Kun je ook teveel weten over hondengedrag?

[starfleet]

Dus mijn vraag, kun je ook teveel weten

Ik zou veel en veel ontspannener lopen met Buffy 10 jaar geleden maar waarschijnlijk had ze ook wel eens gaten gehad of een andere hond door haar toedoen nu niet.

Ik kan me nu helemaal niet meer indenken hoe ik tien jaar geleden een katje van vijf weken, het sukkeltje volkomen onderkomen en onder de vlooien uit het nest, in huis heb genomen. Die nam ik gewoon, die kwam in huis en toen die niet bleek te eten ging ik "gewoon" even naar de dierenwinkel voor flesvoeding en sjouwde dat beestje de hele dag mee in mijn armen omdat het beestje nog niet goed kon lopen. Nooit van gehoord dat katjes van hun moeder moesten leren en dat het een neurotische kat kon worden.

Elluk voordeel etc. want het is al 10 jaar een beste kat voor ons en met wat ik nu weet was ik er nooit aan begonnen. Ik kijk wel naar Animal planet en dan zie je daar ook honden waar echt niks mee gedaan wordt en dat worden toch hele leuke beestjes. Ik denk wel dat ik me over Buffy veel te druk maak omdat ik teveel weet en te goed weet wat mis kan gaan.

Anne

[Zoie]

Dus mijn vraag, kun je ook teveel weten

Ik zou veel en veel ontspannener lopen met Buffy 10 jaar geleden maar waarschijnlijk had ze ook wel eens gaten gehad of een andere hond door haar toedoen nu niet.

Ik kan me nu helemaal niet meer indenken hoe ik tien jaar geleden een katje van vijf weken, het sukkeltje volkomen onderkomen en onder de vlooien uit het nest, in huis heb genomen. Die nam ik gewoon, die kwam in huis en toen die niet bleek te eten ging ik "gewoon" even naar de dierenwinkel voor flesvoeding en sjouwde dat beestje de hele dag mee in mijn armen omdat het beestje nog niet goed kon lopen. Nooit van gehoord dat katjes van hun moeder moesten leren en dat het een neurotische kat kon worden.

Elluk voordeel etc. want het is al 10 jaar een beste kat voor ons en met wat ik nu weet was ik er nooit aan begonnen. Ik kijk wel naar Animal planet en dan zie je daar ook honden waar echt niks mee gedaan wordt en dat worden toch hele leuke beestjes. Ik denk wel dat ik me over Buffy veel te druk maak omdat ik teveel weet en te goed weet wat mis kan gaan.

Anne

je verhaal doet me denken aan moetsjie, een verstoten kitten die m'n zus uit voormalig Yugoslavië had meegenomen. Het beestje had absoluut gestoord gedrag, of laat ik het anders zeggen, was erg moeilijk en niet helemaal betrouwbaar in de omgang. Ik heb wel eens verteld hier op het forum dat ik hem in mijn woede toen hij me voor de zoveelste keer uit het niets had aangevallen bijna een keer heb vermoord ( hij sloeg met z'n kop tegen de marmeren vensterbank aan door een wilde, ongecontroleerde beweging van mij ) en dat ik sindsdien alles met hem kon

Ik weet nog steeds niets van katten, maar ik denk dat als het kattenforum had bestaan , en ik het probleem had voorgelegd, niemand mij het advies zou hebben geven een slecht gesocialseerde kat met gedragsproblemen eens flink met de kop tegen de vensterbank aan te slaan.

[starfleet]

Ik weet nog steeds niets van katten, maar ik denk dat als het kattenforum had bestaan , en ik het probleem had voorgelegd, niemand mij het advies zou hebben geven een slecht gesocialseerde kat met gedragsproblemen eens flink met de kop tegen de vensterbank aan te slaan.

Katten zijn erg stom maar zoiets blijft wel hangen :N: Wij hebben ook wel eens iets ergs gedaan (Mikrogids naar kop), maar toch dat is lang geleden, nu na een hele tijd met hond etc. zou ik dat niet meer doen. Sterker nog, ik zie sinds we hond hebben veel beter wat kat wil, ze wordt veel meer op haar wenken bediend.

Anne

[Zoie]

Ik weet nog steeds niets van katten, maar ik denk dat als het kattenforum had bestaan , en ik het probleem had voorgelegd, niemand mij het advies zou hebben geven een slecht gesocialseerde kat met gedragsproblemen eens flink met de kop tegen de vensterbank aan te slaan.

Katten zijn erg stom maar zoiets blijft wel hangen :N: Wij hebben ook wel eens iets ergs gedaan (Mikrogids naar kop), maar toch dat is lang geleden, nu na een hele tijd met hond etc. zou ik dat niet meer doen. Sterker nog, ik zie sinds we hond hebben veel beter wat kat wil, ze wordt veel meer op haar wenken bediend.

Anne

Ik was een puber en handelde werkelijk volkomen instinctief Het ging ook per ongeluk, ik had werkelijk niet de intentie hem met de kop tegen de vensterbank aan te slaan. Maar het gebeurde gewoon.

Toch is het het echt waar, sindsdien ging het prima tussen ons en waren we dikke maatjes. Toen hij w.s. aangereden was en weet ik veel hoeveel hechtingen had gehad, ik was met hem naar de DA gegaan, , heb ik uren en uren met z'n koppie in mijn hand gelegen, en dat maakte hem helemaal rustig.

Na het vensterbankincident heb ik het overigens meteen "goed " met hem gemaakt, en ik kan me nog heel goed herinneren dat hij dat accepteerde.

[chuckie]

Dan heb je denk ik niet te veel kennis maar ga je er verkeerd mee om.

Ik lees het al, ik heb hulp nodig De situatie is niet meer onder controle :N:

Zal even toelichten waarom ik deze stelling neer heb gezet.

Dit is iets van een tijdje geleden, maar ik dacht er vanavond opeens weer aan.

Ik zat gehurkt hier in het park aan het water met Bowie te spelen, ik draai me om, sta op en kijk in een paar gefixeerde ogen van een mechelse herder. Hond kijkt mij recht in de ogen aan, staart recht overeind, een borstel op de rug van nek tot staart en maar grommen... Ik piste zowat in m'n broek van angst. Ik zag in gedachten die hond al in m'n arm hangen. Stond ook echt aan de grond genageld van angst en allerlei gedachtes schoten door m'n hoofd wat ik ook alweer moest doen in zo'n situatie. ( ik in gedachten het forum nog even doornemen ) Het baasje roepen van de hond maar hond niet luisteren, had alleen aandacht voor mij. Als ik op dat moment ook maar 1 teen had bewogen, ben ik er van overtuigd dat die hond me gegrepen had. Ik heb daar maar 4 minuten gestaan ofzo, maar het waren hele lange minuten, het baasje kwam er op een gegeven moment aan, die heeft haar in d'r nekvel gepakt, aangelijnd en is weggelopen zonder ook maar wat te zeggen.

"Vroeger" zou ik in zo'n situatie absoluut niet bang zijn geweest en zo ik er zo langs zijn gelopen, ben in mijn hele leven nog geen 1 keer bang geweest voor een hond en dit was de eerste keer. Het heeft wel mijn leven gered, maar toch was ik op dat moment zo bang, omdat ik gewoon teveel weet over het communiceren van honden. En op het moment supreme wist ik gewoon niet meer wat ik moest doen Dus zoveel wist ik nou ook weer niet

ooh vreselijk dit soort situaties!!!!ik had van de week ook zoiets.chuckie moet er af en toe nog snachts uit,en ik had de wekker gezet op half 3.dus ik met mn slaapkop eruit,chuckie op mn arm,sleutels in mn zak en naar buiten maar.op het moment dat ik de voordeur dicht trek hoor ik een gegrom,niet normaal meer!!(voor onze voordeur zit een trap naar beneden)dus ik kijk naar beneden en daar staat een donkere boxer,en op het moment dat ik hem zie vliegt hij grommend de trap op!daar stond ik dan,de deur al dicht,chuckie op mn arm,en die hond voor me op de trap.kon geen kant op!!ik ben stokstijf blijven staan,als de dood dat ie chuckie zou grijpen (was niet eens bang voor mezelf hahaha).zo heeft hij een tijd staan te grommen en blaffen en toen was ie weg.dus ik naar het uitlaatveldje met chuckie,en er was geen mens te zien,er was niemand bij,die hond liep gewoon los midden in de nacht,ik heb hem nooit eerder gezien en heb hem hierna ook niet meer gezien,maar ik ben me echtt rotgeschrokken!

[Moon]

Heel leuk onderwerp! Voordat ik Dante kreeg heb ik zeker twee jaar alles wat ik maar vinden kon over honden gelezen. Ten eerste wb. raskeuze maar verder vooral over gedrag en training. Toen Dante er dan eindelijk was ging ik er veel te rigide mee om. Er hoefde maar iets te zijn en ik rende naar mijn boek . Achteraf gezien niet goed natuurlijk maar ik was zo onzeker en wilde het zooo goed doen Maar het heeft ook wel geholpen. Ik zie hier veel vragen voorbij komen van pupeigenaren waarbij ik dan stiekum denk;" je hoeft maar één goed boek te lezen, dan had je dit geweten". Zo veel lezen (zoals ik gedaan heb) kan verwarrend werken omdat iedere schrijver wel weer een andere methode hanteert of andere verklaringen voor bepaald gedrag aangeeft. Maar ik kan het niet laten en lees nog steeds heel veel over honden, echter nu veel kritischer. Ben het nu ook lang niet altijd eens met wat allerlei "hondengoeroe's" te melden hebben. Maar pik hier en daar een brokje mee . Daarom vind ik het lezen op forums als dit ook zo leuk; vooral de verhalen van ervaringsdeskundigen met veel ervaring. Verder is het voor mij nu leuker én spannender om mijn hond samen met andere honden te zien. Merk ook inderdaad dat ik soms sneller het idee heb dat er een spannende situatie ontstaat dan sommige andere eigenaren, doordat ik naar bepaalde signalen kijk die zij dan niet zien (en dan kan ik het nog mis hebben ook natuurlijk). Dus minder onbevangen maar vaak ook wel leuker.. Dus conclusie; ik geloof toch niet dat veel kennis echt een nadeel is..

Gr. Marijke

[jidde]

Ik vind het alleen maar een voordeel. Doordat Nanni mijn eerste hond is en meteen eentje met gebruiksaanwijzing, wist ik al een hele hoop voordat k Tuana kreeg.
Wel vind ik dat sommige mensen die veel van honden weten, niet de nukken van hun hond accepteren. Tja hoe leg ik dat uit Een hond die uitvalt is niet meteen een gevaar op 4 poten. Niet alle honden zijn gek op vreemde. Dat moet je gewoon accepteren dat je hond zo is. Je moet ook altijd alles op je eigen manier doen. alleen jezelf kent de hond het beste en weet hoe te handelen.

[Roelfien]

Ik vind niet dat je teveel kan weten. Wel wordt er zoveel informatie door zoveel mensen gegeven, die vaak ook heel tegenstrijdig is, dat ik het, zeker in het begin toen ik me erin begon te verdiepen, moeilijk vond om mijn weg erin te vinden. Zeker met een paar lastige reuen, die nou net niet reageerden op de door mij geleerde theoretische trucjes.
Maar wat ik er juist van geleerd heb is dat het honden zijn en geen mensen. Ze doen het niet expres en dus heeft het ook geen zin om het gevoel te krijgen dat ze het bloed onder je nagels vandaan halen. Natuurlijk wist ik dat daarvoor ook wel, maar toch liet ik dat gevoel me sneller overkomen. Nu niet meer.
Maar inderdaad, je let wel meer op andere mensen en hun honden en de reactie van je eigen honden daarop. Dus irriteer ik me ook sneller aan die andere mensen, die het dan in mijn ogen niet begrijpen.
En in het begin van al die informatie deed ik uiterst mijn best om het allemaal zo goed mogelijk toe te passen en tegenwoordig denk ik: ok, proberen of dat lukt. Nee? Ook best, probeer ik wat anders. Dus toch wat ontspannender. Ik "leef" niet meer voor de theorie, de theorie moet voor mij leven.
Ik heb nu eenmaal nogal karaktervolle honden en daar probeer ik zo goed mogelijk mee om te gaan zonder dat ik er van in de stress schiet.

[Nieve]

Tja...ik ga ook met de rest mee, dat ik vind dat je niet te veel kunt weten over honden. Ik geef toe dat ik in het begin ook veel naiever was in veel opzichten en dat ik nu in sommige situaties voorzichtiger ben. Maar dat zie ik niet als een nadeel, juist alleen als voordeel.

Ik begrijp nu veel beter waarom mijn hond (vaak ook wel andermans hond) iets doet. En wat het betekent. En dat vind ik gewoon prettig om te weten. En ik denk da je dat ook alleen maar kunt gebruiken om je band met je hond te vergroten en prettiger met je hond samen te leven.

Nieve is een hond met een behoorlijk karakter en doordat ik weet hoe, wat en waarom heb ik daar geen moeite mee.

[Marion.]

Nee, je kunt niet teveel weten. Maar je kunt wel alle spontaniteit en persoonlijkheid eruit halen, door teveel volgens de regeltjes te doen. Je kunt niet teveel weten, maar je moet niet zelf ophouden met nadenken zeg maar

En dat bedoel ik met alles. Dat is met babies die pas naar buiten mogen als het 9.547 graden buiten is. Dat is met pups die per maand 5 minuten langer mogen wandelen. Dat is met mensen die 2 ons groenten en 2 stuks fruit per dag moeten eten.

Misschien is het beste voorbeeld wel beginnen met barfen. Dat je in het begin schema's maakt, en met een rekenmasjien en weegschaaltje in de weer gaat... oké. Maar als je een half jaar later nog steeds zo je honden voert dan ga je weer veel te ver.

[Hanneke2]

Nee, je kunt niet teveel weten. Maar je kunt wel alle spontaniteit en persoonlijkheid eruit halen, door teveel volgens de regeltjes te doen. Je kunt niet teveel weten, maar je moet niet zelf ophouden met nadenken zeg maar

En dat bedoel ik met alles. Dat is met babies die pas naar buiten mogen als het 9.547 graden buiten is. Dat is met pups die per maand 5 minuten langer mogen wandelen. Dat is met mensen die 2 ons groenten en 2 stuks fruit per dag moeten eten.

Misschien is het beste voorbeeld wel beginnen met barfen. Dat je in het begin schema's maakt, en met een rekenmasjien en weegschaaltje in de weer gaat... oké. Maar als je een half jaar later nog steeds zo je honden voert dan ga je weer veel te ver.

Ik vind dat je het heel duidelijk neerzet zo. Kennis is altijd positief, maar het duurt even voor die kennis comfortabel is bezonken en je gewoon ontspannen je 'eigen' regeltjes hebt.

Ik heb me helemaal blind gelezen aan hondenboeken toen ik Jack net had, ik leer nog steeds van alles op dit en andere fora, maar dat krampachtige alles goed willen doen van het begin ben ik gelukkig kwijt. Ik vind hondengedrag ontzettend boeiend, maar ik hou me niet per definitie aan 1 van de verschillende theorieën.

Maar wat inderdaad wel eens voorkomt, is dat ik met mijn hart in mijn keel sta terwijl andere mensen niet eens zien dat twee honden op het punt staan om op elkaar te klappen of wanneer een renspelletje ontaardt in jagen. En het halve park trekt zijn wenkbrauwen op omdat ik omloop voor een mevrouw met een roedel van vijf honden die 'nog nooit iets gedaan hebben', maar dat stel heeft een keer achter Jack aangezeten en dat was ganging up volgens het boekje. :N: Jack heeft nog nooit zo hard gerend, maar hij was gelukkig wel sneller. Ik heb hem naar huis moeten dragen want hij zakte gewoon door zijn poten heen, en als hij nu die honden in de verte ziet draait hij zich om en seint naar mij dat we naar huis moeten. Dat stel is een heel eng roedel, en ooit gaat het mis, maar toch mooi niet met mijn honden.

Okee, ik ga off-topic geloof ik.

[rubella]

Je kunt nooit genoeg kennis hebben, maar het gaat er wel om hoe je met je kennis omgaat. Dit is volgens mij al door Erica benoemd!

Ik merkte dat kennis mij onzeker maakte, minder spontaan naar de hond toe.
Ik was meer bezig met het juist toepassen van (alle diverse stromingen binnen de ) kennis dan met de hond. En ik werd erg perfectectionistisch. Dus hoge eisen aan de hond, anders ben je een falend baasje.
Dat heb ik nu uiteraard weer veranderd.
Vroeger (in de onwetende periode, zeg maar) was ik veel meer bezig met de hond. "Wat ziet hij? waar gaat hij op af? wat is interessant voor hem maar ongewenst - voor hem, voor mij, binnen deze situatie?Wat is juist leuk? etc.etc." Ik kon op die manier eigenlijk beter (bege)leiden
Ik zag bij wijze van spreke zijn vijand of de buurpoes al eerder dan hij.
Daarmee kon ik heel veel (acute) problemen voorkomen en ook dat deze zich gingen ontwikkelen. Dus minder correctie, gemopper, meer beloning! Ook voor mij!
Ik denk nu weer veel minder na en denk dat ik dus ook een beter baasje van de honden ben --dacht ik, hoop ik---

[Tamara.]

ik weet totaal niet of ik een beetje duidelijk ben, dit is een onderwerp dat me heel erg na ligt, en waar je eigenlijk wel een heel boek zou moeten over schrijven om er alles in kwijt te kunnen :mgreen: .

Je bent hartstikke duidelijk Inge

En ik zie je boek heel graag tegemoet