Baarmoederontsteking

[sirene]

Nalv een ander topic en een gesprek die ik laatst had ben ik benieuwd naar ervaringen.
Ik heb zelf twee teven gehad met (beginnende) BMO, allebei geopereerd en snel opgeknapt.
Ik ken ook alleen maar teven die het gehad hebben en heel snel opgeknapt zijn na de operatie.
Het schijnt dat 1 op de 5 teven boven een bepaalde leeftijd (9jr?) een BMO krijgen. Heb ik een keer gelezen in een wetenschappelijk onderzoek.

[DeDiana]

Taartje was 13-14 toen ze overleed, intact en heeft nooit een bmo gehad.
Mila is 9 en intact. Ik hoop natuurlijk dat ze ook nooit een bmo krijgt, maar zit wel meteen bij de dierenarts als ik een vermoeden in die richting zou hebben. Je houdt er bij een intacte teef toch altijd serieus rekening mee omdat de kans inderdaad best groot is.

[Wildflower]

Mijn teef van 5 jaar had nog geen BMO maar de DA koos ervoor om tijdens de sterilisatie de baarmoeder er wél uit te halen omdat die er niet gezond maar ‘wollig’ uitzag. Ik denk dat ze al een poosje sluimerende buikpijn had want na het verwijderen was ze binnen een paar dagen weer ontzettend vrolijk en actief. Dat was ze al een poosje niet meer.
Erg blij dat de baarmoeder eruit gehaald is.

[pioenroos]

Vroeger thuis heeft de hovawart een gesloten baarmoederontsteking gekregen. Ze was niet eens zo oud meen ik, jaar of 6.
Ik was ook nog jong (jaar of 5) maar ik kan me nog herinneren hoe ziek ze was. Was ook echt kantje boord. Voor mijn moeder iig reden om haar huidige teefje direct na haar nestjes te laten castreren.

[twinkeltje]

Volgens mij was Ruby ook een jaar of 10 dat ze een acute baarmoeder ontsteking kreeg, het was kantje bord.
Na een spoedoperatie knapte ze heel snel op en werd 16 ook ging ze beter eten

[mijke]

Ik heb zelfs wel eens 50% gelezen, maar geen idee of dat klopt?

Oor was 6 toen ze een BMO kreeg. We waren er heel vroeg bij en hebben ivm vakantie eerst behandeld met antibiotica. Eigenlijk heeft ze er zelf volgens mij geen klachten van gehad. Na 3 maanden heb ik haar echter wel voor de zekerheid laten castreren en dat was een goede keus, want het zag er niet héél rustig uit zei de dierenarts.

[hakunamatata]

Zelf geen ervaring bij eigen honden of opvangers. Ik heb bijna alleen nog maar buitenlandertjes gehad en die teven zijn allemaal gecastreerd. Maar daar moet ik wel bij zeggen dat ik dat ook wel een erg makkelijk iets vindt. Geen gedoe over het wel of niet castreren, het is al gedaan, klaar.

Toch ben ik erg huiverig voor een bmo en zou dat voor mij echt wel extra reden zijn om een teef gecastreerd te willen hebben. Want ik heb wel meerdere bmo operaties gezien in de toch niet heel lange periode van stages in de dierenartspraktijk (als paraveterinair). Bijna al die honden (groot en klein, meeste wel 8+) kwamen vrij laat pas bij de dierenarts en hebben het niet overleefd of de operatie maar net gehaald. De hond knapt vaak ontzettend snel op als die baarmoeder er eenmaal uit is, maar die operaties zijn echt peentjes zweten voor de dierenarts + assistente als zo'n baarmoeder op knappen staat. Dat is echt geen pretje.

[Marion.]

Saar is intact gestorven met dik 13. Miep deed de dag voor haar 9e verjaardag 'raar' en dat bleek een beginnende bmo. Geopereerd, paar uurtjes later weer volledig op de been, en zij is bijna 15 geworden.

[Tara]

Tara was niet gecastreerd en is 14 geworden zonder BMO te hebben gehad. Haar dochter is nu 12 en heeft ook nog nooit BMO gehad. Ze hebben wel nestjes gehad, ik weet niet of daar voor de statistieken nog belang aan wordt gehecht?

[Belle]

Chiva, kruisinghondje, niet gecastreerd, is 18 geworden zonder BMO. Isa, golden, nu 10 heeft een jaar of 7 geleden een beginnende BMO gehad, is met AB helemaal verholpen. Dora, kruising had een BMO na haar eerste loopsheid, geopereerd en weer opgeknapt.

[sbientje]

Tara was niet gecastreerd en is 14 geworden zonder BMO te hebben gehad. Haar dochter is nu 12 en heeft ook nog nooit BMO gehad. Ze hebben wel nestjes gehad, ik weet niet of daar voor de statistieken nog belang aan wordt gehecht?

Ik heb wel het gevoel dat het bij teven die een of meerdere nesten hebben gehad, minder voorkomt.

[Tamara/Bayko]

Cyntha kreeg met 10,5 een BMO. Eerst geprobeerd met AB de boel onder controle te krijgen maar helaas had dat te weinig effect. Operatie verliep goed en Cyntha is op haar 14de ingeslapen wegens iets anders.

[sirene]

Tara was niet gecastreerd en is 14 geworden zonder BMO te hebben gehad. Haar dochter is nu 12 en heeft ook nog nooit BMO gehad. Ze hebben wel nestjes gehad, ik weet niet of daar voor de statistieken nog belang aan wordt gehecht?

Ik heb wel het gevoel dat het bij teven die een of meerdere nesten hebben gehad, minder voorkomt.

Bij de labrador is dat bewezen. Bij andere rassen naar mijn weten niet.

Mijn teven met BMO hadden ook allebei een nestje gehad trouwens.

[Maeve]

Anders. Coda heeft een beginnende BMO gehad toen ze 3 was, verholpen met antibiotica.
De dames nu zijn 4, 3 en 1 en geen BMO gehad, maar dus ook nog niet echt de risico-leeftijd.

[Marion.]

Zelf geen ervaring bij eigen honden of opvangers. Ik heb bijna alleen nog maar buitenlandertjes gehad en die teven zijn allemaal gecastreerd. Maar daar moet ik wel bij zeggen dat ik dat ook wel een erg makkelijk iets vindt. Geen gedoe over het wel of niet castreren, het is al gedaan, klaar.

Toch ben ik erg huiverig voor een bmo en zou dat voor mij echt wel extra reden zijn om een teef gecastreerd te willen hebben. Want ik heb wel meerdere bmo operaties gezien in de toch niet heel lange periode van stages in de dierenartspraktijk (als paraveterinair). Bijna al die honden (groot en klein, meeste wel 8+) kwamen vrij laat pas bij de dierenarts en hebben het niet overleefd of de operatie maar net gehaald. De hond knapt vaak ontzettend snel op als die baarmoeder er eenmaal uit is, maar die operaties zijn echt peentjes zweten voor de dierenarts + assistente als zo'n baarmoeder op knappen staat. Dat is echt geen pretje.

Maar je hebt het over dikke ontstekingen. Denk dat de meesten hier op het forum, vroeg genoeg door hebben dat hun teef iets scheelt. Jij ook.

[Javierrrr]

Eigenlijk ben ik een reuenmens. Desalniettemin heb ik 4 intacte teefjes gehad ( xbouvier, xlab, DSD, Briard) die probleemloos de 14 jaar en meer hebben aangetikt. En eerlijk gezegd wantrouw ik die wetenschappelijke berichten over BMO en teefjes op leeftijd. Veelal ingegeven en gefinancierd door belangenhebbenden Heb je een link naar dat wetenschappelijk onderzoek?

De enige gesteriliseerde teef (DSK), die ik heb gehad, een herplaatser was urineincontinent, dankzij die ingreep

[miriam]

Pleun was 9, en ondanks dat ik altijd goed op haar lette merkten we het pas toen het bijna te laat was. Ze heeft een spoedoperatie gehad. Dat heeft er toch wel even ingehakt. Een half jaar daarvoor heeft ze ook een spoedoperatie gehad wegens verstopping van de darm. Ze heeft nestjes gehad. Hopelijk mag ze nu gezond een jaar of 15 worden.

[** Angela **]

Kenji is ruim 11 geworden en geen bmo gehad

Mijn huidige teven ook niet ( klopt hard af )
Wel zat ik vorig jaar met Pinky bij de dierenarts ivm verdenking van
Ze deed zo raar , en kwa tijd na loopsheid had t gekund
Gelukkig bleek er niks aan de hand , alleen beetje heftig schijnzwanger
Pups van Wolfje waren toen net weg ook , mja better safe than sorry

[Cleva]

Ik vind baarmoederontsteking kraamvrouwenkoorts.
In de meeste gevallen is het gewoon een ongezonde hond met een slecht immuunsysteem. En ja, die zullen meestal ouder zijn.
Maar het is een gevolg van een verder niet optimaal functionerend lichaam.

Of de hormoonhuishouding is incompleet. Dat kan ook. En dat is erfelijk. Oh.

Het beeld van baarmoederonsteking als ongrijpbaar fenomeen waar elke teveneigenaar bang voor moet zijn komt uit de castratielobby.
Net als teelbalkanker bij reuen. Dat is jarenlang heel actief als gospel verspreid. Je moet je hond laten
"helpen" anders krijg je spijt want dan wordt hij ziek.

Laten we daar even bij stilstaan. Dat een hond niet gedijen kan zoals hij is.
Dat je er na het superbeperkte fokken nog steeds iets operatief aan moet laten verwijderen voor je een nette hond hebt.

Qua gedrag vind ik het heel anders. Een castraat is gewoon leuker dan een reu in mijn smaak.
Maar we hadden het over gezondheid en het geveven dat meer chirurgische bemoeienis een betere gezondheid oplevert is goed pf slecht iets om bij stil te staan.
Kennelijk hebben we besloten dat gezondheid maakbaar is. Als maar geld aan de dokter geeft dan krijg je daar een gezonde hond voor terug.

Nou, en dat laat zich dus niet bewijzen.

Weet je wat bewezen helpt? Aandacht. En niet aarzelen om meteen een observatieplan te trekken zodra je ook maar een koortsje of een bultje, of een overgeslagen maaltijd ziet. Ik vind het ook een reden om dagelijks de waterbak te verversen. Dan zie je meteen ongeveer hoeveel er gezopen wordt.
Maar het is genoeg om met klachten naar de dierenarts te gaan. Een hele op voorkomen gerichte strategie is bij een normale, gezonde hond niet nodig.

[Kipper]

Mijn hond heeft net een gesloten baarmoederontsteking achter de rug.
Ze is 7 jaar en plotseling veel drinken en haar eten laten staan was de reden tot ongerustheid.
Gelukkig waren we op tijd, al zag de baarmoeder er vreselijk uit
Haar herstel heeft echt een week of 3 nodig gehad, terwijl mijn andere teven binnen een week opgeknapt waren na sterilisatie.

[sirene]

Ik vind baarmoederontsteking kraamvrouwenkoorts.
In de meeste gevallen is het gewoon een ongezonde hond met een slecht immuunsysteem. En ja, die zullen meestal ouder zijn.
Maar het is een gevolg van een verder niet optimaal functionerend lichaam.

Je lult.
Hoe het komt dat teven veel gevoeliger zijn voor BMO is allang bekend. Dat heeft niks met een ongezonde hond te maken. Hoe verklaar je anders dat al die teven na de operatie meteen weer helemaal fit zijn en zoals aangehaald hier in het topic probleemloos oud worden verder?

Dat de gevoeligheid voor BMO ook deels erfelijk is ben ik met je eens. Omdat die hormoonhuishouding, rare lange loopsheden enz ook erfelijk zijn.

[twinkeltje]

Zelf geen ervaring bij eigen honden of opvangers. Ik heb bijna alleen nog maar buitenlandertjes gehad en die teven zijn allemaal gecastreerd. Maar daar moet ik wel bij zeggen dat ik dat ook wel een erg makkelijk iets vindt. Geen gedoe over het wel of niet castreren, het is al gedaan, klaar.

Toch ben ik erg huiverig voor een bmo en zou dat voor mij echt wel extra reden zijn om een teef gecastreerd te willen hebben. Want ik heb wel meerdere bmo operaties gezien in de toch niet heel lange periode van stages in de dierenartspraktijk (als paraveterinair). Bijna al die honden (groot en klein, meeste wel 8+) kwamen vrij laat pas bij de dierenarts en hebben het niet overleefd of de operatie maar net gehaald. De hond knapt vaak ontzettend snel op als die baarmoeder er eenmaal uit is, maar die operaties zijn echt peentjes zweten voor de dierenarts + assistente als zo'n baarmoeder op knappen staat. Dat is echt geen pretje.

Maar je hebt het over dikke ontstekingen. Denk dat de meesten hier op het forum, vroeg genoeg door hebben dat hun teef iets scheelt. Jij ook.

Bij Ruby was ook niks te merken hoor tot dat de boel nachts open barstte

[maart]

Ds had een heel erg beginnende BMO. Ze was rond de 7/8 jaar denk ik. Vlot hersteld; 1 nest gehad.

[crutz]

Ds had een heel erg beginnende BMO. Ze was rond de 7/8 jaar denk ik. Vlot hersteld; 1 nest gehad.

Haar dochter was 5 of 6 (januari 2014) en ook vlot herstelt. Ook zij had een nest vooraf gehad en daarna nog 1, dat zou ik in de toekomst na behandeling met alizin niet meer doen.
Vreemde loopsheid, onrustig, laat/onduidelijk dekrijp, zware bevalling, zwakke pups en sluitingsdefecten (navelbreuken) alles in schril contrast tot haar eerste nest dus voor mij gevoelsmatig veroorzaakt door de bmo/gekregen medicatie.

[Tara]

Een dialoog die ik nog eens had met een dierenarts:
- Je wilt niet weten hoeveel intacte, oudere teven ik als dierenarts vanwege een BMO op de operatietafel krijg.
- Ik geloof je onmiddellijk, maar al die intacte, oudere teven die geen BMO krijgen en die je dus ook níet op de operatietafel krijgt? Zijn dat er meer? Minder? Ongeveer evenveel?

Ik wil de risico's zeker niet bagatelliseren, maar ik ben ook nog niet echt overtuigd. Om de risico's goed te kunnen bepalen wil ik toch echt eerst weten hoeveel van alle niet-gecastreerde teven er uiteindelijk een BMO krijgen. Vooralsnog kan ik me af en toe flink ergeren aan de loopsheid en de schijndracht van mijn honden, maar dat is voor mij nog steeds geen reden om ze te laten "helpen".

[crutz]

Een dialoog die ik nog eens had met een dierenarts:
- Je wilt niet weten hoeveel intacte, oudere teven ik als dierenarts vanwege een BMO op de operatietafel krijg.
- Ik geloof je onmiddellijk, maar al die intacte, oudere teven die geen BMO krijgen en die je dus ook níet op de operatietafel krijgt? Zijn dat er meer? Minder? Ongeveer evenveel?

Ik wil de risico's zeker niet bagatelliseren, maar ik ben ook nog niet echt overtuigd. Om de risico's goed te kunnen bepalen wil ik toch echt eerst weten hoeveel teven van alle teven er uiteindelijk een BMO krijgen. Vooralsnog kan ik me af en toe flink ergeren aan de loopsheid en de schijndracht van mijn honden, maar dat is voor mij nog steeds geen reden om ze te laten "helpen".

Inderdaad een niet intacte oudere teef met BMO op tafel is toch erg uitzonderlijk.

[Nanna]

Ik heb eens gelezen dat een BMO bij honden veel vaker voorkomt dan bij mensen. Ik dacht één op de vier teven.
In mijn tijd als DA ass. heb ik iig bij heel wat van die operaties geassisteerd.
Voor mij is het risico te groot en zijn de voordelen van castratie doorslaggevend.

[crutz]

Ik heb eens gelezen dat een BMO bij honden veel vaker voorkomt dan bij mensen. Ik dacht één op de vier teven.
In mijn tijd als DA ass. heb ik iig bij heel wat van die operaties geassisteerd.
Voor mij is het risico te groot en zijn de voordelen van castratie doorslaggevend.

Wij doorlopen dan ook niet na iedere ovulatie een schijndracht hormonaal is er dan ook meer activiteit

En wat ik boven al schreef, gecastreerde teven komen niet op tafel he

[** Angela **]

Ik heb eens gelezen dat een BMO bij honden veel vaker voorkomt dan bij mensen. Ik dacht één op de vier teven.
In mijn tijd als DA ass. heb ik iig bij heel wat van die operaties geassisteerd.
Voor mij is het risico te groot en zijn de voordelen van castratie doorslaggevend.

Ik heb lang geleden een jaar lang stage gelopen bij een dierenarts
In die hele periode heb ik 1 teef gezien met bmo
En een goeie ook , die baarmoeder was echt groot

[teckeltoos]

Sarah was maar 1 x per jaar loops maar daarna ook schijnzwanger.
Op haar tiende kreeg ze symptomen van een bmo.
Er zat veel vocht in haar baarmoeder en ze toonde lusteloos en echt ziek.
We konden haar zelfs op haar rug leggen voor een echo.
Voor de zekerheid geopereerd.
Na de operatie moesten wij de da helpen het infuusslangetje eruit te halen.
Madam was binnen een paar uren na de operatie al zo ver opgeknapt dat de da plus assistente dat niet voorelkaar kregen.