Jet werd het ideale speelmaatje voor Otto. Ze waren twee handen op een buik, alles deden ze samen. Toen we hier kwamen wonen, kwam Mies al snel bij ons en toen had Jet ineens twee speelmaatjes: Dolle wandelingen werden het, met Mies. Dansend voor m'n neus als ik mijn tas vol dennenappeltjes had om weg te gooien. Of een tijdje ergens blijven snuffelen en dan op topsnelheid langs Mies en mij razen, om verderop om het hoekje te blijven staan tot we eraan kwamen.
En dol op poesjes was ze. Hier kon ze haar lol op, er kwam een vierde kat in huis.
Altijd had ze dikke pret met andere honden. Ze had een paar dinnetjes met wie ze graag speelde. Van andere reuen moest ze niet heel veel hebben.
Knuffelig, aanhalig, was ze. Ze genoot van alle aandacht die ze kreeg, als we ergens waren, als er bezoek kwam en als we op straat liepen. Naast me op de bank en op bed, kusjes geven, kroelen.
In februari liep ze ineens heel langzaam en kregen we te horen dat er een blokkade in het hart zat die de hartprikkel tegenhield. Dat veroorzaakte een veel te trage hartslag. Omdat ze ook tumoren in de lymfeklieren had, heb ik besloten om samen met Otto met en van haar te genieten zo lang het ons was gegund. Ik sprak met haar af dat ze mocht gaan als ze het goed vond, als ze eraan toe was.
We hebben de laatste twee maanden nog een paar leuke dingen gedaan, en vanmorgen vroeg, precies een maand voor ze 4 jaar zou worden, is ze op de bank gaan liggen, in slaap gevallen en niet meer wakker geworden. Het is de mooiste dood die bestaat, maar het is leeg in huis.
Dag lieve Jet, slaap zacht.
. 
heel veel sterkte met het gemis 
