Jessie

[Angelique.]

sterkte

[Inge]

Sterkte

[Rhiannon]

Heel veel sterkte met je grote verlies..

[tura]

Heel veel sterkte!

[Felix]

Sterkte met het verlies van zo'n mooie hond, Jessie genaamd!

En .. Jessie, run FREE! in the sky!

[StormenRoxy]

[thom]

Sterkte

[wen]

Heel veel sterkte

[L@nghaar]

Sterkte met verlies van Jessie......afscheid nemen is zo moeilijk ook al is het op dat moment het beste.

[Ceseman]

Heel veel sterkte!

[basje]

Heel veel sterkte.

[kayleigh*]

Sterkte.

[Konni]

Dank je wel, Het voelt allemaal heel vreemd. Ik weet dat ik beloofd had te doen wat het beste is voor haar. Maar dat verminderd niet mijn twijfels en schuldgevoel. Het maakt niet dat ik me beter voel, eigenlijk voel ik me telkens meer alsof ik niet op deze aardkloot pas. Iedereen om me heen gaat gewoon door met leven. Komen op visite, terwijl ik het liefst in mijn bed zou kruipen, met mijn hoofd onder de dekens. Ik kan de woorden gelukkig nieuwjaar bijna niet door mijn strot krijgen. Maar je kan mensen ook niet kwetsen door ze buiten te sluiten. Mensen vragen of ik op visite wil komen, of zeggen in twee zinnen hoe naar het toch allemaal is. Om vervolgens door te gaan met praten over wat ze bezighoud.
Het voelt enorm eenzaam. Als ik mijn ogen dichtdoe kan ik Jessie nog voelen, aanraken, ruiken. Ik loop door, haal kerstversiering weg en ruim op. En voel me opgelucht, en dus schuldig. Schuldig als ik mezelf betrap op een glimlach.
Ik twijfel nu zelfs aan het crematorium dat haar zo keurig van huis heeft opgehaald. Wie zegt me eigenlijk dat ze respectvol met haar omgaan, en haar cremeren?
Ik word gestoord van mezelf en van mijn druipneus, en mijn dikke ogen, en het niet aflatende gehuil.
En van angst, hoe word het leven zinder Jessie, zonder hond. We willen geen hond meer hebben we besloten. Tsja.....

[wendy71]

Heel veel sterkte gewenst..

[laura b]

Veel sterkte toegewenst!

[_Leonie]

Sterkte!

[Angeniet]

Heel veel sterkte gewenst met het verlies Jessie!

[Demi]

Heel veel sterkte met het verlies van Jessie. Prachtige hond was ze. Ik hoor wat dat betreft ook niet op deze wereld, want mijn wereld staat echt letterlijk stil bij het overlijden van mijn honden.

Dag lieve Jessie rust zacht....

[Heidi T]

heel veel sterkte

[Cato]

Heel veel sterkte , wat een afschuwelijk einde van het jaar en ja kan me voorstellen dat je nu effe geen zin hebt in het 'gelukkig nieuwjaar gedoe'' mensen zonder dieren begrijpen vaak niet wat zon diertje voor je kan betekenen.
Sterkte

[S@ndr@]

Dank je wel, Het voelt allemaal heel vreemd. Ik weet dat ik beloofd had te doen wat het beste is voor haar. Maar dat verminderd niet mijn twijfels en schuldgevoel. Het maakt niet dat ik me beter voel, eigenlijk voel ik me telkens meer alsof ik niet op deze aardkloot pas. Iedereen om me heen gaat gewoon door met leven. Komen op visite, terwijl ik het liefst in mijn bed zou kruipen, met mijn hoofd onder de dekens. Ik kan de woorden gelukkig nieuwjaar bijna niet door mijn strot krijgen. Maar je kan mensen ook niet kwetsen door ze buiten te sluiten. Mensen vragen of ik op visite wil komen, of zeggen in twee zinnen hoe naar het toch allemaal is. Om vervolgens door te gaan met praten over wat ze bezighoud.
Het voelt enorm eenzaam. Als ik mijn ogen dichtdoe kan ik Jessie nog voelen, aanraken, ruiken. Ik loop door, haal kerstversiering weg en ruim op. En voel me opgelucht, en dus schuldig. Schuldig als ik mezelf betrap op een glimlach.
Ik twijfel nu zelfs aan het crematorium dat haar zo keurig van huis heeft opgehaald. Wie zegt me eigenlijk dat ze respectvol met haar omgaan, en haar cremeren?
Ik word gestoord van mezelf en van mijn druipneus, en mijn dikke ogen, en het niet aflatende gehuil.
En van angst, hoe word het leven zinder Jessie, zonder hond. We willen geen hond meer hebben we besloten. Tsja.....

Zo herkenbaar, maar neem de tijd, het kan heel lang duren ,die liefde voor een hond kan heel diep zitten en heel veel pijn en heimwee veroorzaken als ze er niet meer zijn
Heel veel sterkte nogmaals

[moosje]

Heel veel sterkte...