Ster topic:

Kijk je naar goedkopere alternatieven voor je hond nu alle de prijzen zo uit de bocht vliegen?
Ster topic! [url=https://www.hondenforum.nl/plaza/viewtopic.php?t=338121]Klik hier om te reageren


Ben je nieuw en wil je een account maken? Klik hier!
Een (zeer) beknopte handleiding voor nieuwe leden vind je hier: Klik!
Het hondenforum team stelt zich hier voor: Klik!


Laatste wijziging 23-03-2022
Wil je deze forummededeling niet meer zien? klik dan rechtsboven in dit vak

In angst blijven hangen

Forum waar men kan praten over het gedrag en de opvoeding van puppies en volwassen honden (of de eigenaar).

Moderator: moderatorteam

Alfilillo
Zeer actief
Berichten: 4978
Lid geworden op: 01 aug 2016 11:48
Mijn ras(sen): Kruising en podenco(kruising)
Aantal honden: 2
Locatie: Sant Pere de Ribes (Barcelona)

In angst blijven hangen

Ongelezen bericht door Alfilillo »

Daar heeft Alfil een handje van. In dit geval gaat het om harde knallen (geweerschoten van jagers). Een aantal dagen geleden waren we nog maar een minuutje van huis toen er een geweerschot klonk. Alfil wilde daarop direct naar huis en dat heb ik toen ook gedaan. Het probleem is dat hij de volgende ochtend op datzelfde punt niet meer verder wilde; een andere route gekozen en dat ging goed. De dag daarna wilde hij ´s ochtends op die andere route na een minuut ook niet meer verder. En nu gaat het niet meer alleen om de ochtend, maar zijn alle routes en tijdstippen opeens eng. De angst breidt zich dus uit. Druk erop leggen heeft geen enkele zin bij hem.
Nou heb ik wel gewandeld met hem deze dagen hoor, maar dan moet ik hem eerst een heel stuk dragen, van huis af, en vervolgens wandelt hij gewoon naar huis. Niet angstig of zo. Staartje omhoog, snuffelen... Soms kan hij ook uit de angst ´gesnapt´ worden. Bijvoorbeeld als hij een hond ziet die hij leuk vindt, of juist een hond die hem irriteert. Of als er een ander mens met ons mee wandelt, want dan heeft hij een taak (mens in de gaten houden).
Hij zal zich ongewijfeld kwetsbaarder voelen nu hij nog niet zo sterk is na zolang niet gelopen te hebben (polyradiculoneuritis: ander topic). Maar dat is het niet alleen. Sinds 24 juni is hij namelijk bang (rond die datum wordt er heel veel geknald hier). Vooral ´s avonds vond hij het eng om naar buiten te gaan. Ook toen er niet meer geknald werd, bleef hij het vaak eng vinden om ´s avonds te wandelen.

Hoe kan ik dit het beste aanpakken? Ik heb gedacht aan iets heel lekkers meenemen (serranoham bv.) en daarvan steeds een beetje verstoppen, zodat hij bezig is met snuffelen. Of een stukje met de auto rijden en dan in een gebied dat niet aan huis grenst wandelen, zodat het huis niet zo ´trekt´.
Afbeeldingalfillilo (1) by [url=https://www.flickr.com/photos/157306925@N05/]

Alfil & Lily
Sterre
Zeer actief
Berichten: 5167
Lid geworden op: 05 feb 2014 18:24

Re: In angst blijven hangen

Ongelezen bericht door Sterre »

Precies mijn Luka. En een oplossing heb ik niet. En iets lekkers wordt niet aangepakt. Ze wil alleen naar huis dan. En ‘s avonds ook liever niet meer naar buiten nu er weer knallen zijn. Even gauw plassen en poepen gaat dan wel en dan weer naar huis. Dus ik lees even mee voor eventuele tips.
Afbeelding
Gebruikersavatar
DeDiana
Zeer actief
Berichten: 19319
Lid geworden op: 13 nov 2011 13:17
Mijn ras(sen): Schotse herdershond langhaar en Spaanse schonen
Aantal honden: 4
Locatie: Spanje

Re: In angst blijven hangen

Ongelezen bericht door DeDiana »

Mila was ook bang voor knallen en vuurwerk en is ook zo'n hond die heel snel gaat veralgemeniseren en die angst gaat uitbreiden naar alles wat ze in verband bracht met die knallen. Bij haar heeft counterconditioneren uitstekend geholpen. Dus direct na elke knal iets héél lekkers geven. In het begin moest ik erg creatief zijn, want was ze veel te bang om überhaupt iets aan te nemen, dus ik begon met kaas uit een tube die ik op haar bek smeerde, maar na een paar dagen kwam ze bij elke knal al zelf om de kaas vragen.
Ze is nu helemaal niet meer bang voor vuurwerk - dat heeft wel jaren counterconditioneren gekost - en ook niet meer voor geweerschoten. Ook met andere dingen waar ze dusdanig van schrok dat de reactie verder ging dan gewone schrik, ben ik meteen gaan counterconditioneren zo gauw ik het opmerkte. Bijvoorbeeld een van mijn terraspoortjes die heel hard achter haar dichtklapte; daar was ze na drie korte sessies poortje dichtklappen = koekje krijgen ook weer helemaal overheen, maar die angst zat natuurlijk ook nog niet zo diep.
Gebruikersavatar
ranetje
Zeer actief
Berichten: 54872
Lid geworden op: 10 apr 2006 11:41
Mijn ras(sen): Griffon Korthals
Aantal honden: 1
Locatie: Gelderland

Re: In angst blijven hangen

Ongelezen bericht door ranetje »

Bij mij kwam ook meteen de gedachte aan counter conditioning op, zoals DeDiana dat beschrijft.
Dan dus wel al genoeg fantastisch lekkere dingen meenemen zodat je bij een knal niet verlegen zit om heerlijkheden.
Sommige honden worden erg gelukkig van een dot slagroom (ook redelijk eenvoudig mee te nemen.
Die tubes met smeerkaas en smeerworst werken ook goed.

En anders snoepjes zoeken bij elke knal (dus meteen strooien)?
Afbeelding
"The perfection of a life with a gundog, like the perfection of an autumn, is disturbing because you know, even as it begins, that it must end.
Time bestows the gift and steals it in the process."
(citaat van George Evans)
blondie
Zeer actief
Berichten: 30331
Lid geworden op: 29 jun 2007 23:44
Aantal honden: 2

Re: In angst blijven hangen

Ongelezen bericht door blondie »

Je beschrijft met name ook avond. Of in combi met wat is voorgevallen. Jol kreeg ook "last" van bepaalde angsten, met name bij schemer of soms ineens van stuk door een onverwachtse knal of flits (haar gehoor ging achteruit maar lichtflitsen kwamen wel binnen en misschien nog wel heftiger vanwege haar doofheid en ook nog eens staar). Bij haar was de angst dusdanig groot of aanwezig dat geen snoepje of andere vorm van afleiding werkte.
Wat wel werkte was een beetje toegeven aan de angst, en haar ondersteuning bieden én verandering van riem. Wij lieten de honden altijd uit aan de flex, en met name Jol vond dat fijn want zij vond het eigenlijk nóg prettiger om los te lopen.
Echter met die angst, en bij haar ook inderdaad gewoonweg soms niet naar buiten willen, merkte ik dat zij het met een vaste lijn in de avonduren wel beter kon hebben. Ze voelde mijn aanwezigheid meer aan de lijn, schroomde ook niet om af en toe zwaan kleef aan te doen, en vond zekerheid in mijn hand af en toe bij haar bek, en die wat vastere lijn dus.

Druk op Jol leggen had ook geen zin, maar wel dus ineens bepaalde dingen veranderen waardoor ze toch wat zekerder werd. Niet door voer, maar omdat ze de connectie tussen de lijn en mij voelde, leek ze het wel te kunnen doorstaan en weerleggen. Ik ben van de zijstraatjes, als het niet linksom gaat dan wel rechtsom, bij Jol ging het gewoonweg beter toen we in de avond voor een andere riem kozen. En haar ook meer steun gaven, en soms zei ik wel "niets aan de hand, kom op Jol even verder lopen dan gaan we leuke dingen doen". In ons geval werkte combi van accepteren van angst, steunen, en even doorpakken het best. Maar als ze écht in de paniek schoot, dan zag ik dat ook, en dan was het even piesen en terug naar huis. Dan liep ik daarna met Aak wel weer verder.
sbientje
Zeer actief
Berichten: 28766
Lid geworden op: 08 jun 2007 09:00
Mijn ras(sen): Labrador Retriever
Aantal honden: 2
Locatie: Oosterhout
Contacteer:

Re: In angst blijven hangen

Ongelezen bericht door sbientje »

DeDiana schreef: 17 dec 2020 18:13 Mila was ook bang voor knallen en vuurwerk en is ook zo'n hond die heel snel gaat veralgemeniseren en die angst gaat uitbreiden naar alles wat ze in verband bracht met die knallen. Bij haar heeft counterconditioneren uitstekend geholpen. Dus direct na elke knal iets héél lekkers geven. In het begin moest ik erg creatief zijn, want was ze veel te bang om überhaupt iets aan te nemen, dus ik begon met kaas uit een tube die ik op haar bek smeerde, maar na een paar dagen kwam ze bij elke knal al zelf om de kaas vragen.
Ze is nu helemaal niet meer bang voor vuurwerk - dat heeft wel jaren counterconditioneren gekost - en ook niet meer voor geweerschoten. Ook met andere dingen waar ze dusdanig van schrok dat de reactie verder ging dan gewone schrik, ben ik meteen gaan counterconditioneren zo gauw ik het opmerkte. Bijvoorbeeld een van mijn terraspoortjes die heel hard achter haar dichtklapte; daar was ze na drie korte sessies poortje dichtklappen = koekje krijgen ook weer helemaal overheen, maar die angst zat natuurlijk ook nog niet zo diep.
ik moest bij dit onderwerp meteen denken aan Mila, wilde al voorstellen jou een berichtje te sturen maar je bent er al :)
Gebruikersavatar
GoldenGizmo
Zeer actief
Berichten: 2054
Lid geworden op: 07 nov 2014 15:23
Mijn ras(sen): Golden retriever
Aantal honden: 1

Re: In angst blijven hangen

Ongelezen bericht door GoldenGizmo »

DeDiana schreef: 17 dec 2020 18:13 Mila was ook bang voor knallen en vuurwerk en is ook zo'n hond die heel snel gaat veralgemeniseren en die angst gaat uitbreiden naar alles wat ze in verband bracht met die knallen. Bij haar heeft counterconditioneren uitstekend geholpen. Dus direct na elke knal iets héél lekkers geven. In het begin moest ik erg creatief zijn, want was ze veel te bang om überhaupt iets aan te nemen, dus ik begon met kaas uit een tube die ik op haar bek smeerde, maar na een paar dagen kwam ze bij elke knal al zelf om de kaas vragen.
Ze is nu helemaal niet meer bang voor vuurwerk - dat heeft wel jaren counterconditioneren gekost - en ook niet meer voor geweerschoten. Ook met andere dingen waar ze dusdanig van schrok dat de reactie verder ging dan gewone schrik, ben ik meteen gaan counterconditioneren zo gauw ik het opmerkte. Bijvoorbeeld een van mijn terraspoortjes die heel hard achter haar dichtklapte; daar was ze na drie korte sessies poortje dichtklappen = koekje krijgen ook weer helemaal overheen, maar die angst zat natuurlijk ook nog niet zo diep.
Ik zat ook aan counter conditioneren te denken. Zo ver als jij en Mila zijn wij nog niet, maar Gizmo is nu wel sneller uit de paniek te krijgen. Buitenshuis is hij nog steeds te bang om iets aan te nemen, maar binnenshuis scheelt het al een heleboel.
gonnie
Zeer actief
Berichten: 23574
Lid geworden op: 11 jan 2011 10:51
Mijn ras(sen): Duitse Pinschers
Aantal honden: 2

Re: In angst blijven hangen

Ongelezen bericht door gonnie »

Tanja was ook erg bang voor geweerschoten en vuurwerk.
Het gekke was na een poosje was ze minder bang als ze losliep, in het bos ben ik begonnen om haar bij elk schot een brokje te geven, soms een paar brokjes, op een gegeven moment kwam ze na elk schot een brokje halen.
En nu komt ze soms helemaal geen brokje meer halen en kijk alleen nog naar me.
Alleen aan de lijn was het in het begin wel rot, ze wilde vlakbij huis niet meer mee lopen als ze een schot hoorde. Ze bleef op haar krent zitten, heb haar gewoon meegetrokken en als ze een stukje liep een brokje gegeven.

Met vuurwerk is ze nu zover dat ze gaat blaffen, dat blaffen vind ik niet heel erg, maar ze maakt er stomme sprongen bij en trekt mij dan zowat omver. Dus dan leidt ik haar ook maar af met brokjes en dat helpt goed.
Ze is nu tenminste te bereiken. Dat was de eerste twee jaar wel anders toen wilde ze echt geen brokjes aannemen, toen ze voor het eerst geweerschoten hoorde in het bos rende ze in paniek richting huis, gelukkig stopte ze wel toen ik haar riep. Maar nu gaat het tot nu toe goed.
Afbeelding

Tama, Nikkie, Jarah en Bijou.
Groetjes Gonnie.
Er is geen spreker die het van de zwijger wint.
Gebruikersavatar
DeDiana
Zeer actief
Berichten: 19319
Lid geworden op: 13 nov 2011 13:17
Mijn ras(sen): Schotse herdershond langhaar en Spaanse schonen
Aantal honden: 4
Locatie: Spanje

Re: In angst blijven hangen

Ongelezen bericht door DeDiana »

GoldenGizmo schreef: 17 dec 2020 20:22
DeDiana schreef: 17 dec 2020 18:13 Mila was ook bang voor knallen en vuurwerk en is ook zo'n hond die heel snel gaat veralgemeniseren en die angst gaat uitbreiden naar alles wat ze in verband bracht met die knallen. Bij haar heeft counterconditioneren uitstekend geholpen. Dus direct na elke knal iets héél lekkers geven. In het begin moest ik erg creatief zijn, want was ze veel te bang om überhaupt iets aan te nemen, dus ik begon met kaas uit een tube die ik op haar bek smeerde, maar na een paar dagen kwam ze bij elke knal al zelf om de kaas vragen.
Ze is nu helemaal niet meer bang voor vuurwerk - dat heeft wel jaren counterconditioneren gekost - en ook niet meer voor geweerschoten. Ook met andere dingen waar ze dusdanig van schrok dat de reactie verder ging dan gewone schrik, ben ik meteen gaan counterconditioneren zo gauw ik het opmerkte. Bijvoorbeeld een van mijn terraspoortjes die heel hard achter haar dichtklapte; daar was ze na drie korte sessies poortje dichtklappen = koekje krijgen ook weer helemaal overheen, maar die angst zat natuurlijk ook nog niet zo diep.
Ik zat ook aan counter conditioneren te denken. Zo ver als jij en Mila zijn wij nog niet, maar Gizmo is nu wel sneller uit de paniek te krijgen. Buitenshuis is hij nog steeds te bang om iets aan te nemen, maar binnenshuis scheelt het al een heleboel.
Het heeft bij ons ook wel echt een tijd geduurd hoor. Mila is bang geworden voor vuurwerk nadat ze een rotje vlak voor haar neus kreeg vlak voor Oud & Nieuw toen ze bijna twee was (eerste jaarwisseling was er totaal geen probleem en heeft ze gewoon lekker liggen kluiven). Pas het jaar daarna ben ik begonnen met het counterconditioneren, toen was ze nog wel heel bang en erg in paniek en heb ik dat gecombineerd met Alprazolam op de dagen met het meeste vuurwerk. Dat hebben we zo twee jaar gedaan, het derde jaar had ze enkel nog een lage dosis Alprazolam nodig op oudejaarsdag. Daarna had het counterconditioneren de angst inmiddels zo veel beheersbaarder gemaakt, dat Alprazolam niet meer nodig was. De laatste jaarwisseling die we in Nederland hadden, was ze af en toe nog wat alert en onrustig, maar dat was het ook wel. Sindsdien heeft ze nooit meer angstig gereageerd op vuurwerk. Ik geef af en toe nog wel een brokje bij een plotselinge knal om de positieve associatie te onderhouden, maar meestal kijkt ze niet eens meer op als ze een knal hoort.
Geef dus niet op, het heeft echt zin om ermee door te gaan. Bij een heftige angst die diep ingesleten is, duurt het echt wel een tijd voor die eruit geconditioneerd is, maar het is wel een manier waarmee je hond echt over de angst heen kan komen. Ik had een hond die hysterisch was van paniek, absolouut geen voer aan wilde nemen en niet meer wist waar ze het moest zoeken, en dit is wat ik nu zie als er opeens veel vuurwerk de lucht in gaat:
Gebruikersavatar
GoldenGizmo
Zeer actief
Berichten: 2054
Lid geworden op: 07 nov 2014 15:23
Mijn ras(sen): Golden retriever
Aantal honden: 1

Re: In angst blijven hangen

Ongelezen bericht door GoldenGizmo »

DeDiana schreef: 17 dec 2020 21:12
GoldenGizmo schreef: 17 dec 2020 20:22
DeDiana schreef: 17 dec 2020 18:13 Mila was ook bang voor knallen en vuurwerk en is ook zo'n hond die heel snel gaat veralgemeniseren en die angst gaat uitbreiden naar alles wat ze in verband bracht met die knallen. Bij haar heeft counterconditioneren uitstekend geholpen. Dus direct na elke knal iets héél lekkers geven. In het begin moest ik erg creatief zijn, want was ze veel te bang om überhaupt iets aan te nemen, dus ik begon met kaas uit een tube die ik op haar bek smeerde, maar na een paar dagen kwam ze bij elke knal al zelf om de kaas vragen.
Ze is nu helemaal niet meer bang voor vuurwerk - dat heeft wel jaren counterconditioneren gekost - en ook niet meer voor geweerschoten. Ook met andere dingen waar ze dusdanig van schrok dat de reactie verder ging dan gewone schrik, ben ik meteen gaan counterconditioneren zo gauw ik het opmerkte. Bijvoorbeeld een van mijn terraspoortjes die heel hard achter haar dichtklapte; daar was ze na drie korte sessies poortje dichtklappen = koekje krijgen ook weer helemaal overheen, maar die angst zat natuurlijk ook nog niet zo diep.
Ik zat ook aan counter conditioneren te denken. Zo ver als jij en Mila zijn wij nog niet, maar Gizmo is nu wel sneller uit de paniek te krijgen. Buitenshuis is hij nog steeds te bang om iets aan te nemen, maar binnenshuis scheelt het al een heleboel.
Het heeft bij ons ook wel echt een tijd geduurd hoor. Mila is bang geworden voor vuurwerk nadat ze een rotje vlak voor haar neus kreeg vlak voor Oud & Nieuw toen ze bijna twee was (eerste jaarwisseling was er totaal geen probleem en heeft ze gewoon lekker liggen kluiven). Pas het jaar daarna ben ik begonnen met het counterconditioneren, toen was ze nog wel heel bang en erg in paniek en heb ik dat gecombineerd met Alprazolam op de dagen met het meeste vuurwerk. Dat hebben we zo twee jaar gedaan, het derde jaar had ze enkel nog een lage dosis Alprazolam nodig op oudejaarsdag. Daarna had het counterconditioneren de angst inmiddels zo veel beheersbaarder gemaakt, dat Alprazolam niet meer nodig was. De laatste jaarwisseling die we in Nederland hadden, was ze af en toe nog wat alert en onrustig, maar dat was het ook wel. Sindsdien heeft ze nooit meer angstig gereageerd op vuurwerk. Ik geef af en toe nog wel een brokje bij een plotselinge knal om de positieve associatie te onderhouden, maar meestal kijkt ze niet eens meer op als ze een knal hoort.
Geef dus niet op, het heeft echt zin om ermee door te gaan. Bij een heftige angst die diep ingesleten is, duurt het echt wel een tijd voor die eruit geconditioneerd is, maar het is wel een manier waarmee je hond echt over de angst heen kan komen. Ik had een hond die hysterisch was van paniek, absolouut geen voer aan wilde nemen en niet meer wist waar ze het moest zoeken, en dit is wat ik nu zie als er opeens veel vuurwerk de lucht in gaat:
Oh, zelfs als het niet beter zou worden dan het nu is, blijf ik dit volhouden, want het is nu al zo veel beter dan eerst. Waar hij nu nog 1-3x blaft als hij vuurwerk hoort (terwijl ik in dezelfde kamer ben), blafte hij voorheen minuten aan een stuk door en was er niet tot hem door te dringen, alsof hij niet eens door had dat er nog iemand in de kamer was. Maar fijn om te weten dat het bij jou ook een paar jaar heeft geduurd, want dat betekent dat het bij ons ook nóg beter kan gaan worden.

Helemaal niet meer reageren lijkt me bij ons niet realistisch, omdat ik zelf ook heel erg schrik van een plotselinge knal. Maar het feit dat hij er nu al een stuk sneller uit te halen is, geeft me goede hoop voor de toekomst.
Gebruikersavatar
DeDiana
Zeer actief
Berichten: 19319
Lid geworden op: 13 nov 2011 13:17
Mijn ras(sen): Schotse herdershond langhaar en Spaanse schonen
Aantal honden: 4
Locatie: Spanje

Re: In angst blijven hangen

Ongelezen bericht door DeDiana »

GoldenGizmo schreef: 17 dec 2020 21:42 Oh, zelfs als het niet beter zou worden dan het nu is, blijf ik dit volhouden, want het is nu al zo veel beter dan eerst. Waar hij nu nog 1-3x blaft als hij vuurwerk hoort (terwijl ik in dezelfde kamer ben), blafte hij voorheen minuten aan een stuk door en was er niet tot hem door te dringen, alsof hij niet eens door had dat er nog iemand in de kamer was. Maar fijn om te weten dat het bij jou ook een paar jaar heeft geduurd, want dat betekent dat het bij ons ook nóg beter kan gaan worden.

Helemaal niet meer reageren lijkt me bij ons niet realistisch, omdat ik zelf ook heel erg schrik van een plotselinge knal. Maar het feit dat hij er nu al een stuk sneller uit te halen is, geeft me goede hoop voor de toekomst.
Ik had eigenlijk ook nooit durven hopen dat we zo ver zouden komen en was al heel blij toen de ergste paniek er niet meer was en ik weer enigszins tot Mila kon doordringen. Dat ze ooit gewoon ontspannen zou blijven liggen tijdens een onverwacht knalfestijn, hield ik denk ik niet eens voor mogelijk. Maar ik ben er natuurlijk wel heel blij mee, het leven is zo veel minder stressvol voor haar nu ze die angst niet meer heeft.
Hopelijk blijf jij ook vooruitgang zien :ok:
Gebruikersavatar
Fotogravinnetje
Technisch beheer
Berichten: 15808
Lid geworden op: 30 dec 2014 16:43
Mijn ras(sen): Markiesjes: Elco (maart 2014) en zijn zoon Gait (oktober 2016). (Gait = Gerrit in dialect)
Aantal honden: 2
Locatie: Krimpen aan den IJssel
Contacteer:

Re: In angst blijven hangen

Ongelezen bericht door Fotogravinnetje »

GoldenGizmo schreef: 17 dec 2020 21:42 Helemaal niet meer reageren lijkt me bij ons niet realistisch, omdat ik zelf ook heel erg schrik van een plotselinge knal. Maar het feit dat hij er nu al een stuk sneller uit te halen is, geeft me goede hoop voor de toekomst.
Ik ben hier degene die het hardste schrikt van onverwachte harde knallen. Dus mijn honden leren meteen: schrikken van zo'n knal mag, maar baasje herstelt vrijwel direct, dus er is geen reden om angstig te blijven na zo'n knal. Meestal maak ik er ook nog een opmerking over, zo van: sjonge, dat was een harde knal! Of bij onweer: zo, zeg, die was dichtbij! En dan gaan we weer over tot de orde van de dag
Alfilillo
Zeer actief
Berichten: 4978
Lid geworden op: 01 aug 2016 11:48
Mijn ras(sen): Kruising en podenco(kruising)
Aantal honden: 2
Locatie: Sant Pere de Ribes (Barcelona)

Re: In angst blijven hangen

Ongelezen bericht door Alfilillo »

Sorry, ik weet nog steeds niet hoe je meerdere quotes in een bericht kan zetten, dus even één voor één.
Boutje schreef: 17 dec 2020 16:30 Niet mee gaan in de angst maar die wel erkennen is een begin.
Dus knal, ja, ik heb het gehoord, het is oke, geruststellen, desnoods even dragen en een eind verder terug neerzetten en verder. Met een anti-ontsnap tuig aan.
De hele enge momenten, zoals vb 's avonds laat, proberen te vermijden tot de minder enge goed gaan.

Ik had vroeger een schotse herder en heb toen iets te veel rekening gehouden met zijn angstjes waardoor hij heel snel en heel veel begon te veralgemenen.

Vreemd genoeg maak je er met ham lokken/laten snuffelen en zo meer "een ding" van heb ik ondervonden. Het moet wel eng zijn want baas is gespannen en er is veel lekkers om iets goed te maken of zoiets.

Stukje met de auto en dan wandelen vind ik weer wel een goed idee.
Zo heb ik dat van de zomer inderdaad ook gedaan. Niet mee gaan in de angst, zonder er overheen te walsen. Vaak ging ik een stukje met hem rennen en dat ging behoorlijk goed. De angst afschudden. Weg ging het echter niet. Alleen, nu kan hij nog niet rennen (hoewel, vandaag de eerste drafjes en zelfs voorzichtige galop, maar dat is een ander verhaal). Afgelopen dagen heb ik hem inderdaad stukjes gedragen, maar een lange termijn oplossing is dat niet en het neemt de angst niet weg.

Gisteravond ben ik met hem tussen de huizen gaan wandelen ipv direct het buitengebied in, en dat ging perfect.
Vanochtend een stukje met de auto gereden en in een ander gebied gewandeld. Het grootste deel ging geweldig. Totaal geen angst. Heel veel gefocused snuffelen (het had net geregend en een rustig gebied dus heel veel dierengeuren). Hij heeft zelfs stukjes gedraafd. Energie voortwaarts en dat is goed. Kortom, helemaal in zijn element. Inmiddels op de terugweg, sloeg hij toch weer om. Kan zijn dat hij een knal hoorde in de verte (ik hoorde hem niet, maar die geweerschoten zijn heel ver weg en maar heel zacht), of misschien was hij moe aangezien hij zo enthousiast was geweest. Geen paniek of zo, maar weer stil staan en om zich heen kijken. Voor het geval hij moe was, heb ik hem de hellingen omhoog gedragen (hier is niks vlak) en de andere stukjes aan de lijn, dat gaat dan veel beter dan los. Op het eind begon hij weer te ontspannen. Jammer dat hij niet de hele wandeling ontspannen is geweest, maar ik ga de komende dagen toch vaker naar dit gebied, verder van huis.
Afbeeldingalfillilo (1) by [url=https://www.flickr.com/photos/157306925@N05/]

Alfil & Lily
Alfilillo
Zeer actief
Berichten: 4978
Lid geworden op: 01 aug 2016 11:48
Mijn ras(sen): Kruising en podenco(kruising)
Aantal honden: 2
Locatie: Sant Pere de Ribes (Barcelona)

Re: In angst blijven hangen

Ongelezen bericht door Alfilillo »

DeDiana schreef: 17 dec 2020 18:13 Mila was ook bang voor knallen en vuurwerk en is ook zo'n hond die heel snel gaat veralgemeniseren en die angst gaat uitbreiden naar alles wat ze in verband bracht met die knallen. Bij haar heeft counterconditioneren uitstekend geholpen. Dus direct na elke knal iets héél lekkers geven. In het begin moest ik erg creatief zijn, want was ze veel te bang om überhaupt iets aan te nemen, dus ik begon met kaas uit een tube die ik op haar bek smeerde, maar na een paar dagen kwam ze bij elke knal al zelf om de kaas vragen.
Ze is nu helemaal niet meer bang voor vuurwerk - dat heeft wel jaren counterconditioneren gekost - en ook niet meer voor geweerschoten. Ook met andere dingen waar ze dusdanig van schrok dat de reactie verder ging dan gewone schrik, ben ik meteen gaan counterconditioneren zo gauw ik het opmerkte. Bijvoorbeeld een van mijn terraspoortjes die heel hard achter haar dichtklapte; daar was ze na drie korte sessies poortje dichtklappen = koekje krijgen ook weer helemaal overheen, maar die angst zat natuurlijk ook nog niet zo diep.
Counterconditioneren zou een oplossing zijn als er vaak knallen zijn, maar dat is nu niet zo. Een aantal dagen geleden heb ik één of twee knallen gehoord en dat was het. Het probleem is dat hij die angst bijna direct aan een plaats en tijd koppelt en het zo veralgemeniseert.
Afbeeldingalfillilo (1) by [url=https://www.flickr.com/photos/157306925@N05/]

Alfil & Lily
Alfilillo
Zeer actief
Berichten: 4978
Lid geworden op: 01 aug 2016 11:48
Mijn ras(sen): Kruising en podenco(kruising)
Aantal honden: 2
Locatie: Sant Pere de Ribes (Barcelona)

Re: In angst blijven hangen

Ongelezen bericht door Alfilillo »

Frootje schreef: 17 dec 2020 19:24 Mowin heeft dit ook met knallen, hier dus voornamelijk vuurwerk. Hij blijft niet dagenlang rillen na een knal maar je merkt wel dat de stress zich opstapelt en dat hij nu na een paar maanden geknal eigenlijk niet meer mee naar buiten wil. Hij is sowieso al niet bijzonder voergericht en pakt ook absoluut niks aan als hij bang is dus dat maakt het hier ook wel lastig. Als ik merk dat hij schrikt geef ik hem vaak maar een aai en zeg ik dat het goed is maar het werkt nauwelijks. Zo’n groot contrast met een hond als Froo die na drie seconden schrik allang weer vrolijk doorloopt, ik vind het soms echt lastig. Maar bij een hond die wel naar voer omkijkt op zo’n moment zou ik dat inderdaad inzetten. Bij Froo heb ik dat gedaan zodra ik vorig jaar merkte dat ze wel echt angst begon te vertonen bij vuurwerk en het was ook in een mum van tijd weer over, maar die kun je ook echt wel wakker maken voor eten.
Alfil is helaas ook niet heel voorgericht. Hij moet echt niet hoog in zijn angst zitten, wil hij iets aannemen.
Ik herken dat contrast. Lily herpakt zich in die zin ook heel snel. Ja, de avond van de 24 juni (feest met knalvuurwerk) is ze angstig, maar als ze rond die datum buiten loopt en ze hoort hier en daar een knal doet het haar niks. Van de zomer liep ik met haar buiten op straat en opeens gooit iemand vlak naast ons een enorme knaller, zo eentje dat je je ingewanden voelt trillen. Toen wilde ze zo snel mogelijk naar huis, maar na 10 minuten is de angst dan weer uit haar lijf. Zo fijn die stabiliteit. Bovendien is ze extreem voergericht :mrgreen: .
Afbeeldingalfillilo (1) by [url=https://www.flickr.com/photos/157306925@N05/]

Alfil & Lily
Alfilillo
Zeer actief
Berichten: 4978
Lid geworden op: 01 aug 2016 11:48
Mijn ras(sen): Kruising en podenco(kruising)
Aantal honden: 2
Locatie: Sant Pere de Ribes (Barcelona)

Re: In angst blijven hangen

Ongelezen bericht door Alfilillo »

blondie schreef: 17 dec 2020 19:26 Je beschrijft met name ook avond. Of in combi met wat is voorgevallen. Jol kreeg ook "last" van bepaalde angsten, met name bij schemer of soms ineens van stuk door een onverwachtse knal of flits (haar gehoor ging achteruit maar lichtflitsen kwamen wel binnen en misschien nog wel heftiger vanwege haar doofheid en ook nog eens staar). Bij haar was de angst dusdanig groot of aanwezig dat geen snoepje of andere vorm van afleiding werkte.
Wat wel werkte was een beetje toegeven aan de angst, en haar ondersteuning bieden én verandering van riem. Wij lieten de honden altijd uit aan de flex, en met name Jol vond dat fijn want zij vond het eigenlijk nóg prettiger om los te lopen.
Echter met die angst, en bij haar ook inderdaad gewoonweg soms niet naar buiten willen, merkte ik dat zij het met een vaste lijn in de avonduren wel beter kon hebben. Ze voelde mijn aanwezigheid meer aan de lijn, schroomde ook niet om af en toe zwaan kleef aan te doen, en vond zekerheid in mijn hand af en toe bij haar bek, en die wat vastere lijn dus.

Druk op Jol leggen had ook geen zin, maar wel dus ineens bepaalde dingen veranderen waardoor ze toch wat zekerder werd. Niet door voer, maar omdat ze de connectie tussen de lijn en mij voelde, leek ze het wel te kunnen doorstaan en weerleggen. Ik ben van de zijstraatjes, als het niet linksom gaat dan wel rechtsom, bij Jol ging het gewoonweg beter toen we in de avond voor een andere riem kozen. En haar ook meer steun gaven, en soms zei ik wel "niets aan de hand, kom op Jol even verder lopen dan gaan we leuke dingen doen". In ons geval werkte combi van accepteren van angst, steunen, en even doorpakken het best. Maar als ze écht in de paniek schoot, dan zag ik dat ook, en dan was het even piesen en terug naar huis. Dan liep ik daarna met Aak wel weer verder.
Dat heeft Alfil ook, dat hij zich veiliger voelt aan de lijn dan los. Die doe ik er dan ook om als ik merk dat hij bang is. En afhankelijk van hoeveel hij die dag al gelopen heeft, de tijd die ik heb en de hoeveelheid die Lily al gelopen heeft, gaan we na een keer plassen naar huis en loop ik een grotere ronde met Lily. Hij moet echter wel wát lopen op een dag, omdat het zaak is dat hij spiermassa aanmaakt.
Afbeeldingalfillilo (1) by [url=https://www.flickr.com/photos/157306925@N05/]

Alfil & Lily
Alfilillo
Zeer actief
Berichten: 4978
Lid geworden op: 01 aug 2016 11:48
Mijn ras(sen): Kruising en podenco(kruising)
Aantal honden: 2
Locatie: Sant Pere de Ribes (Barcelona)

Re: In angst blijven hangen

Ongelezen bericht door Alfilillo »

gonnie schreef: 17 dec 2020 20:56 Tanja was ook erg bang voor geweerschoten en vuurwerk.
Het gekke was na een poosje was ze minder bang als ze losliep, in het bos ben ik begonnen om haar bij elk schot een brokje te geven, soms een paar brokjes, op een gegeven moment kwam ze na elk schot een brokje halen.
En nu komt ze soms helemaal geen brokje meer halen en kijk alleen nog naar me.
Alleen aan de lijn was het in het begin wel rot, ze wilde vlakbij huis niet meer mee lopen als ze een schot hoorde. Ze bleef op haar krent zitten, heb haar gewoon meegetrokken en als ze een stukje liep een brokje gegeven.

Met vuurwerk is ze nu zover dat ze gaat blaffen, dat blaffen vind ik niet heel erg, maar ze maakt er stomme sprongen bij en trekt mij dan zowat omver. Dus dan leidt ik haar ook maar af met brokjes en dat helpt goed.
Ze is nu tenminste te bereiken. Dat was de eerste twee jaar wel anders toen wilde ze echt geen brokjes aannemen, toen ze voor het eerst geweerschoten hoorde in het bos rende ze in paniek richting huis, gelukkig stopte ze wel toen ik haar riep. Maar nu gaat het tot nu toe goed.
Dat merk ik bij Alfil ook, dat het moeilijk is om van huis weg te gaan. Net als bij veel puppies. Meetrekken heeft geen zin bij hem, dan gaat hij alleen maar meer op slot. Brokjes aannemen doet hij ook echt niet als hij bang is.
Afbeeldingalfillilo (1) by [url=https://www.flickr.com/photos/157306925@N05/]

Alfil & Lily
Alfilillo
Zeer actief
Berichten: 4978
Lid geworden op: 01 aug 2016 11:48
Mijn ras(sen): Kruising en podenco(kruising)
Aantal honden: 2
Locatie: Sant Pere de Ribes (Barcelona)

Re: In angst blijven hangen

Ongelezen bericht door Alfilillo »

Cleva schreef: 17 dec 2020 21:15 Concreet maken. Leren wat een geweer is en welk geluid daar uit komt en dat hij daar niet van te vrezen heeft. Het mysterie is de halve angst.
Klinkt als ontzettend veel gedoe en dat is het ook maar dat is wel hoe het werkt.

Als je dat niet kunt of wil regelen is het goed om met heel veel positieve energie van huis te vertrekken en dat ook tijdens de wandeling vol te houden. Een hond die zich zelfverzekerd voelt schrikt nu eenmaal minder.
Geen echte oplossing maar dat kan ook niet want angst rond onduidelijkheid verwijder je nu eenmaal met informatie.
Zoveel gedoe is dat niet. Ik kan een doosje rotjes kopen en ze door de kinderen af laten steken in de tuin, gedoseerd. Laten kijken wat er gebeurt en ham erbij voor de positieve associatie. Wel rot voor andere honden in de buurt die dan van onze knallen schrikken.
Afbeeldingalfillilo (1) by [url=https://www.flickr.com/photos/157306925@N05/]

Alfil & Lily
Alfilillo
Zeer actief
Berichten: 4978
Lid geworden op: 01 aug 2016 11:48
Mijn ras(sen): Kruising en podenco(kruising)
Aantal honden: 2
Locatie: Sant Pere de Ribes (Barcelona)

Re: In angst blijven hangen

Ongelezen bericht door Alfilillo »

Fotogravinnetje schreef: 18 dec 2020 07:44
GoldenGizmo schreef: 17 dec 2020 21:42 Helemaal niet meer reageren lijkt me bij ons niet realistisch, omdat ik zelf ook heel erg schrik van een plotselinge knal. Maar het feit dat hij er nu al een stuk sneller uit te halen is, geeft me goede hoop voor de toekomst.
Ik ben hier degene die het hardste schrikt van onverwachte harde knallen. Dus mijn honden leren meteen: schrikken van zo'n knal mag, maar baasje herstelt vrijwel direct, dus er is geen reden om angstig te blijven na zo'n knal. Meestal maak ik er ook nog een opmerking over, zo van: sjonge, dat was een harde knal! Of bij onweer: zo, zeg, die was dichtbij! En dan gaan we weer over tot de orde van de dag
Ik zou willen dat mijn eigen ontspanning en relativering genoeg zouden zijn.
Afbeeldingalfillilo (1) by [url=https://www.flickr.com/photos/157306925@N05/]

Alfil & Lily
Alfilillo
Zeer actief
Berichten: 4978
Lid geworden op: 01 aug 2016 11:48
Mijn ras(sen): Kruising en podenco(kruising)
Aantal honden: 2
Locatie: Sant Pere de Ribes (Barcelona)

Re: In angst blijven hangen

Ongelezen bericht door Alfilillo »

Cleva schreef: 18 dec 2020 11:50
Alfilillo schreef: 18 dec 2020 10:39
Cleva schreef: 17 dec 2020 21:15 Concreet maken. Leren wat een geweer is en welk geluid daar uit komt en dat hij daar niet van te vrezen heeft. Het mysterie is de halve angst.
Klinkt als ontzettend veel gedoe en dat is het ook maar dat is wel hoe het werkt.

Zoveel gedoe is dat niet. Ik kan een doosje rotjes kopen en ze door de kinderen af laten steken in de tuin, gedoseerd. Laten kijken wat er gebeurt en ham erbij voor de positieve associatie. Wel rot voor andere honden in de buurt die dan van onze knallen schrikken.
Is hij in de tuin even bang, minder bang of juist banger.
De pest met thuis doen is dat je dan eerst even moet peilen hoe zijn territoriale inborst daar op inwerkt.
Dat kan de stress ook vergroten.

En positieve associatie met lekkers is goed maar de essentie zit hem in het beleven van de dreiging terwijl hij zich al zelfverzekerd genoeg voelt om de knal als minder dreigend te ervaren.
Dan zet je het ergens anders in zijn kop, zeg maar.

Dus voer geven is echt prima maar vergeet niet van tevoren al dingen te doen die hem bevestigen in zijn benul van zijn eigen invloed en kunde. Doet hij aan kunstjes?
Ik weet niet of hij in de tuin banger of minder bang is, want dit speelt echt tijdens de wandeling. Het naar huis willen. Alfil is wel een territoriale hond en thuis is de plek waar hij zich het zekerste voelt. Thuis is dan eerder de woonruimte dan de tuin overigens. Hij kent maar een paar kunstjes (mijn schuld, zou ik meer mee moeten doen), maar hij vindt het erg leuk en hij is gevoelig voor een beloning van een trotse baas.
Afbeeldingalfillilo (1) by [url=https://www.flickr.com/photos/157306925@N05/]

Alfil & Lily
Dennenappel
Zeer actief
Berichten: 864
Lid geworden op: 21 aug 2018 20:14
Aantal honden: 3

Re: In angst blijven hangen

Ongelezen bericht door Dennenappel »

Bij Cash werkt zowel de ‘Mila’ methode goed maar ook opdrachtjes geven. Als ik haar focus kan verleggen lijkt ze het niet eens meer te horen.
Vorig jaar rond 12 uur toen het losbarstte vond ze het niets in eerste instantie maar toen ben ik balletje gaan gooien in de tuin en dat ging prima.
Bij zo nu en dan knallen komt ze wat lekkers halen nu.

Maar ik heb ook een hondje gehad die niet meer bereikbaar was, zelfs niet met het allerlekkerste. Beetje hetzelfde als Alfil.
Ook met onweer s nachts raakte ze zo van slag, hijgen, kwijlen en op je hoofd gaan staan en super gefocused naar de flitsen.
Tot het een keer 4 nachten achter elkaar onweerde. De derde nacht was het al veel minder en de vierde nacht was ze volledig kalm.
Door dat toeval was het dus gewoon geworden...
Dus in theorie vaker in scene zetten kan helpen maar inderdaad wel lullig als de buurhond bang is.
Of je helpt hem er ook meteen vanaf :mrgreen:
Gebruikersavatar
DeDiana
Zeer actief
Berichten: 19319
Lid geworden op: 13 nov 2011 13:17
Mijn ras(sen): Schotse herdershond langhaar en Spaanse schonen
Aantal honden: 4
Locatie: Spanje

Re: In angst blijven hangen

Ongelezen bericht door DeDiana »

Dennenappel schreef: 18 dec 2020 15:07 Bij Cash werkt zowel de ‘Mila’ methode goed maar ook opdrachtjes geven. Als ik haar focus kan verleggen lijkt ze het niet eens meer te horen.
Vorig jaar rond 12 uur toen het losbarstte vond ze het niets in eerste instantie maar toen ben ik balletje gaan gooien in de tuin en dat ging prima.
Bij zo nu en dan knallen komt ze wat lekkers halen nu.

Maar ik heb ook een hondje gehad die niet meer bereikbaar was, zelfs niet met het allerlekkerste. Beetje hetzelfde als Alfil.
Ook met onweer s nachts raakte ze zo van slag, hijgen, kwijlen en op je hoofd gaan staan en super gefocused naar de flitsen.
Tot het een keer 4 nachten achter elkaar onweerde. De derde nacht was het al veel minder en de vierde nacht was ze volledig kalm.
Door dat toeval was het dus gewoon geworden...
Dus in theorie vaker in scene zetten kan helpen maar inderdaad wel lullig als de buurhond bang is.
Of je helpt hem er ook meteen vanaf :mrgreen:
Even voor de duidelijkheid: Mila was ook verre van bereikbaar en vertoonde hetzelfde gedrag als wat jij beschrijft: trillen, kwijlen, constant in paniek overal op willen klimmen, proberen in mijn nek te gaan zitten, gewoon hysterische paniek. Counterconditioneren is niet hetzelfde als afleiden en dat was ook in die fase compleet onmogelijk geweest bij Mila. Je verandert de associatie doordat knallen en flitsen een voorspeller worden van iets leuks of lekkers.
Omdat Mila zo in paniek was, keek zij ook totaal niet naar eten, ik had een hele biefstuk voor haar bek kunnen houden en dan had ze die nog niet aangepakt of zelfs maar opgemerkt. Vandaar dat ik dus wat smeerkaas uit een tube op haar bekje smeerde, dat ze er dan natuurlijk in een reflex wel af likte. Dat was voor ons de ingang om toch te kunnen counterconditoneren met een hond die veel te bang was om enige interesse in voer te hebben op die momenten. Toen ze eenmaal de eerste link had gelegd van knal = lekkers, ging het gaandeweg ook met gewone lekkere voertjes. En nu kan ik met spelen ook goed haar aandacht verleggen, maar dat lukt inderdaad niet met een hond in volle paniek.
Gebruikersavatar
runninggirl
Zeer actief
Berichten: 5995
Lid geworden op: 31 mar 2012 10:22
Aantal honden: 3
Locatie: Friesland

Re: In angst blijven hangen

Ongelezen bericht door runninggirl »

Cleva schreef: 18 dec 2020 12:39 Ja, dat zou ik dan even uittesten. Het is echt bizar hoeveel verschil het kan maken als een hond een etuitje mag dragen of bevestiging kan verdienen met het opvolgen van commando's.

Ik vergeet het vaak ook want als ze komen is het genoeg maar Echo vindt het gewoon echt fijn om te laten zien dat ze dingetjes kan.

Als je dagelijks een riedeltje oefeningetjes doet op een vaste plek dan heb je hopelijk de juiste basis en als je dan met positieve associaties gaat werken heb je flink kans op succes. Op andere plekken en toch schrikken probeer je te negeren. Het gaat om het uitbouwen van wat er binnen de gecontroleerde context lukt.
En als hij niet schrikt wordt er natuurlijk gebraden kip gevoerd terwijl hij op handen gedragen naar huis wordt gebracht.
Dat etuitje gebruik ik zelf ook nog regelmatig voor Jura. Maar bij grote angst werkt dat niet bij haar. Wel bij dingen die spannend zijn, om er dan toch vlot langs te lopen (kat, hond, etc). Bij de grote angst die ze had voor vuurwerk heeft bij haar net als Milla counter conditioning erg goed gewerkt. Dit hebben wel wel over een paar maanden heen getraind, met geluiden, steeds harder, en in het najaar de kans ook gepakt elke keer als het 'live' gebeurde. Toen snapte ze het spelletje al door het oefenen met de geluiden thuis en dat hielp dus enorm. Nu geeft ze gewoon niks om de meeste knallen, en bij waar ze wel van schrikt komt ze voor wat lekkers en ontspant daarna meteen weer. Echt wel het proberen waard dus (desnoods pas volgend jaar).
Alfilillo
Zeer actief
Berichten: 4978
Lid geworden op: 01 aug 2016 11:48
Mijn ras(sen): Kruising en podenco(kruising)
Aantal honden: 2
Locatie: Sant Pere de Ribes (Barcelona)

Re: In angst blijven hangen

Ongelezen bericht door Alfilillo »

Sinds eergisteren pak ik de auto om wat verderop te gaan wandelen. Dat gaat heel goed. Ontspannen wandelingen (behalve de eerste keer toen hij toch even angstig werd, maar dat ging ook weer over). Gisteren strand en dat was helemaal feest, aangezien dat zijn favoriete plek is en waar hij zich het zelfverzekerdst voelt. Vandaag best een flinke wandeling gemaakt en hem zelf de route laten kiezen. Op een gegeven moment klonken er een paar heel doffe geweerschoten in de verte. Hij keek even achterom, maar liep vervolgens zonder angst door (zijn staart bleef gewoon hoog). Ik denk dat het goed is om de wandelingen een tijdje een positieve ervaring te laten zijn. Als hij op die manier een poos geen angst heeft gevoeld, gaan we wel weer het gebied voor mijn huis in.
Tegelijkertijd wil ik wel gaan trainen op knallen. Ik heb nog tot juni voordat het echt losbarst. Ik ga eens beginnen met wat oefeningen uitzetten in de tuin. Dat vindt hij leuk en is sowieso goed voor zijn zelfvertrouwen. Dat soort dingen helpen hem ook om te focussen op mij en de oefening. Als hij het onder de knie heeft, kunnen we de moeilijkheidsgraad opvoeren met een knalletje.
Afbeeldingalfillilo (1) by [url=https://www.flickr.com/photos/157306925@N05/]

Alfil & Lily
natalie
Zeer actief
Berichten: 2669
Lid geworden op: 07 aug 2017 08:47
Aantal honden: 2

Re: In angst blijven hangen

Ongelezen bericht door natalie »

Ik herken het ook wel. Als Abel ergens in het bos ineens een harde knal hoort, dan wil hij absoluut niet de kant op waar de knal vandaan kwam. Als we gewoon maar een andere kant op lopen, dan herstelt hij wel snel. De volgende dag echter blijkt dat hij echt niet vergeten is waar hij die knal gehoord had. Dan blijft hij op diezelfde plek staan twijfelen en wil eigenlijk niet doorlopen. Ik geef hem even de tijd om om zich heen te kijken en de omgeving te scannen, maar moedig hem vervolgens wel aan een stukje met mij mee te lopen. Daarna slaan we alsnog een zijpaadje in, maar dan heeft hij in ieder geval even ervaren dat die plek in het bos niet eng is. Verder doen we ook veel aan counter conditioning en hoewel hij dus echt nog niet bombproof is, zijn we al wel een heel eind op de goede weg.

Wat jij nu doet, met de auto naar een neutrale omgeving toe, lijkt mij precies om de reden die je zelf noemt, ook verstandig. Laat hem maar een heleboel positieve ervaringen op doen :-)
Gebruikersavatar
tycha
Zeer actief
Berichten: 5878
Lid geworden op: 28 feb 2004 14:17
Mijn ras(sen): Smoothies
Aantal honden: 1
Locatie: Zuid Holland
Contacteer:

Re: In angst blijven hangen

Ongelezen bericht door tycha »

DeDiana schreef: 17 dec 2020 18:13 Mila was ook bang voor knallen en vuurwerk en is ook zo'n hond die heel snel gaat veralgemeniseren en die angst gaat uitbreiden naar alles wat ze in verband bracht met die knallen. Bij haar heeft counterconditioneren uitstekend geholpen. Dus direct na elke knal iets héél lekkers geven. In het begin moest ik erg creatief zijn, want was ze veel te bang om überhaupt iets aan te nemen, dus ik begon met kaas uit een tube die ik op haar bek smeerde, maar na een paar dagen kwam ze bij elke knal al zelf om de kaas vragen.
Ze is nu helemaal niet meer bang voor vuurwerk - dat heeft wel jaren counterconditioneren gekost - en ook niet meer voor geweerschoten. Ook met andere dingen waar ze dusdanig van schrok dat de reactie verder ging dan gewone schrik, ben ik meteen gaan counterconditioneren zo gauw ik het opmerkte. Bijvoorbeeld een van mijn terraspoortjes die heel hard achter haar dichtklapte; daar was ze na drie korte sessies poortje dichtklappen = koekje krijgen ook weer helemaal overheen, maar die angst zat natuurlijk ook nog niet zo diep.
Ik ben hier met Triss nu vier jaar mee bezig. Gisterenavond werd er twee keer veel vuurwerk afgestoken. De TV stond aan het het geluid was nog ver weg, maar wij hoorden het dus zij moet het ook gehoord hebben, maar gaf eigenlijk geen reactie. Toen ze even op keek toch nog een koekje gegeven. Boven in de slaapkamer, horen we eigenlijk ook iedere avond wel vuurwerk, met name die keiharde ontploffingen, die zijn nog wel ver weg, maar goed hoorbaar. Ieder keer gooi ik een koekje in haar maand. Ze kijkt nu zelfs naar mij na een knal “waar blijft dat koekje?” Buiten is het nog iets lastiger, neemt ze sneller niets meer aan, maar er is geen erge angst meer, meer een soort van ongerustheid. Die zelfs na een minuut of tien weer verdwijnt als er geen knallen meer zijn.
Afbeelding
Groetjes Marja
Alfilillo
Zeer actief
Berichten: 4978
Lid geworden op: 01 aug 2016 11:48
Mijn ras(sen): Kruising en podenco(kruising)
Aantal honden: 2
Locatie: Sant Pere de Ribes (Barcelona)

Re: In angst blijven hangen

Ongelezen bericht door Alfilillo »

We zijn nu ruim 10 dagen verder. Echt verbetering is er niet; we vinden er eerder een weg in. Verder dan zo´n 20 meter van huis durft Alfil niet te gaan. ´s Ochtends draag ik hem dan naar een soort omheind terrein met wat heuvels en begroeing. Daar voelt hij zich goed en ontspant meteen. Hij gaat lekker snuffelen en markeren. Als ik vervolgens het terrein afga en de wandeling vervolg, verder van huis dus, komt hij zonder problemen mee. Als ik niet eerst dat terrein opga, weigert hij verder te lopen. Het gaat dus echt om dat eerste stuk van huis. Dan gaat zijn hoofd op slot.
´s Avonds idem. Dan draag ik hem een stukje verderop. Als ik hem neerzet, is hij nog even gespannen, maar daarna schudt hij zich uit (volgens mij is dat letterlijk de spanning afschudden; hij doet het altijd) en loopt overal snuffelend en markerend naar huis.
Voor de lange wandeling pak ik nu de auto en dan wandelen we een eind verderop. Dat gaat op zich goed, maar ook treuzelt hij daar het eerste stuk erg. Voordeel is dat hij van daaruit niet naar huis kan. Als ik gewoon doorloop, komt hij uiteindelijk achter me aan (gelukkig draaft hij inmiddels goed, waardoor ik door kán lopen) en redelijk snel zie ik hem dan ook ontspannen. En iets externs kan hem zo uit de spanning snappen. Zo zag Lily vandaag aan het begin van de wandeling opeens een herdershond uit een zijpaadje komen, waarop ze ging blaffen. Dan komt Alfil er direct aangestoven.
Eerlijk gezegd ben ik thuis nog niet met hem aan het trainen in de zin van trucjes en simpele agiltydingen, maar dat gaan we wel doen. Sowieso om aan zijn zelfvertrouwen te werken.
Voor nu werkt het zo, maar ik hoop toch dat we in de toekomst gewoon vanuit huis kunnen wandelen, zonder dat ik hem hoef te dragen of iets dergelijks.
Afbeeldingalfillilo (1) by [url=https://www.flickr.com/photos/157306925@N05/]

Alfil & Lily
Alfilillo
Zeer actief
Berichten: 4978
Lid geworden op: 01 aug 2016 11:48
Mijn ras(sen): Kruising en podenco(kruising)
Aantal honden: 2
Locatie: Sant Pere de Ribes (Barcelona)

Re: In angst blijven hangen

Ongelezen bericht door Alfilillo »

Cleva schreef: 02 jan 2021 12:16 Ik zou er persoonlijk iets van vinden als mijn hond me niet genoeg vertrouwt om achter me aan te lopen.
Weet je heel zeker dat je dat niet aan kunt leren? Soms is het echt niet meer dan één knopje omzetten.

Ik wil altijd helpen en steunen maar je moet wel eerst naar me kijken. Terug naar huis is gewoon geen optie. Als je bescherming wil kom je dat bij mij halen en niet achter de bank.
Ik vind er ook iets van, maar dat is verder niet zo relevant. En ik denk inderdaad dat het niet veel meer is dan een knop omzetten, alleen heb ik die nog niet gevonden. Het is geen diepe angst. Wat ik schreef: Lily slaat alarm en hij komt er meteen aangestoven. Of hij ziet een leuke hond. Maar zonder die externe prikkel blokkeert hij (als huis dichtbij is).

Verder ben ik echt baas nummer 1 voor hem. Thuis volgt hij me als een schaduw en als hij iets wil, komt hij altijd bij mij. Ik ben ook de enige die echt voor de honden zorgt, dus dat is niet zo raar.
Afbeeldingalfillilo (1) by [url=https://www.flickr.com/photos/157306925@N05/]

Alfil & Lily
blondie
Zeer actief
Berichten: 30331
Lid geworden op: 29 jun 2007 23:44
Aantal honden: 2

Re: In angst blijven hangen

Ongelezen bericht door blondie »

Ik begin me nu af te vragen of het voor hem nu niet een gewoonte/vanzelfsprekendheid is geworden dat jij hem draagt zodra hij aangeeft niet verder te willen/durven.
Eenmaal voorbij dat punt schudt hij zich los en kan wel relatief zonder angst verder. Althans, zo lees ik het.

Is het punt heel ver van jullie huis?
Zou het een optie kunnen zijn om vlak voor je gaat lopen iemand op dat punt zijn voerbak met voer erin te laten zetten. En dan thuis niet gevoerd hebben. Zo heb ik dat eens met een hond die niet een trap af durfde gedaan. Gestimuleerd om door te zetten en de voerbeloning stond toen al voor hem klaar. Het was nét even een drempel waar hij overheen moest, en toen die stap uit zichzelf genomen was, was de angst/terughoudendheid ook weg.

Of dat iemand anders met de andere hond gaat lopen en je op dat punt tegemoet komt lopen. Iets waardoor hij over dat "enge" punt heen komt zonder dat jij hem tilt, dwingt of stimuleert.
Alfilillo
Zeer actief
Berichten: 4978
Lid geworden op: 01 aug 2016 11:48
Mijn ras(sen): Kruising en podenco(kruising)
Aantal honden: 2
Locatie: Sant Pere de Ribes (Barcelona)

Re: In angst blijven hangen

Ongelezen bericht door Alfilillo »

blondie schreef: 03 jan 2021 15:14 Ik begin me nu af te vragen of het voor hem nu niet een gewoonte/vanzelfsprekendheid is geworden dat jij hem draagt zodra hij aangeeft niet verder te willen/durven.
Eenmaal voorbij dat punt schudt hij zich los en kan wel relatief zonder angst verder. Althans, zo lees ik het.

Is het punt heel ver van jullie huis?
Zou het een optie kunnen zijn om vlak voor je gaat lopen iemand op dat punt zijn voerbak met voer erin te laten zetten. En dan thuis niet gevoerd hebben. Zo heb ik dat eens met een hond die niet een trap af durfde gedaan. Gestimuleerd om door te zetten en de voerbeloning stond toen al voor hem klaar. Het was nét even een drempel waar hij overheen moest, en toen die stap uit zichzelf genomen was, was de angst/terughoudendheid ook weg.

Of dat iemand anders met de andere hond gaat lopen en je op dat punt tegemoet komt lopen. Iets waardoor hij over dat "enge" punt heen komt zonder dat jij hem tilt, dwingt of stimuleert.
Ja, dat denk ik ook. Niet dat hij graag gedragen wil worden, maar het is meer een gewoonte geworden om het eerste stuk vanuit huis terug te willen. Vandaag is het me trouwens wel gelukt om hem zover te krijgen met me mee te komen terwijl hij nog in de ´ik wil omdraaien´-modus zat. Aan de lijn weliswaar.
Afbeeldingalfillilo (1) by [url=https://www.flickr.com/photos/157306925@N05/]

Alfil & Lily
Plaats reactie

Terug naar “Gedrag en opvoeding”