Dit heb ik mezelf weleens v.w.b. Bowie en nu ook een beetje met Fien. Stel dat ik ooit kinderen zou willen....


Hoe zou je met die situatie omgaan?
Moderator: moderatorteam
Dat geloof ik ook, in heel veel gevallen. Bowie zou voor een trein springen als ik het haar aan zou doen. Die zou diep ongelukkig worden, daar ben ik echt van overtuigd.Carmen schreef:Kira is geen fan van kinderen nooit geweest en toch is een eigen kleine telg heel wat anders dan zomaar "kinderen".
Als Woopy de tijd even krijgt om kennis te maken met een vreemd kind dan is het 9 van de 10x gewoon goed. Dan zal hij ze echt niet meer bijten.Marie-Josée schreef:Om die reden heb ik dus mijn kinderwens boven de hondenwens gesteld![]()
De volgorde; eerst kinderen wat groter, dan weer een hond, is me goed bevallen.
Maar soms komt het anders uit en dan zou ik er het beste van proberen te maken, meestal valt het mee.
Wat ik hier lees over eigen kinderen die wel geaccepteerd worden en vreemde kinderen niet heb ik mijn bedenkingen; als je kindje groter wordt brengt het toch vriendjes mee naar huis en je wil wel dat die ook veilig zijn, en niet dat je kind in een isolement komt omdat je een kindonvriendelijke hond hebt.Dus het zal veel van je vergen om dat dan in goede banen te leiden.
Maar dat kan je toch niet in alle gevallen van te voren voorspellen? Als ik Bowie als voorbeeld neem; die moet helemaal niets van kinderen weten en is compleet van de leg als een kind binnen een straal van 10m aan het touwtje springen is. Dat ongecontroleerde en onvoorspelbare gedrag maakt haar diep ongelukkig. Ze is er van pups af aan hartstikke bang voor en dat is in de loop van de jaren wel veranderd, in de zin dat je het minder aan haar ziet maar ik zie haar loeren vanuit haar ooghoeken en een beetje in elkaar gedoken. Bowie is onbetrouwbaar bij kinderen. Dat vind ik sowieso van angstige/terughoudende honden naar kinderen toe. Een kat in het nauw maakt rare sprongenFrenk schreef:Ik zou sowieso niet met een zeer hond-, kind- of mensonvriendelijke hond willen leven. Daar heb ik geen hond voorAl die groepen spelen namelijk een grote rol in mijn leven.
In Bowie haar geval weet ik het wel, geloof mijNanna schreef:Dat weet je niet. Zo'n hond groeit op met een in den beginne nog zeer klein en niet bedreigend wurmpje en went daaraan. In 99% van de gevallen.Tamara. schreef: Bowie zou voor een trein springen als ik het haar aan zou doen. Die zou diep ongelukkig worden, daar ben ik echt van overtuigd.
Als je wèrkelijk voor de keuze komt te staan mocht het toch niet gaan, zou bij mij de hond gaan wieberen, herplaatsing dus. Een hond gaat imo niet voor een kinderwens.
Ik heb geen idee hoe mijn honden op kinderen zouden reageren, want ik ken eigenlijk helemaal geen kleine kinderen; ze zijn er dus onbekend mee. Buiten gaat Ted prima met kindjes, maar dan is ze meestal los en kan ze weg. Toen wij een tijdje geleden bezoek hadden met een klein, net lopend, meisje, toen merkte ik dat ze het eng vond. Net zoals met een kat zat ze een beetje stijfjes, trillend weg te kijken. Op zo'n moment weet ik zeker dat een kindje haar niet moet proberen te aaien. Niet in haar eigen, veilige omgeving. Al zou Ted denk ik niet bijten, maar wel snappen. Maar ik vermoed dat het bij Ted alleen angst is voor kindjes die nog niet goed in te schatten zijn. Babies, die komen niet naar haar toe. En oudere kinderen, die bewegen gecontroleerd. Maar van de net-aan-lopende wankelgevallen, die kan ze gewoon niet zo goed inschatten. Sophietje is best oke met kinderen, die keren dat ze er eentje heeft ontmoet dan, al vindt ze ze wel spannend. Maar Sophietje heeft een gek onvoorspelbaar kantje waarvan ik niet weet of ze die alleen richting Ted heeft, of ook richting een kruipend geval. Sophietje is nogal fel op kruimels of speeltjes. Dan waarschuwt ze niet door te grommen, dan valt ze gewoon in een keer snoeihard uit. Maar ik vermoed dat het allemaal reuze meevalt als het gaat om een kind dat in huis opgroeit, da's iets heel anders dan een kind dat ineens binnen komt stappen.Frenk schreef:Ik zou sowieso niet met een zeer hond-, kind- of mensonvriendelijke hond willen leven. Daar heb ik geen hond voorAl die groepen spelen namelijk een grote rol in mijn leven.
Toch blijft dat een beetje eng.Een vriendje van onze oudste is een keer achter de bank gejaagd toen hij voor de grap met oudste ging vechten.Ik had dat van mijn hond nooit verwacht.En oudste is ooit door een herder in zijn been gebeten toen hij bij een vriendje aan het spelen was en ze rondrenden.Je kunt een kind niet verbieden zichzelf te zijn tijdens spel.Maar inderdaad, met ogen op je rug en een plekje voor de hond waar kinderen niet bij kunnen zou het moeten kunnen.estelle schreef:Als Woopy de tijd even krijgt om kennis te maken met een vreemd kind dan is het 9 van de 10x gewoon goed. Dan zal hij ze echt niet meer bijten.Marie-Josée schreef:Om die reden heb ik dus mijn kinderwens boven de hondenwens gesteld![]()
De volgorde; eerst kinderen wat groter, dan weer een hond, is me goed bevallen.
Maar soms komt het anders uit en dan zou ik er het beste van proberen te maken, meestal valt het mee.
Wat ik hier lees over eigen kinderen die wel geaccepteerd worden en vreemde kinderen niet heb ik mijn bedenkingen; als je kindje groter wordt brengt het toch vriendjes mee naar huis en je wil wel dat die ook veilig zijn, en niet dat je kind in een isolement komt omdat je een kindonvriendelijke hond hebt.Dus het zal veel van je vergen om dat dan in goede banen te leiden.
Afgelopen weekend heeft hij nog prins heerlijk bij mijn nichtje half op schoot gelegen terwijl zij zn buik kriebelde.
Woopy kan niet tegen rennende voorbij schietende kinderen. (ook niet van volwassenen) of kinderen die pats boem ineens voor hem staan en over zn kop gaan aaien.
Als er hier kinderen komen later dan hebben ze ook rustig te doen (kunnen ze ook prima leren) hier in huis en willen ze echt even gek doen mag Woopy even in de tuin liggen.
Fien zou, denk ik, wel kunnen wennen aan een eigen kindje. Het zou dan meer gaan om vriendjes/vriendinnetjes die over de vloer komen.Frenkie schreef:Mag ik je vragen waarom het geen goed idee is met Fien en Bowie?
Timo is bang voor kinderen en blaft ze weg maar toch laat ik mijn kinderwens niet opzij schuiven door hem. Ik ben er eerlijk gezegd van overtuigd dat Timo een eigen kind, dus een kindje die fulltime binnen het gezin leeft wel aan zal kunnen. Bij Timo is het namelijk zo dat hij een persoon eerst moet vertrouwen/leren kennen en daarna is het helemaal goed. Neemt niet weg dat ik altijd heel voorzichtig zal blijven als er eenmaal een kindje is. Zoals Carmen zegt lijken de vriendjes mij meer een probleem
Maar ik denk dat er heel veel honden zijn die het vervelend vinden als 2 kinderen gaan lopen te stoeien e.d.Marie-Josée schreef:Toch blijft dat een beetje eng.Een vriendje van onze oudste is een keer achter de bank gejaagd toen hij voor de grap met oudste ging vechten.Ik had dat van mijn hond nooit verwacht.En oudste is ooit door een herder in zijn been gebeten toen hij bij een vriendje aan het spelen was en ze rondrenden.Je kunt een kind niet verbieden zichzelf te zijn tijdens spel.Maar inderdaad, met ogen op je rug en een plekje voor de hond waar kinderen niet bij kunnen zou het moeten kunnen.estelle schreef:Als Woopy de tijd even krijgt om kennis te maken met een vreemd kind dan is het 9 van de 10x gewoon goed. Dan zal hij ze echt niet meer bijten.Marie-Josée schreef:Om die reden heb ik dus mijn kinderwens boven de hondenwens gesteld![]()
De volgorde; eerst kinderen wat groter, dan weer een hond, is me goed bevallen.
Maar soms komt het anders uit en dan zou ik er het beste van proberen te maken, meestal valt het mee.
Wat ik hier lees over eigen kinderen die wel geaccepteerd worden en vreemde kinderen niet heb ik mijn bedenkingen; als je kindje groter wordt brengt het toch vriendjes mee naar huis en je wil wel dat die ook veilig zijn, en niet dat je kind in een isolement komt omdat je een kindonvriendelijke hond hebt.Dus het zal veel van je vergen om dat dan in goede banen te leiden.
Afgelopen weekend heeft hij nog prins heerlijk bij mijn nichtje half op schoot gelegen terwijl zij zn buik kriebelde.
Woopy kan niet tegen rennende voorbij schietende kinderen. (ook niet van volwassenen) of kinderen die pats boem ineens voor hem staan en over zn kop gaan aaien.
Als er hier kinderen komen later dan hebben ze ook rustig te doen (kunnen ze ook prima leren) hier in huis en willen ze echt even gek doen mag Woopy even in de tuin liggen.
Maar ook zo'n hond groeit mee met een kindje. In het begin zijn ze nml. niet onvoorspelbaar, hoogstens lawaaierig en stinkendTamara. schreef:Fien zou, denk ik, wel kunnen wennen aan een eigen kindje. Het zou dan meer gaan om vriendjes/vriendinnetjes die over de vloer komen.Frenkie schreef:Mag ik je vragen waarom het geen goed idee is met Fien en Bowie?
Timo is bang voor kinderen en blaft ze weg maar toch laat ik mijn kinderwens niet opzij schuiven door hem. Ik ben er eerlijk gezegd van overtuigd dat Timo een eigen kind, dus een kindje die fulltime binnen het gezin leeft wel aan zal kunnen. Bij Timo is het namelijk zo dat hij een persoon eerst moet vertrouwen/leren kennen en daarna is het helemaal goed. Neemt niet weg dat ik altijd heel voorzichtig zal blijven als er eenmaal een kindje is. Zoals Carmen zegt lijken de vriendjes mij meer een probleem
Bowie is echt een geval apart. Ik vind het altijd lastig uit te leggen en als mensen haar zien, tijdens een wandeling ofzo, zie je niet echt hele bijzondere dingen aan haar. We noemen haar weleens gekscherend
'onze autist' (zonder andere mensen voor het hoofd te stoten, voordat we dat krijgen :N:)
Ze heeft zoveel van die dingen/trekjes die anders zijn dan anders. Ik kan het gewoon niet uitleggen, dat moet je meemaken in het dagelijkse leven
Dat vind ik dus echt heel lastig. Ik heb namelijk geen 'moeder gevoelens' of een soort oergevoel dat blijkbaar veel mensen wel hebben die graag kinderen willen. Ik kan me best voorstellen dat een echte kinderwens iets oproept in je eigenste binnenGeer schreef:Maar Tamara, waar zou je zelf voor kiezen, als je eerlijk moet zijn?
Natuurlijk is het onvoorspelbaar.Tamara. schreef:Maar dat kan je toch niet in alle gevallen van te voren voorspellen? Als ik Bowie als voorbeeld neem; die moet helemaal niets van kinderen weten en is compleet van de leg als een kind binnen een straal van 10m aan het touwtje springen is. Dat ongecontroleerde en onvoorspelbare gedrag maakt haar diep ongelukkig. Ze is er van pups af aan hartstikke bang voor en dat is in de loop van de jaren wel veranderd, in de zin dat je het minder aan haar ziet maar ik zie haar loeren vanuit haar ooghoeken en een beetje in elkaar gedoken. Bowie is onbetrouwbaar bij kinderen. Dat vind ik sowieso van angstige/terughoudende honden naar kinderen toe. Een kat in het nauw maakt rare sprongenFrenk schreef:Ik zou sowieso niet met een zeer hond-, kind- of mensonvriendelijke hond willen leven. Daar heb ik geen hond voorAl die groepen spelen namelijk een grote rol in mijn leven.
![]()
En dan wordt overal geroepen dat een Berner en kinderen een goede combi is. Daar denkt Bowie heel anders over
er is idd ook een groot verschil, Kira houdt niet van kinderen maar is niet kindonvriendelijk, gewoon omdat er geen agressie in zit. Komt er agressie bij kijken heb je idd een heel ander verhaalNanna schreef:Toch vind ik de combi kindonvriendelijke hond/klein kind geen beste.
Er kan altijd iets gebeuren hoe vaak je ook voor jezelf denkt dat dat jou niet gebeurt.
Het vereist in ieder geval heul veul opletwerk. Wellicht té veel.
Toen mijn zoon 4 of 5 was kwam het buurjongetje spelen. Het was winter, dus donker. En de Newf sliep altijd in de tuin.
Toen de buurvrouw het buurjongetje riep om te komen eten, snelde dat kind naar de achterdeur, vloog erdoor en viel lánguit op onze daar pittende zwarte dus onzichtbare Newfoundlander :N: Ik stond in de keuken en kon dat niet voor zijn.
Mercator tilde geschrokken zijn berenharses op, constateerde dat het het buurjongetje was en sliep zo weer verder![]()
Maar je moet er toch niet aan dénken dat zoiets gebeurd bij een hond die ogenblikkelijk grof uithaalt.... :N:
Dat is natuurlijk de meest logische weg: als je denkt ooit kinders te willen, gaan voor kindvriendelijke honden. Maar er zijn natuurlijk mensen die zonder daar voor te hebben gekozen toch een kindonvriendelijke hond in huis hebben. En dan heb je toch wel een dik probleem. Met een 'eigen' kind zal het dan vaak nog in goeie banen te leiden zijn, maar met vriendjes/vriendinnetjes...Nanna schreef:Toen ik nog geen kind had en een hondenwens hadkeek ik op voorhand (Jantje Verstandje) naar kindvriendelijke rassen. Van je weet maar nooit niet.
![]()
Nou moet je het natuurlijk ook altijd wel treffen, maar de kans dat het met mijn uiteindelijke keus de Newfoundlander goed zou gaan schatte ik tóch wat hoger in dan met een (dwarsstraat) Chowchow.
En dat is ook wel gebleken.
Als er geen sprake is van (groot risico op) agressie, dan is het inderdaad een ander verhaal.Carmen schreef:er is idd ook een groot verschil, Kira houdt niet van kinderen maar is niet kindonvriendelijk, gewoon omdat er geen agressie in zit. Komt er agressie bij kijken heb je idd een heel ander verhaalNanna schreef:Mercator tilde geschrokken zijn berenharses op, constateerde dat het het buurjongetje was en sliep zo weer verder![]()
Maar je moet er toch niet aan dénken dat zoiets gebeurd bij een hond die ogenblikkelijk grof uithaalt.... :N:
Ik begrijp wat je zegt en ik kan me voorstellen dat dit kan voorkomen maar dat is hier absoluut niet van toepassingGeer schreef:Ik zou wel mijn honden geen reden laten zijn om dan maar een kinderwens ver weg te stoppen; want ik denk dat het zo wel kan werken. Je moet het ontbreken van een kinderwens niet verwarren met de angst om je honden te moeten missen... Dan vrees ik namelijk wel dat je later spijt krijgt.