Hij is slechts 21 maanden geworden, waarvan hij 14 maanden in onze meute heeft mogen spelen en rennen.
We wisten al dat hij PL had, daar kwam later ook nog een versleten rugwervel bij.
Afgelopen april kreeg hij ineens een dikke bult onder zijn kaak, dus naar de da.
Daar kwamen we door een punctie erachter dat het een speekselklier cyste was.
Voor alle zekerheid ook wat opgestuurd naar Utrecht, maar het was alleen maar ontsteking, niks anders.
Dus aan de AB, werkte niet, dus andere AB.
Maar na een dag of 10 had hij ineens geen stem meer.
Weer terug naar de da, in zijn keel gekeken, alles zag er ok uit, geen stembandverlamming of strottenhoofd beschadiging of wat dan ook.
Om toch wat te proberen, weer AB en een prednisonkuur.
Zijn stem werd steeds slechter.
Hij is geboren in Frankrijk, dus nog maar een bloedonderzoek laten doen of hij misschien een van de mediterraanse ziektes zou kunnen hebben.
Ook daar kwam niks uit.
Ondertussen ging zijn stem nog slechter worden, blaffen kon hij al eerder niet meer, nu ook niet meer piepen of grommen.
Twee weken geleden was de AB en de prednison op, dus wij dachten: laten we eens kijken wat hij doet zonder medicijnen.
Vorige week zondag had hij ineens weer een hele grote bult bij zijn kaak.
Dus weer naar Eersel toe met hem, Maarten voelde de bult, en wij zagen aan zijn gezicht al meteen dat het dit keer helaas wel fout was.
Zijn lymfklier was rechts 1 grote massa vlezige bult, met gerafelde rand.
Dus wij weer naar huis, met Gaston.
Dinsdag was het best benauwd weer, en dat was ook aan Gaston te merken.
Hij had het benauwd, maar kon niet goed hijgen.
Gapen ging ook niet makkelijk meer.
Eten en drinken werd ook steeds moeilijker voor hem, zelfs een bak vlees werd in 3 etappes opgegeten.
Ik heb dus weer bij zijn keel gevoeld, bult was nog groter (ruim 5 cm lang) geworden, heel erg hard was hij ook.
Verder gevoeld bij zijn keel, en jawel: ook links begon er een bult te komen, op zijn adamsappel zat ook wat, en op zijn rechterlip tegen zijn mondhoek aan ook.
Dus hebben we besloten om de afspraak die we al hadden gemaakt voor de zaterdag te vervroegen naar de woensdag.
Woensdagavond hebben we hem laten gaan, na nog een dag vol knuffels en lekkere zachte snacks.
Bij de da kreeg hij nog knuffels van alle assistentes, die waren allemaal dol op hem.
Toen hij ingeslapen was, zagen we dat hij bij zijn linker oksel ook al een bultje had zitten.
Lieve Gaston, we missen je, maar jij hebt nu geen pijn meer.
Rust zacht mannetje!
Hier nog een foto van Gaston zoals hij was voordat hij ziek werd:
