Hoe ver gaan jouw honden?

[Hakkene]

Te gast? Hoezo?
Bij wie ben je op visite dan?

Bij de wilde dieren

[dagmar88]

Snap ik. Ik heb het ook een keer gehad. Gewoon op het fietspad voor mijn huis.

Ik kijk gerust wel om me heen maar deze keer had de dildozadelfetisjist met zijn strakke pakje bedacht om van achteraf tussen mij en mijn hond die anderhalve meter verderop (aan de andere kant van het fietspad) door te kachelen. De flex had hij kennelijk niet gezien.
Gelukkig goed afgelopen en natuurlijk een hoop gescheld want ze denken zelf dat ze overal voorrang hebben.
Klootzakken.

Mijn groot uitgevallen husky loopt op het fietspad 10 meter recht voor me aan de flex. Hij zet geen stap opzij, dus dat kan ook zonder echt op te moeten letten.
Heel gek, maar daar durven ze dan opeens niet in volle vaart langs

[gonnie]

En de plek waar je wandelt speelt uiteraard mee. In een parkachtig bos waar het stikt van de dagjesmensen, pick-nickende families en honden ben je erg alert dat je honden geen overlast bezorgen

En waarom is picknicken of dagrecreatie belangrijker dan mijn dagelijkse recreatie?
Wie heeft dat bedacht? Waar staat dat?
Ik heb toch ook last van hen? Daarom hoeven zij toch ook niet weg of per se een hekje om hun kleedje?

Het is elk voorjaar weer een fenomeen. Na de hele winter heerlijk gelopen hebben in een prachtig en rustig gebied komen de zuurpruimen naar buiten. Die gaan dan OP het pad zitten, stallen voorts hun armoedige teringzooi uit want een charmant brunchje is het natuurlijk niet. Stelselmatig chips en cola met spareribs en aardappelsalade.
En in plaats van genieten van hun zogenaamde heerlijke dagje uit met het gezin gaan ze smerig zitten kijken dat er een hond langs komt.
"Meneer, er spelen hier kínderen."
Kinderen met zo'n klemtoon alsof de godganselijke wereld aan de kant moet omdat jouw lelijke vetzakje op een achterlijk late leeftijd nog aan het leren lopen is. Alsof het daarom ineens gewijde grond is.
Ik kan zulke wijven wel met hun domme smoel in die aardappelsalade douwen.
Doe ik niet, hoor. Krijg je ruzie van maar dat stompzinnige geklaag van mensen die denken dat alles om ze heen altijd van ondergeschikt belang is aan hun eigen bedoeninkje en dus maar aan de kant moet is ontzettend vervelend.
Dat zijn de echte asocialen.
Die vergeten niet eens om rekening te houden met anderen, die hebben gewoon besloten dat zij dat niet hoeven.

En ze hebben absoluut geen last van mijn honden. Die houd ik gewoon weg.
Het is zeiken om het zeiken. Dom geprojecteer van je eigen structurele ontevredenheid.
Dat je helemaal naar de Aldi bent geweest om die kutpicnick te kopen en dat het dan niet helpt. Zelfs in je vrije tijd op een kleedje in de zon ben je niet gelukkig. Heel jammer maar zullen we er even niet mijn probleem van maken?
En zou je zo vriendelijk willen zijn om die strontluiers en lege wickypakjes ook mee naar huis te nemen? Dankjewel.

Nou, precies dit dus.

[Manuma]

Ik met mijn grote mond. Ik typte hier pas nog dat Manu mij nooit kwijt raakt.
Vanmiddag was het erg druk op het strand dus hij was lekker aan het rennen en spelen met andere honden in de zee. Ik besloot door te lopen want dan komt hij altijd weer mee en ik was al zo'n 60 meter verder en ik zag hem om zich heen kijken en als een debiel richting opgang rennen. Kon ik hem op gaan halen bij de auto
Er stond een mevrouw bij met een grote herderreu. Manu was zo blij me weer te zien. Wat een kneus
Die mevrouw zei dat hij alle honden en mensen voorbij liep en keurig bij een groene auto (de mijne dus) ging zitten, alles negerend. Maar toen ze bij hem kwam wilde hij ook best met haar mee.

Niet zo netjes zo'n grote intacte reu daar helemaal alleen Sorry hondenforum doet ie anders nooit?

[Manuma]

Oja daar zou ik ook flink paniek om hebben. Manu was er zelf ook wel wat van geschrokken, ik denk dat er zoveel drukte was dat hij niet in de gaten heeft gehad welke kant ik opliep. Wel geruststellend dat hij dan dus op me gaat wachten.
Ik ben Uma natuurlijk echt kwijt geweest en daar heeft ze echt wel een klap van gehad. Mee naar stal is nooit meer hetzelfde geworden. Ze heeft er gewoon stress van omdat ze me zo nauwkeurig in de gaten houdt. Als ik nu ga rijden gaat ze in het midden van de bak zitten terwijl ze eerder nog wel rondscharrelde in de weilanden. Dat vergeten ze niet.

[Fotogravinnetje]

Elco heeft m'n man zaterdag grijze haren bezorgd. Ze waren met z'n tweeën gaan wandelen, onze normale route, voordat Gait en ik naar de bus vertrokken. Krijg ik terwijl ik nog op weg ben naar de bus het volgende berichtje:

Elco rende van loslaatpunt zo terug naar de rotonde
Toen terug gelukkig

Die rotonde zit in de provinciale weg en is dus DRUK.

Man heeft hem aangelijnd weer meegenomen naar het punt waar hij hem eerder losgelaten had en heeft de lijn weer losgemaakt. Elco zat de eerste meters aan z'n been geplakt en nam daarna ook lang zoveel ruimte niet als normaal... Hij had natuurlijk verwacht dat ik nog aan kwam lopen, maar dat was niet zo. Was gelukkig naar de andere bushalte gegaan, anders had hij me mogelijk nog gezien ook. Gaan we nog wel even wat mee doen in de komende tijd

[Sandra&co]

Beiden zijn me eens kwijtgeraakt en dat heeft er zo ingehakt dat ze me nu net zo goed in de gaten houden als de kat van de buren de duiven oogt. Izzy express. Pupje. Zat in d'r eigen gedachtegangetje dingetjes te doen en lette niet op dus ik dacht na een paar keer roepen even leuk te zijn en me achter een struik te verstoppen. Vollédig in paniek rende ze de andere kant op, terug het bos in. Want daar had ze me voor het laatst gezien. Dat heb ik bij haar maar nooit meer gedaan. Was ook niet meer nodig want ook al verstop ik me, ze komt naar me toe suffen omdat ze allang had gezien dat ik niet meer in zicht was.
Sofi ging als pup eens het bos in en was ook aan het dagdromen want ze was ineens kwijt. Die was een maand of 5. Ik vertrouwde toen al wel wat meer op haar intelligentie dan op die van Izzy dus ik heb, m'n weg vervolgend, zo nu en dan d'r naam getetterd. Toen kwam ze na een minuut of 10 ook hijgend met een blije kop en met 100km/u in m'n rug gesprongen. Die heeft me ook nooit meer uit het oog verloren. Onorthodox? Ja. Maar het is een veilig bos en je let verdorie maar op. Ik blíjf je niet erop wijzen dat je voederautomaat doorloopt en niet op je wacht.

[dagmar88]

Dat allerlei honden dan verwelken tot treurige hoopjes en niet 'hond' kunnen wezen is verdrietig voor ze.

Ik geloof er alvast geen zak van. Eerder dat het allemaal wel lekker makkelijk is.

Napie moet tussen de paalhoofden blijven. Daartussen twee rondjes rennen en hij heeft er in zicht al meer dan een kilometer op zitten.
Zware beperking ja.

[Shiloh86]

Duke gaat meestal een meter of 30-40 bij me vandaan. Hij loopt altijd voor me en kijkt regelmatig om of ik er nog ben. Verstoppen is tegenwoordig onmogelijk, daarvoor heeft ie me veel te goed in de gaten! Soms als hij wat verder gaat roep ik “niet zo ver” en dan komt hij gelijk een stukje terug.

Duke gaat dus eigenlijk ook nooit uit zicht, want als hij uit zicht is, ben ik het ook voor hem, en dat kan niet he!!

De paar keer dat hij als jonge hond wel uit zicht is gegaan, heb ik mezelf direct verstopt. Dat geintje heeft hij daardoor snel afgeleerd. Mij kwijt raken is zijn grootste horror.

Met andere honden erbij wandelen neemt hij wel meer afstand en dat voelt heel oncomfortabel. Of nou ja, hij gaat dan mee met de afstand van de andere hond. Ik loop bijvoorbeeld niet graag met Nikki, de hond van mijn ouders. Althans, niet als zij ook los gaat. Zij gaat zó ver weg, en gaat dan ook uit zicht, Duke gaat dan mee. Al is hij dan wel ook weer steeds tussendoor als eerste weer terug. Die gaan dus alleen op hele overzichtelijke plekken samen los.

Ik vind het wel prettig zo. Ik houd niet van dat geplak vlak naast me, ga lekker je ding doen! Maar al te ver weg vind ik ook niet fijn, de afstand die hij nu neemt vind ik prima. Hij komt tegenwoordig ook snel en netjes terug als ik hem roep. Eigenlijk gaat het super

[Soooof]

Duke gaat dus eigenlijk ook nooit uit zicht, want als hij uit zicht is, ben ik het ook voor hem, en dat kan niet he!!

De paar keer dat hij als jonge hond wel uit zicht is gegaan, heb ik mezelf direct verstopt. Dat geintje heeft hij daardoor snel afgeleerd. Mij kwijt raken is zijn grootste horror.

Voor mij geldt precies dit ook. Hij loopt wel uit (en blijft achter, maar dat komt minder voor), maar zorgt altijd dat ik in zijn zicht ben. En afhankelijk van het zicht loopt ie dus verder of minder ver weg; op het strand kan het een heel eind zijn, in het bos een stuk minder. Laatst stond ik even te praten en wilde hij wat gaan drinken bij de waterpomp, die op zich niet zo ver weg was, maar wel achter een heuveltje waardoor hij niet kon drinken én mij kon zien. Dan gaat ie daar dus heen, drinkt een slok, strekt zich uit om over het heuveltje te kijken of ik er nog ben, drinkt nog een slok, etc. Heel aandoenlijk, vond ik dat.