Hoe ver kun je gaan bij je hond?

[dagmar88]

Ze zijn niet moeilijk. Heb ze van kleins af aan, daar valt weinig raars van te verwachten.

Alleen Naap haat kammen en wassen. Het moet, maar hij moet dan ook laten horen dat ie er de schijt in heeft.

[Hilde]

De meeste dingen hebben wij getraind , omdat ik het leuk vind en belangrijk. Elmo vindt alles goed en het meeste ook leuk

[Antonetta]

Mijn grote honden en mijn cairn lieten alles wat ik deed rustig over zich heen komen maar de kleine chihuahua kruisingen die ik nu heb werken totaal nergens aan mee. De nagels laat ik door de da knippen met hulp van een assistente die de hond in de houtgreep houd.

[Barkley]

Freds oren moeten uitgeplukt en dat vind hij echt niet prettig. Hij laat het toe maar is dan wel heel erg van slag en heel soms loopt hij weg.
Dus ik pluk nu uit of maak zn oren schoon en loop daarna met grote gebaren richting de koelkast alwaar hij een Speciaal Stukje Worst uit de Speciale Pot krijgt en dan is het klaar. Daarna is het soms lastig om mezelf in te houden als ik een vergeten haartje of plukje zie maar klaar is ook echt klaar.

[Machie]

Beetje wisselend per hond. Maar ik kan alles met ze doen wat ik wil alleen vinden ze niet alles even leuk

[Marielle hier]

Ik heb optie 2 aangeklikt. Ik mag echt alles doen, en de dierenarts ook. Ook tig keer proberen bloed te prikken toen het steeds maar niet lukte, of wondzorg na een operatie. Maar ik kan wel duidelijk aan Maeko merken wanneer ze het onprettig vindt worden, ze geeft het dan subtiel maar wel duidelijk aan.

[lucie]

Ze laten uiteindelijk wel alles toe, maar ik houd wel rekening met hun grenzen daarin. Bij Kailen heb ik het vertrouwen heel zorgvuldig op moeten bouwen omdat hij bij de kleinste handeling al in paniek schoot en wilde bijten. Het is dan echt zoeken naar de beste methode om gedaan te krijgen wat je wilt op een manier die voor hem het minst eng voelt. Nagels knippen bv moest ik echt niet ineens poot beetpakken en eigenlijk nog steeds niet. Ik heb hem geleerd poot te géven, daar dan over te aaien en aan te pulken en uiteindelijk met de tang. De volgorde poot, knip, koek is voor hem nu vertrouwd en gaat prima. Pak ik toch ineens zelf zijn poot, dan is het weer eng.
Mara vindt het ook een beetje spannend, en laat dat merken door te grommen. Maar ze heeft verder geen complexen oid dus bij haar heb ik ff een muilkorf omgedaan, knipknip, snoep en klaar. Na een keer heeft ze het door. Ik heb hier een speciaal 'behandelkamertje' en ze weten inmiddels dat je daar als hond Speciale Aandacht en Lekkere Snoepjes krijgt en het is reuze populair om daar mee naar binnen te mogen. Zelfs als de behandelingen eigenlijk vies tegenvallen . De rest kijkt hoe dan ook jaloers toe en wil ook
Maverick is de ideale patient. Die is echt zo onverstoorbaar, die zou je nog onverdoofd kunnen opereren

[DeDiana]

Ze laten uiteindelijk wel alles toe, maar ik houd wel rekening met hun grenzen daarin. Bij Kailen heb ik het vertrouwen heel zorgvuldig op moeten bouwen omdat hij bij de kleinste handeling al in paniek schoot en wilde bijten. Het is dan echt zoeken naar de beste methode om gedaan te krijgen wat je wilt op een manier die voor hem het minst eng voelt. Nagels knippen bv moest ik echt niet ineens poot beetpakken en eigenlijk nog steeds niet. Ik heb hem geleerd poot te géven, daar dan over te aaien en aan te pulken en uiteindelijk met de tang. De volgorde poot, knip, koek is voor hem nu vertrouwd en gaat prima. Pak ik toch ineens zelf zijn poot, dan is het weer eng.
Mara vindt het ook een beetje spannend, en laat dat merken door te grommen. Maar ze heeft verder geen complexen oid dus bij haar heb ik ff een muilkorf omgedaan, knipknip, snoep en klaar. Na een keer heeft ze het door. Ik heb hier een speciaal 'behandelkamertje' en ze weten inmiddels dat je daar als hond Speciale Aandacht en Lekkere Snoepjes krijgt en het is reuze populair om daar mee naar binnen te mogen. Zelfs als de behandelingen eigenlijk vies tegenvallen . De rest kijkt hoe dan ook jaloers toe en wil ook
Maverick is de ideale patient. Die is echt zo onverstoorbaar, die zou je nog onverdoofd kunnen opereren

Wat je schrijft over Kailen is heel herkenbaar voor mij, zo heb ik bij Amoz ook alles heel rustig op moeten bouwen en voorspelbaar moeten maken. Maar gelukkig vindt hij gefriemel aan zijn lijf eigenlijk heel fijn, dus nu kan ik een heleboel ook doen zonder al die voorspelbare tussenstapjes. Dat had ik de eerste maanden niet hoeven proberen hoor, dan had ik zeker weten een Amoz in mijn arm hangen.
Bij Mila helpt het ook heel erg om haar zo veel mogelijk zelf te laten doen (poot geven, op de zij gaan liggen, kin in mijn hand leggen, etc.). Die kan wel happen (niet raak, maar in de lucht) als je opeens aan haar gaat zitten zonder dat ze het aan ziet komen of als je haar onbedoeld opeens pijn doet. Maar als je haar laat participeren, werkt ze mee als het braafste meisje van de klas

[Heavy]

Jip begint heel stevig te trillen als ik bezig ben dus volgens hem mishandel ik hem

[veertje]

Ik heb anders gestemd. Met Finn kan ik veel doen, zolang hij maar weet dat er geen andere optie is dan het te laten gebeuren. Hij vindt het dan niet leuk en zal wel even proberen of er een andere optie is (weglopen).
Laatst moest ik hem temperaturen en dat is best lastig met zo'n klein mormel dat niet wilt meewerken. De eerste keer lukte het me, maar daarna wist hij wat de bedoeling was en wilde hij nog minder meewerken. Dan kom je in je eentje echt handen te kort, hij is dan net een (overbehaarde) gladde aal. Het is dus maar bij 1x meten gebleven
Andere dingen staat wel hij toe, maar hij maakt zich wel vaak uit de voeten als hij denkt dat er iets moet gebeuren als nagels knippen of borstelen In zijn eerste jaar vond hij terugbijten nog wel een goed idee. Ik denk dat hij dat nu nog wel als optie zou kunnen zien, maar alleen wanneer het hem echt pijn doet denk ik. Niet bij een beetje ongemak.

Tess staat borstelen en nagels knippen zonder problemen toe. Verder hebben we nog niet echt handelingen moeten doen die ook pijn doen. Ik verwacht dat ze dat niet leuk vindt, maar het met wat lichte dwang en daarna een leuke afsluiting prima doorstaat

[joyce83]

Ze hebben het gewoon maar te ondergaan. Ze laten alles wel toe maar vinden het niet altijd even leuk. Eentje is soms zelfs daarna beledigt en vertrekt dan naar de mand terwijl hij altijd bij mij op de bank wil liggen. Hij blijft dan ook een tijd kijken met een blik van ik hou je wel in de gaten. Dag erna (of uur later) is alles vergeven en vergeten
Stomme is wel dat nagels knippen niet fijn is maar als ik met de dremel ze afschuur het helemaal geen probleem is en meneer blijft liggen slapen

[lucie]

Ze laten uiteindelijk wel alles toe, maar ik houd wel rekening met hun grenzen daarin. Bij Kailen heb ik het vertrouwen heel zorgvuldig op moeten bouwen omdat hij bij de kleinste handeling al in paniek schoot en wilde bijten. Het is dan echt zoeken naar de beste methode om gedaan te krijgen wat je wilt op een manier die voor hem het minst eng voelt. Nagels knippen bv moest ik echt niet ineens poot beetpakken en eigenlijk nog steeds niet. Ik heb hem geleerd poot te géven, daar dan over te aaien en aan te pulken en uiteindelijk met de tang. De volgorde poot, knip, koek is voor hem nu vertrouwd en gaat prima. Pak ik toch ineens zelf zijn poot, dan is het weer eng.
Mara vindt het ook een beetje spannend, en laat dat merken door te grommen. Maar ze heeft verder geen complexen oid dus bij haar heb ik ff een muilkorf omgedaan, knipknip, snoep en klaar. Na een keer heeft ze het door. Ik heb hier een speciaal 'behandelkamertje' en ze weten inmiddels dat je daar als hond Speciale Aandacht en Lekkere Snoepjes krijgt en het is reuze populair om daar mee naar binnen te mogen. Zelfs als de behandelingen eigenlijk vies tegenvallen . De rest kijkt hoe dan ook jaloers toe en wil ook
Maverick is de ideale patient. Die is echt zo onverstoorbaar, die zou je nog onverdoofd kunnen opereren

Wat je schrijft over Kailen is heel herkenbaar voor mij, zo heb ik bij Amoz ook alles heel rustig op moeten bouwen en voorspelbaar moeten maken. Maar gelukkig vindt hij gefriemel aan zijn lijf eigenlijk heel fijn, dus nu kan ik een heleboel ook doen zonder al die voorspelbare tussenstapjes. Dat had ik de eerste maanden niet hoeven proberen hoor, dan had ik zeker weten een Amoz in mijn arm hangen.
Bij Mila helpt het ook heel erg om haar zo veel mogelijk zelf te laten doen (poot geven, op de zij gaan liggen, kin in mijn hand leggen, etc.). Die kan wel happen (niet raak, maar in de lucht) als je opeens aan haar gaat zitten zonder dat ze het aan ziet komen of als je haar onbedoeld opeens pijn doet. Maar als je haar laat participeren, werkt ze mee als het braafste meisje van de klas

dat is dan inderdaad een voordeel bij Amoz. Kailen is geen echte knuffelkont. Een knuffel op zijn tijd waardeert hij zeker en hij komt er vaak genoeg om vragen. Maar geen eindeloos geaai of gedoe. Kailen is mijn trouwste kameraadje en is altijd bij me, maar meestal met zekere afstand, en die respecteer ik ook. Borstelen accepteert hij inmiddels zonder angst, zelfs zijn broek. Echt leuk vindt ie het nog niet, maar toch (in het speciale kamertje ) is het echt ons momentje samen .

Wat jij schrijft over Mila zou bij Mara ook wel eens goed kunnen werken . Mara wil heel graag meewerken, als ze maar weet waaraan. Er wordt niet zomaar met mevrouw Mara gehannesed (zoals ik dat noem) . Dus wat jij schrijft is denk ik op haar zeker van toepassing.

[lucie]

Bij wie gebeurt het wel eens dat er iets in de keel van de hond blijft hangen wat je er uit moet peuteren? Het gebeurt hier vrij regelmatig met gedroogde koeienoren. Die plakken dus vast achterin de keel, en dan mag ik mijn vingers daar aan opofferen . Dat laten ze hier gek genoeg redelijk goed toe, mits ik snel en zonder omhaal te werk ga. Meestal krijgen ze de boosdoener dan nog één keer terug en als het weer fout gaat is het afgelopen met de pret. Maar zeker bij een nieuwe hond is het toch best wel ff een spannend moment zeg maar.

[DeDiana]

Opvallend dat zo veel honden moeite hebben met nagels knippen en temperaturen. Temperaturen vinden ze hier geen van allen een probleem en Mila vindt veel dingen niet zo fijn, maar nagels knippen vindt ze dan weer helemaal prima.

[Angelique.]

Over het algemeen kan ik alles doen bij allemaal, nagels knippen vinden ze allemaal geen feestje maar kan wel ik gewoon doen hetzij onder wat gesputter, ze weten dat ik harder sputter

[Luna87]

Bij wie gebeurt het wel eens dat er iets in de keel van de hond blijft hangen wat je er uit moet peuteren? Het gebeurt hier vrij regelmatig met gedroogde koeienoren. Die plakken dus vast achterin de keel, en dan mag ik mijn vingers daar aan opofferen . Dat laten ze hier gek genoeg redelijk goed toe, mits ik snel en zonder omhaal te werk ga. Meestal krijgen ze de boosdoener dan nog één keer terug en als het weer fout gaat is het afgelopen met de pret. Maar zeker bij een nieuwe hond is het toch best wel ff een spannend moment zeg maar.

Oh ja, gedroogde oren Ik geef hier wel eens lamsoren en Vito krijgt het ook altijd voor elkaar om dat ding achter op zijn tong te laten plakken. Hier ook geen probleem om hem daar mee te helpen, heel mijn hand verdwijnt in die strot. Soms heb ik wel wat putjes in mijn hand, maar dan heb ik zelf mijn hand een beetje aan de zijkant gehouden. Een tweede poging krijgt hij niet, dat gaat gegarandeerd weer fout. Dus dan lopen we samen naar de keuken en gaat Vito braaf zitten wachten tot ik het oor (inmiddels lekker zacht en slijmerig ) in kleine stukjes heb geknipt.

[Zamunda]

Oh ja, gedroogde oren Ik geef hier wel eens lamsoren en Vito krijgt het ook altijd voor elkaar om dat ding achter op zijn tong te laten plakken. Hier ook geen probleem om hem daar mee te helpen, heel mijn hand verdwijnt in die strot. Soms heb ik wel wat putjes in mijn hand, maar dan heb ik zelf mijn hand een beetje aan de zijkant gehouden. Een tweede poging krijgt hij niet, dat gaat gegarandeerd weer fout. Dus dan lopen we samen naar de keuken en gaat Vito braaf zitten wachten tot ik het oor (inmiddels lekker zacht en slijmerig ) in kleine stukjes heb geknipt.

Lekker .

Hier zit het zelden vast in de keel. Lais is wel van het principe 'hoe eerder ik het doorslik, hoe zekerder ik ben dat het echt van mij is én hoe sneller ik op zoek kan naar nog meer' dus die hoor ik vaak half stikken. Ze krijgt het dan zelf wel weer eruit gewerkt gelukkig. Maar ik zou bij allemaal gewoon de bek in kunnen om zoiets eruit te halen.

Ik heb twee weken geleden nog 28 hechtingen uit Lais haar buik gehaald zonder enige dwang, braaf wijffie .

[chaos]

Wat ik wil, kan ik doen. Dat straal ik wrs ook gewoon uit. Daar heb ik nooit issues mee gehad. Van anderen accepteren ze al dan niet onder protest ook alles in mijn bijzijn.
Ik beloon uiteraard altijd maar verwacht gewoon medewerking. Voor wat hoort wat.

[Ptje]

Rasta laat.alles toe of ie het nu leuk vind of niet.
Ziggy is meer een dramaqueen, nagels knippen vindt ie vréselijk, dat durf ik zelf niet te doen dat doet de trimster en dan moet ik hem echt in de houdgreep nemen.
Ogen oren vindt ie allemaal meer van ....ach ja asetmot dan motetmoar.

[lucie]

Ik denk dat het wel een enorm verschil maakt of je je hond al van pup af hebt, of als herplaatser. Zeker als zijn verleden niet al te rooskleurig was. Het lijkt me eerlijk gezegd een forse opvoedingsfout als je niet (bijna) alles zou kunnen doen bij een hond die je al had als pup.

[crutz]

Kan eigenlijk alles bij ze.
Alleen bij Kiara voor de controle röntgenfoto’s narcose maar dat heeft meer te maken met dat we de knie niet willen beschadigen als ze ineens een onverwachte beweging zou maken.

[DeDiana]

Ik denk dat het wel een enorm verschil maakt of je je hond al van pup af hebt, of als herplaatser. Zeker als zijn verleden niet al te rooskleurig was. Het lijkt me eerlijk gezegd een forse opvoedingsfout als je niet (bijna) alles zou kunnen doen bij een hond die je al had als pup.

Hmm, het ligt ook voor een deel wel aan de hond, denk ik. Mijn herplaatsers met een niet zo rooskleurig verleden zijn veel makkelijker met gefrunnik aan hun lijf dan Mila. Die heeft daar van pups af aan al best een hekel aan; ze accepteert het wel omdat we bepaalde dingen uiteraard geoefend hebben en ze weet dat het soms gewoon moet, maar altijd met duidelijke tegenzin. Terwijl een hond als Amoz er languit voor gaat liggen en je dan alles met hem kunt doen. Mila is ook een hond die in een reflex kan happen (in de lucht) als je haar pijn doet en dat zullen mijn andere honden echt niet doen.

[Frootje]

Hmm, het ligt ook voor een deel wel aan de hond, denk ik. Mijn herplaatsers met een niet zo rooskleurig verleden zijn veel makkelijker met gefrunnik aan hun lijf dan Mila. Die heeft daar van pups af aan al best een hekel aan; ze accepteert het wel omdat we bepaalde dingen uiteraard geoefend hebben en ze weet dat het soms gewoon moet, maar altijd met duidelijke tegenzin. Terwijl een hond als Amoz er languit voor gaat liggen en je dan alles met hem kunt doen. Mila is ook een hond die in een reflex kan happen (in de lucht) als je haar pijn doet en dat zullen mijn andere honden echt niet doen.

Ik denk dat ook wel. Froo heb ik vanaf 19 weken of zo en zij durft mij echt wel in mijn hand te happen als ik echt iets doe waar ze van onder de indruk is. Ze zal me nooit pijn doen of doorbijten, maar zij zet haar tanden wel in om te communiceren. Uit angst durft ze sowieso te bijten. Mowin kwam pas op latere leeftijd en dat is zo’n goedsul, hij zou zoiets bovendien niet eens durven. Nu ben ik geen wereldse opvoeder hoor, maar Froo is gewoon heel duidelijk een stuk feller dan Mowin bijvoorbeeld, dat ze zou durven happen zit echt in haar karakter. Ik vind het belangrijker hoe ik daarmee omga dan of ik dat eruit heb weten te krijgen of niet, want ik denk dat het best mogelijk is dat dat laatste gewoon niet gaat. Ik heb het ondertussen ook al zeker een jaar niet meer meegemaakt, dus bijleren doet ze echt wel en het is ook niet iets dat ze snel zal doen, maar ik betwijfel of ze het heeft afgeleerd.

[ranetje]

Ik denk dat het wel een enorm verschil maakt of je je hond al van pup af hebt, of als herplaatser. Zeker als zijn verleden niet al te rooskleurig was. Het lijkt me eerlijk gezegd een forse opvoedingsfout als je niet (bijna) alles zou kunnen doen bij een hond die je al had als pup.

Hmm, het ligt ook voor een deel wel aan de hond, denk ik. Mijn herplaatsers met een niet zo rooskleurig verleden zijn veel makkelijker met gefrunnik aan hun lijf dan Mila. Die heeft daar van pups af aan al best een hekel aan; ze accepteert het wel omdat we bepaalde dingen uiteraard geoefend hebben en ze weet dat het soms gewoon moet, maar altijd met duidelijke tegenzin. Terwijl een hond als Amoz er languit voor gaat liggen en je dan alles met hem kunt doen. Mila is ook een hond die in een reflex kan happen (in de lucht) als je haar pijn doet en dat zullen mijn andere honden echt niet doen.

Het ligt zeker ook aan de hond
En soms aan omstandigheden die je niet in de hand hebt.

Al mijn honden laten en lieten eigenlijk alles wel toe.
Soms onder licht protest, maar wat moet gebeuren dat gebeurt.

Claire heeft door ziekte als pup een paar dingen meegemaakt waardoor ze wat meer verzet geeft.
Als iets moet dan gebeurt het, maar haar verzet kan best heftig zijn.
Pure paniek en dat heb je er niet zomaar uit.
Ik kan bijv. nu na bijna drie jaar even op haar buikje kriebelen en ze vindt het dan nog heerlijk ook.
Maar zelfs nu nog vliegen haar ogen eerst open, zo van wat gaat hier gebeuren???