Jion schreef:Ik vind eigenlijk dat je over een jaar of 10 een boek over Uma moet schrijven.
Haha! Die hond is toch wel een bijzondere
Ik zou wel een boek vol krijgen over haar.
Het is zo'n vreselijk lieve hond. Hoewel ze nauwelijks contact maakt met andere mensen is iedereen altijd zo snel dol op haar.
Een heel goede vriend van ons is zo'n typische Hagenees die altijd vrij veel kabaal maakt en alleen al lawaaierig beweegt. Ze heeft zo'n hekel aan hem en hij is zo dol op haar. Nu was ze laatst in haar mand blijven liggen toen hij op bezoek kwam. Normaal kruipt ze gelijk tegen me aan, kijkt ze 10 minuten argwanend naar hem en zoekt ze een rustige plek op.
En zo'n stoere vent als het is, was hij dolgelukkig dat Uma hem nu niet zo eng meer vond. Dan staat hij kirrend op een afstandje en je ziet hem zichzelf inhouden om haar te gaan aaien.
Mensen op straat die het liefst haar kopje willen zoenen omdat ze zo vreselijk aandoenlijk kijkt. En toch weten de meeste mensen, eigenlijk juist niet-hondenmensen dat ze haar beter niet kunnen aanraken of contact kunnen maken.
En toen ze vorige week haar kop op schoot van een vriendin legde en een duw gaf omdat ze geaaid wilde worden, keek die vriendin mij
aan. Helemaal in de wolken want Uma erkent haar bestaan
Het grootste compliment dat je kunt krijgen.
Ik vind het zo mooi dat ze nog steeds zo vooruit gaat. Dat ze zelfs mee is geweest naar Animal Event en het leuk vond. Overal snuffelen en zelfverzekerd de snoepjes van een tafel af pakken om vervolgens zelfs te bedelen bij een compleet vreemde. Ik had dat nooit gedacht hoor. De hond die het op een rennen zette omdat er iemand naast haar liep die ze niet kende.
Door de vermissingen en ook het commentaar heb ik me vaak afgevraagd of ik het allemaal wel goed deed. Ik neem misschien teveel risico en ik stel haar veel bloot aan nieuwe dingen. Maar als ik zo terug kijk hoort dit allemaal bij onze les. Ik moet ook heel veel leren en als kersverse hondenbaas weet ik gewoon heel veel dingen niet. Ik doe ook maar wat.
Maar ze had toch nooit Manu mogen missen. Die haar handje vasthoudt terwijl ze door het enge stadse bestaan gesjouwd werd en haar zelfverzekerd heeft gemaakt in contact met mensen. En ze had al zeker niet mijn vriend mogen missen waar ze een schaduw van is, kreunend van geluk als ze op zijn benen in slaap valt.
Mijn familie waar ze met gevouwen oortjes op af rent als ze de auto aan hoort komen en mijn vriend zijn familie waar ze zich tegenaan wrijft als ze graag een koekje wil. Alles en iedereen heeft haar geholpen hier te komen en ook ik met mijn gekke ideeën.
Zo gaan we deze zomer weer de kano in. Daar is ze pas dol op. Halfslapend toch op avontuur terwijl ze die dikke buik de zon in rolt
Ja, Uma heeft het best getroffen. En ze gaat het alleen maar leuker krijgen nu ze zich weer gezond gaat voelen
]
1:
maar de biesbosch is leuk. Veel plezier!
