Nooit meer rennen als de wind, puur om het plezier van het rennen zélf,
Nooit meer uitgelaten blaffen en springen omdat het zo leuk is om te blaffen en te springen,
Nooit meer dat blije smoeltje omdat het leven toch zo leuk kan zijn,
Nooit meer je roedelleden tot de orde roepen,
Nooit meer Cody terugbrengen als hij niet direct luistert naar het commando hierkomen,
Nooit bemoeien met meningsverschillen tussen honden, zelfs al behoren ze niet eens tot je roedel,
Nooit meer genietend je kop op een mensenschoot vleien als je wordt geaaid,
Nooit meer een zwaaiende poot in een mensenoog deponeren als je aandacht nodig hebt,
Nooit meer met je mooie bruine ogen smeken om een knuffel…
Vaarwel lieve Gina, mijn hulphond en regelnicht ik zal je missen nu je over de regenboogbrug bent gegaan. Maar nu zul je eindelijk die mooie staart weer kunnen gebruiken om vrolijk te kwispelen, hoef je die vreselijke luiers niet meer om en kan je je vrij en onbelemmerd bewegen, zonder pijn en ongemak.
Je zal jezelf vast wel weer een paar nuttige taken op je schouders toe bedelen. Zoals je onbekommerd bemoeien met alles en iedereen, ruzies beslechten, weglopers terughalen en voor puppies, kittens en cavia’s zorgen.
Dag mijn lieve, lieve Gina. Ik zal je vreselijk missen, maar ik ben heel erg blij dat je nu geen pijn meer hebt.
). 
