Buitenlandse hond: waar liep jij tegenaan?

[DeDiana]

Ik ben benieuwd waar de eigenaren van een hond uit het buitenland de eerste tijd maar ook later tegenaan liepen wat betreft opvoeding, gedrag en inburgering.
Was het lastiger dan verwacht, en zo ja: waar lag dat aan? In hoeverre had dat te maken met de afkomst of speelde meer het individuele karakter van de hond een rol of je eigen verwachtingen? Heb je het idee dat je van tevoren goed wist waar je aan begon? Klopte de beschrijving van de hond of gedroeg de hond zich heel anders dan hij was beschreven? En heb je uiteindelijk de hond die je hoopte te krijgen, of heeft het toch anders uitgepakt?

[veertje]

Verwachtingen had ik eigenlijk niet veel. Enige eisen waren dat hij niet te groot was en sociaal met mensen en honden. Omdat ik in een studentenhuis woonde moest hij wel overweg kunnen met 4 huisgenoten. Volgens zijn beschrijving was hij dat en dat klopte dubbel en dwars. Hij voelde zich meteen thuis. Met mannen was hij iets argwanender, maar dat was ook met een paar weken over.
Ik had een hondje met een trauma verwacht dat alles zou eten wat los en vast zat, maar niets was minder waar Vanaf het begin was hij heel makkelijk, kon overal mee naar toe, vond iedereen leuk en was dikke vriendjes met de honden (en katten) die hij tegen kwam.
Het enige waar ik een beetje tegenaan liep was het trainen. Hij moest echt nog leren leren. Met een koekje in de zit positie was wel leuk, want je krijgt een koekje, maar de link tussen gaan zitten en het snoepje duurde echt heel lang. Ook roepen in huis had geen effect, komen deed hij niet, ook niet als je heel blij deed, door je knieën ging etc. Hij stond je echt aan te kijken of je gek was Toen ben ik gaan clickeren en een balans cursus gaan doen en dat heeft erg geholpen. Ik denk dat dat ook deels zijn karakter is, maar een deel zal wel voortkomen uit zijn zelfstandige leven hiervoor. Mensen hebben nooit wat van hem gevraagd en toen kwam ik, met allerlei sportambities

Ik heb er een geweldig hondje aan, alhoewel hij me af en toe wat grijze haren bezorgt met loslopen. Dat is misschien ook mijn gebrek, want ik kan er niet tegen om een hond met lopen niet in zicht te hebben. Maar samen maken we nog steeds stappen en hebben we veel lol.
Hij is gewoon heel leuk

[mirriejj]

Ik vond het een grote domper!
Het was voor mij niet de bedoeling om een buitenlander te nemen en al helemaal geen bange hond. Maar ik zag haar staan en was verkocht.
Ik heb niet echt goede begeleiding gekregen van de mensen waar ze vandaan komt. Maar het eerste half jaar heb ik heel wat tranen gelaten omdat ik absoluut niet wist hoe ik het met haar aan moest pakken.
Alles was eng, ze had niets gezien en ik kreeg haar precies in haar angstperiode, ze moest dus heel veel leren kennen en vertrouwen in mens en hond had ze niet.

Ik vind het jammer dat mij niet is verteld dat het ZO zwaar zou zijn Ik ben wel altijd eerlijk geweest over hoe Juna het deed en dat ik met de handen in het haar zat.
De beschrijving was niet goed, er was niet vermeld dat ze zo bang zou zijn, wel dat ze moest wennen, maar niet dat ik een pup zou krijgen die tegen de muren omhoog vloog.
Achteraf had ik haar niet moeten meenemen, ik kon haar bij het kennis maken ook niet aanraken. Ze is puur meegegaan omdat Tender meteen een klik met haar had.

Ik heb zeker niet de hond gekregen die ik wilde, maar ik zou haar niet meer kwijt willen en ondanks dat we nog altijd tegen problemen aanlopen, is ze voor mij wel echt mijn maatje. Langzaam maar zeker komen we er wel, maar hier komt geen buitenlander meer.

[Izzie_Anneke]

Op mijn wensenlijstje stond 'sociaal met andere honden' op 1. Dat is Izzie dan ook echt. Ik vind het heerlijk ontspannen wandelen.
Daarbij heb ik nog nooit zo'n klik gehad met een hond. Izzie hóórt echt bij me.

'Tegenvaller' was de angst voor mensen. Die was me niet verteld, ik heb haar meegekregen als een makkelijk hondje en had de extreme reacties dus ook niet verwacht. Maar bij Iz is het echt ontzettend aan het opknappen. Bezoek binnen blijf ik begeleiden maar dat is meer omdat ik per se niet wil dat het weer een keer mis gaat dan dat het nog zo ontzettend nodig is. Mensen die ik nu leer kennen geloven me niet eens meer als ik zeg dat ze zo bang is geweest (ik heb haar nu bijna een jaar).

De volgende wordt er zo weer een uit het buitenland.

[Paisley]

Ik vul t maar in voor de hond van mijn moeder

Het is 100% goed uitgepakt. De stichting heeft een goede inschatting gemaakt van het karakter en hielp ook met kiezen tussen de honden aan de hand van de thuissituatie en beschrijving wat we zochten. Toen het even wat minder ging na de plaatsing (normale jonge honden problemen), is er intensieve begeleiding geweest.
Mijn moeder heeft de hond die precies bij haar past. Het enige wat haar soms stoort is de hond zijn onzekerheid naar vreemden en harde geluiden maar dit zijn dingen die meer met het karakter te maken heeft dan met zijn afkomst. Daarnaast is het iets wat ook vaak genoeg bij goed gesocialiseerde honden voorkomt

[runninggirl]

Wij zochten een sociale makkelijke actieve hond die overal los kon. Dat bleek Jura al snel niet te zijn, heel pittig en enorme jachtpassie. En ook nog niet goed gewend aan de stedelijke omgeving en daardoor veel en snel gestrest. Alleen het actieve klopte heel erg goed.
Maar, ondanks dat ze niet is wat we zochten is het wel een wereldhond en ik denk dat ik nooit zo'n band met een hond ga krijgen. Want naar ons toe is ze altijd leuk, makkelijk en sociaal. Vanaf dag 1 vertrouwen voor elkaar. Ja het was heel zwaar maar ik zou het zo nog een keer doen. Wat dat betreft is het ook gewoon onze onkunde geweest bij het uitzoeken: gewoon van een fotootje en een telefoongesprek over hoe leuk ze is laten overvliegen.

Met Mahru hebben we heel bewust een rustige en stabiele hond gezocht die al in Nederland zat zodat we haar ook echt eerst zelf konden zien en met haar konden wandelen. Dus een heel weloverwogen keuze die nog mooier heeft uitgepakt dan we hadden gehoopt.

[lieke]

Ik ben nu bezig aan mijn vierde en vijfde buitenlandse hond en ik moet zeggen dat ik niet echt ergens tegen ben aangelopen. Nou ja, behalve het waakse gedrag van Maggie.
Maar dat heeft niks te maken met haar buitenlands zijn. Ik kan me zo voorstellen dat dit ook bij een herplaatser uit Nederland zou kunnen gebeuren en heft meer te maken met mijn verwachtingspatroon. Ik heb altijd mutsenhonden en een hond die iets minder mutserigs is, is een beetje verrassend.

O ja, ik bedenk me ineens dat ik bij mijn lieve Bonnie de eerste week wel een lichtelijke rolberoerte kreeg. Ik trainde jaren bij iemand die ook een kinderboerderij heeft, compleet met pony's, konijnen, cavia's, kippen en parelhoentjes. Ging met mijn collies altijd geweldig. Tot ik met Bonnie kwam kennismaken en nietsvermoedend klik ik haar los van de lijn... neemt ze een run, duikt over de afzetting heen en hapt twee keer en twee schattige parelhoentjes naar de barrebiesjes.
Ze was nog verontwaardigd ook dat ik die dooie beestjes uit haar bek pulkte.
En toen ik bij Cleva op bezoek was, had hij nog een konijn in de tuin die ze heel graag wilde barfen. Ze vond het niet leuk dat ze aangelijnd moest blijven. Ze was ook heel fel op katten, maar dol op de eigen kat.

Dus al met al heb ik stuk voor stuk geweldig leuke, lieve, sociale en makkelijke buitenlandertjes gehad.

[Lothian]

Ik dacht dat ik na 11 jaar Zorro wel enig opvoedtalent had opgedaan en ging voor een moeilijk plaatsbare bangerik die al een half jaar in Nederland vanuit een gastgezin op zoek was Dat viel me nog wel iets tegen. De angst niet, dat is iets waar ik veel geduld mee heb en me niet zo veel van aantrek. Maar zijn uitvalgedrag naar andere honden vind ik nog altijd wel wat lastig om mee om te gaan, ook omdat ik daar níet zo veel geduld mee heb. Oftewel, het viel me iets tegen, totaal niet in wat mij van tevoren verteld is (want de stichting was heel eerlijk en open over zijn gedrag) maar wel in mijn eigen opvoedkunsten.

Tegelijk is Dalí in zoveel dingen zo enorm vooruit gegaan dat ik er ook best trots op ben, en denk dat ik dan toch wel een en ander goed doe. (Ook het uitvalgedrag is héél veel beter geworden.)

Samengevat: ik heb in Dalí precies gekregen wat ik kon verwachten, en in mezelf iets minder dan ik had gehoopt.
Overigens ben ik dolgelukkig met dit hondje en ben ik minstens net zo gek op hem als op lieve oude zachtaardige Zorro. Hij is sportief, schattig, een beetje bitchy, héél grappig, speels, niet geïnteresseerd in vreemden, ik leer ongekend veel van hem, en ik vind het ook nog eens een mooi hondje. Maar ik hoef hierna nooit meer een hond die niet compleet hondsociaal is. Dromerig door het losloopbos gaan is er bij hem niet bij.

[Ingrid48]

leuk onderwerp!

Pippy hebben we echt vanaf de foto uitgezocht en dat is nog steeds het leukste, liefste, meest eigenwijze maar meest bijzondere hond die ik ooit heb gezien En Silky en Nina had ik in opvang en die zijn blijven hangen, dus ik wist wat voor honden het waren.
Als moet ik zeggen dat Nina tijdens de opvang nooit heeft gegraven, pas toen de papieren getekend waren is ze begonnen

alle 3 heerlijke honden En altijd weer een buitenlander, ik vind ze gewoon op de een of andere manier speciaal en je haalt ze er altijd zo uit, grappig is dat.

[zoe2710]

Hier hebben wij 2 herplaatsers vanuit Spanje.1 van Galgo aid Belgie en 1 van Podencoworld
Met onze 1 hond, Malena, hadden we geen verwachtingen. Ze werd omschreven als angstig naar mensen toe en dat was ze ook, nog altijd voor een stuk maar het is al veel verbeterd. Ze kan bijna perfect loslopen alleen gaat ze nog al makkelijk naar andere honden wat natuurlijk lasting is. Ze had ook al in een opvanggezin gezeten dus dat heeft wel geholpen

Marco werd omschreven als makkelijk, rustig en sociaal. En dat is hij ook, met mensen (vooral mannen) soms wat minder maar daar hebben wij geen andere problemen mee gehad. Marco kwam rechtstreeks van het asiel maar dat is dus goed gegaan.

Wij hebben nog eens andere herplaatser gehad maar daar was niets mee aan te vangen, die was gewend om in een roedel buiten te leven en van zodra hij bij ons kwam was het het ene probleem na het andere. Buiten gaan met hem en 5min later alles terug onder plassen in huis, ging niet samen met Malena. Hij deed ook uitvallen naar ons als we hem streelde en dergelijke. Die is uiteindelijk terug gegaan naar zijn opvang gezin en die hebben hem dan definitief in huis genomen.

[*Wolf*]

Hier twee honden rechtstreeks uit een buitenlands asiel, gekozen vanaf een plaatje

De eerste is lief, sociaal, makkelijk, maar heeft een enorme jachtpassie, en dan in de zin dat ze daarin niet te sturen is (onafhankelijk jager). Dat heeft voor heel heel heel veel problemen gezorgd maar nu is ze wat ouder, rustiger en wijzer (en ook een beetje opgevoed)

De tweede is lief, sociaal, makkelijk maar valt erg uit buiten naar honden, katten en rennende kinderen. Maar hij is nog niet zo lang hier dus met heel veel training en geduld gaat dat ook een wereldhond worden

Daarbij nog een stel buitenlandse opvangers gehad die lief, sociaal en makkelijk waren maar wel vaak met wat jachtpassie. Maar als het niet je eigen hond is sta je daar toch anders in, dus ik weet niet hoe ze geworden zouden zijn als ze hier waren gebleven.

Ik heb nergens spijt van. Sterker nog, ik wil niet anders meer dan een x hond uit het buitenland. Ik vind het echte verrassingspakketje met een verleden. Rashonden vind ik in het algemeen steeds minder leuk, want voorspelbaar en (voor mij) saai

Ook denk ik maar zo: een probleemloze hond is makkelijk en leuk, maar je leert er niets van. Juist door met probleemgedrag aan de slag te gaan en iets te bereiken, krijg je steeds meer inzicht in hondengedrag en groei je

[Gollum]

Wij waren helemaal niet op zoek naar een derde hond dus we hadden ook geen verwachtingen. We zouden Rani opvangen en een leuke plek voor haar zoeken.
Dat liep dus even anders

Rani was zo leuk dat we haar wilden houden. Vanaf dag 1 plakte ze aan mijn been en lette ze heel goed op mij en de honden. Ze liep al snel los en kwam ook vrij snel los. Spelen, rennen, vliegen, heerlijk!
Het duurde wel een paar dagen voordat ze op een bank of hondenbed durfde te gaan liggen en ze heeft de eerste 24 uur niet geplast en gepoept. Mannen en kinderen vind ze eng maar met wat begeleiding gaat dat goed. Zolang ik zorg dat ze haar niet aanraken of snel benaderen kan ik ze normaal passeren.
Visite die in huis komt instrueer ik dat ze haar moeten negeren en dat ze dan vanzelf wel komt om te kijken, dat gaat prima. Alleen niet midden in de nacht ontdekten we laatst, bekenden mogen dan binnenkomen maar de onbekende die mee was werd zo hard weggeblaft dat we maar even gevraagd hebben of hij in de auto wilde wachten voordat we ruzie met de buren zouden krijgen

[mariabel]

Wolle is mijn eerste buitenlandertje. Ik had gereageerd op een hond in Spanje maar de volgende dag belde stichting dat hond was overleden. Na een paar dagen belde stichting dat een duits echtpaar dat in Spanje woonde een hond van straat had gered en ze kon bij hen in de opvang. Toen heb ik dagelijks mail contact gehad met die mensen en na een aantal weken kwam Wolle. Vanaf de eerste dag thuis en een wereld hond.
Goed vond ik het zorgvuldige huisbezoek en hun kritische punt tav mijn gezondheid of Wolle wel bij mij zou passen , maar gelukkig kreeg ik na nog een gesprek groen licht !
Er is een jaar nog contact geweest en nu niet meer.
Na een paar jaar ben ik gaan opvangen en heb nu opvanger nr 17 in huis. Perfecte samenwerking met stichting, dus als ik nu ergens tegen aan loop , zoals bijv slopen dan is er altijd advies en raad etc. Dus ik geniet vooral enorm , dat ik honden onderweg kan helpen naar hun THUIS !

[h a n s]

Tot nu toe alleen maar positieve ervaringen; zou het dus zo weer doen.

[pioenroos]

Mies is mijn eerste volwassen herplaatser en komt uit Polen. Ik ben dolgelukkig met haar en zou zeker hierna weer voor een herplaatser gaan.
Ik herken het 'moeten leren leren' heel erg. Mies was een allervriendelijkst hondje en absoluut niet bang. Nu ik haar door en door ken zie ik wel hoe erg ze nog moest wennen maar dat viel toen niet op.
Maar het hele principe van bij 1 mens horen en knuffels/lekkers krijgen in ruil voor iets wel/niet doen snapte ze echt niet. Mijn moeder noemde haar een weeshuiskindje met hechtingsproblemen en dat klopte wel. Pas na een half jaar ging ze op mij letten als ik wegging ipv direct op zoek naar een ander mens ter vervanging Inmiddels is de band tussen ons erg goed en vindt ze het meestal erg leuk om dingen te leren.

Verder had ze forse baknijd maar dat is niet specifiek voor buitenlanders denk ik.
Ze bleek ook een ervaren ongediertejager maar dat is natuurlijk ook rasgebonden.

Wat ik wel vervelend vond was dat ze bij aankomst ontstoken hechtingen had van de castratie. Dag 1 was dus direct naar de dierenarts voor het pijnlijk uithalen van de hechtingen, antibiotica en een kap op. Tijdens behandeling snuitje om omdat we natuurlijk niet wisten of ze uit pijn zou bijten. Gelukkig bleek Mies een onvoorwaardelijk vertrouwen in mensen te hebben want direct na uithalen hechtingen kreeg de dierenarts veel kusjes en ze vindt een bezoek aan de praktijk nog steeds een feestje Ook de kap was geen probleem. Maar met een angstige hond waar je nog geen band mee heb kunnen opbouwen zou het best wat hebben kunnen verpesten denk ik.

[Eefje83]

Ik vind het vooral pittig dat ze zo voergericht zijn, alles wat eetbaar is gaat erin. En ze doen er alles voor.Dat kan een voordeel zijn maar ook een nadeel. We moeten heel consequent zijn en dat is best een uitdaging hahahaha.
Verder zou ik het zo weer doen, heerlijke honden en zo ontzettend lief!

[Gollum]

Ik vind het vooral pittig dat ze zo voergericht zijn, alles wat eetbaar is gaat erin. En ze doen er alles voor.Dat kan een voordeel zijn maar ook een nadeel. We moeten heel consequent zijn en dat is best een uitdaging hahahaha.
Verder zou ik het zo weer doen, heerlijke honden en zo ontzettend lief!

Ook als het niet eetbaar is wil Rani het opeten

[veertje]

Ik vind het vooral pittig dat ze zo voergericht zijn, alles wat eetbaar is gaat erin. En ze doen er alles voor.Dat kan een voordeel zijn maar ook een nadeel. We moeten heel consequent zijn en dat is best een uitdaging hahahaha.
Verder zou ik het zo weer doen, heerlijke honden en zo ontzettend lief!

Ook als het niet eetbaar is wil Rani het opeten

Finn heeft dat dus totaal niet. Bij alles wat hij niet kent denkt hij dat je hem misschien wilt vergiftigen geloof ik Eerst ruiken, vastpakken, laten vallen, voorzichtig in bijten en dan uiteindelijk is het goedgekeurd en wordt het voorzichtig opgegeten.

[Lemuria]

M'n broertje heeft sinds een jaar of 2 een krompoot uit Roemenië. Geweldig lief beest, maar mijn broer liep ook tegen de angst aan. Alles was eerst eng voor hem en had niets met andere honden. Izzy was de eerste bij wie hij voorzichtig-aan durfde spelen (m'n broer zat stomverbaasd toe te kijken). Als het ergens te druk is, is hij alsnog als eerste weg. Dan ligt-ie onder een tafel.

[Jackira]

Dino en Balou komen uit het buitenland en we kregen ze als pup. Dus eigenlijk hetzelfde als een nederlandse hond want nog heel makkelijk iets te leren. Buck z'n moeder is een herder uit Spanje en ze is na aankomst in Nederland bevallen. Dus ook vanaf pup bij ons.

Dan nu Laila, niet via een stichting maar gewoon zo van een camping geplukt met pupjes en op goed geluk hierheen. Echt heel verstandig was dat niet zonder goede karakterbeschrijving van een asiel ter plaatse. Ze is heel lief. Luistert best goed. Zal ons niet bijten, heel trouw.

Maar een enorm jachtinstinct. Ik heb met agressieve honden geen problemen, ook niet met angstige. Maar jagende honden is absoluut zo niet mijn keuze. En nu hebben we Laila, ben ik gek op haar, en net als met Buck z'n agressie waar ik destijds geen ervaring mee had, zal ik me moeten aanpassen en ook wat jagende honden betreft veel moeten leren. Want weg gaat ze nooit meer. Eigenlijk is dat wel over m'n grenzen, maar dat is niet perse iets verkeerds. Ook een manier om mezelf weer verder te ontwikkelen op dat gebied.Ik ben gek op Laila, en ze hoort er voor mij gewoon helemaal bij. Ze is alleen af en toe niet helemaal goed voor de gezondheid van m'n hart

En dan Shira. De dochter van Laila. Met alle fijne karaktereigenschappen van haar moeder en nog een beetje meer. Een hond naar m'n hart, ze loopt nu al overal los met me mee, ook gewoon in en om huis en in de buurt. Luistert heel erg goed. Echt een plaatje van een hond. Ze is echt een hond uit duizenden.

[laeken]

Er is geen buitenlandse hond. Vooral die reactie met nooit meer een buitenlandse hond gaat nergens over. Dat heet verkeerde keuze. Een hond meenemen die je niet kan aanraken is natuurlijk niet zo slim als je geen bange hond wil. Je kan elke hond die je wil nemen uit het buitenland. Zeggen dat er een buitenlandse hond is en dat ze dat nooit meer willen dan gaat dat nergens over.

[RedPassion]

Ik denk dat je eigen verwachtingen en mentaliteit rondom dieren houden alles kan maken of breken. Wij hebben eigenlijk altijd de mentaliteit dat wij ons wel aanpassen aan het dier en waar het (op dat moment) behoefte aan heeft. Wel met grenzen, maar als iets linksom (nog even) niet lukt verzinnen we wel iets waardoor het rechtsom wèl lukt. Vaak lees ik over honden (pups of herplaatsers, al dan niet uit het buitenland) dat ze nog niet zindelijk zijn, nog niet lang alleen kunnen blijven, nog niet (vul zelf maar in) en dan is zo'n hondje er amper een paar weken. Dan vraag ik me echt af hoe veel begrip er is voor het feit dat zo'n dier helemaal ontworteld is en tijd nodig heeft om aan zijn nieuwe leven te wennen. Met een stukje compassie en oplossingsgericht kunnen denken kom je vaak al zo ver.

Natuurlijk past niet iedere hond bij ieder mens en iedere situatie, maar als je om die reden heel specifieke voorwaarden aan een dier stelt is het gewoon niet verstandig om ongezien een hond vanaf enkel een foto en beschrijving over te laten komen. Dan kan je beter kiezen voor een asielhond of opvanger die al in Nederland verblijft, zodat je daadwerkelijk kunt komen kijken.

[Brindlecardi]

Er is geen buitenlandse hond. Vooral die reactie met nooit meer een buitenlandse hond gaat nergens over. Dat heet verkeerde keuze. Een hond meenemen die je niet kan aanraken is natuurlijk niet zo slim als je geen bange hond wil. Je kan elke hond die je wil nemen uit het buitenland. Zeggen dat er een buitenlandse hond is en dat ze dat nooit meer willen dan gaat dat nergens over.

Ik kan het me wel voorstellen eigenlijk. Niet dat het aan de hond zelf ligt, maar de manier waarop je een hond krijgt is natuurlijk anders. Je kiest een hond op basis van een plaatje, en gaat af op een verhaal.
Dat kan leuk uitpakken, maar kan ook erg verkeerd uit pakken. Als je daar eenmaal een slechte ervaring mee hebt, kan ik me voorstellen dat je zegt, voor mij niet meer.
Dat hebben wij ook met Ben gehad uit het asiel.
Het asiel was vrij summier en beschreef hem gewoon als een drukke puber.
Logisch op zich, want de eigenaren hebben zelf verzwegen dat de reden van afstand het weglopen en jagen was. Hij is weg edaan met het excuus dat de kinderen allergisch waren.
En zo heb je dan een hond in huis waarvan je denkt dat het gewoon een jonge labrador is, maar dat al heel snel blijkt dat hij een enorm jachtinstinct heeft, neiging heeft tot weglopen etc. Daar kom je dan stukje bij beetje achter.
Dat is niet fijn. En dat is exact hoe het ook kan gaan met asiel honden uit het buitenland, maar dat kan ook gebeuren met een hond via mp.

Zelf zou ik dus alleen kiezen voor buitenlanders, asiel honden etc als er iemand is die de hond echt goed kent, daar ook onderzoek naar heeft gedaan en mij kan voorzien van een eerlijk verhaal.
Ik zou zo een buitenlander kunnen nemen die bv via een forummer wordt aangeprezen, en waarbij de forummer de hond ook daadwerkelijk goed kent.
Maar zo maar een stichting geloven met een mooi verhaal, mwah.

[lieke]

Ik denk dat je eigen verwachtingen en mentaliteit rondom dieren houden alles kan maken of breken. Wij hebben eigenlijk altijd de mentaliteit dat wij ons wel aanpassen aan het dier en waar het (op dat moment) behoefte aan heeft. Wel met grenzen, maar als iets linksom (nog even) niet lukt verzinnen we wel iets waardoor het rechtsom wèl lukt. Vaak lees ik over honden (pups of herplaatsers, al dan niet uit het buitenland) dat ze nog niet zindelijk zijn, nog niet lang alleen kunnen blijven, nog niet (vul zelf maar in) en dan is zo'n hondje er amper een paar weken. Dan vraag ik me echt af hoe veel begrip er is voor het feit dat zo'n dier helemaal ontworteld is en tijd nodig heeft om aan zijn nieuwe leven te wennen. Met een stukje compassie en oplossingsgericht kunnen denken kom je vaak al zo ver.

Natuurlijk past niet iedere hond bij ieder mens en iedere situatie, maar als je om die reden heel specifieke voorwaarden aan een dier stelt is het gewoon niet verstandig om ongezien een hond vanaf enkel een foto en beschrijving over te laten komen. Dan kan je beter kiezen voor een asielhond of opvanger die al in Nederland verblijft, zodat je daadwerkelijk kunt komen kijken.

Ik denk dat je daar helemaal gelijk in hebt. Mijn opvangers waren in de eerste plaats ook niet zindelijk, logisch ook want van een straathond kun je niet verwachten dat hij/zij weet dat het de bedoeling is in Nederland dat een hond buiten zijn behoefte doet.
Ik ging er dus altijd van uit dat er wel wat ongelukjes in huis zouden zijn voor het kwartje zou zijn gevallen. In de meeste gevallen was het met één of twee keer al het geval. Op één na, maar daarvan wist ik van te voren dat de hond door fysieke problemen nooit zindelijk zou worden. Nou goed, gooi ik er in huis een luier om heen.
Ik ga er ook van uit dat de hond meestal wel wat slechte ervaringen met mensen zal hebben, dus ook daar hou je rekening mee. En natuurlijk zullen er altijd irritante dingetjes zijn aan een dier. Zitten er ook aan mij.
Maar als je een klik hebt met een dier, dan is er met die irritante dingetjes prima te leven. Het wordt pas een probleem als je die klik niet hebt.
En verder heeft elke herplaatser een gebruiksaanwijzing. Of die herplaatser nou uit Lutjebroek of Verweggistan komt en zul je ook rekening moeten houden met vooral rasspecifieke eigenschappen.
Ik ga bijvoorbeeld vooral voor honden uit Oost-Europa omdat ik meer iets heb met herderachtige honden. Ik zal niet zo gauw een hond uit de Middellandse Zee-landen halen omdat je dan meer met podenco-achtige honden te maken hebt en ik heb helemaal niks met jachthonden. Maar dat is net waar je eigen voorkeur ligt.

[Paisley]

Dat is niet fijn. En dat is exact hoe het ook kan gaan met asiel honden uit het buitenland, maar dat kan ook gebeuren met een hond via mp.

Dat kan toch ook zo gaan met een hond van een fokker?
Ik zie het verschil niet. Volgens mij zijn dat gewoon eigenschappen waar je rekening mee moet houden als je een hond neemt uberhaupt, en een jachthond in het bijzonder.

[laeken]

Verder hoef je geen hondje te kiezen van een foto. En daarnaast hangt veel af van jezelf en wat je kan met honden. Bas had bij een ander zomaar een vervelende kutkeffer kunnen worden. Dat heeft ze bij ons ook wel eens geprobeerd. Nogmaals, er is geen buitenlandse hond. Je kan een hond uit het buitenland op alle manieren nemen. Dus ook gewoon zelf inschatten als je dat wil.

[renee-uk]

ik heb nooit een buitenlandse hond gehad, wel veel herplaatsers en wat hier allemaal beschreven wordt geldt net zo makkelijk voor mijn binnenlandse herplaatshonden.
je weet met een herplaatser nooit precies waar je aan begint, ook niet als die herplaatser al bij iemand opgevangen is.
de band die je krijgt met een hond hangt niet alleen van die hond af, maar minstens net zoveel van de mens waar ie uiteindelijk definitief bij terecht komt.
of die hond dan uit het buitenland komt of een binnenlandse herplaatser is, is maar een heel klein onderdeeltje van het geheel en in mijn ogen bijzonder onbelangrijk.

[Paisley]

Er is geen buitenlandse hond. Vooral die reactie met nooit meer een buitenlandse hond gaat nergens over. Dat heet verkeerde keuze. Een hond meenemen die je niet kan aanraken is natuurlijk niet zo slim als je geen bange hond wil. Je kan elke hond die je wil nemen uit het buitenland. Zeggen dat er een buitenlandse hond is en dat ze dat nooit meer willen dan gaat dat nergens over.

Ik heb me ook over het verhaal van mirriejj verbaasd. Als je een hond gaat bezoeken in een gastgezin in Nederland en je treft niet wat je verwacht en gehoopt had, wat bezielt je dan om hem mee te nemen?

Kiwi is geen buitenlander maar wel een niet gesocialiseerde herplaatser. Die heb ik eerst ff van alle kanten bekeken voor ik dr in de auto zette En daarbij maakt het me eigenlijk niet zo uit wat het verhaal is van de vorige eigenaar of opvanggezin, maar ik kijk liever naar de hond zelf. Daar moet ik namelijk nog 15 mee door t leven.

[Brindlecardi]

Dat is niet fijn. En dat is exact hoe het ook kan gaan met asiel honden uit het buitenland, maar dat kan ook gebeuren met een hond via mp.

Dat kan toch ook zo gaan met een hond van een fokker?
Ik zie het verschil niet. Volgens mij zijn dat gewoon eigenschappen waar je rekening mee moet houden als je een hond neemt uberhaupt, en een jachthond in het bijzonder.

Als je een hond als pup neemt ben je er zelf bij. Dan zie je zelf wel of een hond wel of geen jachtinstinct aan het ontwikkelen is, daar kan je vervolgens op reageren.
Het jachtinstinct van Ben valt niet onder de normale categorie, een beetje vogels opjagen of achter een konijntje aan zitten.
Nee dat is de geur van kilometers afstand ruiken, en vervolgens over sporen, wegen etc rennen om het dier aan te vallen.
Dat gaat toch wat ver om dat te verwachten bij een labrador die je zogezegd als gewone puber in huis krijgt.
Achteraf bleek dus ook dat hij met 7 maanden al weg liep en schapen van de buren dood beet.
Kortom, hij had al ruimschoots ervaring.
Dus nee, dat valt niet binnen 'dat kan je wel verwachten'. En zo verwacht je ook geen hondagressie bij een labrador

Als je inderdaad de insteek hebt om zelf er alles aan te doen een hond te laten passen binnen je huishouden, dan zal het denk ik zelden tegenvallen.
Maar de meeste mensen doen dat niet. Ik zou zelf bv weinig kunnen met een hele angstige hond, heb er geen ervaring mee en het past niet bij mij. Als ik dus zo'n hond onverwachts zou krijgen, ja dan zou ik dat ook niet erg waarderen.

[Paisley]

Dat is niet fijn. En dat is exact hoe het ook kan gaan met asiel honden uit het buitenland, maar dat kan ook gebeuren met een hond via mp.

Dat kan toch ook zo gaan met een hond van een fokker?
Ik zie het verschil niet. Volgens mij zijn dat gewoon eigenschappen waar je rekening mee moet houden als je een hond neemt uberhaupt, en een jachthond in het bijzonder.

Als je een hond als pup neemt ben je er zelf bij. Dan zie je zelf wel of een hond wel of geen jachtinstinct aan het ontwikkelen is, daar kan je vervolgens op reageren.
Het jachtinstinct van Ben valt niet onder de normale categorie, een beetje vogels opjagen of achter een konijntje aan zitten.
Nee dat is de geur van kilometers afstand ruiken, en vervolgens over sporen, wegen etc rennen om het dier aan te vallen.
Dat gaat toch wat ver om dat te verwachten bij een labrador die je zogezegd als gewone puber in huis krijgt.
Achteraf bleek dus ook dat hij met 7 maanden al weg liep en schapen van de buren dood beet.
Kortom, hij had al ruimschoots ervaring.
Dus nee, dat valt niet binnen 'dat kan je wel verwachten'. En zo verwacht je ook geen hondagressie bij een labrador

Als je inderdaad de insteek hebt om zelf er alles aan te doen een hond te laten passen binnen je huishouden, dan zal het denk ik zelden tegenvallen.
Maar de meeste mensen doen dat niet. Ik zou zelf bv weinig kunnen met een hele angstige hond, heb er geen ervaring mee en het past niet bij mij. Als ik dus zo'n hond onverwachts zou krijgen, ja dan zou ik dat ook niet erg waarderen.

Dan klinkt het alsof het niet zo'n goed idee was om een herplaatser te nemen. Maar dat is een andere discussie. Een buitenlandse hond kan ook gewoon een pup zijn.