Pfff.... Vannacht was knap waardeloos... :N: Gelukkig heb ik er zelf niet veel van gemerkt (sliep bij mn vriend, 2 huizen verderop, moeder zou bellen als dr wat was), maar dat kom t komende nacht wel denk ik. Mevrouw heeft het gehad met de bench...
Om 4uur is ze begonnen met keffen. Mijn moeder werd er wakker van, maar wou het negeren. Om half 5 kefte ze nog, dus moeder haar zonder iets te zeggen uit de bench gehaald en buiten gezet, voor een plasje. Heeft ze ook gedaan. Toen weer terug in de bench, welterusten gewenst, en moeder weer naar boven. Kef-kef-kef-kef en dat weer bijna een half uur. Buren wakker, moeder chagrijnig. Moeder naar beneden, hond uit bench gehaald, in n kussensloop gewikkeld en meegenomen naar bed. Waar mevrouw uiterst tevreden knorrend in slaap viel
Verwend nest...
Overdag kan ik dat gekef zelf ook best negeren, maar 's nachts niet zo lang. Ik woon op de hoek van een rij van 4 huizen, heb (nog) goed contact met de buren. Hoe fout het ook is, als ze vannacht weer zo tekeer gaat, belt mn moeder mij, kom ik naar huis en kruip ik lekker met t ukje in mn eigen bed.
Fout fout fout ik weet het. Maar na een lang gesprek thuis hebben we sowieso besloten haar na de pleegperiode niet te houden. Als we alles wat in de pleeg komt maar houden, is er geen plek meer voor een volgend pleegbeest. Stel dat dit hondje zou blijven, dan is er straks (over een aantal weken) geen plek en tijd meer voor de pleegkittens die ik anders altijd in huis heb. Die moeten ook 's nachts gevoerd worden, komt er nog een bench in de kamer, huis vol. We moesten dus de keuze maken: Óf ze blijft, en dan dus geen pleegbeestjes meer, óf we gaan een goed (heeeeeeeel goed) huisje voor haar zoeken, waar ze de koningin mag uithangen, gruwelijk verwend wordt en de rest van haar leventje mag slijten, en we houden het pad open voor pleegbeestjes.
Voorlopig blijven we toch bij het laatste.
Stiekem is dat ook wel fijn, want nu mag ik nog 1,5 week toegeven aan het lekker knuffelig met zn tweetjes in bed slapen
En toch... Als ik dat frummeltje zo lekker op de bank zie doezelen, knaagt er toch wel wat...
Maar goed, we zien wel hoe t loopt. Misschien staat er binnenkort toch een eigenaar op de stoep. Misschien komen we toch op deze beslissing terug. Misschien kom ik toevallig iemand tegen die dolgraag alle liefde en energie in dit ukkepukkie wil stoppen. Wie weet wat nog komt.
We zullen zien.
Tis oud, zielig en zo vreselijk lief dat je dr meteen aan gehecht bent... Verdorie. 
. Dat ze niet voorgoed blijft, daar had ik wel vrede mee. Maar ik ben zo bang dat er geen back-up pleeggezin is. Dat ze dan haar dagen (weliswaar niet in een kennel, waarschijnliljk in de kantine oid) toch in t asiel moet uitzitten. En dan is ze zoooo alleen 's nachts... En dat kan ze niet...