Ik zou een pagina's lang eerbetoon kunnen schrijven, wat je voor mij, voor ons, betekent.
Wat we samen hebben meegemaakt, wat we nog zo graag hadden willen meemaken.
Lieve Luna, je was en bent een hondje uit duizenden. Mijn allereerste hondje, vriendinnetje, schaduw en trots.
5 jaar mocht je worden, terwijl we hadden afgesproken dat je 15 zou worden..
Lieve Luna, we hebben samen 5 prachtige jaren geleefd en hoewel veel te kort, had ik ze nooit willen missen.
Je hebt ons zoveel geleerd. Over honden opvoeden en dan vooral, hoe het niet moet. Je had daar hele duidelijke ideeën over.
Lieve Luna, we zijn je vreselijk dankbaar voor je hulp bij het opvoeden van de mannen,
je onvoorwaardelijke vriendschap en voor alles wat je ons in die 5 jaar hebt gegeven.
Zoals onze dierenarts zei op haar laatste dag...
"Luna heeft in die 5 jaar geleefd wat sommige honden niet in 15 jaar leven. Tot het einde toe genoten.."
En dat, lieve Luna, heb je.
Het verdriet is enorm en in je korte leven heb je een grote indruk achter gelaten.
Lieve Luna, we zullen je nooit vergeten....
. 
