Echo (dochter, 17 weken) en Mira (moeder, 4,5) eten al vanaf dat Echo uberhaupt voor het eerst naar de bak kroop bij elkaar. In de keuken, in elkaars aanwezigheid.
Ze eten ook nog steeds samen uit één bak en dat is een beetje ingewikkeld aan het worden want Mira claimt niets (gewoon nooit) maar heeft wel een forse persoonlijke zone bij eten en Echo voelt dat er iets speelt maar snapt het nog niet en wil graag voorbeeld volgen.
Nu zijn ze steeds een hapje aan het pakken en dan weer weglopen om na een halve minuut weer terug te komen en meer te pakken.
Of ze laten het gewoon uren staan. Ze eten op zich wel genoeg en zijn allebei gewoon goed in conditie maar eigenlijk vind ik het zelf fijner als ze gewoon komen eten wat ik ze geef op het moment dat ik het geef.
Hebben jullie ervaring met dit fenomeen?
Ik kan ze op zich best gewoon radicaal apart gaan voeren en dat lukt dan ook wel maar ben ik de boel dan aan het normaliseren of juist extra ingewikkeld aan het maken?
Het leven is moeilijk als je graag moeilijk doet.

Nogmaals, het is niet dat ze geen trek hebben. Tijdens de wandeling komen ze voor koek. Altijd. En snel ook.
Maar in de keuken is het ineens in de mode om beleefd te bedanken.