renee-uk schreef:in mijn idee is het een kapstok om van alles aan op te hangen, vooral datgene dat -meestal doordat de baas niet op tijd omschakelt- fout gaat in opvoeding en begeleiding.
Een hond groeit, ook geestelijk en verandert van pup in jonge hond in volwassen hond
Dat zijn allemaal leerfases waar hij doorheen gaat, die allemaal een andere aanpak nodig hebben.
Dat heeft niks te maken met puberteit maar wel met opgroeien.
Als iemand graag wil volhouden dat zn hond in de puberteit is heeft ie mijn zegen hoor, maar het eerste dat ik aanraad in zo'n geval is om vooral eens naar je eigen aanpak te kijken en die af te stemmen op de fase waarin je hond zit.
Je hond is niet dwars vanwege de puberteit -dat is alleen maar vermenselijking in mijn ogen-, je hond is dwars omdat hij de puppyfase ontgroeid is en een andere aanpak nodig heeft die hij niet krijgt omdat hij het als pup zo goed deed.
Ik heb nooit honden in de puberteit gehad, wel honden die zich wat los maakten van me omdat ze op weg waren naar de volwassenheid.
Het was aan mij om die band weer aan te halen en de opvoeding aan te passen en als meer mensen dat deden in plaats van te gaan gillen dat hun hond in de puberteit is en er DUS niks mee te beginnen is, zou die hele kolder van hondenpuberteit gauw over zijn!
Puberteit IS opgroeien. Eigenlijk zeg je het zelf, het is een fase ( meestal meerdere) in het opgroeien.
Dat je daar als baas iets mee moet staat buiten lijf. Sommigen groeien met de hond mee op zodat deze fases heel glad verlopen en anderen hobbelen achter de feiten aan en stuiten op problemen. Dat e.a ook afhankelijk van karakter en ras spreekt ook wel tot de verbeelding.
Ik sluit me aan bij de posts die aangegeven dat een hond zich inderdaad ontwikkelt, maar dat puberteit een mensenterm is.
.
.
(ik maak het mezelf even gemakkelijk 
).
eentje die grenzen blijft opzoeken 
