thuiskom en gaat dan vervolgens inderdaad heerlijk liggen pitten

[dagmar88]

Hier hebben ze altijd het idee dat ze op me gaan wachten
Tien minuten later ligt Zus languit voor het raam te pitten en Naap zit rechtop met zijn kop in de vensterbank te slapen.
Duurt het langer dan verplaatsen ze zich wel ergens binnen een uur naar de vloer of bank.

Het snelst en het diepst slapen ze tegen me aan. Dan snurken ze heel hard en dromen met veel bewegingen.
Vraag aan Zus waar haar buikje is, dan draait ze die naar boven en na drie kriebels kan ze haar oogjes al niet meer open houden
Afgericht

[maart]

Full time werkend hier. De honden zitten Max 9.5u alleen thuis.
Ik heb huisgenoten waarvan 1 later dan mij start met werken en waarvan 1 vroeger dan mij thuis is.
De honden hebben schijt aan de huisgenoten. 1 werkt meestal 1 dag per week van huis uit, de honden komen pas in beweging als ik thuis kom huisgenoot is een roker dus gaat vaak buiten maar geen denken aan dat 1 van de honden meegaat haha.

Pups gaan mee naar het werk. Jongste (6 maanden) is va'daag voor het eerst alleen thuis gebleven, ik was 7.5 uur weg vandaag. Alles was in orde toen ik thuidkwam.
Ze zitten in de (grote) keuken als ik weg ben.

[Jackira]

Honden kunnen best even alleen zijn zolang ze dan maar wel genoeg aandacht krijgen wanneer de baas weer thuis is. Bij sommige mensen die een volledige baan hebben vind ik de hond prima op zijn plaats, terwijl bij sommige mensen die parttime werken de hond nog steeds het sluitstuk van de dagindeling is.

Dus er zit zeker wel een grens aan hoelang ze alleen kunnen zijn, maar het staat of valt vooral voor mij hoeveel aandacht ze daar buiten krijgen. Ik ga vanaf volgend jaar weer minder werken vanwege de honden. Heb ik altijd al gedaan maar man raakte zijn werk kwijt na 42 jaar en ik dacht dat ik daarom maar wat meer moest gaan werken. Het bevalt slecht. En dan heb ik eigenlijk nog een prima rooster want voor een avonddienst kan ik nog lekker met ze wandelen.

Toch ga ik met pijn in mijn buik naar m'n werk , ondanks dat ze goed verzorgd en niet alleen zijn. Ik ben gewoon inderdaad blijkbaar een hondengekkie. Niet dat ik de hele dag met ze bezig ben maar ik wil ze wel graag om me heen en zij zijn ook graag bij mij in de buurt.

Toen ik een paar dagen in Engeland was voelde ik me pas weer een beetje goed toen ik in Kensington garden op een bankje zat en allemaal honden lekker los zag rennen Ik denk dat ik echt erg ben, maar dat kan me eigenlijk niet zoveel schelen

[Sandra&co]

Ik werk 32 uur per week (per dag 10 minuten reistijd per auto en in totaal een uur als ik met de cien du jour naar het werk loop) en ik steek er m'n hand voor in het vuur dat m'n honden daarbij niks tekort komen. Ik heb ze zelfs op film gehad, dat ligt de hele dag languit op de bank, om de zoveel tijd staan ze op om een natte bek te halen om dan weer op hun plek te gaan liggen stinken. Ik zie het al gebeuren dat ik ze 24/7 moest gaan entertainen zeg Die zijn blij als ik tussendoor ophoepel. Met m'n gewandel en gefiets en gehersenwerkjes.

[laeken]

Mira slaapt zoveel als ze de kans krijgt. Die ligt rustig 44 van de 48 uur te pitten en dan liefst ook nog onder een dekbed.
Die wordt ook echt wel moe van een dag op kantoor in de mand liggen.

Hein staat na twee uur pitten op. Strekt de pootjes en stroopt zijn mouwen op...aan de slag.

Ik geloof oprecht dat het ze heel erg weinig kan schelen als ik weg ben. Ze weten dat ik weer terug kom en verder zal het ze jeuken.

Hier precies twee van die types. Bas kan best de hele dag slapen en hoeft ook niet perse aandacht vaak. Guus vindt twee uur slaap genoeg en gaat dan in de tuin op zoek naar vertier of bij ons even spelen of klooien. Het zal ze volgens mij echt aan hun reet roesten dat wij weg gaan. Als ik wat vergeet direct na het dichtdoen van de voordeur zijn ze al onderweg naar de andere kant van het huis voor ik de auto open heb. Geen gewacht en geen enkele negatieve reacties op ons vertrek. Ze krijgen een snoepje als ik weg ga en volgens mij vinden ze dat belangrijker en willen ze om die reden soms dat ik weg ga

[DesireeB]

Mira slaapt zoveel als ze de kans krijgt. Die ligt rustig 44 van de 48 uur te pitten en dan liefst ook nog onder een dekbed.
Die wordt ook echt wel moe van een dag op kantoor in de mand liggen.

Hein staat na twee uur pitten op. Strekt de pootjes en stroopt zijn mouwen op...aan de slag.

Ik geloof oprecht dat het ze heel erg weinig kan schelen als ik weg ben. Ze weten dat ik weer terug kom en verder zal het ze jeuken.

Hier precies twee van die types. Bas kan best de hele dag slapen en hoeft ook niet perse aandacht vaak. Guus vindt twee uur slaap genoeg en gaat dan in de tuin op zoek naar vertier of bij ons even spelen of klooien. Het zal ze volgens mij echt aan hun reet roesten dat wij weg gaan. Als ik wat vergeet direct na het dichtdoen van de voordeur zijn ze al onderweg naar de andere kant van het huis voor ik de auto open heb. Geen gewacht en geen enkele negatieve reacties op ons vertrek. Ze krijgen een snoepje als ik weg ga en volgens mij vinden ze dat belangrijker en willen ze om die reden soms dat ik weg ga

Hier ook zo wat betreft de deur uit gaan. Ze delen een half broodje(andere helft zit vaak in de kong als vulmiddel) als ik weg ga en ze krijgen een goed gevulde kong. Broodje eten ze direct op, kong beginnen ze pas aan als ik de deur uit ga. Soms heb ik ze alles al gegeven en zitten ze maar ongeduldig te doen met die kong want dan moet ik nog even wat pakken. Als ik wat vergeten ben en terug kom ben ik letterlijk niet meer welkom in huis. Als we haken op de deuren hadden dan deden ze die erop denk ik om zeker te zijn dat ik niet terug zou komen voor ze klaar zijn.
Terwijl als ze iets krijgen als ik thuis ben waar ze langer mee bezig zijn ze gewoon direct beginnen daaraan. Maar blijkbaar hebben ze dus zelf bedacht dat kong betekend dat vrouwtje oprot naar haar werk. En als ze die stomme kong een keer niet leeg hebben gekregen krijg ik dat ding bij thuis komst door 1 van de 2 in mijn handen gedrukt, of ik het even voor ze wil oplossen want ik had ze weer een onmogelijke klus gegeven. Eerder gaan we ook niet wandelen!

[Gollum]

Waarom vinden jullie het eigenlijk zo lastig om je hond alleen te laten? Ik heb dat helemaal niet. Ik vind het heerlijk om dingen te ondernemen en dan laten wij de honden eigenlijk vaak thuis. Dagje dierentuin bijvoorbeeld. Gaan we eerst lekker met de honden naar het bos en als er terugkomen nog naar het water en dan krijgen ze eten. Natuurlijk zijn we dan de hele avond samen. Ik merk echt niet dat mijn honden dat lastig vinden. Ze zijn gewoon vrolijk en relaxed.

Ik denk vaak hoe luxe ze het al hebben omdat wij allebei part time werken. Vaak hele dagen doordeweeks dat er iemand thuis is. Genoeg honden zitten in kennels of buiten of in de garage. Die van ons lekker overal waar ze willen en uiteraard los als wij weg zijn.

Als een hond dat kan heb ik er ook geen probleem mee, maar dat moet je net treffen. Na twee honden met verlatingsangst ben ik gewoon bijna bang om aan een nieuwe hond te beginnen. Gollum kon het prima, maar Mika en Rani maakten er een drama van. Nu ik ze niet meer heb merk ik pas echt wat voor invloed dat op mijn leven had, het was best heftig. Godzijdank kan Gijs het ook goed, anders had ik hem niet kunnen opvangen.

[malinois]

Als een hond dat kan heb ik er ook geen probleem mee, maar dat moet je net treffen.

Is dat eigenlijk zo? Ik heb nu mijn 9e hond en geen enkele had verlatingsangst... is dat dan allemaal mazzel?

[dagmar88]

Als een hond dat kan heb ik er ook geen probleem mee, maar dat moet je net treffen.

Is dat eigenlijk zo? Ik heb nu mijn 9e hond en geen enkele had verlatingsangst... is dat dan allemaal mazzel?

Als ik een zelfgekozen pup opvoed, krijgt die waarschijnlijk nooit verlatingsangst nee.

[Lanavandevledders]

Lana kan goed alleen zijn, en maakt er geen probleem van als we weg gaan,
die kan rustig 6 tot 8 uur alleen zijn als het zou moeten,
maar voor mezelf wil ik het niet, als ik langer dan 4 uur weg ben, zorg ik ervoor dat er iemand is die haar even aandacht geeft en uitlaat.
maar dat zit meer tussen mijn oren dan dat het nodig is, en het komt eigenlijk weinig voor.
natuurlijk is ze blij als we thuis komen en zijn, dat is toch wel zo gezellig,
als wij beiden fulltime zouden werken, dan denk ik niet dat er een hond zou zijn,
kan op zich misschien prima, maar niet voor ons.

[laeken]

Waarom vinden jullie het eigenlijk zo lastig om je hond alleen te laten? Ik heb dat helemaal niet. Ik vind het heerlijk om dingen te ondernemen en dan laten wij de honden eigenlijk vaak thuis. Dagje dierentuin bijvoorbeeld. Gaan we eerst lekker met de honden naar het bos en als er terugkomen nog naar het water en dan krijgen ze eten. Natuurlijk zijn we dan de hele avond samen. Ik merk echt niet dat mijn honden dat lastig vinden. Ze zijn gewoon vrolijk en relaxed.

Ik denk vaak hoe luxe ze het al hebben omdat wij allebei part time werken. Vaak hele dagen doordeweeks dat er iemand thuis is. Genoeg honden zitten in kennels of buiten of in de garage. Die van ons lekker overal waar ze willen en uiteraard los als wij weg zijn.

Als een hond dat kan heb ik er ook geen probleem mee, maar dat moet je net treffen. Na twee honden met verlatingsangst ben ik gewoon bijna bang om aan een nieuwe hond te beginnen. Gollum kon het prima, maar Mika en Rani maakten er een drama van. Nu ik ze niet meer heb merk ik pas echt wat voor invloed dat op mijn leven had, het was best heftig. Godzijdank kan Gijs het ook goed, anders had ik hem niet kunnen opvangen.

Ik ben niet geschikt voor een hond die dat niet kan dus ik snap je prima. Eva kon het ook niet. Die bleef loeien en drentelen tot je thuis kwam. Soms hoorde ik haar al als ik nog niet eens bij het huis was. Dat is heel lastig vind ik. Teveel verantwoordelijkheid. Ik moet gewoon elke dag wel een keer even weg. En elke keer een drama hakt er bij mij in. Ik neem dus daarom alleen volwassen honden die dat kunnen anders kunnen ze hier niet blijven. Wij werken allebei en moeten naar de winkel en God weet wat. Een hond die dat niet trekt past niet bij ons leven.

[laeken]

Als een hond dat kan heb ik er ook geen probleem mee, maar dat moet je net treffen.

Is dat eigenlijk zo? Ik heb nu mijn 9e hond en geen enkele had verlatingsangst... is dat dan allemaal mazzel?

Als ik een zelfgekozen pup opvoed, krijgt die waarschijnlijk nooit verlatingsangst nee.

Bij mij was dat de ergste ooit Eva heeft er anderhalf of twee jaar over gedaan. Toen kon ze het ineens heel goed. Maar de eerste 12 of zelfs 24 maanden kon ze het helemaal niet. Met twee andere honden en als pup gekomen. Na 3 minuten begon ze al te loeien en werd ze super onrustig en gestresst.

[Nakisha]

Van Rhodi en Branco verwachtte ik dat ze 4-5 u per dag alleen thuis KONDEN zijn. Rhodi kon dat perfect, Branco helaas niet vanwege bij de vorige baas opgebouwde verlatingsangst wat ik er niet uit kreeg. Toch gebeurde het wel, ze moesten soms gewoon alleen zijn, sorry heren, maar het leven is niet ALTIJD hondjesfeest...
Bij Kyuubi vind ik een uur, anderhalf ook eigenlijk wel best. Veranderde situatie, veranderde eisen. Hij is super sociaal en kan in 99% van de gevallen gewoon mee, desnoods in zijn tas, en anders is die anderhalf uur vaak lang zat. We redden ons zo prima.

Kan het langer? Vermoedelijk. Beetje meer opbouwen en we zullen zien, ik heb het nu uitgebouwd naar anderhalf uur en ben van plan rustig door te bouwen, we hebben geen haast. Als we op 4 uur uitkomen ben ik perfect tevreden, dan kan ik eigenlijk alles wel doen in vrijwel alle logische situaties.

Maar ik vind, zeker omdat ik minimaal 9 uur slaap nodig heb voor mijn functioneren, dat de overige 15 uur in een dag niet hoeven te bestaan uit nog es 8 uur afwezigheid van mijn kant. Daar heb ik geen hond voor genomen. De meeste mensen in mijn omgeving zijn ALLANG gewend aan het feit dat de hond en ik samen horen en Kyuubi is op de meeste plaatsen waar ik kom gelukkig welkom. Zelfs de kapster wilde dat ik hem meenam.

Mocht er nou toch es een gekke dag tussen zitten, dan heb ik hele lieve ouders die graag op hem passen.

Ik heb een hond genomen omdat ik behoefte heb aan zijn gezelschap. Specifiek het speciale gezelschap wat een hond mij bied. Dan verwacht ik niet dat ik hem wel even halve tot driekwart dagen mag parkeren, wekenlang, maandenlang, jarenlang, omdat mij dat zo uitkomt. Dan neem ik geen hond. Wij horen samen, en wij zijn gelukkig ook in die positie dat het zo kan. En ik zal altijd blijven proberen te zorgen dat dat zo kan blijven.

[Nakisha]

Ik geloof niet in verlatingsangst.
Ik heb nooit iets anders dan verlatingsverzet gezien.

Veel eerder boos gekaffer dan angstig gepiep.
Ik vind het ook gewoon niet normaal voor een gezonde volwassen hond om dusdanig bang zonder echte reden te zijn.

Achtergelaten worden in een postkantoor waar iedereen ineens weg is en de deuren niet meer open gaat is eng.
Thuis zijn niet. Als je daar in paniek raakt omdat je alleen bent dan is dat ziekelijk.
Het is veel waarschijnlijker dat je gewoon staat te schreeuwen omdat je met je verwende hol mee had gewild.

"Wandelen mis leuk en dat doe je verdomme niet zonder me!"

Op zich is dat niet minder luidruchtig of makkelijker op te lossen maar het vraagt wel om een andere aanpak.

Ik weet het alleen van Branco. In de maanden voor ik hem kreeg zat hij hele dagen alleen en dat trok hij totaal niet. De eigenaar raakte hem alleen niet 1-2-3 kwijt dus het is best lang zo gegaan. Ik heb hem toen overgenomen en ik hoefde letterlijk maar uit zicht te zijn of het paniekerige gepiep begon. Hijgen, jammeren, piepen, graven. Paniekgedrag. En HUILEN als een wild dier.

Dat deel kreeg ik snel beter, ik kreeg hem in elk geval zo vertrouwd dat ik rustig in huis ''weg'' kon zijn. Maar bij ECHT het huis verlaten bleef het altijd wel een ding. Hij is zelfs wel eens uit een bench gebroken (!) omdat ik het in mijn botte hersens had gehaald te vertrekken. Ik vond dat best extreem, eigenlijk.

Ik heb er camera's op gehad om te zien wat er nu precies gebeurde, en kon alleen maar vaststellen dat er sprake was van onrust en/of gepanieker. En dat terwijl Rhodi er ook altijd was, en Rhodi toch behoorlijk kalm en zelfverzekerd was in het alleen-thuis zijn. Maar als Branco huilde, was hij niet te beroerd een potje mee te loeien voor de vorm. Maar HIJ ging daarna gewoon liggen ronken, terwijl Branco continu onrustig en jammerig bleef.

Ik heb het gewoon niet goed gekregen. Ik wist niet precies hoe, met de kennis van nu was ik misschien iets verder gekomen. Maar toen, tja. Ik deed het naar mijn beste kunnen. Kong erin voor vermaak en gaan dan maar.

Met Rhodi was het opbouwen ook anders, ik woonde nog thuis bij mijn ouders en broer en dat maakte alles zoveel gemakkelijker. Met zoveel mensen was er vaker om-en-om iemand, en was opbouwen sneller en probleemlozer.
Met Branco woonde ik al bij mijn ex, en die kon het betrekkelijk weinig schelen allemaal.

Met Kyuubi was het in het prille begin ook geen succes. Ik heb geen flauw idee hoe ze het de eerste drie weken gedaan hebben met hem... maar het huis verlaten gaf een milde vorm van Branco's gedrag. (Wederom camera's erop!) Jammeren, piepen, angstig en nerveus. Blijven drentelen, zenuwen, jammeren. Maar dat was prima op te bouwen. Van even buiten staan en weer binnen komen naar een rondje om het huis lopen naar een half uurtje alleen, stapje voor stapje en elke dag even. Ik vond het prachtig die overgang te zien, van stikzenuwachtig naar langzaam vertrouwd raken en uiteindelijk wel geloven dat het goed was. En vanaf dat halve uurtje was een uur ook geen probleem en anderhalf uur inmiddels ook niet meer. Dikke doei voor me, kom maar op met die gevulde kong en dan is het tijd voor een slaapje, of gewoon stilletjes zitten wachten en rondkijken.

Puur technisch gezien zal 2 uur, of zelfs 3 misschien ook gaan. Maar na Branco heb ik alle geduld van de wereld met opbouwen, ik zie graag dat vertrouwen en die rust. Rhodi had dat ook, die geloofde het allemaal wel en ging lekker slapen. Dat wil je toch...? Hoe relaxter en vertrouwder de hond met alleen zijn, hoe rustiger het gemoed van mij als eigenaar.

[Soooof]

Te lang, ik denk dat dat per hond verschillend is.

Rex is een paar dagen per week een halve dag alleen. Dat is 4 uur, soms een keertje 5 als er een drama-file staat. Het verschilt per week hoeveel dagen dat nodig is, de ene week 5, de andere week maar 2. (We werken altijd ergens anders en ook vaak thuis.) Ik zou niet weten wat zijn max is, meer dan pak 'm beet 6 uur zou ik zelf niet prettig vinden dus dat doe ik niet. Als het meer is dan die halve dag regel ik gewoon iets voor hem. Maar voor hem boeit het niet heel veel denk ik. Hij is juist van het type dat extra diep slaapt als wij er niet zijn, soms staat ie ons nog net niet naar buiten te kijken. Inderdaad omdat ie als wij er wel zijn juist een soort van ligt te wachten op wat we gaan doen (behalve 's avonds, dan niet) terwijl als ik mijn werktas pak hij weet hoe het werkt; baas wieberen, Rex een snack, lekker slapen. Ik heb ook camera's en meestal komt ie nauwelijks van zijn plek in de tijd dat wij weg zijn.

Het liefst zou ik hem meenemen naar alles wat ik doe, en hij gaat ook vaak mee, maar vaak ook niet. Ik heb wel even moeten verwerken dat er dingen zijn waar ík hem mee naartoe zou willen nemen, maar waar ik hém dan echt geen plezier mee doe. Mee naar een cafeetje, een evenement of naar de winkel; hij blijft honderd keer liever thuis liggen maffen dan dat ie dan mee gaat. Hij kan het wel, en wil zich ook voor mij best even gedragen, maar liever niet. Dus dat doe ik niet, ik plan sociale dingen gewoon zo dat het valt op dagen dat we de rest van de dag bij hem zijn en dat is prima.

Overigens gaan wij in elk geval 1x per jaar zonder hem een week of een lang weekend weg. Dat was de 'eis' van mijn man voordat Rex kwam, en ik kan daarmee leven. Hij gaat dan logeren en (afgaand op de foto's en filmpjes) heeft het hartstikke leuk. Ik zou hem het liefst meenemen, maar ik snap mijn man ook en ik leef nu eenmaal niet alleen. Maar goed, ik wijk uit, want dan blijft hij natuurlijk niet alleen thuis.

[GoldenGizmo]

Ik heb aan Gizmo gemerkt dat hij het beter trekt om een hele werkdag alleen thuis te zijn, dan wanneer ik tussen de middag een uurtje thuiskom om hem uit te laten en even een boterham te eten om vervolgens nog een paar uurtjes weg te gaan. Toen ik een tijdje fulltime werkte, was hij gewoon de hele dag rustig, verplaatst af en toe van mand naar vloer naar kleed, gaat eens een slokje drinken of kijkt eens even uit het raam als er iemand in de straat is. Maar het grootste deel van de tijd ligt hij te slapen. Als ik 's ochtends vertrok, vond hij het ook helemaal prima en ging uit zichzelf in zijn mand liggen.
Als ik tussen de middag thuis was geweest en daarna weer vertrok, was hij veel onrustiger. Meelopen naar de voordeur om te kijken of hij toch echt niet mee zou mogen, en daarna ook veel meer aan het drentelen terwijl ik weg was.

En nu ik thuis ben, doet hij eigenlijk bijna hetzelfde als toen ik tijdelijk fulltime werkte: hij is zojuist van de vloer naar zijn mand verhuisd, onderweg even bij de drinkbak gestopt om wat water te drinken.

Ik merk wel bij Gizmo dat overdag een hele dag alleen thuis zijn, geen probleem is normaal gesproken (ze moeten geen vuurwerk af gaan steken of zo natuurlijk). Maar 's avonds een paar uurtjes weg (als we de hele dag gewoon thuis zijn geweest), dat vindt hij maar niks. Terwijl hij wanneer we thuis zijn om die tijd ook niet veel bijzonders meer doet. Ook als één van ons 's avonds bij hem is en de ander is weg, is hij onrustiger dan wanneer we allebei thuis zijn.

[laeken]

Ik weet inmiddels waar het verschil vandaan komt in waarom de ene persoon het als veel te lang ervaart en de andere persoon waaronder ik er geen probleem mee heeft de honden een dag alleen te laten in huis. Ik kijk naar het groter geheel en vind het directe contact tussen mij en de honden ook niet waar het hier de hele dag om gaat. Ik heb de honden voor erbij. Ze passen in de omgeving en bij ons huis ook. Ze lopen vaak een uur door onze tuin als wij binnen zijn. Ze graven samen muizen uit. Bewaken de tuin tegen egels en katten en zijn best wel vaak bezig. Soms gaan ze ook op de tuinstoelen liggen staren en slapen in de zon. Guus is wel op mij gericht maar soms ineens ook helemaal niet meer. Voor mij zijn de honden een koppel dieren dat hier ook woont en waar wij goed voor zorgen. Elke morgen gaan ze minimaal een a anderhalf uur los mee de natuur in. Daarna krijgen ze een kluifje. Daarna verwacht ik dat ze zichzelf gaan amuseren met of zonder ons erbij. Tegen 1600 uur gaan we weer de natuur in en lopen ze weer de hele wandeling los. Ze sjezen alle kanten op en doen wolvendingen. Dan eten ze en gaan wij daarna ergens eten. De hele avond zijn ze wel dicht bij ons. Slapen tegen ons aan. We spelen met ze en aaien ze. Ze mogen aangeven wanneer ze naar buiten willen en vrij in en uit de tuin. De tuin is nu redelijk groot voor twee dwergen maar is straks alleen achter bijna 1000 vierkante meter. En erg wild en interessant voor ze. Vol muizen en vogels. Ik zie mijn hondjes niet als deel van mezelf maar als deel van onze woonsituatie. Twee terriërs die je heel goed moet verzorgen en waar je super lief mee bent maar die ik niet zo strak aan me ga binden dat ik niet meer vrij ben. Ze wonen hier gewoon ook. Hoogst zelden is er een dag dat ze alleen uit gaan en gevoerd worden. Geen tijd verder. Dat kunnen ze prima. Beter gezegd, als wij ze een weekend alleen zouden laten met voer en water en de tuindeuren open laten kunnen ze dat zelfs waarschijnlijk prima. Dus zeg 48 alleen zijn. Ze wonen hier en voelen zich hier veilig en samen bewaken ze dan het fort.

Om die reden ben ik nu ook zo gecharmeerd van kleine honden. Wij overwegen regelmatig de roedel uit te breiden. Dat kan omdat we zo op deze manier naar de honden kijken. Als huisdieren waar we zielsveel van houden. Maar niet als begeleiding of een twee eenheid met ons. Dat zijn ze wel maar dat is optioneel.

Het zijn vooral twee honden die hier wonen. Zelf. Een koppel want ze zijn dol op elkaar en houden elkaar sowieso permanent gezelschap. Ik kan ook zo naar deze honden kijken omdat Bas in Spanje minimaal het eerste deel van haar leven voor zichzelf gezorgd heeft. Alleen in dat asiel moest overleven. Guus is ook zo'n hondje dat apart is grootgebracht en het zou mij niks verbazen als hij in zijn jeugd hele dagen alleen in de tuin doorbracht. Zeker in het begin was hij erg op zichzelf en uren per dag alleen buiten op eigen initiatief.

Ze zijn zeg maar de terriërs van ons "boerderijtje" en buiten dat ze gruwelijk verwend worden zijn ze kwa geluk en leven niet totaal op ons gericht. Guus wel meer dan Bas maar hij kan prima schakelen en zichzelf amuseren.

Het lijkt erop dat ze thuis ook het meest gelukkig zijn. Meenemen doe ik ze niet echt een plezier mee. Daarvoor zijn ze te vrijgevochten en teveel gewend hun eigen dingen te doen. Op een terras moeten ze stilzitten en mag Guus niet blaffen. Alleen dat vinden ze al stom. Bij vrienden op bezoek merken we dat Bas een beetje ongelukkig doet en heel erg op aandacht gaat zitten en Guus wordt een soort drukker en drukker en op zichzelf en gaat dan dat huis onderzoeken om eindelijk thuis in coma te vallen. Mee de natuur in vinden ze geweldig. Verder is meegaan vooral erg vermoeiend en dan moeten ze zich gedragen wat ze niet echt tof vinden. Ik denk oprecht dat ze liever samen in hun eigen huis zijn als wij weg gaan. Hier voelen ze zich helemaal goed en fijn. In hun eigen territorium. Samen.

[dagmar88]

Als een hond dat kan heb ik er ook geen probleem mee, maar dat moet je net treffen.

Is dat eigenlijk zo? Ik heb nu mijn 9e hond en geen enkele had verlatingsangst... is dat dan allemaal mazzel?

Als ik een zelfgekozen pup opvoed, krijgt die waarschijnlijk nooit verlatingsangst nee.

Bij mij was dat de ergste ooit Eva heeft er anderhalf of twee jaar over gedaan. Toen kon ze het ineens heel goed. Maar de eerste 12 of zelfs 24 maanden kon ze het helemaal niet. Met twee andere honden en als pup gekomen. Na 3 minuten begon ze al te loeien en werd ze super onrustig en gestresst.

Vandaar ook "waarschijnlijk". Pups laat ik meteen alleen thuis, en ook echt alleen.

Tibbe naaide zichzelf helemaal op. Het punt was meer dat die angst er altijd was, en dat ik er op dat moment niet was om hem daar uit te halen. Door de babyfoon brullen hielp wel heel goed. En Nu Ga Je Liggennn!
Meestal is het inderdaad pure alleenblijfnijd, geen paniek.

Pluisje had even écht angst, maar dat is niet zo wonderlijk na een tijd in een schuur te hebben liggen verkommeren.