Dit beestje was mijn alles....
ze kwam uit het asiel in vlaardingen...en ach wat was ze bang...
op de terug weg plaste ze me moeder haar schoot onder en kroop toen we thuis was in een hoekje om daar de komende uren niet meer vandaan te komen...
Na veel geduld had ik haar vertrouwen gewonnen en waren we me and me shadow...
Waar ik ging daar ging nouscha...
en toen kwam 24 dec 2010.... nouscha was ziek... ze had volgens de dierenarts een keelontsteking...
in de nacht van 26 op 27 dec werd ze zo benauwd dat ik de dierenarts uit zijn bed heb gebeld...
hij vond het eerst onzin om ons te laten komen.. want hij had haar eerder als gezien...
toch aangedrongen.. en we mochten komen...
Hij schrok toen hij nouscha zag... haar tong was al blauw van benauwdheid... snel een rontgenfoto gemaakt...
en wat we daar zagen was niet mis... heel nous haar longen zaten vol vocht... me meissie was zich zelf aan het verdrinken..
zoals de dierenarts het omschreef...
de moeilijke keuze was snel gemaakt.. en god... ik heb staan brullen als een klein kind ....
en nu nog heb ik het onwijs moeilijk met haar verlies...
Mijn nouscha... ze heeft bijna 14 jaar mogen worden... en nog steeds elke dag een groot gemis...
Heel veel sterkte met het verlies 
