Sam en Boy, bedankt voor jullie levenslessen!

[Marion.]

Geef de dames maar een lekkere knuf van mij!

De knuf is in dank aanvaard Melanie. Daar kunnen ze nooit genoeg van krijgen

Ik vind het bijzonder knap hoe jullie dit hebben verwerkt en toch weer aandurfde om honden te nemen en ook los te laten lopen. Knap hoor!

Nogmaals, ik ben vooral de fokster heel erg dankbaar. Dat ze ons toch nog een pup wilde verkopen. Zij heeft het hele proces van dichtbij meegemaakt hoor, ze was al "in the picture" toen Sam doodging. Ze wist dat ik bij de tweede toch weer terugging naar die boer.
En na dat jaar sabbitical vertrouwde ze ons toch een pup toe. En wel Saar. Die ze eigenlijk zelf had willen aanhouden.

Maar juist Saar. Juist bij ons. Daar ben ik haar eeuwig dankbaar voor.

[Melanie 74]

Maar juist Saar. Juist bij ons. Daar ben ik haar eeuwig dankbaar voor.

Dat moest gewoon zo zijn!

[boemerang]

marion een verhaal om echt even stil van te worden
nu heb je twee heerlijke meiden honden
waar je echt van geniet

[Milana]

Jeetje wat een heftig verhaal!
Dat lijkt me echt vreselijk te zijn geweest voor jullie!!
Ik kan jullie dan niet zo als sommige andere van het forum maar ik ben er gewoon helemaal stil van!!

[Golden Stanley]

Zoveel verdriet te moeten ervaren is niet niks.
Wat is het dan heerlijk om zo intens van je meiden te mogen genieten.

Hier ook een Golden van 1 van de villa's. Beestje loopt altijd los, over de weg, op de parkeerplaats.........het dier overkomt nooit iets........
Niet te verkroppen dat er zulke mensen bestaan, terwijl jij............pffffffff....laat maar....

[jenny*]

Dit verhaal heb ik toendertijd niet eens meegekregen.
wat een heftig verhaal.
Weet hier weinig op te zeggen.
Alleen dat ik het heel knap vind hoe jullie je hier doorheen hebben geslagen

[Yv*nn]

Pfff Maroin had idd hier en daar wel eens wat gelezen, maar het was me onduidelijk wat voor hartverscheurend drama er achter zat vrouw.

Ik heb het met kippenvel, tranen en bewondering gelezen, bewondering omdat je het zo helder maar vol liefde heb weten te schrijven...

[moosje]

Wat enorm mooi geschreven!

Sterkte!

[markdh]

*zucht* in 1 adem je relaas zitten lezen met toch wel rillingen hebbende over de rug.Jeetje 't zat jullie niet echt mee zeg.Vind je een kanjer

[MoniqueDM]

Zoveel verdriet te moeten ervaren is niet niks.
Wat is het dan heerlijk om zo intens van je meiden te mogen genieten.

Hier ook een Golden van 1 van de villa's. Beestje loopt altijd los, over de weg, op de parkeerplaats.........het dier overkomt nooit iets........
Niet te verkroppen dat er zulke mensen bestaan, terwijl jij............pffffffff....laat maar....

Ja, hier ook.
Een Goldenreu van 12 jaar, prachtbeest en superlief, maar loop altijd maar een beetje te struinen langs de dijk waar ook een parallelweg langs loopt. Ik hou dagelijks m'n hart vast en als ik dat dan van jullie weet en opnieuw lees.......................

[Moya]

Heel mooi geschreven, fijn dat nu alles goed gaat. Dapper dat je weer door het hele proces van loslaten bent gegaan.

Bewondering van mij naar jullie

[Angeniet]

Toen ik Juda nog niet zolang had, struinde ik het net af naar alles over de Goldens. Ik kwam het verhaal van Sam en Boy tegen -in prachtige boekvorm- en wat heb ik zitten janken... zo oneerlijk om zo jong twee prachtige Goldens te verliezen. Wat ik er toen vooral van geleerd heb, is dat ik zag dat Juda een Boy-hond is... die zou ook geheid zijn gaan buurten bij de lachende pubers.
Nog een dank je wel voor die les

[slomehippie]

[Marion.]

5 jaar geleden deze tekst geschreven, inmiddels bijna 10 jaar geleden dat Boy doodgereden werd. En ik kan er nog steeds geen ander woord voor maken.

Dankjewel Sam en Boy!

[*Ellen*]

Marion, gaat het wel goed met je meid.

[Marion.]

Marion, gaat het wel goed met je meid.

Ja. Ben wel melancholisch. Met mij (ons) persoonlijk gaat het prima. Ik ben aan het zoeken hoe ik mijn familie een rouwproces in krijg.

[*Ellen*]

Klinkt niet vrolijk. Neem nou niet te veel hooi op je vork.

[Ariane]

Marion, gaat het wel goed met je meid.

Dat wilde ik ook vragen....

[moosje]

Pfoe,heftig zeg...

[jacq1970]

jeetje had dit nog nooit gelezen, wel eens "iets" meegekregen vanuit je rwactie op sommige posts.... tranen met tuiten... maar wat mooi dat je toch weer d emoed heb gevonden om weer een hond tenemen... want wat een geweldige honden heb je nu!

[Isabelle]

Wat een vreselijk verhaal... Je zou inderdaad wel erg aan jezelf gaan twijfelen

Het is helemaal normaal dat je van tijd tot tijd terug denkt aan je overleden honden. Dat heb ik ook, zeker op de dag waarop ze zijn gegaan.

Twee vrienden ben ik al verloren, Bieke op 31 december 2001 en Kazan op 6 december 2003... ze hebben een plaatsje in mijn hart en ik hoop ook om ze ooit aan de andere kant terug te kunnen zien.

Wat het allemaal nog moeilijker maakt is dat ik ons Sammeke binnenkort ook ga moeten laten gaan...

Ik ben daar ook helemaal niet goed in, heel emotioneel, maar volgens mij wil dat maar één ding zeggen, je hebt echt heel veel van deze lieverds gehouden.

Sterkte

[Marion.]

wat ik vooral zo knap vind is dat je de angst hebt overwonnen en je meiden nu toch de vrijheid kan geven...

ik denk dat ik áls ik al aan een nieuwe hond had durven beginnen continu panisch aan de korte lijn zou lopen.

Is ook zo Mascha, dat is het allermoeilijkste. En ik heb ook gejankt middenin het bos, toen ik Saar voor de eerste keer los ging laten.
Ik ben vooral de fokker heel erg dankbaar, dat ze nog vertrouwen in ons had en dat ze deze pup voor ons had uitgezocht. Want het is juist het karakter van Saar geweest, dat we eigenlijk heel snel die hobbel overraakten en weer een beetje vertrouwen konden krijgen in ons als hondenbazen.

Een paar weken nadat Saar kwam, kwamen de Poema's met hun liedje. En alle woorden in dat liedje slaan op Saar. Dat liedje heb ik dus op de dvd van haar puppentijd gezet, en in sentimentele buien zet ik die dvd op. En dan galmt het lied keihard door de surround-boxen...

tussen alles wat ik had en hoe dat opeens ging leven
wat met potlood staat geschetst kan met kleur worden in getekend
tussen nooit iets aan de hand en van alles te beleven
tussen nooit, misschien, heel soms
En tussen ik en ons
zoveel zanger, zoveel woorden en moet allemaal gezegd
maar wat je ook probeert geen vergelijking is terecht
misschien is het wat simpel maar alles wat ik horen wil is

zij maakt het verschil
zij maakt het verschil

want ze is geen goed gesprek
waar geen hond op zit te wachten
geen vlag waar ik onder strijd
geen advies bij al mijn klachten
niet de aller laatste uitweg waar wij allang niet meer aan dachten

maar meer nog dan ik eigenlijk toegeven wil,
zij maakt het verschil

Zij maakt het verschil.....

En ze leeft niet heel lang meer, denk ik. Maar we gaan haar koesteren. We proppen er carpodyl in, denk ik. Voor zolang dat zinnig lijkt. Voorlopig is ze nog veel te goed voor de spuit, maar het zit er wel aan te komen

[flamme]

Ach bah. Ik voel met je mee.
Ik ga heel hard hopen en duimen dat ze het op de pijnstilling nog even leuk gaat doen.
Sterkte Marion, het is vreselijk om tegen het besluit aan te hikken. Ik ken het helaas...

[Marion.]

Marion, ik heb net de beginpost van dit topic gelezen en dat heeft me echt geraakt. Wat een pech en ellende heb jij meegemaakt met je eerste twee honden.

Voor nu en straks ook sterkte!

Nee meis. Geen pech en geen ellende. Ik heb er enorm veel van geleerd.

Heel veel harder vind ik dat ik nu beslissingen moet maken voor Saar.
En ik kan het niet.

[Rataplan]

Huh? Marion? ben je nu weg? Wat is er?

[fenneke]

Ik schrok ook , dacht saar en Miep tegelijk.

En marion weg dat is helemaal foute boel.


Tot ik de begin post begon te lezen en zag dat het al een oud topic was


Maar nu bijna weer bij de hand en dat doet pijn marion

Tsarin saar moet nog even mee

[Rataplan]

Huh? Marion? ben je nu weg? Wat is er?

Marion is er gewoon nog hoor Ze is even weggeweest en dit topic is van voor die tijd dus een zwarte naam

Oh, gelukkig Lekker wakker weer van mij......
Gaat Saar hard achteruit, Marion?

[Marion.]

Heel veel harder vind ik dat ik nu beslissingen moet maken voor Saar.
En ik kan het niet.

Natuurlijk kun je dat wel. In Saar haar belang.
In wat voor opzicht kachelt ze nu zo achteruit?

Opzich kachelt ze niet eens achteruit. Maar dat bultje lijkt nu met de dag te groeien. Alleen is ze nog veel te blij met het lopen

[Branka]

Marion, ik heb net de beginpost van dit topic gelezen en dat heeft me echt geraakt. Wat een pech en ellende heb jij meegemaakt met je eerste twee honden.

Voor nu en straks ook sterkte!

Nee meis. Geen pech en geen ellende. Ik heb er enorm veel van geleerd.

Heel veel harder vind ik dat ik nu beslissingen moet maken voor Saar.
En ik kan het niet.

Ik geloof dat jij dat wel kan. Saar is volgens mij nu van Tagor zijn leeftijd waarop hij overleed. En die zat ook zo 'in' ons. Waar Jari er zelf tussenuit kroop moesten wij voor Tagor de knoop doorhakken. Koppie wilde nog wel, maar lijf was op. En dan moet je die verschrikkelijk moeilijke keuze maken. En daar hebben we berusting in gehad. Geen moment van twijfel achteraf.

Hou je taai en heel veel sterkte!

[sabine01]

Je weet wanneer de tijd is gekomen om afscheid te nemen. Je ziet het aan je grootste vriend vooral de ogen. Voor nu geniet van elkaar en knuffel elkaar