Dees en Maylo schreef:Ik ben met Droef nu 2 x bij sleeuwijk geweest en heb inderdaad heel wat fransjes, en engelse bullen gezien die vreselijk benauwd waren.
Dat is voor mij ook de reden waarom ik nooit een mops, frans of engelse bull zou willen.
Nu ben ik aan mijn tweede Old English Bulldog en dacht dat dit een stuk gezonder zou zijn dan de engelse. Eerlijk is eerlijk ze hebben geen ademhalingsproblemen en genoeg energie om lekker een paar uur te kunnen wandelen en gek te doen. Maar is geen top atleet nee, dat zou ik dan ook weer niet willen zo'n hond die maar door wil blijven gaan continu.
En ja ik hou van dat uiterlijk(het oog wil ook wat), maar een hond moet wel kunnen functioneren. En nu heb ik dus mijn tweede pech geval. Ik hoor en zie ook genoeg goede ervaringen om me heen met oebs die lachend 10 of 11 worden en dan wel redelijk snel aftakelen. Die mensen hebben dus wel 10 jaar of langer van hun hond kunnen genieten. Maylo zijn kruisband was kapot, had pattela luxatie welke flink opknapte nadat zijn kruisband weer verholpen was en had slechte heupen. Is uiteindelijk dood gegaan aan leverontsteking vlakvoor hij 3 werd. Dus dat is totaal niet ras gerelateerd en met die slechte heupen had hij prima oud kunnen worden eventueel in de toekomst met pijnstillers.
Toen nam ik Droef en hoopte dat hij nooit fysieke mankementen zou krijgen maar helaas. Ook zit niet helemaal goed in elkaar. LPC aan beide ellebogen en zijn heupen zijn niet geweldig(krijgt hij waarschijnlijk geen last van) en is inmiddels al 2 x aan entropion geopereerd en ik moet elke dag wel 1 oog schoonmaken omdat daar steeds een irriterend prutje in zit.
Ondanks dat Droef nu prima functioneert en zijn oog alleen schoongemaakt moet worden is dit toch mijn laatste oeb, hoe leuk ik ze ook vind. Ik durf het gewoon niet meer aan om er weer aan te beginnen, maar ik zal er altijd een zwak voor houden.
Ja maar lieverd, dat is inherent verbonden aan het uiterlijk

Nooit nooit nooit gaat er een hond zijn met een zwaar lijf, excessief veel vel en een brachyneusje die daar op geen enkele wijze door gehinderd wordt.
Hoe kan het dan nog mooi zijn?
Het doet mij denken aan chinese ingesnoerde voetjes
Ik ben dól op grote zware honden en dan nog van het atletische type ook. En rood moeten ze zijn
Mijn eerste was een tosa x rotkwijler van 60 kilo, Pluisje was iets kleiner, maar wel een halve platbek (bordeaux x rottie). De eerste werd 7 of 8 geloof ik nog, ging dood aan hartfalen, de ander werd 18 maanden en was compleet verkankert. Ik had gedacht dat z'n heupen hem zouden nekken, maar niet dus.
Wel ontzettend lieve honden.
Daarom ga ik er na Niko nooit meer aan beginnen. Hij wordt komend jaar 8, veel ouder dan zijn ouders, nestgenoten en de rest van de inteeltfamilie (hij is het neefje van pluisje) is geworden.
Z'n heupies zijn nu een beetje 70% ipv helemaal honderd en daar ben ik nog blij mee ook. Als charlie of de huskies zo zouden lopen, zou ik me ernstig zorgen maken.
Dat kan echt niet hoor.